ΓΙΑ ΠΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΝ ¨ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ" ΘΑ ... ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ?

Σημ. skeftomasteellhnika.gr :ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ,ΠΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΙΛΑΜΕ?
Ο ΛΑΟΣ ΣΤΕΝΑΖΕΙ. Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΡΩΕΙ ΣΑΡΚΕΣ. Η ΧΩΡΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ. ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ. ΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ ΡΗΜΑΖΟΥΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ. ΟΙ ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ.Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΣΤΑ ΥΨΗ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ.ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΙ ΞΑΝΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, Η ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ.Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ.Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΒΑΖΕΙ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΕΝΑΖΕΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ ΚΑΤΟΧΗΣ. Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΡΕΖΙΛΙΚΙ ΣΤΟ ΖΕΝΙΘ. ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ , ΤΗΣ ΠΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΙΛΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ??? Αυτά τα κατορθώματά σας θα γιορτάσουμε?
Καλά, τραβάτε μόνοι σας.

Ολοι το'χουν τουμπανο κι' εμεις κρυφο καμαρι.
Ο Μυθος της ''καθολικης αντιστασης'' που δεν ανετρεψε την χουντα.


Γι αυτους που ετοιμαζονται να συμμετασχουν στον ''εορτασμο'' της αποκαταστασης της Δημοκρατιας αναλωσει της Κυπρου. Πλειοψηφια στους εορτασμούς αλλα μειοψηφια στην εκτίμηση της κοινωνίας

Γράφει ο:"ΙΑΣΩΝ"



Οι σύγχρονοι «εξουσιαστές» κατέχοντες όλα τα μέσα επικοινωνίας και εκφράσεως, αποσιωπουν το τραγικο παρόν και ξαναγράφουν το επιθυμητο παρελθόν. Οι «υπήκοοι» βιώνουν την κατάστασι, όπου με την επαναληπτική διάδοσι της νοθευμένης εκδοχής ενος καθ’ ολοκληρίαν φανταστικού γεγονότος, αυτή η φαντασίωσι ενσωματώνεται στις πεποιθήσεις και αποκτα κυρος νομιμότητος, που κανείς δεν τολμά να ελεγξει την αλήθεια της προέλευσεως της...Μετατρέπεται σε δόγμα.Ο λογος περί του μυθου της «καθολικής αντίστασης» κατα του στρατιωτικού καθεστώτος και του καθιερωμενου λαμπρού «εορτασμου» της αποκαταστασεως της Δημοκρατίας.

Ομως η επιρροή του μυθου δεν μπορει να καλυψη πάντοτε τα αποσιωπούμενα πραγματικά γεγονότα. Που τα συζητούν με τους επιβάτες τους οι ταξιτζήδες , τα αναλύουν ακομη και στα κουρεία οι μπαρμπέρηδες. Αν οχι όλοι, πάντως οι περισσοτεροι των Ελλήνων αναγνωρίζουν.. Οτι η ανατροπή της κυβερνήσεως Γ.Παπαδοπούλου- Σ.Μαρκεζίνη και η ανάληψις της εξουσίας, απο το απρόσωπο καθεστώς Ιωαννίδη με τα μεθοδευμένα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, ηταν αποτοκος της αρνήσεως της, να επιτρέψη τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήσι της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973. Ενώ τέλος η αποκαταστασις της Δημοκρατίας στην Ελλαδα επετευχθη με την ανεμποδιστο ναυτικώς, εκ μερους της Ελλαδος, εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την αυτοκατάλυσι του καθεστώτος.

Δηλαδή , όλοι «το ’χουν τούμπανο και μεις κρυφό καμαρι». Οτι, ούτε ο λαός ούτε οι ανύπαρκτοι «αντιστασιακοί», ανέτρεψαν την ΄΄χούντα΄΄ την 24 Ιουλίου 1974, οπως εχουν βαλθη να μας πεισουν 34 χρόνια τωρα οι «ιστορικοι και εκπαιδευτικοι των ΜΕΜ» αλλα και οι πολιτικοι μας, . Καθ’ όσον με τα συνθήματα στους τοιχους και τις «κροτίδες» - πρεπει κάποτε να το ομολογήσουν - δεν ανετράπη ούτε εκινδύνευσε το στρατιωτικό καθεστώς. Αντιθετως μακροημέρευσε, διαρκεσαν 6 ολοκληρα χρόνια και 8 μήνες σε δύο φάσεις (απο 21/4/1967 έως 25/11/1973 και 25/11/1973 έως 23/7/1974). Την εξουσίαν παρέδωσε εκουσίως σε πολιτική κυβέρνησι, χωρίς να ανατραπή από την «θρυλικη» αντιστασι....Μαλιστα τον αποκληθέντα απο τους «ιστορικους και εκπαιδευτικους» των ΜΕΜ, «Εθνάρχην» Καραμανλήν, (τον θείον του νυν Πρωθυπουργού μας) ο οποίος τοτε μονον συνηδειτοποίησε ότι «η Κυπρος ειναι μακράν» ώρκισεν ο Στρατιωτικός, του αυτοκαταλυθεντος καθεστώτος, Πρόεδρος στρατηγός Φαίδων Γκυζίκης.

Ομως ιστορικώς , τόσον εκ των στόχων της δράσεως, όσον και των αυστηρώς προσωπικών διακυβευσεων, δύο (2) υπηρξαν πανθομολογουμένως οι αυθεντικοί αντιστασιακοί. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που με κινδυνο της ζωής του, προσπάθησε να δολοφονήση τον Γ. Παπαδόπουλο. Αλλα αποτυχών συνελήφθη αμέσως και τελικώς αμνηστευθείς έτυχεν χάριτος την 21.8.1973 οτε απεφυλακίσθη. Και ο τέως Βασιλεύς Κωνσταντίνος , ο οποιος απώλεσε τον θρόνο του με το αποτυχόν κίνημα της 13/12/1967 αλλά και την μετέπειτα εμπλοκή του ονόματός του (όχι την συμμετοχήν του την οποίαν διέψευσεν) στο κινημα του Ναυτικού και την ανταρσία του πολεμικού Α/Τ Βελος.

Βεβαίως την επομένην της παραδόσεως της εξουσίας , αιφνιδίως αποκτήσαμε περι τα εννέα εκατομμύρια « αντιστασιακούς» μερικούς των οποίων (πλην των αυθεντικών) είδομεν εις το Προεδρικόν Μέγαρον, τη ευγενεί προσκλήσει και μερίμνει του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας μας, στον περσινό εορτασμο. Εμείς όμως ξαναδιαβάζουμε στο «Βήμα» της 19.11.1978, σε άρθρο του Π.Παλαιολόγου.«.. Ελάχιστοι οι αντιστασιακοί. Ειναι ο κανένας .Τους πολλούς θα τους συναντήσετε την επομένη της ανατροπής της χούντας Β΄, ή οποιασδήποτε ανωμαλίας να ζητούν αποκατάστασι ζημιών που δεν έπαθαν..» Αλλα και στο χρονογράφημα της Ελένης Βλάχου, με τον τίτλο «Αλήθειες» την 16.06.1985, να εξιστορεί συνομωτικώς: « .. Σκύψτε να σας θυμίσω μια αλήθεια , που ζήσαμε όλοι μας και κανείς δεν τολμα τώρα ούτε να ψιθυρίσει. Εκεί τέλος του εξήντα οι περισσότεροι Ελληνες θαυμάζανε τον στρατιωτικό αρχηγό, τον παρακολουθούσανε εντυπωσιασμένοι και χειροκροτούσαν ελεύθερα τις ρητορείες του..Ο ίδιος και οι σύντροφοι του γύριζαν την Ελλάδα και υπήρχε ένα πλήθος κόσμου, που τους υπεδέχετο με ζητωκραυγές..» Ενω σε άλλο χρονογράφημα της με τίτλο «η φυγή» (11.1.1987) γράφει. «…Πόσες φορές δεν διάβασα γραμμένο σοβαρά, απο σοβαρούς ανθρώπους, σε σοβαρά έντυπα για την ΄΄ολοκληρωμένη αντίστασι του Ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας΄΄. Μεγαλύτερο ψέμα, πιο φανταστικό παραμύθι μπορούσε ποτέ να λεχθή;..Τα κρύψαμε όλα κάτω απο ένα χρυσοκέντητο βέλο με φανταστικές απεικονίσεις ηρωικών εκδηλώσεων..»

Αληθώς μονον απογοήτευσι στους σκεπτομένους Ελληνες προκαλεί αυτός ο άκαιρος και άστοχος συν-θλιπτικός «εορτασμός» που συμπίπτει με την τραγική επέτειο του διαμελισμού της Κύπρου. Οι φιλοτιμες προσπαθειες να συνδεθη με ασχετα γεγονοτα. Την ''γενια του Πολυτεχνειου'' ..Την οικολογια...Ενω τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, απο τους εκπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο με τις εξεταστικες επι εξεταστικων επιτροπές αλλα και τους λαλιστατους παντογνωστες των ΜΕΜ. Πως, δηλαδή μετα απο 34 χρόνια, παραμενει ακομη επτασφράγιστο μυστικό η προδοσία της Κύπρου και οι ενοχοι.. Και αντι την ημερα αυτή, Εθνικης περισυλλογής και αυτοκριτικης μαλλον των πολιτικών για την μεταπολιτευτική Δημοκρατία μας, να θρηνουν και να μνημονευουν την εθνικη καταστροφή, οι άρχοντες μας, «συνεορταζουν», συνωστιζόμενοι με ποικιλλους προσκεκλημένους..

Ταυτοχρονως η εκ μερους της πολιτειακής ηγεσίας, παγερή αδιαφορία (;) και η απλετη σιωπη, στην καθημερινή εξαρσι της βιας απο τις οργανωμενες μειοψηφιες που αυθαιρετουν βεβηλωνουν καταστρεφουν ατιμωρητι. Η ανεξάντλητη ανοχή όλων των θεσμικών οργανων στις εκνομες πραξεις «ενεργών» πολιτών με ταυτοτητα. Η επιδειξις καθε βαθμου επιεικειας, αρκει να μην πειράχθούν «τα παιδια»... Η «φιλότιμη» αποσιώπησις εκ μερους όλων, ως εάν δεν συνεβησαν, πρωτοφανείς δολοφονικές ενέργειες κατα αστυνομικών, ομηριες καθηγητων,απο διεστραμμενους αλητες, η καταστροφη Βιβλιοπωλειων που δεν εξυμνουν την αριστερα, η «Δημοκρατικη» απομακρυνσι αγαλματων που δεν εγκρίνει η κομμουνιστικη αριστερα.. Ο ευτελισμος της πολιτικης ζωής.Ο κομματικος πρωταθλητισμος στην απατη την ρεμουλα την καταληστευσι τον χρηματισμο ..Οταν... Η αξιωματικη αντιπολιτευσις συνεπικουρουμένη απο την συνασπισμενη αριστερα, ταυτίζει τον διάλογο και το συνταγματικό της καθήκον με υβρεις, αρνητισμό και λαικισμό. Οταν το κομμα της σταλινικης αριστερας, ελέω ανυπαρξιας καθε αντιλογου απο την ψοφοδεή εκπροσώπησι της λεγομενης δεξιάς-δεξιάς μονιμως εν Ελλαδι σε κρισι ταυτότητος ηγεσιας- συνεχιζει την μακροχρόνιο «επιστημονικη» παραχάραξι της ιστορίας ανεμποδιστο... Οταν η κυβερνησις , ευαγγελιζεται μεταρρυθμισεις, που μονον ψελιζη αλλα δεν τολμα να εφαρμοση. Συνεπώς αδυνατει να κυβερνήση. Ενώ ούτως ή αλλως, κυριολεκτικως επειδη απλως υπαρχει, υπο την μαεστρικην μπακεταν των αριστεροκρατουμενων ΜΕΜ, καθημερινώς παρουσιαζεται ως η ανεπαρκεστερα ολων των εποχών.

Ολα αυτα ..Επιβεβαιώνουν το λυπηρο αλλα τραγικώς αληθινό αποτέλεσμα..
Πλειοψηφια στους εορτασμούς αλλα μειοψηφια στην εκτίμησι της κοινωνίας, παραμένουν , οι σύγχρονοι εξουσιαστές μας. ΜΕΜ και Πολιτικοι.