Φέρνουν χάος και μείωση πληθυσμού, βάσει πειράματος. Γραφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

 

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), αυτή η No Human Zone, βάλθηκε να «σώσει» τον πλανήτη ξεπαστρεύοντας τους ανθρώπους, που ισχυρίζεται ότι θέλει να τους σώσει, και αγωνιά για την υγεία τους, προσφέροντάς τους μεταλλαγμένες τροφές, εμβόλια, συχνότητες, κλπ. Αυτή η συμμορία δίνει εντολή στους ανά χώρα πολιτικούς της και τους παρατρεχάμενούς τους, να....

δημιουργήσουν συνθήκες ώστε να επιτύχουν τους στόχους τους, εκ των οποίων ο κυριότερος είναι η μείωση του πληθυσμού του πλανήτη.

Οι κοινωνικές συνθήκες που δημιουργούν δεν προέκυψαν τυχαία ούτε το σχέδιό τους στηρίζεται στην αρχή «βλέποντας και κάνοντας». Στοχεύουν, μελετούν, σχεδιάζουν, πειραματίζονται, αναλύουν, προετοιμάζονται, εφαρμόζουν. Οι σημερινές δημιουργηθείσες κοινωνικές καταστάσεις, ειδικά στην Ελλάδα, έχουν προκύψει βάσει πειράματος και ευρίσκονται εν εξελίξει. Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζοντας το πείραμα και τα αποτελέσματα του ο ενδιαφερόμενος, είναι εύκολο να δει το μέλλον. Ή έστω, να δει που μας οδηγούν.

Στο πείραμα τώρα. Ο John Β. Calhoun, ερευνητής σε Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, στις ΗΠΑ, πραγματοποίησε ένα πείραμα, το οποίο αποτελεί οδηγό για την διαμόρφωση των σημερινών συνθηκών ζωής και την εξέλιξή τους παγκοσμίως. Το πείραμα άρχισε το 1968 και τερματίσθηκε το 1973. Ονομαζόταν “Universe 25”. Σύμπαν, Kόσμος, 25. Με αυτό το «25», μάλλον υπονοούν το 2025 βάσει τωρινών ενδείξεων. Το πείραμα εκείνο θεωρήθηκε ως το πιο επικίνδυνο και αποτρόπαιο πείραμα στην Ιστορία. Μπορεί να έγινε με ποντίκια, διότι το DNA των μυών είναι κοντινότερο προς το ανθρώπινο, αλλά τα τότε φοβερά αποτελέσματα και συμπεράσματα, σήμερα είναι θλιβερή πραγματικότητα.

Ο Calhoun δημιούργησε έναν κλειστό πολυώροφο χώρο με πολλά διαμερίσματα περιμετρικά ενός μετρίου αναλογικά ελευθέρου χώρου, τα οποία «έβλεπαν» μόνο εντός. Έβαλε μέσα στην κατασκευή 4 ζεύγη ποντικών. Η κατασκευή ήταν απολύτως ξένη προς το φυσικό περιβάλλον των τρωκτικών, αλλ’ αυτά ήταν ασφαλή από γάτες, φίδια, κλπ. Τους παρείχε διαρκώς άφθονη τροφή και νερό, όσα τους ήταν αναγκαία. Δημιούργησε δηλαδή έναν «παράδεισο» για ποντικούς. Αυτό που δεν θα άλλαζε στην διάρκεια του πειράματος θα ήταν ο ζωτικός χώρος. Οι 8 αρχικοί ποντικοί, τα 4 ζεύγη, σύντομα άρχισαν να αναπαράγονται.

Έφθασαν στον μέγιστο αριθμό των 2.200 ποντικών μέσα στην «παραδεισένια» φυλακή.
Κατόπιν, άρχισε η μείωση του πληθυσμού τους, μέχρι που μηδενίστηκε! Μηδενίστηκε, αλλά έχει σημασία το «πώς». Σημασία έχουν οι μεταβολές που επήλθαν στην ποντικοκοινωνία αλλά και στα ίδια τα ποντίκια. Ο τεχνητός παράδεισος του εξουσιαστή – ερευνητή μετετράπη σε απόλυτη κόλαση. Αυτά που συνέβησαν, μέχρι την μηδένιση του πληθυσμού ήταν συγκλονιστικά, και να φαντασθεί κανείς ότι δεν διέρρευσαν όλα τα αποτελέσματα του πειράματος. Ας δούμε τα συμβάντα κατά την εξέλιξη του πειράματος.

Ο πληθυσμός των ποντικιών στην αρχή αυξανόταν ραγδαία. Η αναπαραγωγή τους ήταν σε έξαρση. Η Ποντικούπολις πλήθαινε. Μετά από 315 ημέρες η αναπαραγωγή τους άρχισε να μειώνεται σημαντικά. Όταν τα ποντίκια έγιναν 600 είχαμε την δημιουργία ιεραρχίας μεταξύ τους, και τότε εμφανίσθηκε μια κατηγορία που την ονόμασε ο πειραματιστής «φτωχοί». Τα ισχυρότερα άρχισαν να επιτίθενται στα υπόλοιπα, στα «φτωχά», με αποτέλεσμα πολλά αρσενικά να καταρρεύσουν ψυχικά. Οπότε μοιραίως τα θηλυκά έμειναν απροστάτευτα και αυτά με την σειρά τους έγιναν επιθετικά στα παιδιά τους.

Με τον καιρό, τα θηλυκά εγίνοντο όλο και πιο επιθετικά, έδειχναν να θέλουν να είναι απομονωμένα και έλλειψη διάθεσης αναπαραγωγής. Αρχίζει να καταγράφεται χαμηλό ποσοστό γεννήσεων και αύξηση θνησιμότητος στα νεότερα ποντίκια. Η ισορροπία και τα χαρακτηριστικά των φύλων (αρσενικό – θηλυκό) άρχισαν να χάνονται και εμφανίστηκε μια νέα κατηγορία ποντικιών, τα «όμορφα», αλλά όχι αρρενωπά. Αυτά αρνούντο να ζευγαρώσουν με θηλυκά και να παλέψουν για τον χώρο τους. Ζούσαν για να τρώνε και να κοιμούνται. Κάποια στιγμή οι «όμορφοι άντρες» και οι «απομονωμένες γυναίκες» ήταν πλειοψηφία στον «παράδεισο» τους.

Τα ποντίκια που είχαν γεννηθεί μέσα στο χάος όμως δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν κοινωνικούς δεσμούς, δεν ζευγάρωναν ή ερωτοτροπούσαν και δεν ασχολούνταν με εκτροφή νεογνών. Κάποια απ’ αυτά τα έβγαλαν οι πειραματιστές από τον παράδεισο ώστε να τα αναμορφώσουν σε κανονικά ποντίκια και τα ξαναέβαλαν μέσα ως φυσιολογικά.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα πελώριο τίποτα, διότι μόλις τα έβαλαν μέσα ξανασυμπεριφέρθηκαν όπως ήταν πριν. Τα ποντίκια εκείνα δεν έγιναν ποτέ φυσιολογικά. Καταστράφηκαν δια παντός. Το αποτέλεσμα σόκαρε τον ερευνητή. Δηλαδή, όταν η κοινωνική ομάδα φθάσει σε τέτοιο σημείο, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗ. Ο Calhoun έκανε και το εξής. Έδωσε επιπλέον χώρο σε κάποια απ’ αυτά κατά την διάρκεια του χάους, αυτά απομονώθηκαν εκεί, χωρίς να έχουν επαφές με άλλα και επομένως δεν είχαν τόσο μεγάλη αντικοινωνική συμπεριφορά.

Με το πέρασμα του χρόνου η βρεφική, όχι η παιδική, θνησιμότητα έφθασε στο 100% και μηδενίστηκε η αναπαραγωγή. Τότε στα υπό εξαφάνιση ποντίκια παρατηρήθηκε ομοφυλοφιλία, αυξήθηκε ο κανιβαλισμός, έτρωγε δηλαδή το ένα το άλλο, παρότι η τροφή τους ήταν άφθονη. Τα επιθετικά ποντίκια που έπαψαν να έχουν φυσιολογικές σεξουαλικές συμπεριφορές, που έγιναν gay-πόντικες, εφέροντο όλο και πιο επιθετικά με αποτέλεσμα να επιτίθενται ακόμη και στα δικά τους παιδιά. Η κατάσταση στο “Universe 25” εξελίσσετο πολύ άσχημα για τα ποντίκια. Αλλ’ αυτό απ’ την άλλη χαροποιούσε τους σατανικούς παγκοσμιοποιητές για ευνοήτους λόγους.

Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πειράματος, γεννήθηκε το τελευταίο μικρό της αποικίας. Στις 22 Ιουνίου 1972 ο αριθμός των εναπομεινάντων ποντικών ήταν 122, από 2.200. Μέχρι το 1973, το πείραμα είχε σκοτώσει και το τελευταίο ποντίκι στον τεχνητό «παράδεισο», χωρίς να ανακοινωθεί πως έγινε αυτό. Φάνηκε στο πείραμα ότι με συνθήκες υπερπληθυσμού η μείωση του πληθυσμού άρχισε απότομα και δραματικά. Και κάτι εξόχως σημαντικό. Οι ποντικοί έγιναν ανίκανοι να βρουν από μόνοι τους την τροφή τους.

Ο ίδιος ο Calhoun, το 1979, σε μια Έκθεσή του είχε γράψει ότι: «Κανένας επιμέρους τομέας που προσπαθεί για την βελτίωση του πνεύματος δεν μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή στην ανθρώπινη ευημερία από την συμβολή ενός καλλίτερου δομημένου περιβάλλοντος». Το πείραμά του επανελήφθη 25 φορές και είχε τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα και τις 25 φορές.

Θέλοντας και μη ο αναγνώστης παραλληλίζει τα δρώμενα στο πείραμα με την σημερινή κοινωνική κατάσταση και την τάση συμπεριφοράς των ανθρώπων. Ο παραλληλισμός είναι άψογος. Οι άνθρωποι προτιμούν την ασφάλεια από την ελευθερία σε περιοχές με υπερπληθυσμό. Γι’ αυτό στοιβάζουν τους ανθρώπους σε μεγαλουπόλεις.

Σε όλες τις χώρες αυτή την στιγμή κτίζουν εκτρωματικές τεράστιες πολυκατοικίες μικρών διαμερισμάτων, ανθρωπο-parking, εκτός από την Ελλάδα. Προφανώς μας ετοιμάζουν μεγάλο σεισμό οπότε δεν υπάρχει λόγος να μπουν σε τέτοια διαδικασία και έχουν ζημιές οι πολυεθνικές.

Αποκόπτουν τους ανθρώπους από την φύση υποχρεώνοντάς τους δημοκρατικά να κινούνται σε όλο και μικρότερο αστικό χώρο, δίνουν κουπόνια και επιδόματα για τις απλούστατες ανάγκες όπως π.χ. φαγητό, ασυγκράτητη χαϊβανίσια ωραιοπάθεια, πανσεξουαλισμός και ομοφυλοφιλία, επιθετικότητα προς πάσα κατεύθυνση, διάλυση οικογένειας, άρνηση για γεννήσεις, πέσιμο ηθικού, παροχή τροφής μόνο από super-markets, και αναμένεται πλέον η βία μεταξύ των ανθρώπων. Το χάος. Γενικώς το πείραμα βρίσκει τέλεια εφαρμογή στους ανθρώπους.

Τα ποντίκια τα έπιασαν και τα έκλεισαν σε ειδικό χώρο για το πείραμα. Ήταν απλό. Τους ανθρώπους όμως; Οι άνθρωποι είναι λογικά όντα, αν και όχι τόσο πολύ τελευταίως. Τους ανθρώπους προσπαθούν να τους πείσουν να αυτοφυλακισθούν, φοβίζοντάς τους, τρομοκρατώντας τους, απειλώντας τους, εκβιάζοντάς τους, χαρτζιλικώνοντάς τους, κλπ., όλ’ αυτά τ’ ανέλαβαν κάτι πολιτικοί, ευτελή αναλώσιμα δουλάρια των παγκοσμιοποιητών με την εξουσία που του δόθηκε. Η εξουσία λοιπόν είναι κρίσιμος παράγων στην διαμόρφωση των συνθηκών. Ο τρόπος επιβολής της εξουσίας τους είναι καθαρώς σταλινικός, καθόσον μας τον διδάσκει δι’ υπερόχου παραδείγματος ο «αιμοσταγής πατερούλης» Στάλιν. Δείτε τι σημαίνει ηγεσία σταλινικού τύπου.

Ο Στάλιν ήταν σε συγκέντρωση με συνεργάτες του και έδιδε οδηγίες για το πώς θα εξουσιάζουν τους προλετάριους που ποτέ δεν τους επέτρεψε να ενωθούν. Διέταξε λοιπόν και του έφεραν μια κότα. Έπιασε την κότα σφιχτά και άρχισε να της βγάζει τα φτερά ένα- ένα. Η κότα πονούσε, έβγαζε αίμα, αλλά δεν μπορούσε να του ξεφύγει. Που και που όμως της χάιδευε το κεφάλι για να μην κακαρίζει.

Αφού την ξεπουπούλιασε είπε στους συνεργάτες του: «Προσέξτε τώρα τι θα γίνει». Άφησε ελεύθερη την τρισάθλια κότα και πήρε στην χούφτα του σιτάρι. Μόλις της έριξε λίγο, η κότα πήγε σ’ αυτόν. Άρχισε ο Στάλιν να της ρίχνει λίγο – λίγο σιτάρι και η κότα τον ακολουθούσε όπου πήγαινε για να τσιμπήσει λίγο σιτάρι. Τότε ο Στάλιν γύρισε προς τους συνεργάτες του και τους είπε: «Έτσι διοικούνται οι ηλίθιοι άνθρωποι. Θα τους πονάτε, αλλά με λίγα ψίχουλα που θα τους πετάτε, θα σας ακολουθούν». Ο Μητσοτάκης «αντιγράφει» τον Στάλιν. Τι ζούμε!

Είναι φανερό ότι στοχεύουν ΚΑΙ στην αλληλοεξόντωση των ανθρώπων. Ποιος μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος των σατανικών σχεδίων τους; Αυτά φανερώνονται σιγά-σιγά. Ήδη δημιουργούν συνθήκες ανάλογες μ’ αυτές του πειράματος του Calhoun, που ολοκληρώθηκε πριν από μισόν αιώνα, και θέτουν τις βάσεις ενός κοινωνικού χάους που όμοιό του δεν ξαναυπήρξε. Από το χάος η τάξις, λένε. Μια αλληλοεξόντωση που προϋποθέτει εκφυλισμό των πάντων. Κατάσταση την οποία βιώνουμε και με την ανοχή των εκκλησιών. Ήδη γίνεται υπερσυγκέντρωση ετερόκλητων πληθυσμών, έκλυση ηθών, μαλθακότητα αλλά και επιθετικότητα, έτοιμο φτωχικό φαγητό, απομένει η δράση όλων εναντίον όλων.

Μπορεί να προγραμματίζουν και να πειραματίζονται, αλλά ως σατανιστές που είναι «θα βρουν τον διάολό τους».

Χρήστος Μαντζιάρης