Το πρόσωπο του κυρίου Ράμμου στη συγκεκριμένη συγκυρία γίνεται ο τοίχος πάνω στον οποίο σκάει η αλαζονεία της εξουσίας.

 

Αν στην ΑΔΑΕ ο Πρόεδρος της, κύριος Ράμμος, ήταν ένας υποτακτικός της εξουσίας, ψοφοδεής οσφυοκάμπτης, υπάλληλος του Κράτους, δηλαδή κάποιος με γραμμάτια απλήρωτα, τότε στη δίνη των υποκλοπών, θα γινόταν φτερό στον άνεμο, μια πρόθυμη ασήμαντη ύπαρξη, ένας κόκκος σκόνης. Κοινώς θα ήταν μια εύκολη βορά για έναν Ντογιάκο. Ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε. Ιστορία μη γενόμενη....

Αν ήταν στην ΑΔΑΕ ο κύριος Ράμμος και δεν υπήρχαν τη συγκεκριμένη στιγμή στο Μαξίμου Μητσοτάκης και Δημητριάδης, στην Κατεχάκη ο Κοντολέων και γύρω τους ιστός εκβιαστών και εκβιαζόμενων, μεσαζόντων, εταιριών και εκατομμυρίων. Δηλαδή αν δεν υπήρχε σκάνδαλο υποκλοπών, τότε θα κυλούσε ήρεμα η θητεία Ράμμου στην ΑΔΑΕ, θα ακουγόταν κάποιος καλός λόγος για την εντιμότητά του και ο πρώην δικαστικός θα γυρνούσε σπίτι να ζήσει με αξιοπρέπεια το υπόλοιπο του βίου.

Αν στην ΑΔΑΕ βρισκόταν αντιμέτωπος με τον σκοτεινό μηχανισμό Μητσοτάκη, ένας άλλος έντιμος ανθρωπάκος χωρίς το εκτόπισμα και την ψυχική ρώμη του κυρίου Ράμμου, θα ήθελε βέβαια να κάνει το καθήκον του αλλά δε θα μπορούσε. Οπότε τι θα έμενε; Τίποτα. Μόνο ο λεκές από ένα έντομο που προσπάθησε να ενοχλήσει το θηρίο αλλά συνεθλίβη κάτω από το βάρος της Ιστορίας.

Δεν έγινε βέβαια τίποτα από αυτά, γιατί το συγκεκριμένο πρόσωπο, με τα δικά του γνωρίσματα, συνάντησε τη συγκυρία και τη μετέτρεψε σε δική του συγκυρία. Την κατέκτησε κι ας μην το ήξερε. Κι ας μην το φανταζόταν καν ο ίδιος ότι θα μπορούσε να αποβεί αποφασιστικός παράγοντας, κρίσιμος παίχτης της Ιστορίας. Γιατί αυτά δεν τα αποφασίζει κανείς. Γιατί για αυτά έρχεται, αδιόρατα σχεδόν, η μαγική στιγμή. Το πρόσωπο επιλέγεται από τη συγκυρία, βγαίνει έξω από τα δικά του μέτρα και σφραγίζει την ιστορική τυχαιότητα με τη δύναμη της ανθρώπινης βούλησης.

«Δεν γίνεται να ταλαιπωρούμαστε από μια κωλο-Αρχή», διέρρευσε πως ειπώθηκε σε κυβερνητική σύσκεψη. Και αυτή η φράση πέρα από τον κυνισμό της, δείχνει ακριβώς το σοκ και δέος μπροστά στην αβάσταχτη τυχαιότητα της Ιστορίας. Πόσο αδιανόητο φαίνεται για την αλαζονική, άτρωτη ισχύ να συγκρούεται με ό,τι δε φαντάστηκε ποτέ πως δεν ελέγχει;

Το πρόσωπο του κυρίου Ράμμου στη συγκεκριμένη συγκυρία γίνεται ο τοίχος πάνω στον οποίο σκάει η αλαζονεία της εξουσίας.

Η υπόθεση των υποκλοπών έχει τη δική της εκρηκτική δυναμική. Κρύβεται ακόμα πολλή πυρίτιδα στα θεμέλια του παράνομου αυτού μηχανισμού. Το φανερώνει η απροσχημάτιστη προσπάθεια του καθεστώτος να μη μιλήσει ο κύριος Ράμμος στη Βουλή. Παιχνίδι καθυστερήσεων με κάθε κόστος. Άγνωστο τι θα βγάλει.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ ήδη έχει κερδίσει τη θέση του στην Ιστορία.

Michail Charalampidis