Πώς η επιστημονική Απάτη Οδήγησε τον Κόσμο σε Ομηρία

 

Τον Ιανουάριο του 2021, έγραψα δύο νήματα στο Twitter σχετικά με τη διαδικασία αξιολόγησης από ομοτίμους της επιστημονικής δημοσίευσης του Christian Drosten σχετικά με το τεστ PCR Covid που αποτέλεσε τη βάση για την τρέχουσα πολιτική ατζέντα.... Ως εκδότης ενός επιστημονικού περιοδικού, θα σας δώσω μερικές περισσότερες πληροφορίες για τις διαδικασίες επιστημονικής αξιολόγησης και γιατί η δόλια χειραγώγηση σχετικά με το άρθρο PCR του Drosten πιθανότατα έλαβε χώρα στο περιοδικό δημοσίευσης "Eurosurveillance".

---

--> Μελέτη PCR των Corman-Drosten

Η επιστημονική δημοσίευση από τους Corman et al., με τον Christian Drosten ως αντίστοιχο συγγραφέα, έθεσε αρχές σε σχέση με τη διαδικασία δοκιμής PCR και, ως εκ τούτου, εξετάζεται κριτικά. Μια διεθνής κοινοπραξία εμπειρογνωμόνων & επιστημόνων ανέλυσε κριτικά την εν λόγω δημοσίευση και διαπίστωσε αρκετές σοβαρές αδυναμίες. Οι ατέλειες αυτές, ωστόσο, είναι κυρίως, αλλά όχι εξ ολοκλήρου, περιεχομένου. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, 20 μήνες μετά, τόσο το περιοδικό όσο και οι εμπλεκόμενοι συγγραφείς δεν κατάφεραν να παρουσιάσουν αντεπιχειρήματα και εξηγήσεις. Εκτός από τις ουσιαστικές και εννοιολογικές αδυναμίες, αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι το πόσο θεμελιώδεις επιστημονικές αρχές έχουν διακυβευθεί από το περιοδικό "Eurosurveillance".

Το παρακάτω γράφημα δείχνει τη διάρκεια της διαδικασίας αξιολόγησης του περιοδικού από ομοτίμους. Το 2019, ο μέσος χρόνος μέχρι τη δημοσίευση για τις "πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες" ήταν 172 ημέρες, γεγονός που συμβαδίζει με τις προσωπικές μου εμπειρίες. Γιατί λοιπόν είναι δυνατή η δημοσίευση μέσα σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα;

--> Η διαδικασία αξιολόγησης από ομότιμους

Μετά τη συγγραφή του άρθρου, ο αντίστοιχος συγγραφέας (στην προκειμένη περίπτωση ο Christian Drosten, ο οποίος είναι επίσης μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού) έπρεπε να υποβάλει το άρθρο μέσω μιας φόρμας υποβολής που έχει την ακόλουθη μορφή. Η “Agreement with authors” ("Συμφωνία με τους συγγραφείς") είναι ένα άλλο απαιτούμενο έγγραφο.

Κατά συνέπεια, ο Christian Drosten έπρεπε να επιβεβαιώσει ότι δεν υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Ωστόσο, ο Drosten δεν ήταν ειλικρινής, καθώς εντοπίστηκαν αρκετές (!!!) συγκρούσεις συμφερόντων που τελικά διορθώθηκαν υπό πίεση στο τέλος Ιουλίου 2020.

Μετά την υποβολή της εργασίας, ο αρχισυντάκτης (δηλαδή η Dr Ines Steffens) έπρεπε να αποδεχθεί την εργασία για αξιολόγηση από ομοτίμους. Μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο Drosten ως μέλος της συντακτικής επιτροπής, μπορεί να είχε καλές σχέσεις με την εν λόγω κυρία που θα μπορούσαν να επιταχύνουν τη διαδικασία. Κατανοητό! Η εργασία έπρεπε στη συνέχεια να σταλεί σε τουλάχιστον δύο εξωτερικούς και αμερόληπτους κριτές είτε από τον αρχισυντάκτη είτε από άλλους συντάκτες της συντακτικής ομάδας που μπορείτε να βρείτε εδώ. Συνήθως είμαι στην ευχάριστη θέση να βρίσκω επαρκείς κριτές εντός 1-2 εβδομάδων (στην καλύτερη περίπτωση).

Μόλις ένας εξωτερικός κριτής, ο οποίος πρέπει να είναι ειδικός στον συγκεκριμένο τομέα, αποδεχτεί το έργο της αξιολόγησης, έχει γενικά 30 ημέρες για να εκτελέσει τη δουλειά του. Η σωστή αξιολόγηση μιας εργασίας συνήθως δεν γίνεται μέσα σε μία ημέρα. Συμβαίνει πολύ σπάνια να ολοκληρώνεται μια ανασκόπηση μέσα σε λίγες ημέρες. Κάθε κριτής πρέπει στη συνέχεια να βαθμολογήσει την εργασία. Συνήθως υπάρχουν 4 συστάσεις που μπορούν να δώσουν οι κριτές:

1. Απόρριψη [πιο συνηθισμένο].

2. Σημαντικές αναθεωρήσεις [συνηθισμένο]

3. Μικρές αναθεωρήσεις [μάλλον ασυνήθιστο].

4. Αποδοχή [πολύ σπάνια]

Αφού και οι δύο κριτές έχουν δώσει τη σύστασή τους, αυτό είναι που βλέπει ο συντάκτης.

Στην παραπάνω περίπτωση (παράδειγμα από το περιοδικό μου), και οι δύο κριτές προτείνουν σημαντικές αναθεωρήσεις του χειρογράφου. Εάν ο συντάκτης συμφωνεί με αυτή την πρόταση, οι συγγραφείς λαμβάνουν τα σχόλια των κριτών, τα οποία πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν εισέλθουν στις διαδικασίες επανάληψης. Η προσωπική μου εμπειρία έχει ως εξής:

• Η άμεση αποδοχή του χειρογράφου από δύο κριτές είναι σχεδόν αδύνατη. (δεδομένων των μεθοδολογικών ατελειών της εργασίας Corman-Drosten, απλά δεν μπορώ να φανταστώ ένα τέτοιο σενάριο)

• Συνήθως χρειάζονται περίπου 2-4 επαναλήψεις αναθεώρησης μέχρι μια δημοσίευση να θεωρηθεί δημοσιεύσιμη.

Αυτό σημαίνει ότι η αποδοχή μιας δημοσίευσης μέσα σε λιγότερο από δύο ημέρες θα σήμαινε συνεπώς:

1. Ο υπεύθυνος συντάκτης βρήκε εμπειρογνώμονες που είναι πρόθυμοι να αναθεωρήσουν μέσα σε λίγες ώρες.

2. Όλοι οι εμπειρογνώμονες εξέτασαν αμέσως το χειρόγραφο και το βρήκαν "τέλειο όπως είναι"

3. Ο συντάκτης χειρίστηκε άμεσα τις εκθέσεις αναθεώρησης.

Ωστόσο, μετά την αποδοχή (βλ. παράδειγμα στιγμιότυπου παρακάτω), η εργασία πρέπει ακόμη να σταλεί σε στοιχειοθέτη, ώστε το χειρόγραφο να είναι στο στυλ (δηλ. μορφοποίηση, στυλ παραπομπών κ.λπ.) του περιοδικού. Αυτό συνήθως διαρκεί αρκετές ημέρες έως και δύο εβδομάδες.

Στη συνέχεια, ο στοιχειοθέτης επιστρέφει στον αντίστοιχο συγγραφέα με "ερωτήματα" (π.χ. Q1-Qx). Αυτά τα ερωτήματα αφορούν συνήθως εσωτερικές (πίνακες, σχήματα) και εξωτερικές (παρατιθέμενη εργασία) αναφορές και στοιχεία συν-συγγραφέων. Όλα τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν από τον αντίστοιχο συγγραφέα. Μετά την αντιμετώπιση όλων αυτών των ερωτημάτων χρειάζονται συνήθως μερικές ακόμη ημέρες μέχρι η δημοσίευση να διατεθεί στο διαδίκτυο στην τελική της μορφή. Όλη αυτή η διαδικασία από την υποβολή έως τη δημοσίευση διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου έξι μήνες, γεγονός που συμβαδίζει με τους συνήθεις χρόνους επεξεργασίας μελετών του περιοδικού, όπως φαίνεται παραπάνω. Λιγότερες από δύο ημέρες, ωστόσο, μυρίζουν επιστημονική απάτη και διαφθορά. Μέχρι τη στιγμή της υποβολής, η εξαιρετική σημασία δεν ήταν κανένας παράγοντας που θα μπορούσε να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο. Πρόκειται για ένα μείζον επιστημονικό σκάνδαλο, και η Eurosurveillance τυλίγεται στη σιωπή.

Δεδομένου ότι η διαδικασία του Drosten ακολουθεί παρόμοιο σενάριο σε σύγκριση με την "πανδημία" της γρίπης των χοίρων το 2009 (δηλαδή συνεργασία με τον Olfert Landt σχετικά με τη δημιουργία του τεστ PCR, κινδυνολογία κ.λπ.) αφήνει μια ξινή επίγευση. Το σκάνδαλο που αντιμετωπίστηκε πρέπει να αποσαφηνιστεί πλήρως, ιδίως όσον αφορά τους ρόλους όλων των εμπλεκόμενων προσώπων και μερών (ιδίως των Drosten και Ines Steffens). Αναρωτιέμαι γιατί συν-συγγραφείς όπως η Marion Koopmans δεν βρήκαν ύποπτο το γεγονός ότι η εργασία τους έγινε κυριολεκτικά αποδεκτή και ήταν διαθέσιμη στο διαδίκτυο εν μία νυκτί. Ως συν-συγγραφέας και σοβαρός επιστήμονας, θα εξέφραζα αμέσως τις ανησυχίες μου. Η όλη κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σκοτεινή, γνωρίζοντας ότι η Marion Koopmans είναι μέλος μιας επιτροπής του ΠΟΥ που κήρυξε το τεστ PCR του Drosten "χρυσό πρότυπο" μία ημέρα μετά τη δημοσίευση της εργασίας, δηλαδή δύο ημέρες μετά την υποβολή της εργασίας.

Η εν λόγω εργασία έχει προκαλέσει χιονοστιβάδα και έχει αναφερθεί περισσότερες από 4.600 φορές μέσα σε 1,5 χρόνο. Αλλά, δυστυχώς, η εργασία και η διαδικασία δημοσίευσής της δεν πληρούν καμία απαίτηση επιστημονικής ακρίβειας και τυπικής ορθότητας.

Η δημοσίευση πρέπει επομένως να επισημανθεί ως μεροληπτική από την Eurosurveillance αμέσως. Επιπλέον, μια ανεξάρτητη επιτροπή πρέπει να εξετάσει την ακριβή διαδικασία και την πιθανή απάτη/διαφθορά (πίσω στον Ιανουάριο του 2020) και να καταλήξει σε πιθανές συνέπειες για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Το μόνο που έχει κάνει μέχρι στιγμής η Eurosurveillance ήταν ένας εσωτερικός και αδιαφανής έλεγχος και δήλωσε ότι δεν βρήκε κανένα σφάλμα, πράγμα που είναι ψέμα.

--> Επιθέσεις ad-hominem αντί για αντικειμενικές συζητήσεις

Πρώτα απ' όλα, θέλω να δηλώσω ότι δεν είχα την πρόθεση να προκαλέσω χιονοστιβάδα τον Ιανουάριο του 2021. Απλώς δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα πόσο γρήγορα η δημοσίευση του Drosten αξιολογήθηκε και δημοσιεύθηκε από ομότιμους. Ως επιστήμονας, είναι δικαίωμά μου και καθήκον μου να ασχοληθώ με αυτό και να θέσω ερωτήματα.

Αμέσως μετά την δημοφιλία του πρώτου μου νήματος στο Twitter σχετικά με το θέμα αυτό, με προειδοποίησαν αρκετοί άνθρωποι ότι έπρεπε να είμαι προετοιμασμένος για την επίθεση του "στρατού του Drosten" εναντίον μου. Κάτι που δεν μπορούσα να φανταστώ, καθώς δεν είχα δεχτεί ποτέ στο παρελθόν οποιαδήποτε σκατοθύελλα στο διαδίκτυο. Γνωρίζω ότι είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψεις πολύπλοκα θέματα με μόνο 280 χαρακτήρες, γεγονός που καθιστά τις παρεξηγήσεις και τις συγκρούσεις σχεδόν αναπόφευκτες. Με την πάροδο του χρόνου, η αντιλαμβανόμενη προσωπική άποψη ή πεποίθηση μπορεί να αλλάξει λόγω της τελευταίας κατάστασης των γνώσεων ή των διαφορετικών συμφραζομένων.

Το λυπηρό γεγονός είναι ότι κανένας από τους επιτιθέμενους δεν ασχολήθηκε πραγματικά με αυτά που έγραψα. Πολλοί από αυτούς συνδέονταν με τον ίδιο τον Drosten και απευθύνονταν απευθείας στην Springer Nature και απαιτούσαν την απόσυρσή μου από συντάκτης στον τομέα της υδατοδιατροφής, καθώς "δεν είμαι καθόλου ειδικός στην ιολογία". Ωστόσο, δεν ασχολήθηκα με το θέμα της ιολογίας στο νήμα μου, αλλά έδωσα αποκλειστικά πληροφορίες για τη διαδικασία αξιολόγησης από ομοτίμους.

-->Ανάλυση του χρόνου της αξιολόγησης από ομότιμους

Η ανάλυσή μου έδειξε ότι το πραγματικό παράθυρο για τη διαδικασία της αξιολόγησης από ομοτίμους ήταν 3,5-27,5 ώρες, κάτι που θα αναλύσω παρακάτω. Όλα ανάγονται σε ένα έγγραφο του ΠΟΥ, το οποίο δημιουργήθηκε (!!!) την ημέρα που υποβλήθηκε το έγγραφο Corman-Drosten στην Eurosurveillance. Τα μετα-δεδομένα δείχνουν ότι δημιουργήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2020 στις 8:30 μ.μ. CET (ώρα Κεντρικής Ευρώπης).

Μέσω του Wayback Machine, ο καθένας μπορεί να κατεβάσει την πρώτη έκδοση του εγγράφου που δημοσιεύθηκε στον διακομιστή Eurosurveillance. Το έγγραφο αυτό παραθέτει το έγγραφο του ΠΟΥ που ακολουθεί (σημειωμένο με πράσινο χρώμα).

Το έγγραφο Drosten υποβλήθηκε επίσημα στις 21/01/2020, έγινε δεκτό στις 22/01/2020 και δημοσιεύθηκε στις 23/01/2020. Αυτό σημαίνει ότι, δεδομένης της χρονοσήμανσης του εγγράφου του ΠΟΥ, υπάρχει μόνο ένα θεωρητικό χρονικό παράθυρο 3,5 ωρών που θα μπορούσε να έχει υποβληθεί στις 21/01/2020.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η διαδικασία αξιολόγησης από ομότιμους απαιτεί αρκετό χρόνο (λόγω επαναλήψεων κ.λπ.). Με βάση τα επίσημα στοιχεία που πήραμε, μπορούμε να ανατρέξουμε πόσο. Έτσι, η πιο πρώιμη στιγμή που θα μπορούσε να έχει γίνει η αξιολόγηση και η αποδοχή του paper είναι στις 22/01/20 τα μεσάνυχτα και η πιο πρόσφατη στις 22/01/20 στις 23:59 μ.μ. (CET). Η όλη διαδικασία της αξιολόγησης από ομότιμους είχε επομένως ένα χρονικό παράθυρο από τις 3:30h-27:30h.

Το έγγραφο δημοσιεύθηκε στις 23/01/20 στις 16:45 μ.μ. (CET), οπότε ο στοιχειοθέτης έκανε φανταστική δουλειά. Και πάλι, αυτή είναι απλώς η ταπεινή μου ανάλυση αυτής της διαδικασίας την οποία είμαι πρόθυμος να μοιραστώ, και είμαι επίσης έτοιμος να συζητήσω κριτικά τα ευρήματά μου. Θεωρητικά μιλώντας, η αναφορά στο έγγραφο του ΠΟΥ θα μπορούσε να είχε τροποποιηθεί κατά τη διάρκεια της "διαδικασίας ερωτήσεων" του στοιχειοθέτη, διευρύνοντας το χρονικό παράθυρο κατά μερικές ώρες. Παρ' όλα αυτά, η παρατηρούμενη και ανακατασκευασμένη διαδικασία αξιολόγησης από ομοτίμους παρουσιάζει - για να το θέσω ήπια - σημαντικές παρατυπίες. Κάθε διαδικασία ομότιμης αξιολόγησης οδηγεί σε ανώνυμες εκθέσεις αξιολόγησης. Όταν ζήτησαν από την Eurosurveillance να δημοσιεύσει τουλάχιστον αυτές τις εκθέσεις, είπαν ότι δεν μπορούν να το κάνουν λόγω ανησυχιών για την προστασία της ιδιωτικής ζωής. Ωστόσο, όλες οι εκθέσεις αξιολόγησης από ομοτίμους είναι ανώνυμες, οπότε είπαν ψέματα εκεί - πιθανότατα για να καλύψουν την επιστημονική απάτη.

Ακόμα και μια πιθανή "εξαιρετική σημασία" (η οποία δεν ήταν παράγοντας τον Ιανουάριο του 2020) δεν είναι λόγος να επισπεύσουν τη διαδικασία τόσο γρήγορα. Η δημοσίευση θα μπορούσε επίσης να είχε διατεθεί ως προ-τυπωμένο έγγραφο, ενώ είχε υποβληθεί σε ενδελεχή διαδικασία αξιολόγησης από ομοτίμους. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα, απαιτείται διαφάνεια σε αυτή την κρίσιμη περίπτωση. Και πάλι: είναι αγενές να πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο, όταν η κριτική θα ήταν καλύτερο να απευθύνεται στα μέρη που εμπλέκονται σε αυτές τις προφανείς παρατυπίες.

--> Τα επακόλουθα

Το περιοδικό εξακολουθεί να καλύπτεται από σιωπή. Το σκάνδαλο δεν έχει ακόμη αντιμετωπιστεί με διαφάνεια. Ούτε έχει αναληφθεί καμία νομική δράση κατά του Drosten ή της Eurosurveillance. Το γερμανικό "Corona Ausschuss", το οποίο ισχυρίζεται ότι θέλει να υπερασπιστεί νομικά τον εαυτό του ενάντια στη "Δικτατορία Corona", είχε εννέα μήνες για να αντιμετωπίσει νομικά αυτό το σκάνδαλο, αλλά αντ' αυτού προτίμησε να διαλογίζεται ζωντανά στο διαδίκτυο και να κάνει μουσική ή να δίνει κενές υποσχέσεις. Φαίνεται ότι το δίκτυο των παραγόντων είναι τεράστιο και στενά διαπλεκόμενο.

Δεν πιστεύω ότι θα λυθεί αυτή η απάτη, η οποία επέτρεψε την ομηρία όλου του κόσμου, αλλά δεν εγκαταλείπω την ελπίδα. Όσο περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν για αυτή την απάτη, τόσο πιο πιθανό είναι να έρθει κάποια μέρα κάτι σαν "δικαιοσύνη".

------------------

Δικτυογραφία :

How Scientific Fraud took the World Hostage - goddek et al.

https://www.goddeketal.com/how-scientific-fraud-took-the-world-hostage/