Το ουκρανικό τζούντο του Vladimir Putin. του Dmitry Orlov

Σχόλιο Διόδοτου: Το άρθρο προσφέρει πολύ πόνο -με το γάντι- στους σατανάδες εχθρούς της Αγίας Ρωσίας 🙂Ο Denis Pushilin, ηγέτης του Ντονέτσκ, μόλις διέταξε πλήρη εκκένωση. Το ίδιο έκανε και ο Leonid Pasechnik, ηγέτης του Λουγκάνσκ. Με τον τρόπο αυτό, έκαναν ακριβώς αυτό που περίμενα και προέβλεψα.... Για όλους εσάς που πιστεύετε ότι ο Πούτιν είναι ένα μυστήριο τυλιγμένο σε ένα αίνιγμα, ίσως θα έπρεπε να αποφύγετε να σκέφτεστε και απλά να διαβάσετε τα άρθρα μου!

Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, στις 18 Απριλίου 2021, δημοσίευσα ένα άρθρο με τίτλο "Το ουκρανικό τζούντο του Πούτιν", το οποίο αναρτήθηκε στο ZeroHedge και στο TheSaker. Στη συνέχεια μετέφρασα αυτό το άρθρο στα ρωσικά και το δημοσίευσα στο Aftersock.info, όπου επικρίθηκε ως ηττοπαθές. Ο λόγος που μιλάω γι' αυτό σήμερα είναι ότι σε εκείνο το άρθρο εξηγούσα ότι η εκκένωση ήταν η μόνη νικηφόρα κίνηση για τη ρωσική πλευρά.

Σε εκείνο το άρθρο έγραψα:

"Ο ουκρανικός στρατός έχει συγκεντρώσει στρατεύματα και τεθωρακισμένα κατά μήκος της διαχωριστικής γραμμής, ενώ ο ρωσικός στρατός έχει αποσύρει τις δυνάμεις του στη δική του πλευρά των συνόρων. Τα πυρά οβίδων, τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών και άλλες προκλήσεις από την ουκρανική πλευρά εντείνονται, με την ελπίδα να ωθήσουν τους Ρώσους να μετακινήσουν δυνάμεις στο ουκρανικό έδαφος, γεγονός που θα επιτρέψει στη δυτική συλλογικότητα να φωνάξει "Χαχα! Ρωσική επιθετικότητα!". Στη συνέχεια, θα μπορούσαν να κλείσουν τον αγωγό Nord Stream II, σηματοδοτώντας μια σημαντική γεωπολιτική νίκη για την Ουάσινγκτον, και να ακολουθήσουν πολλές άλλες πολεμικές κινήσεις που έχουν σχεδιαστεί για να πλήξουν τη Ρωσία πολιτικά και οικονομικά.

Για τους Ρώσους, δεν υπάρχουν προφανείς καλές επιλογές. Το να μην απαντήσει στις ουκρανικές προκλήσεις και να μην κάνει τίποτα ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις βομβαρδίζουν και εισβάλλουν στις πόλεις Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, σκοτώνοντας Ρώσους πολίτες που ζουν εκεί, θα έκανε τη Ρωσία να φανεί αδύναμη, θα υπονόμευε τη θέση της ρωσικής κυβέρνησης στο εσωτερικό και θα της κόστιζε πολύ γεωπολιτικό κεφάλαιο διεθνώς. Η απάντηση στις ουκρανικές προκλήσεις με συντριπτική στρατιωτική δύναμη και η συντριβή του ουκρανικού στρατού, όπως έγινε στη Γεωργία το 2008, θα ήταν δημοφιλής στο εσωτερικό, αλλά θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντική κλιμάκωση ή ακόμη και σε ολοκληρωτικό πόλεμο με το ΝΑΤΟ. Ακόμη και αν η σύγκρουση περιοριστεί στρατιωτικά και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ παραμείνουν πίσω, όπως έκαναν στη Γεωργία, οι πολιτικές επιπτώσεις θα προκαλέσουν σημαντική ζημιά στη ρωσική οικονομία μέσω της αύξησης των κυρώσεων και της διακοπής του διεθνούς εμπορίου.

Δεδομένου ότι αυτές οι επιλογές είναι προφανώς λανθασμένες, ποιες είναι οι σωστές, αν υπάρχουν; Εδώ πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στις επίσημες δηλώσεις που έχει κάνει ο Πούτιν όλα αυτά τα χρόνια και να τις πάρουμε τοις μετρητοίς. Πρώτον, είπε ότι η Ρωσία δεν χρειάζεται κανένα πρόσθετο έδαφος- έχει όλα τα εδάφη που θα μπορούσε να θέλει. Δεύτερον, δήλωσε ότι η Ρωσία θα ακολουθήσει την οδό της μέγιστης απελευθέρωσης στην παροχή ιθαγένειας στους συμπατριώτες της και ότι, ως εκ τούτου, η προστασία των Ρώσων πολιτών αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Τρίτον, δήλωσε ότι η επίλυση της σύγκρουσης στην ανατολική Ουκρανία με στρατιωτικά μέσα είναι απαράδεκτη. Δεδομένων αυτών των περιορισμών, ποιες επιλογές δράσης παραμένουν ανοικτές;

Η απάντηση, νομίζω, είναι προφανής: εκκένωση. Υπάρχουν περίπου 3,2 εκατομμύρια κάτοικοι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και 1,4 εκατομμύρια στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, δηλαδή συνολικά περίπου 4,6 εκατομμύρια κάτοικοι. Ο αριθμός αυτός μπορεί να φαίνεται τεράστιος, αλλά είναι μέτριος σε σύγκριση με την κλίμακα των εκκενώσεων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Θυμηθείτε ότι η Ρωσία έχει ήδη απορροφήσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο Ουκρανούς μετανάστες και πρόσφυγες χωρίς πολλά προβλήματα. Επιπλέον, η Ρωσία αντιμετωπίζει σήμερα μεγάλη έλλειψη εργατικού δυναμικού και η εισροή ικανών Ρώσων θα ήταν ευπρόσδεκτη.

 Στο εσωτερικό της χώρας, η εκκένωση θα ήταν πιθανώς πολύ δημοφιλής: η Ρωσία κάνει καλό στο λαό της κρατώντας τον μακριά από προβλήματα. Η πατριωτική βάση θα ενεργοποιούνταν και το ήδη ενεργό ρωσικό εθελοντικό κίνημα θα αναλάμβανε δράση για να βοηθήσει το Υπουργείο Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης να μετακινήσει και να επανεγκαταστήσει τους εκκενωμένους. Οι εκλογές αργότερα μέσα στο έτος θα γίνονταν ένα πανεθνικό πάρτι υποδοχής για πολλά εκατομμύρια νέους ψηφοφόρους. Η εκκένωση του Donbass θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για άλλα κύματα επαναπατρισμού που θα ακολουθήσουν. Περίπου 20 εκατομμύρια Ρώσοι είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο και, καθώς ο κόσμος εκτός Ρωσίας βυθίζεται στην έλλειψη πόρων, θα θέλουν κι αυτοί να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Εάν επί του παρόντος είναι απρόθυμοι να το πράξουν, βλέποντας το θετικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι εκκενωμένοι από το Ντονμπάς μπορεί να αλλάξουν γνώμη.

Η αρνητική πτυχή της παραχώρησης εδαφών μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη μη παραχώρηση εδαφών. Ως εγγυητής των συμφωνιών του Μινσκ, η Ρωσία θα πρέπει να αρνηθεί να παραχωρήσει το Ντονμπάς στην ουκρανική κυβέρνηση έως ότου συμμορφωθεί με τους όρους των συμφωνιών του Μινσκ, κάτι που δεν έχει δείξει καμία πρόθεση να κάνει εδώ και επτά χρόνια και πρόσφατα απαρνήθηκε πλήρως. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο ρωσικός στρατός μπορεί να πυροβολήσει σε όλο το Ντονμπάς χωρίς να πατήσει το πόδι του σε ουκρανικό έδαφος. Εάν οι ουκρανικές δυνάμεις επιχειρήσουν να εισέλθουν στο Ντονμπάς, θα αντιμετωπιστούν όπως φαίνεται στο ακόλουθο εκπαιδευτικό βίντεο. Σημειώστε ότι η μέγιστη εμβέλεια του συστήματος Tornado-G που παρουσιάζεται στο βίντεο είναι 120 χιλιόμετρα.

Και αν οι Ουκρανοί ανησυχούν για το αν θα απαντήσουν με επίθεση σε ρωσικό έδαφος, μια άλλη δήλωση του Πούτιν μας βοηθά να καταλάβουμε τι θα συμβεί στη συνέχεια: σε περίπτωση επίθεσης, η Ρωσία θα απαντήσει όχι μόνο εναντίον των επιτιθέμενων αλλά και εναντίον των κέντρων λήψης αποφάσεων που είναι υπεύθυνα για την επίθεση. Η ουκρανική διοίκηση στο Κίεβο πιθανόν να έχει κατά νου αυτή τη δήλωση όταν θα εξετάσει τα επόμενα βήματα.

Η εκκένωση του Ντονμπάς είναι πιθανό να συναντήσει μια μάλλον ευνοϊκή διεθνή ανταπόκριση. Θα ήταν μια τυπική κίνηση τζούντο του Πούτιν, η οποία θα έβγαζε εκτός ισορροπίας το ΝΑΤΟ και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών. Καθώς πρόκειται για μια μεγάλη ανθρωπιστική αποστολή, θα ήταν γελοίο να προσπαθήσουμε να την παρουσιάσουμε ως "ρωσική επίθεση". Αντίθετα, η Ρωσία θα ήταν πολύ καλά μέσα στα δικαιώματά της να εκδώσει αυστηρές προειδοποιήσεις ότι οποιαδήποτε προσπάθεια παρέμβασης στην εκκένωση ή προβοκάτσια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκκένωσης θα αντιμετωπιστεί πολύ σκληρά, απελευθερώνοντας έτσι τα χέρια της από τους μπερμπάντηδες των ναζιστικών ταγμάτων της Ουκρανίας, μερικοί από τους οποίους δεν τους αρέσει ιδιαίτερα να ακολουθούν εντολές.

Η Δύση θα έμενε με το ακόλουθο status quo. Το Ντονμπάς είναι άδειο από τους κατοίκους του, αλλά απαγορευμένο για αυτούς ή για τους Ουκρανούς. Η εκκένωση δεν θα αλλάξει το καθεστώς ή τη διαπραγματευτική θέση των εκκενωμένων και των εκπροσώπων τους έναντι των συμφωνιών του Μινσκ, μπλοκάροντας την κατάσταση αυτή μέχρι το Κίεβο να προβεί σε συνταγματική μεταρρύθμιση, να γίνει ομοσπονδία και να παραχωρήσει πλήρη αυτονομία στο Ντονμπάς. Η Ουκρανία δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (μια χίμαιρα που ανόητα ψήφισε να συμπεριλάβει στο σύνταγμά της), καθώς αυτό θα παραβίαζε τον καταστατικό χάρτη του ΝΑΤΟ, καθώς δεν ελέγχει το έδαφός της.

Περαιτέρω κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο να δικαιολογηθούν, καθώς θα ήταν αβάσιμο να κατηγορηθεί για επιθετικότητα επειδή ανέλαβε μια ανθρωπιστική αποστολή για την προστασία των πολιτών της ή επειδή εκπλήρωσε τις ευθύνες της ως εγγυήτρια των συμφωνιών του Μινσκ. Το Ντονμπάς θα παρέμενε μια ζώνη παρενόχλησης με ρωσικά ρομπότ μάχης να πυροβολούν τους επιδρομείς, με μερικά λεωφορεία με μαθητές που θα πήγαιναν εκδρομή για να βάλουν λουλούδια στους τάφους των προγόνων τους. Τα ετοιμόρροπα κτίρια της σοβιετικής εποχής, τα οποία τρεις δεκαετίες ουκρανικής κακομεταχείρισης και παραμέλησης δεν έχουν γίνει νεότερα, θα είναι σιωπηλοί μάρτυρες της αέναης ντροπής του αποτυχημένου ουκρανικού κράτους.

Η ιστορία καθοδηγείται τόσο συχνά από το ατύχημα όσο και από τη λογική, αλλά εφόσον δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα ατυχήματα, η λογική είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε για να προσπαθήσουμε να μαντέψουμε τη μορφή του μέλλοντος. Σύμφωνα με τα λόγια του Βολταίρου, αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε στον καλύτερο από όλους τους δυνατούς κόσμους.

 

lesakerfrancophone.fr