Συγγραφέας «ξανακτύπησε» με αφορμή τη νέα τηλεοπτική σειρά για τον Άγιο Παΐσιο... Γράφει ο Μιχαήλ Α. Βιδάλης, Ph.D. *

ΦΩΤΟ: ΣΕΡΙΦΟΣ
Ένας συγγραφέας και πρώην πολιτικός, προφανώς ενοχλημένος που ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι επέλεξε να προβάλει μία νέα σειρά αναφορικά με τη ζωή του Αγίου Παϊσίου, καταφέρθηκε εκ νέου, ειρωνικά, υποτιμητικά και ρατσιστικά κατά των Χριστιανών. Παρενθετικά, η σειρά παρουσιάζει και μία κοινωνικο-ιστορική αναδρομή, στην εκατοστή επέτειο της μικρασιατικής καταστροφής, το δε ΜΜΕ που στο παρελθόν έχει δεχτεί σφοδρή κριτική, τώρα αξίζει συγχαρητήρια για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία του (Δεν αναφέρεται το όνομα του συγκεκριμένου κυρίου, καθώς στόχος δεν είναι η περαιτέρω προβολή του ή προσβολή του, αλλά, να τονιστούν τα άτοπα ή παράλογα των απόψεων του).... Κύριε συγγραφέα, αν η θρησκευτική πίστη είναι «μεσαίωνας», «σκοταδισμός» και «όπιο του λαού», γιατί δεν μεταφέρετε τις απόψεις σας και στους Εβραίους και Μουσουλμάνους συμπολίτες μας, οι οποίοι αποτελούν πλέον σημαντική μερίδα του πληθυσμού μας; Δεν το έχετε πράξει ποτέ, προφανώς γνωρίζοντας τις συνέπειες των πράξεων σας. Είστε αυτό που ο λαός (αυτόν που οι «διανοούμενοι» έχουν απέναντι τους) υποστηρίζει ότι είναι «τζάμπα μάγκας», δηλαδή, καταφέρεστε εκ του ασφαλούς; Ενώ οι Χριστιανοί είναι ο εύκολος στόχος ως «καρπαζοεισπράκτορες»; Η στοχοποίηση ειδικά των Χριστιανών νοηματοδοτεί την ύπαρξη σας ή προβάλει την ανωτερότητα της ιδεολογίας σας; Και ενώ κάθε άνθρωπος έχει το αυτεξούσιο ή στη δημοκρατία μας το νόμιμο δικαίωμα της ανεξιθρησκείας, γιατί ασχολείστε μάλλον εμμονικά με τα νόμιμα δικαιώματα ή τις επιλογές των άλλων; Κύριε συγγραφέα, έχοντας διατελέσει και βουλευτής (αναμειχτήκατε σε διάφορα πολιτικά κόμματα και δεν επανεκλεγήκατε), δεν γνωρίζετε ότι σε μία δημοκρατία, τα νόμιμα δικαιώματα ενός πολίτη λήγουν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου; Επιπρόσθετα κύριε συγγραφέα, ως πρώην βουλευτής που υποτίθεται ότι κατανοείτε καλύτερα την ιστορία μας, δεν γνωρίζετε ότι η Ελλάδα και το Ισραήλ επιβίωσαν ως έθνη σε σημαντικό βαθμό λόγω της συνεκτικότητας που προσέφερε η θρησκευτική πίστη τους; Και μάλιστα, αυτό αποτυπωνόταν στα πρώτα Ελληνικά Συντάγματα; Κύριε συγγραφέα, πότε η «ελευθερία» του λόγου είναι δυνητικά de facto φασισμός και νομικά αξιόποινη πράξη; Μήπως μία κοινωνία επιβολής αριστεροσύνης και αθεΐας ή αθρησκίας, θα ήταν δυστοπική, εν αντιθέσει με μία δημοκρατική, πλουραλιστική, ανεκτική και ζωντανή κοινωνία ανθρώπων; Επιπρόσθετα, ένας «διανοούμενος», με ότι πλέον σημαίνει ο επίμαχος όρος, επιβεβαιώνει την ανωτερότητα ή «προοδευτικότητα» του και μέσω της αποδόμησης, του χλευασμού ή της απαξίωσης της λαϊκής μάζας και δη σημαντικής μερίδας αυτής, που έχει αντίθετη άποψη ή τρόπο ζωής; Ειρωνικά, η μόνη θρησκεία της αγάπης προς όλους που σας γυρνάει και το άλλο μάγουλο, ουσιαστικά είναι διαχρονικά υπό διωγμόν, με εκατοντάδες δολοφονίες ή τραυματισμούς Χριστιανών παγκοσμίως, ακόμη και σήμερα. Οι σύγχρονοι δολοφόνοι απλά εξωτερίκευσαν την έντονη αντίθεση τους με την πίστη των θυμάτων τους. Κύριε συγγραφέα, προφανώς το συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι έπειτα από χρηματοοικονομική μελέτη, επεδίωξε να προβάλει τη συγκεκριμένη σειρά, αποσκοπώντας φυσικά σε έσοδα. Και όπως φαίνεται, επιβεβαιώθηκε η άποψη των συμβούλων τους, κρίνοντας από την τηλεθέαση και τα ευνοϊκά σχόλια ακόμη και αντικειμενικών αριστερών ΜΜΕ. Συνακόλουθα, αν έχετε διαφορετικά στοιχεία, π.χ. ότι θα αποβεί οικονομικά ζημιογόνο το συγκεκριμένο εγχείρημα, οφείλετε ηθικά να τους τεκμηριώσετε τα στοιχεία σας. Όμως, γιατί δεν συνασπίζετε τους ομοϊδεάτες σας και να ιδρύσετε ένα αριστερό ή άθεο τηλεοπτικό κανάλι, αντί να επεμβαίνετε κάθε τόσο στα των Χριστιανών; Το λυπηρό κύριε συγγραφέα είναι ότι επιμένετε εμμονικά στις προσβλητικές και ατεκμηρίωτες απόψεις σας οι οποίες όμως αποδομούνται από τα παραπάνω. Όπως ένα παιδί που πεισμώνει και αρνείται να κατανοήσει την πραγματικότητα; Εικάζουμε ότι γνωρίζετε, και λόγω ηλικίας, ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σας. Οι διανοούμενοι έχουν την υποχρέωση να μάχονται για τα δικαιώματα των ανθρώπων και να συμβάλλουν σε μία ανεκτική και δικαιότερη κοινωνία (Dyson 2003). Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ταπεινοφροσύνης και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο ασχέτως πίστης, χρώματος ή καταγωγής, όπως επιτάσσει και ο νόμος... Καταληκτικά, κύριε συγγραφέα, οι μισοί φίλοι μου είναι αγνωστικιστές ή άθεοι υπάρχει δε αλληλοσεβασμός μεταξύ μας, ακριβώς γιατί μας κατέχει ένα ευρύ πνεύμα και μία ανεκτικότητα και αποδοχή της διαφορετικότητας όπως βέβαια επιβάλει η Δημοκρατία μας και η αστική ευγένεια. Όμως, αν και οι προαναφερόμενοι είναι κάτοχοι διδακτορικών τίτλων και διδάσκουν σε πανεπιστήμια, φαίνεται δεν πληρούν τον ορισμό του «διανοούμενου» ή «προοδευτικού», τουλάχιστον σύμφωνα με την οπτική σας... Υ.Γ: Το modus operandi σας δυνητικά δεν θα σας καταστήσει γραφικό σαν την μεσήλικα ζηλώτρια «Χριστιανή» που περιφερόταν μέχρι πρόσφατα στα τηλεοπτικά κανάλια και προκαλούσε; Τροφή για σκέψη... * Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και Αρχιτέκτων Μηχανικός, MArc