Γρόσι
Κατά την διάρκεια της Επανάστασης επικρατούσε νομισματική αναρχία στον Ελλαδικό χώρο....
Οι συναλλαγές γίνονταν με Οθωμανικά νομίσματα, όπως το γνωστό μας γρόσι, αλλά και με διάφορα ξένα νομίσματα (Ισπανικό δίστηλο, τάλιρο της Μαρίας Θηρεσίας, χρυσό τσεκίνι Βενετίας κ.ά.).Η ιδέα κοπής Ελληνικού νομίσματος ερρίφθη κατά πρώτον το 1822. Στις 5 Μαρτίου ψηφίστηκε από το Βουλευτικό ο Νόμος 6, με τον οποίο καθοριζόταν η κοπή αναμνηστικού αργυρού νομίσματος σε 80 κομμάτια, τα οποία θα περιέρχονταν στα μέλη της. Ένα μήνα αργότερα, με το Νόμο 9 της 5ης Απριλίου, αποφασίστηκε να κοπούν νομίσματα για τις ανάγκες των συναλλαγών. Ο νόμος προέβλεπε την συγκέντρωση του χρυσού και του αργύρου, που βρισκόταν σε Μοναστήρια και Εκκλησίες, καθώς και την απαγόρευση εξαγωγής χρυσού και αργύρου, όχι μόνο έξω από την Επικράτεια, αλλά και από επαρχία σε επαρχία. Το σχέδιο, όμως, σύντομα εγκαταλείφθηκε λόγω εγγενών αδυναμιών.
Φοίνικας του 1828
Η συνεχιζόμενη όμως νομισματική ανωμαλία ανάγκασε τον πρώτο Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, να επισπεύσει την δημιουργία Εθνικού νομίσματος. Πράγματι, στις 28 Ιουλίου 1828 η Δ’ Εθνοσυνέλευση του Άργους αποφάσισε να προτείνει στον Κυβερνήτη ως νομισματική μονάδα τον «φοίνικα», με υποδιαίρεση το λεπτό. Ελλείψει ρευστού και μηχανημάτων ο Καποδίστριας συνήψε δάνειο 1,5 εκατομμυρίων ρουβλίων από την Ρωσία και με τα χρήματα αυτά αγόρασε από την Μάλτα μία μεταχειρισμένη νομισματοκοπική μηχανή, που εγκαταστάθηκε στην αυλή του σπιτιού του στην Αίγινα. Εκεί τυπώθηκαν τα πρώτα νομίσματα της ελεύθερης Ελλάδας, που ήταν ο αργυρός φοίνιξ και τα χάλκινα: δεκάλεπτο, πεντάλεπτο και μονόλεπτο. Το μέταλλο αποκτήθηκε από τις νηοπομπές του Ελληνικού στόλου (άργυρος) και από τα τουρκικά κανόνια (χαλκός). Στις 17 Ιουνίου 1831 τυπώθηκε και το πρώτο χάρτινο χρήμα με απόφαση του Κυβερνήτη, χωρίς όμως επιτυχία.
Δραχμή του 1833
Μετά την ενθρόνιση του Όθωνα το 1833 τα νομίσματα που είχαν εκδοθεί και κυκλοφορήσει επί Καποδίστρια αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία. Στις 8 Φεβρουαρίου εισήχθη νέα νομισματική μονάδα, η δραχμή (νόμισμα του αρχαίου Ελληνικού κόσμου) αντί του φοίνικα. Με το ίδιο διάταγμα, τα νέα νομίσματα διαιρέθηκαν σε τρεις κατηγορίες: αργυρά, χρυσά και χάλκινα. Οι πρώτες δραχμές τυπώθηκαν στο Μόναχο και από το 1836 έως το 1858 τυπώνονταν στο Νομισματοκοπείο Αθηνών. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 12ης Ιουλίου 1843 το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης χαρτονομισμάτων δόθηκε στην νεοσυσταθείσα Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία διατήρησε το προνόμιο αυτό έως το 1928, οπότε ιδρύθηκε η Τράπεζα της Ελλάδος.
Στις πρώτες μέρες της Κατοχής, οι κατακτητές έθεσαν σε κυκλοφορία παράλληλα με την δραχμή, το Μάρκο Κατοχής, την λιρέτα Κατοχής, την μεσογειακή δραχμή, το βουλγαρικό λέβα και το αλβανικό φράγκο (29 Απριλίου 1941). Τα νομίσματα αυτά ήταν χωρίς αντίκρισμα και γρήγορα αποσύρθηκαν από την κυκλοφορία (18 Ιουλίου 1941).
Και φθάνουμε στην αυγή της νέας χιλιετίας, όταν ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης υποβάλλει αίτηση στα αρμόδια θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ένταξη της χώρας στην ζώνη του Ευρώ (9 Μαρτίου 2000). Την Πρωτοχρονιά του 2002 μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το ευρώ αντικαθιστά την δραχμή ως νομισματική μονάδα του Ελληνικού Κράτους. Τα δύο νομίσματα παραμένουν σε παράλληλη κυκλοφορία έως τις 28 Φεβρουαρίου 2002, οπότε από την επόμενη η δραχμή αποτελεί παρελθόν, ύστερα από 169 χρόνια κυκλοφορίας.
Αναρτήσεις
Date: 09/04/2021 Time: 10:41
ΑπάντησηΔιαγραφήΒόμβες μεγατόνων έριξε ο συνταξιούχος -πλέον- πρώην διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Πολ Τόμσεν. Προβλέπει επιστροφή στην ένταση μεταξύ του Ευρωπαϊκού Βορρά και του Νότου και δύσκολες, πολιτικά και κοινωνικά, μέρες, για τους Ευρωπαϊκούς λαούς που θα θέσουν τα σχέδια για το Great Reset στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Επίσης, εμμέσως πλην σαφώς, χαρακτήρισε τον Κώστα Σημίτη, πολιτικό απατεώνα, διότι έβαλε την Ελλάδα στο Ευρώ χωρίς να πληροί τις οικονομικές προϋποθέσεις, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα, η οικονομία της να μην μπορεί να επιβιώσει. Πελατειακό δηλαδή, σάπιο και διεφθαρμένο, χαρακτήρισε και το Ελληνικό πολιτικό σύστημα ο Πολ Τόμσεν, ανοίγοντας την συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, ως την ενδεδειγμένη λύση για τη χώρα.
Διαβάστε τι δήλωσε:
«Είμαι αρκετά απαισιόδοξος αναφορικά με την ικανότητα της Ελλάδας να ευημερήσει μέσα στην Ευρωζώνη, κατά βάση λόγω των παθογενειών που γεννά το πελατειακό της σύστημα» δήλωσε, χαρακτηριστικά, από το βήμα του συνεδρίου του Economist με θέμα «Ελλάδα: 200 χρόνια οικονομικής επιβίωσης».
Αφού προειδοποίησε ότι υπάρχει ο κίνδυνος να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος, ο συνταξιούχος -πλέον- οικονομολόγος υπογράμμισε ότι η απόφαση ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν «καθαρά πολιτική» και «δεν είχε οικονομική υπόσταση».
«Και κάπως έτσι η Ελλάδα εξαναγκάστηκε από τους θεσμούς να εφαρμόσει σκληρές πολιτικές» συνέχισε, μεταξύ άλλων, αναγνωρίζοντας ότι «δεν μπορείς να επιβάλεις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αν δεν τις θέλει το ίδιο το σύστημα». Μάλιστα, επικαλέστηκε το παράδειγμα της Ιρλανδίας, όπου «τους είπαμε τι έπρεπε να γίνει και το έκαναν». «Αυτή ήταν και η διαφορά» σχολίασε με νόημα.
Ειδική αναφορά έκανε και στο συνταξιοδοτικό σύστημα, επαναλαμβάνοντας ότι είναι μη ρεαλιστικό, καθώς παρέχει συντάξεις βόρειας Ευρώπης, τις οποίες δεν μπορεί να «σηκώσει» η οικονομία.
«Έρχεται κι άλλη λιτότητα στην Ευρώπη»
Όσον αφορά την πορεία της Γηραιάς Ηπείρου, ο κ. Τόμσεν προεξόφλησε την εφαρμογή κι άλλης λιτότητας στην Ευρωζώνη, κάτι το οποίο είναι «πολιτικά μη βιώσιμο». Στο πλαίσιο αυτό, επανέλαβε την ανάγκη γενναίας αναδιάρθρωσης των χρεών στις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης, παρότι εξέφρασε κατανόηση στο γιατί οι πολιτικοί ιθύνοντες δυσκολεύονται να αποφασίσουν κάτι τέτοιο.
Εκτίμησε δε, ότι όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα σταματήσει να παρεμβαίνει, τότε «θα έρθει με βεβαιότητα ξανά στο προσκήνιο το χάσμα Βορρά και Νότου». Αυτό, όπως συμπλήρωσε, «θα προκαλέσει δραματικές εντάσεις». «Κι αυτό διότι η Ευρωζώνη δεν έχει μετασχηματιστεί ακόμη σε πολιτική ένωση».
«Η Ελλάδα δεν κλείνει τα κενά»
Επανερχόμενος στην περίπτωση της Ελλάδας, ο κ. Τόμσεν επεσήμανε ότι κάθε πρόβλημα αφερεγγυότητας είναι πρόβλημα ρευστότητας και «όταν ως Ευρωζώνη επιτρέπεις την προβολή εκτιμήσεων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους σε ορίζοντα τόσο πολλών δεκαετιών, τότε δεν μπορείς να είσαι αξιόπιστος».
Πάντως, το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ αναγνώρισε ότι «η τωρινή κυβέρνηση έχει προβεί πράγματι σε ορισμένες παρεμβάσεις, οι οποίες ωστόσο δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτά που πρέπει να γίνουν».
«Δεν βλέπω την Ελλάδα να κλείνει κενά, αλλά αντιθέτως νομίζω ότι οι νέοι της θα συνεχίζουν να την εγκαταλείπουν για να ευημερήσουν, κυρίως λόγω του πελατειακού συστήματος στη χώρα» κατέληξε, σε απαισιόδοξο τόνο.