Δεν μου άφησαν κανένα περιθώριο αυτοί, οι εχθροί! Οι της Ferrari… Tης Ντορέτας Πέππα

Διάβασα σχετικά με το θάνατο σε τροχαίο του Τζώρτζη Μονογυιού, του αδελφού της βουλευτού της ΝΔ Κατερίνας Μονογυιού, ενώ οδηγούσε την ολοκαίνουργια Ferrari του. Επειδή μου αρέσει να λέω την αλήθεια, δεν ένιωσα τίποτα, απολύτως τίποτα –άλλωστε, επρόκειτο για ένα άγνωστο πρόσωπο, στις παρυφές, όμως, μιας γνωστής εξουσιαστικής «κλίκας». Το μόνο που σκέφθηκα, λοιπόν, αυτόματα, συγκρίνοντας το γεγονός, ήταν ότι από τη Δευτέρα, οι της «κλίκας» θα κλέβουν 100 ευρώ (πρόστιμο και καλά!) από τους συμπολίτες μας άνω των 60 ετών, οι οποίοι δε θέλουν να εμβολιαστούν.... Και εδώ πατάνε, βέβαια, στο ζήτημα της «δημόσιας υγείας» και απλώνουν ανενδοίαστα μαφιόζικο χέρι στα ξένα λεφτά –γιατί ξένα είναι, κι όχι δικά τους! Πού πάτησαν, όμως, επί τόσα χρόνια, με τις έκτακτες εισφορές (κάθε λίγο και λιγάκι), με τις προπληρωμές φόρων (φόροι για ποσά που δεν είχαν εισπραχθεί!), αλλά ακόμα χειρότερα, από την αρχή των μνημονίων, που κούρεψαν με την ψιλή τις συντάξεις ΟΛΩΝ; «Εθνική ανάγκη», «μη χρεωκοπία», «απαιτήσεις των εταίρων, ώστε να σωθούμε»! Πάντα θα υπάρχει κάποιο άλλοθι για την κάθε ληστεία… Ώστε να μπορούν κάποιοι να οδηγούν Ferrari και οι υπόλοιποι, οι πολλοί, οι αδύνατοι, να λιμοκτονούν, χωρίς ελπίδα και χωρίς αύριο. Ντροπή, ντροπή μεγάλη για την κοινωνία να βασανίζονται και να λεηλατούνται κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν οι αδύνατοι, και ειδικά οι γέροντες… αυτοί που τόσα χρόνια προσέφεραν τα μέγιστα, που ανέθρεψαν τις επόμενες γενιές κι ακόμα και με τα μνημόνια τάισαν δυο και τρεις οικογένειες άνεργων παιδιών και εγγονιών! Ντροπή και σ’ αυτούς που ωφελήθηκαν και δεν ξεσηκώνονται τώρα να υπερασπιστούν τους γεννήτορες, τους ευεργέτες! Τρίβουν τα χέρια τους οι καβαλάρηδες των Ferrari, αν και… φαίνεται πως η Νέμεσις έχει διαφορετική άποψη. Θα φανεί σιγά σιγά, καθώς τα «ατυχήματα» θα επεκτείνονται, θα πλησιάζουν όλο και πιο κοντά προς το κέντρο… Κακό, βέβαια, το δέχομαι, να μη χύνεις δάκρυα για νεκρό, μα πιο κακό για τους εχθρούς να παραμένεις παγερά αδιάφορος για τη μοίρα τους επειδή τους συνδέεις με ό,τι σε έχει βλάψει και σε έχει πληγώσει, και σε βλάπτει και σε πληγώνει ακόμα… Θα ήθελα να σκέφτομαι διαφορετικά –πραγματικά, θα το ήθελα, γιατί θα ένιωθα κι εγώ καλύτερα, πιο ανθρώπινα- μα δεν μπορώ. Όχι πια… Δεν μου άφησαν κανένα περιθώριο αυτοί, οι εχθροί! Οι της Ferrari…