Ferrari, Porsche, Lamborghini κλπ: Ανεκπαίδευτοι με… όπλα στα χέρια. του Τάκη Τρακουσέλλη

Η τραγικότητα του δυστυχήματος του Τζώρτζη Μονογυιού, αλλά και παλαιότερα του Βακάκη, του Mad Clip κ.α., δυστυχώς μας θυμίζει τη γύμνια μας σε ότι αφορά την οδηγική παιδεία μας.  Είναι ένα ακόμα δραματικό γεγονός από τα πάμπολλα που καταγράφονται στους ελληνικούς δρόμους... κάθε ημέρα. Η τραγικότητα των τροχαίων δυστυχημάτων που κλονίζουν την ελληνική κοινωνία πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη.Στις παραπάνω περιπτώσεις που παίρνουν και την ανάλογη δημοσιότητα, έφυγαν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι χειρίστηκαν με λανθασμένο τρόπο τα… όπλα που έχουν στα χέρια τους. Αμφιβάλει κανείς ότι όταν έχεις στα χέρια σου αυτοκίνητα των 400 και 600 ίππων, δεν πρόκειται για «φονικά όπλα».  Το αυτοκίνητο δε σκοτώνει. Μπορεί όμως να σκοτώσει η συμπεριφορά μας με αυτό και κυρίως το αν γvωρίζουμε πραγματικά το πως να το χειριζόμαστε.     Το έχουμε γράψει πολλές φορές:  η συμπεριφορά μας στους δρόμους, δεν είναι προσωπική υπόθεση, αλλά κοινωνική. Η εκπαίδευσή μας, το αν οδηγούμε με “κοινωνική συνείδηση”, το αν οδηγούμε εχοντας καταναλώσει αλκοόλ, το αν τα ελαστικά μας είναι σε καλή κατάσταση. Aκόμα και το αν το αυτοκίνητό μας είναι κακοσυντηρημένο, ταλαιπωρημένο, το αν ρυπαίνει υπερβολικά, δεν είναι κάτι που αφορά τον καθένα μας ξεχωριστά, αλλά όλους μας. Αφορά όλη την κοινωνία. Γιατί όλοι βρισκόμαστε στους ίδιους δρόμους.  Κι αν δεν μπορεί ο καθένας μας να καταλάβει το πως πρέπει να σέβεται τους γύρω του, πράττοντας  το ελάχιστο – όπως στη συγκεκριμένες περιπτώσεις το να εκπαιδευτεί- τότε θα πρέπει η πολιτεία να το ορίσει αυτό. Ακόμα και να το επιβάλει.  Έχουμε λοιπόν την ανάλογη εκπαίδευση να πιάσουμε στα χέρια μας 500 άλογα; Τις ανάλογες δυνατότητες (σωματικές, ψυχικές) να ρίξουμε ένα τέτοιο θηρίο στους δρόμους; Ολοι γνωρίζουμε ότι ο μέσος Ελληνας οδηγός δεν τις έχει, αφού η σύντομη  διαδικασία, που περνάει στα 18 χρόνια του (και προσφάτως στα 17), είναι απλά για να μάθει να ξεπερνάει τη διαδικασία των εξετάσεων, μόνο και μόνο για να πάρει το πολυπόθητο δίπλωμα οδήγησης.  Από την άλλη, πως είναι δυνατόν η πολιτεία να πιστεύει πως πρέπει να έχουν την ίδια εκπαίδευση ένας άνθρωπος που παίρνοντας δίπλωμα οδήγησης θα έχει στα χέρια τους αυτοκίνητα των 100 και 150 ίππων, με έναν που θα έχει 600 άλογα;  Αλήθεια, πόσοι από τους κατόχους τέτοιων αυτοκινήτων γνωρίζουν τα βασικά, όπως -για παράδειγμα- το τι πρέπει να κάνει για να αποφύγει ένα τετακέ όταν το αυτοκίνητο υπερστρέφει. Τι πρέπει να κάνει στην υποστροφή… Πόσοι από τους κατόχους τέτοιων αυτοκινήτων γνωρίζουν τι είναι υπερστροφή και τι υποστροφή…  Και επειδή το ελληνικό κράτος λοιπόν δε θέλει (γιατί μπορεί) να ορίσει μία αυστηρότερη διαδικασία εκπαίδευσης, κυρίως σε όσους επιλέξουν να έχουν στα χέρια τους τέτοια αυτοκίνητα, ας το κάνουν αυτό από μόνοι τους. Υπάρχουν σχολές ανά τον κόσμο (ακόμα και στην Ελλάδα) που μπορούν να μας μάθουν τι πρέπει να κάνουμε στη δύσκολη στιγμή και κυρίως το πώς θα αποφύγουμε να έρθει αυτή η δύσκολη στιγμή…  Επιτέλους, ως οδηγοί ας αποκτήσουμε την παιδεία της εξέλιξης, κι ας αποβάλουμε τη νοοτροπία του «τα ξέρω».  Μπας και σταματήσουμε κάποια στιγμή να θρηνούμε στους δρόμους μας…