Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀπαντᾶ στούς τυφλο-υπακοούληδες.τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας

Καί ἐπειδή ζοῦμε σέ κατεξοχήν μέρες σύγχυσης, διαστρέβλωσης καί ἀντινόησης, μέρες πού ὀ κάθε πλανεμένος ρασοφόρος ἀπαιτεῖ ἀπό τούς πιστούς τυφλή ὑπακοή στήν κάθε φρικώδη κακοδοξία πού ἐξέρχεται ἀπό τά χείλη του ἥ πού ἀποτυπώνεται στους τραγικούς φετφάδες τῆς λεγόμενης ΔΙΣ, μέ τό ἀνεκδιήγητο «ἐπιχείρημα» ὅτι «αὐτά λέει ἡ Ἐκκλησία», ἄς δοῦμε τί γράφει ἐνδεικτικά (δύο μόνο σημεῖα γιά τήν ἀκρίβεια μεταξύ ἀρκετῶν ἀκόμη) ἕνας κορυφαῖος ἐκκλησιαστικός μας Πατέρας, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα: ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.Τονίζει λοιπόν ξεκάθαρα ὁ Ἅγιος τήν ἐπιτακτική ἀνάγκη πρός πνευματικήν μας ὠφέλεια νά απομακρυνόμαστε ἀπό τούς πλανεμένους κληρικούς... τῶν ὁποίων τό φρόνημα ἀποστρεφόμαστε («ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν»: Patrologia Graeca 26, 1188ΒC). Καί συμπληρώνει πάλι ὁ ἴδιος ὅτι ὅπως πρέπει νά κόβουμε τόν ὀφθαλμό πού μᾶς σκανδαλίζει (ὅχι τόν αἰσθητό, ἀλλά τόν νοητό), ἔτσι καί ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ ἱερέας, πού εἶναι οἱ ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, ἄν ἔχουν πέσει σέ πλάνη καί σκανδαλίζουν τόν λαό, πρέπει νά ἐκβάλλονται, γιατί καλύτερα δίχως αὐτούς νά συναθροίζονται οἱ πιστοί, παρά νά πᾶνε μαζί τους στήν Κόλαση, ὅπως καί μαζί μέ τόν Ἄννα καί τόν Καϊάφα («Βαδίζοντες τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μὴ τὸν αἰσθητόν...ἀλλὰ τὸν νοητὸν. Οἶον ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται, καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ’ αὐτοὺς ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέεναν τοῦ πυρός...ἵνα ἡ Ἐκκλησία ἀσκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται»: Patrologia Graeca 27, 1369C).

     Σέ πλήρη ἐναρμόνιση λοιπόν καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τόσο μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὅσο καί μέ τόν Μέγα Βασίλειο, τόν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο, τόν Ἱερό Χρυσόστομο, τόν μεταγενέστερο Μέγα Φώτιο καί πολλούς ἀκόμη μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἅπαντες εἶναι σαφεῖς ὅτι σέ θέματα πίστης πρέπει νά εἴμαστε ἀνυποχώρητοι ἀπέναντι σέ πλανεμένους ποιμένες καί ὅτι ὄχι μόνο δέν οφείλουμε στίς περιπτώσεις αὐτές ὑπακοή, ἀλλά ἔχουμε μάλιστα καθῆκον καί ὑποχρέωση γιά τό ἀκριβῶς ἀντίθετο.

     Ἐμεῖς αὐτούς διαβάζουμε, αὐτούς ἀκοῦμε, αὐτούς ἐμπιστευόμαστε, αὐτούς ἀκολουθοῦμε. Οἰ κακόμοιροι τυφλο-υπακοούληδες τῆς βολεψιᾶς καί τῶν θολῶν νερῶν ἄς ἀκοῦνε τόν Δράμας, τον Ἀλεξανδρουπόλεως, τόν Ναυπάκτου καί τόν Ἀργολίδος…