Από το 2010, οι Έλληνες κατάλαβαν τη ζημιά που επέφερε στον τόπο η Μεταπολίτευση. Σε κάποια φάση δημιουργήθηκε η ελπίδα όταν άρχισε ο αγώνας ανάμεσα στους λεγόμενους «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς». Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: οι αντιμνημονιακοί σχεδόν απορροφήθηκαν από τους μνημονιακούς, με αποκορύφωμα το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος να μετασχηματιστεί σε «ΝΑΙ». Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα βρεθεί μπροστά σ’αυτό το γεγονός, θα το χαρακτηρίσει ως μια νέα ντροπή και προδοσία της Αριστεράς προς τον Ελληνικό λαό. Ο απογοητευτικός απολογισμός μεγεθύνεται, αφού ούτε το Κατοχικό Δάνειο εισπράχθηκε, ούτε και οι Γερμανικές Επανορθώσεις καταβλήθηκαν.
Έτσι ο τόπος έχει μπει σε ένα μεγάλο σκοτεινό τούνελ, αφού έχει μείνει χωρίς ελπίδα, χωρίς προοπτική, και χωρίς αξίες. Το κύριο γνώρισμα της Μεταπολίτευσης ήταν ο διχασμός των Ελλήνων πολιτών μέσω των πολιτικών κομμάτων. Ο διχασμός αυτός ασφαλώς και δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών αλλά αυτά του ξένου παράγοντα. Την ίδια στιγμή η Μεταπολίτευση πολέμησε και τον πατριωτισμό. Αναπτύχθηκε ο εθνομηδενισμός με πάθος, και με πρωταγωνιστή την Αριστερά και συνοδοιπόρο τη Δεξιά.
Πατριωτισμός σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει χάσει τη συλλογική της μνήμη που ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα.
Οι Έλληνες σύμφωνα με όλες τις έρευνες του Ευρωβαρόμετρου, δεν έχουν εμπιστοσύνη στα κόμματα, στην Κυβέρνηση και στο Κοινοβούλιο. Η άρχουσα τάξη, η οικονομική και πολιτική ελίτ, κατόρθωσε να μεγιστοποιήσει τη δυσπιστία αυτή. Δυσπιστία προς όλα και προς όλους. Πάψαμε να σεβόμαστε την πατρίδα μας, πάψαμε να τη θεωρούμε ιερή.
Η δυσπιστία οδήγησε τους πολίτες σε έναν ναρκισσισμό που έφθειρε τις αξίες του έθνους, και ως αποτέλεσμα δημιούργησε το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος. Συμπεριφορά χυδαιότητας της Μεταπολίτευσης. Η ουσία της Πατριωτικής Κίνησης είναι ακριβώς για να κεντρίσει την ευαισθησία του πατριωτισμού. Καμία σχέση δεν έχει ο πατριωτισμός με τον φασισμό, τον ναζισμό και τον κομμουνισμό. Και τα τρία αυτά στοιχεία έβλαψαν και βλάπτουν την Ελλάδα. Όπως έβλαψε την Ελλάδα και η Δημοκρατία της Ελίτ ή της πλουτοκρατίας, που μια μικρή ομάδα οικονομικά πλούσιων επηρεάζουν ή και διαμορφώνουν τις πολιτικές αποφάσεις. Ουσιαστικά, η χώρα βιώνει την κρίση της δημοκρατίας.
Η σημερινή δημοκρατία της χώρας αποδείχθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει τα διάφορα προβλήματα από το 1974 μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, σε μισόν περίπου αιώνα δεν κατάφερε να λύσει σημαντικά προβλήματα, αντίθετα δημιούργησε ένα πλήθος μη επιλύσιμων προβλημάτων.
Η φτώχεια, η διαφθορά, η ανεργία, η δυστυχία, η φυγή των νέων, οι διάφορες μορφές ανισοτήτων, τα κόκκινα δάνεια, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αυξάνονται στην ελληνική κοινωνία.
Υπενθυμίζουμε την υπόδειξη του Κομφούκιου για να στοχαστούμε:
«Όταν μια χώρα κυβερνάται καλά,
η φτώχεια και η ανέχεια είναι πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται κανείς.
Όταν μια χώρα δεν κυβερνάται καλά,
τα πλούτη και οι τιμές είναι πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται κανείς».
Μην περιμένετε σωτηρία και επίλυση των προβλημάτων όσο παραμένει αυτή η ποιότητα της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία της Μεταπολίτευσης έδωσε ότι είχε να δώσει. Δημιούργησε πολλά προβλήματα στους Έλληνες αλλά και στη νέα γενιά. Το χειρότερο είναι ότι αυτή η δημοκρατία της Μεταπολίτευσης μετασχηματίστηκε σε ένα «κατεστημένο οικογενειοκρατίας». Χρειάζεται ο τόπος κάτι διαφορετικό για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της μετά-κορωνοϊού εποχής.Ο τόπος συνεπώς χρειάζεται μια άλλης μορφής δημοκρατία, χρειάζεται δηλαδή μια «έντονη δημοκρατία» η οποία να δίνει το δικαίωμα της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση των αποφάσεων και των προτεραιοτήτων. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι είναι η ώρα της Συμμετοχικής Δημοκρατίας.
Η Συμμετοχική Δημοκρατία είναι εκείνη η δημοκρατία όπου οι πολίτες έχουν την εξουσία να αποφασίζουν για το ποιές πολιτικές θα υιοθετηθούν και ποιοι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για να εφαρμόσουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Η Πατριωτική Κίνηση από την αρχή έδωσε το στίγμα της. Το χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι ότι έδωσε έμφαση στον Έλληνα πολίτη και στη Συμμετοχική Δημοκρατία. Αυτή είναι η δημοκρατική καινοτομία η οποία θα επικουρείται για τα μεγάλα ζητήματα μέσω των ψηφιακών δημοψηφισμάτων ή των διαδικτυακών διαδικασιών άμεσης δημοκρατίας. Τι λοιπόν επιδιώκει η Πατριωτική Κίνηση; Τη συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των προτεραιοτήτων και των λύσεων των προβλημάτων της χώρας. Με αυτόν τον τρόπο πρώτα βελτιώνουμε τη μεταξύ μας εμπιστοσύνη και στη συνέχεια αυξάνουμε την ποιότητα της δημοκρατίας. Δεν παίρνει τις αποφάσεις ένα πρόσωπο, γιατί θεωρούμε ότι χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία. Έτσι, εξειδικεύοντας τα προβλήματα, οι λύσεις τους και οι προτεραιότητές τους προκύπτουν από τις απόψεις και τις προτιμήσεις των πολιτών.
Γι’αυτό, πλησίασαν την Πατριωτική Κίνηση από την αρχή της αρκετοί συμπολίτες μας. Γι’αυτό η Πατριωτική Κίνηση δεν ήταν μια τετριμμένη κίνηση. Ήταν μια Ριζοσπαστική Πατριωτική Δημοκρατική Κίνηση. Ο στόχος της κίνησης είναι να ενεργοποιήσει τους φτωχούς, τους ανέργους, τους μικρομεσαίους, τους νέους και τις νέες, τους σπουδαστές και τους φοιτητές, τους αγρότες, τους μικροκαματιάρηδες, τους συνταξιούχους, με γνώμονα το ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ώστε να σταματήσει η χυδαιότητα της ελίτ του τόπου απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες.
Είμαστε ηθικά, πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά, κοινωνικά, γεωπολιτικά, εξασθενημένοι από την μηδενιστική ελίτ του τόπου. Κινδυνεύουμε όλοι μας. Οφείλουμε με στοχασμό να συνειδητοποιήσουμε το ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Για όλα αυτά χρειάζεται η Πατριωτική Κίνηση που θέτει το όραμα για την πολιτική αλλαγή του τόπου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.