Το μεταπτυχιακό του Πλεύρη, η υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και η άτακτη οπισθοχώρηση

 

Όταν ο σημερινός Υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης συνέτασσε το μεταπτυχιακό του προφανώς και δεν περνούσε από το μυαλό του πώς κάποια στιγμή στα επόμενα χρόνια θα συμμετείχε σε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος θα του ανέθετε το Υπουργείο Υγείας σε περίοδο πανδημίας. Αν κάποιος του ανέφερε ένα τέτοιο σενάριο ο κ. Πλεύρης με το δίκιο του θα το κατέτασσε στα πονήματα επιστημονικής φαντασίας....

Άλλωστε ο Θάνος Πλεύρης εκείνη την περίοδο είχε ενταχθεί σε πολιτικά μορφώματα της Άκρας Δεξιάς και υπεράσπιζε πολιτικές θέσεις τις οποίες σήμερα καταδικάζει δημόσια. Πολύ πρόσφατα αναγκάστηκε να ζητήσει δημόσια συγνώμη από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος για παλαιότερες αντισημιτικές δηλώσεις του. Αυτά έχει η Πολιτική. Ανάλογα είχε ενεργήσει και ο κ. Βορίδης αλλά και ο Άδωνις Γεωργιάδης προ καιρού.

Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα. Όταν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής ο Θάνος Πλεύρης ειδικεύτηκε ως νομικός κατά βάσιν στο Ιατρικό Δίκαιο. Έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο Ιατρικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Άσκησε ενεργά τη δικηγορία με ειδίκευση στο ποινικό και ιατρικό δίκαιο. Στο ιατρικό δίκαιο έχει συγγράψει σειρά μελετών και βιβλίων, αναφορικώς με την Βιοηθική, τις κλινικές δοκιμές φαρμάκων, την ιατρική ευθύνη, την συναίνεση του ασθενούς σε ιατρική πράξη, τις νοσοκομειακές λοιμώξεις κλπ.

Με λίγα λόγια ασχολήθηκε ενδελεχώς με όλα τα ζητήματα που σήμερα είναι απολύτως επίκαιρα και ταυτόχρονα ηφαιστιωδώς ενεργά. Όπως, και κυρίως, η αναγκαστική συνθήκη συναίνεσης ενός ασθενή σε ιατρική πράξη. Ως γνωστόν ο εμβολιασμός συγκαταλέγεται στη λίστα των ιατρικών πράξεων.

Ιατρική ευθύνη  λοιπόν, ιατρικές πράξεις και βιοηθική. Η αιχμή του δόρατος του δημόσιου διαλόγου και της δημόσιας αντιπαράθεσης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για του εμβολιασμούς, την αποτελεσματικότητα τους, την έννοια της υποχρεωτικότητας κλπ.

Με τέτοια επιστημονική – μεταπτυχιακή ειδίκευση σε ένα από τα καλύτερα σχολιά της Ευρώπης, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, είναι εξηγήσιμο το πώς το Υπουργείο Υγείας και ο ίδιος προσωπικά  καταλήγουν στο συμπέρασμα πώς «Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν προσφέρει τίποτε εφεξής» όπως δήλωσε δημοσίως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Όπως άλλωστε καταδεικνύεται εκ του αποτελέσματος η κυβέρνηση από τον ανασχηματισμό και μετά  αλλά ουσιαστικά από την επίσημη λήξη του δεύτερου Lockdown και ύστερα εγκατέλειψε ανακρούοντας πρύμναν την όποια σκληρή ρητορική κατά των ανεμβολιάστων, αφενός, αλλά απέφυγε (και αποφεύγει) την επιβολή σκληρών μέτρων «προστασίας» αφετέρου.

Θα ήταν προφανώς εξαιρετικά αντιφατικό ο Υπουργός Υγείας να εξαγγέλλει μέτρα και να διατυπώνει απόψεις που έρχονται σε εκ διαμέτρου αντίθεση με τα συγγράμματα και τα διαβάσματα του.  Αλήθεια τι θα πρέπει να αναμένεται εφεξής ως προς την υποχρεωτικότητα εμβολιασμού των υγειονομικών;