ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ...ΟΠΙΣΘΕΝ !! Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

Οι σταλινικοί είχαν για την καταφίμωση του πλήθους δύο κανόνες: «α) Στην πρώτη γραμμή της μάχης δεν περισσεύει χρόνος για κουβέντες (σκέψεις, αμφιβολίες, αντιρρήσεις κλπ.), και β) οι κομμουνιστές είναι πάντα στην πρώτη γραμμή.» Όπερ μεθερμηνευόμενον: βγάλε τον σκασμό και κάνε ό,τι σου λέμε.... Η αναφορά αυτή ευθυγραμμίζεται με την καθεστωτική τακτική Μητσοτάκη για την πανδημία. Σήμερα τον Μητσοτάκη, η αμηχανία της πολιτικής του για την πανδημία, τον ανάγκασε όλη την αγανάκτηση που δημιουργήθηκε να την διοχετεύσει σε βολικό αντίπαλο. Ο ίδιος ο κορωνοϊός ως άνοον και άψυχον δεν είναι πολιτικός δρων, συνεπώς δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως αποδιοπομπαίος τράγος. (Αν και κάποτε ο Ξέρξης μαστίγωσε τον Ελλήσποντο). Βρήκε ο πρωθυπουργός λοιπόν έναν εχθρό φασματικό και υποχείριο. Ο εχθρός αυτός, όλοι πλέον γνωρίζουμε, είναι σήμερα οι ανεμβολίαστοι, αυτοί οι σκοτεινοί και μοχθηροί υπάνθρωποι που υπονομεύουν το κοινό καλό και τολμούν οι ανίδεοι να αμφισβητούν τα χρυσά έπη της επιστήμης.

Το ότι ο εχθρός αυτός δεν είναι ομοιογενής στο εσωτερικό του, το ότι ακόμη και στους κόλπους των εμβολιασμένων οι περισσότεροι τρέφουμε έντονες αμφιβολίες για το κυρίαρχο περί πανδημίας αφήγημα, το ότι ενιαίος λόγος επιστημονικός δεν γίνεται (εξ ορισμού!) να υπάρξει, το ότι η συναίνεση της πλειονότητας των επιστημόνων δεν συνεπάγεται την ορθότητα της γνώμης τους, το ότι το δίκιο μπορεί να είναι τελικά από την πλευρά της μειονότητας, αυτά δεν μετρούν διόλου.

Θυμίζω ότι προ ολίγων μόλις μηνών κάποιες έρευνες μας έλεγαν ότι τα εμβόλια προστατεύουν κατά 95 ή 98 ή 99%, ότι αποκλείουν ουσιαστικά το ενδεχόμενο θανάτου, ότι οι εμβολιασθέντες δεν μεταδίδουν τον ιό, ότι η εμβολιαστική ανοσία είναι ανώτερη της φυσικής, ότι η μάσκα προστατεύει αποτελεσματικά από τη μόλυνση κ.ο.κ.

Τώρα έχουμε λόγους βάσιμους να πιστεύουμε ότι τα εμβόλια ξεθυμαίνουν ραγδαία από τον τρίτο-τέταρτο μήνα (ήδη κάποιες χώρες συζητούν για τέταρτη δόση), ότι η πλειοψηφία των νεκρών (σε χώρες όπως το Ισραήλ που πολιτεύονται με διαφάνεια) είναι εμβολιασμένοι, ότι και οι εμβολιασθέντες μεταδίδουν τον ιό, ότι η φυσική ανοσία (κατά έρευνα αυτού του Αυγούστου) είναι σημαντικά ανώτερη, ότι η προστασία που παρέχουν οι μάσκες είναι άκρως περιορισμένη κ.ο.κ.

Στο ερώτημα αν αυτά είναι λόγος επαρκής ώστε να μην εμβολιαστεί κανείς, η απάντηση είναι ασφαλώς όχι. Υπό συνθήκες πολιτικές (και τονίζω τη λέξη) σαν τις τωρινές, το εμβόλιο είναι η μόνη επιλογή που έχουμε. Πολύ απλά, δεν έχουμε άλλη δυνατότητα να προστατεύσουμε τον εαυτό και την οικογένειά μας.

Στο ερώτημα αν αυτά είναι λόγος ώστε να αντιδρά κανείς στον προπαγανδιστικό θόρυβο και τη συστηματική ψευδολογία των κυβερνήσεων και των φαρμακοεταιρειών, η απάντηση είναι ασφαλώς ναι. Διότι η πολιτική κατά της πανδημίας υπήρξε φιάσκο άνευ προηγουμένου.

Άρα κάτι συμβαίνει εδώ. Όσο δεν μας απασχολεί, τόσο θα αδυνατούμε να κατανοήσουμε το κρίσιμο γεγονός ότι η πανδημία δευτερευόντως μόνο αποτελεί υγειονομικό γεγονός. Η σημασία της είναι πρωτίστως πολιτική. Έρχεται να ενισχύσει και να επιταχύνει γεωπολιτικές μετατοπίσεις κοσμοϊστορικού βάρους.

Για ξεκινήστε την διαδικασία να απαντήσετε στο πώς αντιδρά στη δοκιμασία κάθε έθνος, κάθε λαός; Πώς η μορφή του πολιτεύματος και το οικονομικό σύστημα επηρεάζουν την αντίδραση αυτή; Ποιες συλλογικές συνήθειες ή νοοτροπίες συμβάλλουν στην υπερκέραση μιας κρίσης και ποιες την επιτείνουν; Πώς αυτή η άνευ ετέρου αφοσίωση στη σωτηρία ενός εκάστου εντέλει υποσκάπτει ενδεχομένως άλλες συλλογικές ανάγκες και άλλες κοινωνικές προτεραιότητες ζωτικότερες;

Κάποια στιγμή (μετά από χρόνια πολλά) θα διαπιστώσουμε ίσως ότι τα παράπλευρα θύματα των μέτρων κατά του ιού ήταν περισσότερα από τα άμεσα θύματά του. Ότι οι ψυχικές και σωματικές ασθένειες που προκάλεσαν ή επιδείνωσαν τα αλλεπάλληλα απαγορευτικά, η έκρηξη της ενδοοικογενειακής και άλλης βίας, οι συνέπειες της ύφεσης, η μαθησιακή καταβαράθρωση τόσων παιδιών, βαραίνουν περισσότερο στη ζυγαριά από τους μυριάδες ανθρώπους που έχασαν τη ζωή ή την υγεία τους εξαιτίας του κορωνοϊού.