Κλήθηκαν ασθενοφόρα και η αστυνομία. Προσπάθησαν να τον επαναφέρουν στη ζωή, αλλά κηρύχθηκε νεκρός.
Ο ύποπτος, εν τω μεταξύ, δεν έκανε καμία προσπάθεια να διαφύγει. Έκτοτε αναφέρθηκε ότι είναι γιος Σομαλού πολιτικού, ήταν γνωστός στο βρετανικό αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα “Prevent” counter-terrorism programme ("Π'οληψη" αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα) και φέρεται να είχε "ριζοσπαστικοποιηθεί στο διαδίκτυο".
Η δολοφονία αντιμετωπίζεται ως "τρομοκρατικό περιστατικό".
Αυτά είναι τα φερόμενα ως γεγονότα της υπόθεσης, όπως έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.
Είναι αληθινά; Ίσως. Ίσως όχι. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε, και πιθανότατα δεν θα μάθουμε ποτέ με βεβαιότητα. Η αλήθεια είναι ότι - για όλους εκτός της οικογένειας και των φίλων του Amess - δεν είναι πραγματικά το πιο πιεστικό ζήτημα. Όποια κι αν είναι η πραγματικότητα της "επίθεσης", αυτό που πρέπει να μας απασχολεί περισσότερο, εμάς, το 99%, είναι η ατζέντα που έρχεται.
Πραγματική επίθεση ή όχι, ψεύτικη σημαία ή όχι, οι επιπτώσεις είναι οι ίδιες: λογοκρισία, κρατικός έλεγχος και "ο νόμος του David".
--ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ NOMOΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ("ONLINE HARMS BILL")
Η πρώτη αντίδραση στην επίθεση του Amess ήταν η ανανέωση της κάλυψης και οι δυνατές εκκλήσεις για να τεθεί σε ψηφοφορία το νομοσχέδιο για "τις βλαβερές συνέπειες του διαδικτύου". Όλα αυτά παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα δημοσιευμένο στοιχείο που να συνδέει την επίθεση Amess με οποιαδήποτε "διαδικτυακή βλάβη".
Το νομοσχέδιο για την πρόληψη των "διαδικτυακών επιβλαβών συνεπειών" (Online Harms Prevention Bill) δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση απάντηση στο θάνατο του Amess και στην πραγματικότητα βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό. Μια λευκή βίβλος που αναφέρει την ανάγκη για το νομοσχέδιο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2019 και στη συνέχεια επικαιροποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2020.
Ακολούθησε ένα σχέδιο νομοσχεδίου τον Μάιο του 2021 και στη συνέχεια μια έκθεση για τη "Ρύθμιση για τις βλαβερές συνέπειες του διαδικτύου", που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο.
Το νομοσχέδιο υπάρχει εδώ και πάνω από δεκαοκτώ μήνες και οι όποιες προσπάθειες να συνδεθεί με τον David Amess είναι καθαρά χειριστικές τακτικές που αποσκοπούν στο να το περάσουν από το κοινοβούλιο με ένα κύμα συναισθημάτων.
Μπορεί να απορριφθεί από κάποιους ως "ανάλγητο" το να μιλάμε για την υποτιθέμενη δολοφονία ενός φαινομενικά αθώου ατόμου με όρους κυνικής ατζέντας - αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι μια έκφραση ανησυχίας και κοινωνικής ευθύνης. Το κατεστημένο χρησιμοποιεί αυτά τα γεγονότα ως τεχνάσματα, γι' αυτό πρέπει να συνηθίσουμε να τα διαβάζουμε ως τέτοια, αν θέλουμε να προστατεύσουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που θα δεχτούν νέες "φρέσκιες" επιθέσεις.
Βλέπουμε ήδη έναν κατακλυσμό από δημοσιεύματα στον Τύπο που μιλούν για τους κινδύνους του "τοξικού πολιτικού μας λόγου" και την απειλή που αποτελεί ο "διχαστικός πολωτικός λόγος", επειδή μπορεί να "ριζοσπαστικοποιήσει" τους ανθρώπους και να "δημιουργήσει το κλίμα όπου η βία γίνεται αναπόφευκτη".
Η Mirror προειδοποιεί για αύξηση των "ριζοσπαστών της κρεβατοκάμαρας" χάρη στα λουκέτα. Ο Guardian επαναλαμβάνει το ίδιο, υποστηρίζοντας ότι το "διαδικτυακό μίσος" είναι "πιο άσχημο από ποτέ" και ότι "απαιτείται δράση".
Ο τίτλος της Telegraph είναι: "Το μίσος και το μίσος είναι πολύ έντονο": "Οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης "πρέπει να κάνουν περισσότερα" για να προστατεύσουν τους βουλευτές από το διαδικτυακό μίσος"
Οι πολιτικοί προετοιμάζουν ομοίως το έδαφος για να περάσει το νομοσχέδιο.
Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός Δικαιοσύνης Dominic Raab βγήκε στο Sky News για να μιλήσει για "διαδικτυακό μίσος" που είναι "εκτός ελέγχου".
Ο Sir Keir Starmer, ηγέτης της υποτιθέμενης "αντιπολίτευσης", χρησιμοποίησε τα πρώτα PMQs μετά την επίθεση για να καταφερθεί κατά της έλλειψης ρύθμισης του διαδικτύου και να ζητήσει να γίνει κάτι. Ο Boris έχει ήδη δεσμευτεί να φέρει την ψηφοφορία για το "Online Harms" "πριν από τα Χριστούγεννα", ενώ προηγουμένως αναμενόταν να περιμένει τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη του 2022.
Τι περιέχει λοιπόν αυτό το νομοσχέδιο;
Τίποτα ιδιαίτερο που να μην έχει ειπωθεί και στο παρελθόν. Η Λευκή Βίβλος και η έκθεση προσηλυτίζουν για την ανάγκη προστασίας των παιδιών, των γυναικών, των εθνικών μειονοτήτων και των "ευάλωτων" από το "μίσος". Το ίδιο το νομοσχέδιο προτείνει ένα νέο "θεσμοθετημένο καθήκον φροντίδας" για το διαδίκτυο και έναν νέο "ρυθμιστικό φορέα" με μια "δέσμη εξουσιών" για να διασφαλίσει ότι οι εταιρείες εκπληρώνουν αυτό το "καθήκον φροντίδας".
Υπάρχουν κεφάλαια αφιερωμένα σε πραγματικά εγκλήματα, όπως η παιδική πορνογραφία και οι απειλές βίας, αλλά και πολύ πιο σκοτεινές "βλάβες" που περιγράφονται ως "νόμιμες αλλά επιβλαβείς". Αυτές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την "παραπληροφόρηση" και τον "εκφοβισμό". Όπως πάντα, η γλώσσα του νομοθέτη είναι σκόπιμα ασαφής, καλυμμένη με το θολό νόημα της γραφειοκρατικής διγλωσσίας.
Μια συγκεκριμένη, και ανησυχητική, ρήτρα θα παρέχει στην OfCom την εξουσία να απαιτεί ιδιωτικές πληροφορίες χρηστών από τους παρόχους διαδικτύου και τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης (αν και γνωρίζουμε ότι το κάνουν ήδη).
Αλλά το πιο επικίνδυνο μέρος του νομοσχεδίου μπορεί να μην έχει καν γραφτεί ακόμα...
--"Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ DAVID"
Μέσα σε λίγες ημέρες από τη δημοσιοποίηση της είδησης οι βουλευτές των Τόρις καλούσαν τον Boris Johnson να θέσει σε ισχύ τον "Νόμο του David".
Ο "Νόμος του David" θα είναι είτε νέα νομοθεσία είτε "ενίσχυση" της τρέχουσας προτεινόμενης νομοθεσίας, για την πλήρη κατάργηση της διαδικτυακής ανωνυμίας.
Ο βουλευτής των Συντηρητικών Mark Francois, δήλωσε σε ομιλία του στο κοινοβούλιο:
"Ας βάλουμε, λοιπόν, αν μου επιτρέπετε την αλαζονεία, τον νόμο του Ντέιβιντ στο καταστατικό, η ουσία του οποίου θα είναι ότι, ενώ οι άνθρωποι του δημόσιου βίου πρέπει να παραμένουν ανοιχτοί στη νόμιμη κριτική, δεν μπορούν πλέον να διασύρονται ή οι οικογένειές τους να υφίστανται τις πιο φρικτές προσβολές, ιδίως από ανθρώπους που κρύβονται πίσω από τον μανδύα της ανωνυμίας με τη συναίνεση των εταιρειών κοινωνικής δικτύωσης για το κέρδος".
Η Priti Patel "εξετάζει" ήδη την κατάργηση του "δικαιώματος στην ανωνυμία στο διαδίκτυο".
Άλλοι πολιτικοί, όπως ο Dominiic Raab και ο Lindsey Hoyle, ο πρόεδρος της Βουλής, έχουν εκφράσει την απόλυτη συμφωνία τους.
Το Politico τιτλοφορεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο "παλεύει με την ανωνυμία".
Αλλά τι ακριβώς θα συνεπαγόταν ο "τερματισμός της ανωνυμίας"; Αυτό δεν είναι σαφές. Η Λευκή Βίβλος συζητά πώς οι "ανώνυμοι λογαριασμοί" μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την "απόκρυψη παράνομης δραστηριότητας" και ότι οι εταιρείες θα πρέπει να κάνουν περισσότερα για να το αποτρέψουν αυτό, αλλά δεν υπάρχει τίποτα εκεί μέσα για την πλήρη απαγόρευσή τους.
Οποιαδήποτε τέτοια επίσημη απαγόρευση θα απαιτούσε τροποποίηση του νομοσχεδίου ή τη σύνταξη νέου. Ως εκ τούτου, στο κοινοβούλιο γίνεται λόγος για "ενίσχυση" της προτεινόμενης νομοθεσίας, αλλά αυτό σημαίνει απαγόρευση; Ίσως, ίσως όχι.
Μια πιο πιθανή (και πιο βρετανική) προσέγγιση, όπως βλέπουμε ήδη με τα διαβατήρια εμβολίων, θα ήταν να γίνει μια άτυπη απαγόρευση, πιέζοντας τις ίδιες τις εταιρείες να ενεργήσουν εκτός νομοθετικού καταναγκασμού. Το Κοινοβούλιο θα συντάξει νέες "οδηγίες" ή "συστάσεις" σχετικά με το άνοιγμα λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς ποτέ να τις επιβάλει ως νόμο.
Συνδυάζοντας όμως αυτό με τσουχτερά πρόστιμα για παράνομη δραστηριότητα, "ρητορική μίσους" ή "παραπληροφόρηση", μαζί με την πρόταση να καταστούν οι πλατφόρμες ποινικά υπεύθυνες για "επιβλαβές περιεχόμενο", οι εταιρείες γίνονται οι δικοί τους αυστηροί λογοκριτές στο όνομα της προστασίας του περιθωρίου κέρδους τους.
Αυτή δεν είναι καθόλου περιθωριακή θεωρία, ο βουλευτής David Davis από όλους τους ανθρώπους, περιέγραψε ακριβώς αυτή τη διαδικασία προειδοποιώντας ότι το νομοσχέδιο για τις βλάβες στο διαδίκτυο θα μπορούσε να γίνει ένας "χάρτης της λογοκρισίας".
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς αυτό το σύστημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την πλήρη κατάργηση της ιδέας της διαδικτυακής ανωνυμίας, χωρίς ποτέ να την καταστήσει πραγματικά παράνομη, αλλά μάλλον καθιστώντας την υπερβολικά οικονομικά επικίνδυνη. Έτσι, αποφεύγονται οι όποιες κατηγορίες για κρατική λογοκρισία ή αυταρχισμό.
Γνωρίζουμε ήδη ότι οι μεγάλοι παίκτες του Διαδικτύου συνεργάζονται χέρι-χέρι με τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, οπότε μπορούμε να βασιστούμε σε αυτούς για την επιβολή οποιωνδήποτε νέων κανονισμών "καθήκοντος φροντίδας". Όμως οι μικρότεροι ανταγωνιστές, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδιωτικότητα ως κύριο σημείο πώλησης, μπορούν να περιμένουν ότι θα βρεθούν στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης.
Εισάγετε την Telegram.
--Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ TELEGRAM
Η Telegram, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι μια κρυπτογραφημένη υπηρεσία ιδιωτικών μηνυμάτων που δημιουργήθηκε από τον Ρώσο Pavel Durov. Έγινε η κορυφαία κρυπτογραφημένη υπηρεσία μετά την εξαγορά του Whatsapp από το Facebook και η λειτουργία "καναλιών" του είναι ένας πολύ χρήσιμος τρόπος επικοινωνίας με χιλιάδες χιλιάδων ανθρώπων ταυτόχρονα. Κατά τη διάρκεια της "πανδημίας" έχει γίνει κόμβος για όσους οργανώνουν διαμαρτυρίες και μεταδίδουν πληροφορίες που απαγορεύονται από τις mainstream πλατφόρμες.
Όλα αυτά το έχουν σαφώς βάλει στη λίστα με τα χτυπήματα του κράτους, γιατί κατά κάποιο τρόπο, σε όλη την έκρηξη συγκίνησης μετά το μαχαίρωμα του Amess, το Telegram είναι αυτό που δέχεται συγκεκριμένη κριτική.
Για να είμαστε σαφείς: Το Telegram δεν είναι ακόμη γνωστό ότι έπαιξε οποιοδήποτε ρόλο στην επίθεση κατά του David Amess. Καμία. Δεν είναι καν γνωστό αν ο φερόμενος ως δολοφόνος είχε ή όχι λογαριασμό Telegram.
Παρά ταύτα, χθες στο Κοινοβούλιο, ο Sir Keir Starmer επιτέθηκε στη Telegram ως την "εφαρμογή που επιλέγουν οι εξτρεμιστές".
Είναι ενδιαφέρον ότι επικαλέστηκε μια έκθεση της ΜΚΟ Hope Not Hate, η οποία κυκλοφόρησε στις 13 Οκτωβρίου, μόλις δύο ημέρες πριν μαχαιρωθεί ο Amess.
Στην πραγματικότητα, η Telegram αποτελεί εδώ και χρόνια αντικείμενο συνεχών συκοφαντιών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι οποίες εντάθηκαν τις τελευταίες ημέρες.
Πίσω στο 2016, το Gizmodo έλεγε στους ανθρώπους ότι πρέπει να "διαγράψουν το Telegram αμέσως", ειρωνικά επειδή δεν ήταν πραγματικά αρκετά κρυπτογραφημένο. Αυτή η ιστορία επαναλήφθηκε από το Vice τον Νοέμβριο του 2020 και στη συνέχεια από το Wired τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους.
Επίσης, τον Ιανουάριο, μετά την "εξέγερση" στο Καπιτώλιο, η Telegram κατηγορήθηκε ότι αποτελεί ασφαλές καταφύγιο για την "ακροδεξιά".
"Γιατί η αγαπημένη νέα πλατφόρμα των ακροδεξιών εξτρεμιστών είναι τόσο επικίνδυνη
Η Washington Post συνέχισε με:
"ακροδεξιές ομάδες μεταφέρουν τις διαδικτυακές συζητήσεις από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις εφαρμογές συνομιλίας - και εκτός της οπτικής γωνίας των διωκτικών αρχών
Τον Απρίλιο το Forbes ανέφερε ότι το Telegram ήταν "επικίνδυνο". Τον Μάιο ήταν μια πλατφόρμα "όπου οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου μοιράζονται κλεμμένα δεδομένα". Και στη συνέχεια, τον Ιούνιο, οι New York Times το αποκάλεσαν "hotspot παραπληροφόρησης".
Ένα άρθρο του Σεπτεμβρίου στο Politico κατηγορεί το Telegram ότι επέτρεψε την "παραπληροφόρηση" με σκοπό να επηρεάσει τις πρόσφατες γερμανικές εκλογές.
Επίσης τον Σεπτέμβριο, οι Financial Times αποκάλεσαν το Telegram ένα νέο "σκοτεινό δίκτυο για εγκληματίες του κυβερνοχώρου".
Και ένα άρθρο του Οκτωβρίου στο Wired κατηγορεί την πλατφόρμα ως "βόθρο αντισημιτικού περιεχομένου".
Το θέμα συνεχίζεται και συνεχίζεται και συνεχίζεται.
Ίσως το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι το Telegram κατηγορείται τακτικά για "παραπληροφόρηση" που σχετίζεται με το Covid, μαζί με την πώληση πλαστών αδειών εμβολιασμού και τη δυνατότητα "απειλών προς τους εργαζόμενους του NHS".
--ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΟ ΜΟΤΙΒΟ;
Λοιπόν... βλέπεις;
Παρόλο που όλα αυτά διαμορφώνονται ως απάντηση στο θάνατο του David Amess, τίποτα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί ότι έχει καμία σχέση με την υπόθεση Amess, και όλα αυτά προϋπήρχαν της δολοφονίας.
Το νομοσχέδιο για τις διαδικτυακές βλάβες είναι σχεδόν τριών ετών, οι επιθέσεις στο Telegram συνεχίζονται εδώ και πάνω από ένα χρόνο, και μπορείτε να βρείτε μια σταθερή ροή επιθέσεων από τα μέσα ενημέρωσης κατά της διαδικτυακής ανωνυμίας που χρονολογούνται εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Όπως τόσο συχνά, η "αντίδραση" σε αυτό το "πρόβλημα" μας πουλάει μια "λύση" που είχαν σχεδιάσει εδώ και χρόνια.
Τουλάχιστον από το 2016 οι βουλευτές μιλούσαν για "ανάκτηση του δικτύου", ενώ μέσα όπως ο Guardian μιλούσαν για τη δημιουργία "του δικτύου που θέλουμε" και παρήγαγαν "κακοποιημένες" στατιστικές εκθέσεις για να παρουσιάσουν το διαδίκτυο ως ένα επικίνδυνο μέρος.
(Ενδιαφέρουσα σημείωση: αυτές οι πετσοκομμένες "στατιστικές" αναφέρονται στη λευκή βίβλο για τους διαδικτυακούς κινδύνους, ένα μικρό υποκινούμενο στοιχείο για την αυτοσυντηρούμενη φύση της προπαγάνδας).
Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε όλοι: Η "πολιτική" δεν είναι ποτέ μια απάντηση, η πολιτική είναι ένας στόχος, ένα προκαθορισμένο συμπέρασμα .
Αποφασίζεται και γράφεται, και στη συνέχεια κατασκευάζεται η "πραγματικότητα" που δικαιολογεί αυτή την πολιτική, είτε μέσω ευκαιριακής χρήσης πραγματικών τραγωδιών, είτε μέσω καλλιέργειας της κοινής γνώμης, είτε μέσω επιθέσεων ψευδούς σημαίας, είτε μέσω καθαρής επινόησης.
-----------------
Δικτυογραφία
“David’s Law”: How the Amess attack will be used to control the internet – OffGuardian
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.