ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.Της Μαίρης Καρά

Όταν η πλειοψηφία του λαού συνδέεται με κοινή ταυτότητα διαθέσεων, γνωμών ή ιδεών, με τις ίδιες σκέψεις, την ίδια αντίληψη και λογική, ομονοεί και προοδεύει στην Ιστορική πορεία του. Ο λαός αυτός είναι ευλογημένος, αφού καταφέρνει να ζει με Ομόνοια, που έχει την ρίζα της στο επίθετο Ομόνοος. Η Ομόνοια έχει μεγάλη σημασία και αξία για έναν λαό και παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στην εν γένει εξέλιξή του. Είναι η πηγή της ενότητάς του με ηπιότητα και διαλλακτικότητα στις προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις... Συντονίζει τις δυνάμεις του για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού με Αλληλεγγύη και αγαστή συνεργασία, αποτρέποντας στείρο εγωισμό και ατομικισμό.   

    Αν τα μέλη μιας κοινωνίας επιβιώνουν με ειρήνη και ομόνοια, συμβάλλουν θετικά στην οικονομική ανάπτυξη, ισχυροποιώντας την χώρα τους, ώστε να κινδυνεύει λιγότερο από τους εχθρούς της. Συγχρόνως αποτρέπονται επιζήμιοι φανατισμοί, άγονες αντιπαραθέσεις και οι ολέθριοι εμφύλιοι σπαραγμοί. 

     Η Αγάπη και η Ομόνοια είναι οι μόνες συγκολλητικές ουσίες, που κρατούν δεμένη την Οικογένεια, την Κοινωνία, το Έθνος, ώστε να διατηρηθούν οι δεσμοί τους. Αν δεν στηρίζονται σ’ αυτές τις δύο Αρετές, δεν επιτυγχάνουν ενότητα, με κίνδυνο να διαλυθούν και οι θεσμοί τους. «Η ομόνοια κτίζει σπίτι και η διχόνοια το γκρεμίζει», συμβουλή από τα εσώψυχα του θυμόσοφου λαού και προειδοποίηση για αποφυγή διχασμού.    

    Η Ομόνοια και η Σύμπνοια πρέπει να διέπει την ύπαρξή μας ως κοινωνικά και πολιτικά άτομα. Ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, όπου ο Ελληνισμός καλείται να δώσει πάλι τον υπέρ πάντων αγώνα. Οι έχοντες ως πρώτιστη Ιδέα την Μητέρα Ελλάδα και ως διακαή πόθο την επικράτηση του Ελληνισμού, θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές και ενωμένοι να συστρατευτούν για την υλοποίηση του μεγάλου οράματος.

     Δεν υπάρχει μεγαλύτερη Συμπαντική τιμή για ένα Έθνος, από την επιλογή του να υπηρετήσει τον Ιερό Αγώνα για την Απελευθέρωση της Πατρίδας του. Αφού αυτή η τιμή δόθηκε στον Ελληνικό λαό,  πρέπει να αποδείξει πως είναι αντάξιός της, καταπολεμώντας τις κακές πλευρές του ψυχισμού του και αποποιούμενος τους σπόρους της διχόνοιας και του διχασμού.

     Σήμερα ο Ελληνικός λαός παρακμάζει σε όλους τους τομείς της ζωής του και δεν θα συνέλθει, αν δεν αποβάλει το μίσος που  κρύβει στην ψυχή του για ομοεθνή του. Για να το πετύχει, πρέπει να  επιστρέψει στον Ελληνικό τρόπο ζωής, στις Αρετές και το Αξιακό Σύστημα, αφήνοντας την ψυχή του να εκδηλωθεί με Αγάπη και Ομόνοια, τα ανώτερα χαρίσματά της.

     Εμείς ο λαός αυτή την κρίσιμη συγκυρία για το Έθνος μας, πρέπει να ομονοήσουμε και να θέσουμε ως υπέρτατο καθήκον την Απελευθέρωση και την Ανεξαρτησία της Πατρίδας και του Ελληνισμού. Να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια διαβαίνοντας θαρραλέα τα σκαλοπάτια της Ελευθερίας. Τότε οι εχθροί μας βλέποντας την δύναμή μας, θα εξαφανιστούν ως δια μαγείας.

    Αν θέλουμε κι εμείς να δημιουργήσουμε μεγάλα έργα αντάξια της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και να επιδιώξουμε να συμφιλιωθούμε με τους απέναντι συμπολίτες μας. Μόνο με Ομόνοια θα νοιώσουμε πάλι ως αληθινοί Έλληνες, αυτό ακριβώς που επιδιώκουν να μας στερήσουν οι Σιωνιστές.

    Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά που έζησαν οι Έλληνες με Πολέμους και Διχασμούς. Ο Εθνικός διχασμός στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μικρασιατική Εκστρατεία, ο Εμφύλιος Πόλεμος μετά την Κατοχή, ανάμεσα σε δύο Αντιστασιακές Οργανώσεις (ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ) είναι Ιστορικά γεγονότα, για το πόσο μπορεί να βλάψει η Διχόνοια ένα Έθνος ή ένα Κράτος.

    Πάντα η Ελλάδα πλήρωνε ακριβά τις συνέπειες της Εμφύλιας διαμάχης, ενώ ωφελημένοι έβγαιναν οι υποτιθέμενοι σύμμαχοι. Ενώ η Ομόνοια, η ομοψυχία, η συνεργασία των Ελλήνων κατά την διάρκεια των Περσικών πολέμων, έβαλε τις βάσεις για την διάσωση του Ελληνικού Έθνους και για την ανάπτυξη του Ελληνικού Πολιτισμού. Επίσης η σύμπνοια στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-13) είχε ως αποτέλεσμα την ενσωμάτωση αλύτρωτων περιοχών στην Ελληνική Επικράτεια.

     Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν αναδείξει την Ομόνοια σε θεότητα, για να προσωποποιεί την Ειρήνη και την συνεργασία μεταξύ των πολιτών. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους Έλληνες, στην διάρκεια της Ιστορικής εξέλιξης, να παραβλέπουν την Ομόνοια και να προτιμούν τον ολισθηρό, επικίνδυνο και αδιέξοδο δρόμο της Διχόνοιας. Ενώ εμείς επιδιώκουμε την ποθητή ΟΜΟΝΟΙΑ;