Joseph Stroberg: Το κλειδί για την απελευθέρωση

Ενας αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει την κατάσταση της υποδούλωσης στην οποία βρίσκονται βυθισμένοι με το πρόσχημα μιας πανδημίας. Πολλοί παίρνουν την ευκαιρία να βγουν από την ύπνωση.... που παράγουν οι ελίτ μέσω των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και τελικά αρχίζουν να συμμετέχουν σε συλλογικές δικαστικές διαδικασίες. Άλλοι παραιτούνται, μεταξύ του φόβου του θανάτου και της ελπίδας ότι ένα εμβόλιο θα τους απελευθερώσει και θα τους επιστρέψει την προηγούμενη ζωή τους, παρόλο που οι κύριοι ηγέτες τους εντούτοις έχουν σφυρηλατήσει ότι η τρέχουσα κατάστασή τους θα είναι πλέον η νέα κανονικότητα. Στην πραγματικότητα, σχεδόν όλοι, εκτός από τους κυρίους σκλάβους, είναι φυλακισμένοι στο σπίτι ή σε πολύ μικρότερο χώρο από ό, τι γνωρίζαμε προηγουμένως. Υπάρχει τότε ένα κλειδί για να ανοίξει η πόρτα αυτής της φυλακής;

Η πρώτη προϋπόθεση για την έξοδο από μια φυλακή είναι να γνωρίζουμε την ύπαρξη της τελευταίας και μετά να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε κλειδωμένοι εκεί. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι αν δεν βλέπεις φυλακή, είναι επειδή δεν υπάρχει. Ρώτησαν θύματα λατρείας τι πιστεύουν; Οι χειρότερες φυλακές δεν είναι απαραίτητα κατασκευασμένες από πέτρα, σκυρόδεμα ή μέταλλο. Μάλλον, οι τοίχοι τους μπορεί να είναι χτισμένοι από συναισθήματα, σκέψεις ή πεποιθήσεις. Αυτό το ξέρουν οι δεσμοφύλακες. Οι αφέντες, ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κλειδώσετε συναισθηματικά, διανοητικά ή ψυχικά έναν άνθρωπο και επί του παρόντος οι δούλοι μας κυβερνήτες τους χρησιμοποιούν σχεδόν όλους.

Οι Ισραηλίτες μπροστά από τα τείχη της Ιεριχώ.

Σε συναισθηματικό επίπεδο, το πιο ισχυρό εργαλείο είναι η ενστάλαξη του φόβου, ειδικά ο απόλυτος φόβος, αυτός του θανάτου. Ποιος καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε αυτό από έναν θανατηφόρο και πρακτικά αόρατο εχθρό, μια θανατηφόρα απειλή που κρέμεται πάνω μας από οπουδήποτε και ακόμη και από οτιδήποτε ή οποιονδήποτε; Λοιπόν, οι ελίτ έχουν βρει έναν συγκεκριμένο κορωνοϊό - μια από τις ποικιλίες ιών που συνήθως κατοικούν στον ιό μας (αποτελείται από εκατοντάδες τρισεκατομμύρια από αυτούς) - και ίσως ακόμη και να τον αύξησαν γενετικά με την ελπίδα. Να τον κάνουν σούπερ στρατιώτη. Δυστυχώς, αυτός έκανε pschitt! ... Ξεφούσκωσε! Εκτός από τους 65 εκατομμύρια θανάτους που αναμενόταν, έφτασε μόνο το ένα εκατομμύριο, τουλάχιστον επίσημα. Ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι σημαντικά μικρότερος. Δεν πειράζει ! Οι δοκιμές PCR ήρθαν στη διάσωση, καθιστώντας δυνατή τη μετάδοση υγιών ανθρώπων για άρρωστα άτομα και κάνοντας έτσι το θλιβερό μικρόβιο να ανακαλύψει ξανά τη φοβερή αύρα του. Ο φόβος ήταν πάντα εκεί.

Το άλλο θεμελιώδες συναίσθημα πάνω στο οποίο παίζουν οι ελίτ για να πετύχουν τους σκοπούς τους είναι παράδοξο θετικό συναίσθημα: η ελπίδα! Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όσους γνωρίζουν τον εγκλεισμό τους. Πρέπει τότε να τους δώσουμε την ελπίδα ότι θα έχουν μείωση της ποινής τους ή ότι θα καταφέρουν να ξεφύγουν. Η εναλλαγή μεταξύ φόβου και ελπίδας δημιουργεί μια ψυχολογική κατάσταση παρόμοια με αυτήν που υφίστανται οι αρουραίοι εργαστηρίου που υφίστανται τυχαία ηλεκτροπληξία και αυτό χωρίς απαραίτητα λόγο. Τα ανθρώπινα όντα που λαμβάνουν αυτού του είδους τη θεραπεία, εναλλάσσονται με διαφορετική διάρκεια μεταξύ περιόδων φόβου και άλλων ελπίδων (όπως όταν ταλαντεύονται μεταξύ εγκλεισμού και της ελπίδας ότι το εμβόλιο θα τους επιτρέψει να βγουν) καταλήγουν σε υπνωτική κατάσταση, σπασμένα, υποταγμένοι, προσκυνούν στο κάτω μέρος του κλουβιού τους. Οι αρουραίοι δεν γνωρίζουν ποτέ πότε πρόκειται να λάβουν το επόμενο ηλεκτροπληξία ή την επόμενη μερίδα τροφής. Τα μασκοφόρα άτομα δεν γνωρίζουν ποτέ πότε θα επιδεινώσουν την ποινή (περισσότερος εγκλεισμός, λιγότερες επιχειρήσεις και καταστήματα ανοιχτά, υποχρέωση να φορούν δεύτερη μάσκα στην πρώτη ...) ή πότε υποτίθεται ότι ανακουφίζονται (από το εμβόλιο, με την παράδοση τροφίμων στα σπίτια, με επιδότηση, με μείωση φόρων…).

Σε ψυχικό επίπεδο, τα κύρια όπλα είναι γνωστά στους προπαγανδιστές εδώ και έναν αιώνα. Είναι πολύ πιο εύκολο να τα χρησιμοποιήσετε εάν το στοχευμένο άτομο ή ομάδα θα έχει προηγουμένως επαρκώς "προετοιμαστεί", όπως έγινε από τη ναζιστική Γκεστάπο πριν από την ανάκριση, με καλή συναισθηματική προετοιμασία να οδηγεί στην ύπνωση ή την ψυχολογική καταστροφή και την ψυχική του. Το άτομο τότε γίνεται ένα σφουγγάρι έτοιμο να απορροφήσει όλες τις επιθυμητές ιδέες, όλες τις πεποιθήσεις που είναι χρήσιμες για το Σύστημα, όλες τις ψευδαισθήσεις που μόνο μια καλή διανοητική διάκριση θα μπορούσε να διαπεράσει μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, του έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου και στη συνέχεια γεμίζει με ιδεολογικό δηλητήριο και κενές σκέψεις. Είναι πλέον ανίκανος να σκεφτεί για τον εαυτό του και πιστεύει ότι πρέπει να βασιστεί στους κυρίους του (πατερναλιστικούς ή δεσποτικούς) για να ζήσει.

Τα περισσότερα άτομα που δεν έχουν ήδη σπάσει από την προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης γύρω από τον Covid-19 ή εκείνα που έχουν βγει από τη λήθαργη υπνωτική τους κατάσταση χάρη σε ένα σωτήριο σοκ που μπορεί να τους συνέβη, ωστόσο, δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα το κλειδί που θα μπορούσε να ανοίξει η πόρτα της φυλακής τους ή τα μέσα για να γκρεμίσουν τα τείχη. Αν το είχαν πράξει, δεν θα χρειαζόταν να εναποθέτουν καμία ελπίδα στις νομικές ή νομοθετικές διαδικασίες, διότι αυτές παραμένουν στενά συνδεδεμένες με το Σύστημα που επέτρεψε, χάρη στη συμμετοχή τους, τη φυλάκισή τους. Έχουν απελευθερωθεί πολλοί σκλάβοι μόνο ζητώντας από τον κύριό τους; Οι δικηγόροι και τα μέλη του Κοινοβουλίου, όσο καλοπροαίρετοι και αν είναι, μπορούν να ενεργούν μόνο στο πλαίσιο των νόμων που θεσπίζουν οι κύριοι. Τουλάχιστον,

Εάν η απελευθέρωση της Ανθρωπότητας είναι συλλογική, θα πρέπει ωστόσο να περάσει από μια ατομική επίγνωση. Γιατί το κλειδί βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Κάθε ένας από αυτούς που θέλουν να ελευθερωθούν πρέπει να βρουν το κλειδί για να βγουν όλοι έξω. Το άτομο κρατά το κλειδί και το χρησιμοποιεί προς όφελος όλων. Όποιος βασίζεται μόνο σε άλλους, θα παραμείνει σε ένα κλουβί. Πράγματι, η φυλακή είναι πάνω απ 'όλα μια αόρατη τάξη, χτισμένη από φόβους και πεποιθήσεις. Το να ξεπερνάμε τους δικούς μας φόβους και να βλέπουμε τις πεποιθήσεις μας για αυτό που είναι, εξαρτάται από εμάς και όχι από τους άλλους. Εάν δεν είμαστε, ατομικά, έτοιμοι να βγούμε έξω χωρίς μάσκα, χωρίς πιστοποιητικό εμβολιασμού, χωρίς γραπτή εξουσιοδότηση, χωρίς εξέταση PCR ..., να αρνηθούμε να πληρώσουμε πρόστιμα, να βρεθούμε σε ένα κελί (γεμάτο ή όχι) για αρνούμαστε να πληρώσουμε, για να δούμε τους μισθούς μας να κατασχέονται,

Η ειρωνεία της τύχης εκείνων που δεν θα ξεπεράσουν τους φόβους τους, για να μην διακινδυνεύσουν να χάσουν τα υλικά τους αγαθά, τα παιδιά τους, την απατηλή ασφάλειά τους ή ακόμα και την υγεία τους είναι ότι όμως θα χάσουν τα πάντα αν το σχέδιο της ελίτ πάει μέχρι το τέλος. Το Και, προς το παρόν, τίποτα δεν σταματά το τελευταίο. Δεν θα σταματήσει μέχρι αρκετά ανθρώπινα όντα να βρουν το κλειδί. Αυτή είναι μια δόνηση, ένας oundχος, ο Λόγος, η λέξη, οι σκέψεις, οι ιδέες ή οι προσευχές, οι σάλπιγγες της Αποκάλυψης, όπως οι σάλπιγγες που κατέστρεψαν τα τείχη της Ιεριχώ, η συγκεκριμένη νότα της ψυχής μας, της συνείδησής μας ... Μόνο εμείς μπορούμε Καταστρέψτε τους τοίχους της ατομικής μας συναισθηματικής και ψυχικής φυλακής, με το ξύπνημα της συνείδησής μας, με την συνειδητοποίηση της φύσης μας που δεν είναι μόνο από σάρκα και αίμα.