"Για την ακρίβεια, μας είπαν πολλές φορές ότι αν δεν το μάθαμε στην ιατρική σχολή πρέπει να είναι κομπογιαννιτισμός".
Στο βιβλίο του με τίτλο "Εξομολογήσεις ενός ιατρικού αιρετικού" (Confessions of a Medical Heretic), ο Dr Robert Mendelsohn MD αναφέρει ότι η πίστη στην ιατρική "αυθεντία" είναι λανθασμένη. Επεκτείνει τη συζήτησή του για τα προβλήματα της "σύγχρονης ιατρικής" με αναφορά στις ομοιότητες μεταξύ των πεποιθήσεων, της θρησκείας και της "σύγχρονης ιατρικής". Περιγράφει το ιατρικό κατεστημένο ως "την εκκλησία της σύγχρονης ιατρικής" και δικαιολογεί την περιγραφή αυτή με τη δήλωση ότι,
"Η σύγχρονη ιατρική δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την πίστη μας, επειδή η σύγχρονη ιατρική δεν είναι ούτε τέχνη ούτε επιστήμη- είναι θρησκεία... Αρκεί να ρωτήσετε το "γιατί" αρκετές φορές και αργά ή γρήγορα θα φτάσετε στο χάσμα της πίστης".
Θα είναι αναμφίβολα σοκαριστικό για τους ανθρώπους να ανακαλύψουν ότι η "σύγχρονη ιατρική" δεν είναι σταθερά εδραιωμένη στη βάση της αληθινής "επιστήμης". Τα εργαστηριακά πειράματα χρησιμοποιούνται ασφαλώς στη σύγχρονη ιατρική, αλλά θα ήταν λάθος να εξισώσουμε τα πειράματα αυτά με την "επιστήμη"- όπως εξηγεί ο Dr Peter Duesberg στο βιβλίο του με τίτλο Inventing the AIDS Virus,
"Η μετάβαση από το μικρό στο μεγάλο στη μεγαλοεπιστήμη δημιούργησε ένα κατεστημένο ικανών τεχνικών αλλά μέτριων επιστημόνων, οι οποίοι έχουν εγκαταλείψει την πραγματική επιστημονική ερμηνεία και οι οποίοι μάλιστα εξισώνουν τα πειράματά τους με την ίδια την επιστήμη".
Η αληθινή επιστήμη είναι μια διαδικασία.- Είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη μελέτη διαφόρων πτυχών του κόσμου προκειμένου να διευρυνθεί το επίπεδο της ανθρώπινης γνώσης- συνεπάγεται επίσης τη δημιουργία υποθέσεων και θεωριών για την εξήγηση των διαφόρων φαινομένων που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια αυτών των επιστημονικών ερευνών. Καθώς οι διάφορες μελέτες εξελίσσονται και ο όγκος των γνώσεων αυξάνεται, μπορεί να αποκαλύπτουν νέες πληροφορίες ή να αποκαλύπτουν ανωμαλίες και αντιφάσεις στο πλαίσιο των υφιστάμενων υποθέσεων και θεωριών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο για τους επιστήμονες, σε όποιο πεδίο και αν μελετούν, να επανεκτιμήσουν αυτές τις υποθέσεις και θεωρίες υπό το φως των νέων ευρημάτων- μια διαδικασία που μπορεί να επιβάλει αναθεωρήσεις ή προσαρμογές στις επικρατούσες θεωρίες. Μπορεί ακόμη και να είναι απαραίτητο να εγκαταλειφθεί μια θεωρία εάν αποδειχθεί ότι δεν υποστηρίζεται από εμπειρικά στοιχεία.
Μια από τις κύριες θεωρίες στις οποίες βασίζεται η "σύγχρονη ιατρική" είναι η "θεωρία των μικροβίων" (Germ Theory)- μια θεωρία που υποστηρίζει ότι οι μικροοργανισμοί, ιδίως τα βακτήρια και οι ιοί, εισβάλλουν και μολύνουν το σώμα, προκαλώντας έτσι ασθένειες. Αυτή η θεωρία, η οποία συνήθως αποδίδεται στον Louis Pasteur στις αρχές της δεκαετίας του 1860, στηρίζει ένα μεγάλο και πολύ σημαντικό μέρος των ιατρικών πρακτικών- χωρίς αυτήν, το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιατρικής καθίσταται περιττό, γεγονός που εξηγεί γιατί το ιατρικό κατεστημένο αρνείται να αναγνωρίσει τις μοιραίες αδυναμίες του.
Η διατήρηση της θεωρίας δεν αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι έχει πλήρως τεκμηριωθεί και αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, η έρευνα που διεξήχθη για το βιβλίο What Really Makes You Ill? Why Everything You Thought You Knew About Disease Is Wrong, οδήγησε τους συγγραφείς να ανακαλύψουν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του ιατρικού κατεστημένου σε σχέση με τη "θεωρία των μικροβίων". Ο όρος "ιατρικό κατεστημένο" αναφέρεται σε όλα τα άτομα, τους οργανισμούς, τις βιομηχανίες, τα ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα που ασκούν, ερευνούν, διδάσκουν, προωθούν και υποστηρίζουν με άλλο τρόπο το σύστημα της σύγχρονης ιατρικής.
Είναι θεμελιώδης αρχή ότι το βάρος της απόδειξης το φέρουν αυτοί που προτείνουν μια θεωρία. Ωστόσο, στην περίπτωση της "θεωρίας των μικροβίων" αυτή η "απόδειξη" δεν υπάρχει- δεν υπάρχουν πρωτότυπα επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν οριστικά ότι οποιοδήποτε "μικρόβιο" προκαλεί οποιαδήποτε συγκεκριμένη μολυσματική ασθένεια. Αν και η δήλωση αυτή θα θεωρηθεί εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και ακόμη και εξωφρενική, η αλήθεια της μπορεί να αποδειχθεί.
Υπάρχει ένας αριθμός πηγών που παρέχουν μια επιβεβαίωση του ισχυρισμού ότι η "θεωρία των μικροβίων" στερείται οποιασδήποτε πρωτότυπης επιστημονικής απόδειξης. Μια από αυτές τις πηγές είναι ο Dr. M.L. Leverson MD, ο οποίος, τον Μάιο του 1911, έδωσε μια διάλεξη στο Λονδίνο στην οποία ανέλυσε τις έρευνές του που τον οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι,
"Ολόκληρη η δομή της μικροβιακής θεωρίας των ασθενειών στηρίζεται σε υποθέσεις που όχι μόνο δεν έχουν αποδειχθεί, αλλά είναι ανίκανες να αποδειχθούν, και πολλές από αυτές μπορούν να αποδειχθούν ότι είναι το αντίθετο της αλήθειας. Η βασική από αυτές τις αναπόδεικτες υποθέσεις, που οφείλεται εξ ολοκλήρου στον Pasteur, είναι η υπόθεση ότι όλες οι λεγόμενες μολυσματικές και μεταδοτικές διαταραχές προκαλούνται από μικρόβια".
Ο Dr M Beddow Bayly εξέθεσε επίσης την έλλειψη επιστημονικής βάσης για τη "θεωρία των μικροβίων"- σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε το 1928 στο περιοδικό London Medical World, όπου αναφέρει ότι
"Είμαι έτοιμος να υποστηρίξω με επιστημονικά τεκμηριωμένα γεγονότα, ότι σε καμία περίπτωση δεν έχει αποδειχθεί πειστικά ότι οποιοσδήποτε μικροοργανισμός είναι η ειδική αιτία μιας ασθένειας".
Είναι σαφές ότι τα αποδεικτικά στοιχεία για την υποστήριξη της "θεωρίας των μικροβίων" παρέμειναν εμφανώς απόντα πολλές δεκαετίες μετά την πρότασή της από τον Louis Pasteur. Ωστόσο, η κατάσταση δεν έχει διορθωθεί- η μικροβιακή θεωρία των ασθενειών παραμένει αναπόδεικτη με συντριπτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι παραμένει επίσης μια πλάνη.
Παρά τον αυταρχικό χαρακτήρα των ισχυρισμών του ιατρικού κατεστημένου ότι τα "μικρόβια" προκαλούν ασθένειες, δεν υπάρχουν εξηγήσεις για τους μηχανισμούς με τους οποίους οι μικροοργανισμοί προκαλούν την ευρεία ποικιλία συμπτωμάτων διαφορετικού βαθμού έντασης που υποστηρίζεται ότι εμφανίζονται όταν ένα άτομο "μολύνεται". Αυτό αποτελεί ένα τεράστιο κενό γνώσης, αν και δεν είναι το μόνο που ανακαλύψαμε.
Υποστηρίζεται ότι τα "μικρόβια" πολλαπλασιάζονται μέσα στα κύτταρα του ξενιστή και ότι αυτό μπορεί να επιφέρει ένα υπερβολικό επίπεδο "κυτταρικού θανάτου" που λέγεται ότι αποτελεί ένδειξη ασθένειας. Συνήθως υποτίθεται ότι το "μικρόβιο" είναι αυτό που προκάλεσε τον θάνατο του κυττάρου, αλλά αυτή είναι μια λανθασμένη υπόθεση. Υπάρχουν όμως πραγματικοί λόγοι για τους οποίους τα κύτταρα πεθαίνουν αφού υποβληθούν στις διαδικασίες παρασκευής που χρησιμοποιούνται στα εργαστηριακά πειράματα- όπως εξηγούν ο Torsten Engelbrecht και ο Dr. Claus Köhnlein MD στο βιβλίο τους με τίτλο Virus Mania,
"Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα προβληματικό στην έρευνα για βακτήρια και ιούς (και συνολικά στη φαρμακευτική ανάπτυξη φαρμάκων), όπου τα εργαστηριακά πειράματα σε δείγματα ιστών που τυραννιούνται με μια ποικιλία συχνά εξαιρετικά αντιδραστικών χημικών ουσιών επιτρέπουν ελάχιστα συμπεράσματα για την πραγματικότητα. Και όμως, τα συμπεράσματα εξάγονται συνεχώς - και στη συνέχεια περνούν κατευθείαν στην παραγωγή φαρμάκων και εμβολίων".
Αυτή η εξήγηση αποκαλύπτει το θεμελιώδες σφάλμα της διεξαγωγής της εργαστηριακής έρευνας χωρίς επαρκή κατανόηση του ζωντανού οργανισμού που είναι το ανθρώπινο σώμα, όπως αναφέρουν περαιτέρω,
"Πρέπει να τεθεί ένα άλλο σημαντικό ερώτημα: ακόμη και όταν ένας υποτιθέμενος ιός σκοτώνει όντως κύτταρα σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα (in vitro) ... μπορούμε να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι τα ευρήματα αυτά μπορούν να μεταφερθούν σε έναν ζωντανό οργανισμό (in vivo);"
Η υπόθεση ότι ένα συγκεκριμένο "μικρόβιο" προκαλεί μια συγκεκριμένη "λοίμωξη" βασίζεται αποκλειστικά στον ισχυρισμό ότι ορισμένα αντισώματα έχουν βρεθεί μερικές φορές σε δείγματα που έχουν εξαχθεί από ορισμένα άτομα που παρουσιάζουν συγκεκριμένα συμπτώματα- με άλλα λόγια, φαίνεται να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ συμπτωμάτων και αντισωμάτων.
Ωστόσο, τα αντισώματα, τα οποία είναι πρωτεΐνες, περιγράφονται ως σωματίδια που εξουδετερώνουν τα "παθογόνα" και συμβάλλουν στην απομάκρυνσή τους από τον οργανισμό, πράγμα που σημαίνει ότι ορίζονται αποκλειστικά στο πλαίσιο της "θεωρίας των μικροβίων". Όμως αυτή η εξήγηση είναι άκρως προβληματική. Υποστηρίζεται ότι ένα ισχυρό και πλήρως λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα είναι σε θέση να καταστρέψει όλους τους εισβολείς- οι "μολυσματικοί παράγοντες" δεν θα έπρεπε επομένως να βρίσκονται μέσα στο σώμα ενός ατόμου με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Ωστόσο, οι λεγόμενοι "παθογόνοι" μικροοργανισμοί έχουν βρεθεί στο σώμα υγιών ανθρώπων. Μια εξήγηση για την κατάσταση αυτή είναι ότι ορισμένοι παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν να υπάρχουν στο σώμα σε "λανθάνουσα" κατάσταση. Αλλά ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα δεν θα έπρεπε να επιτρέπει την παρουσία οποιουδήποτε παθογόνου, ακόμη και σε "λανθάνουσα" κατάσταση.
Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2005 στην ηλεκτρονική γερμανική εφημερίδα Faktuell, ο Dr. Stefan Lanka αναφέρθηκε στις μελέτες του στη μοριακή βιολογία και προέβαλλε τον τολμηρό ισχυρισμό ότι,
"Κατά τη διάρκεια των μελετών μου, εγώ και άλλοι δεν μπορέσαμε να βρούμε αποδείξεις για την ύπαρξη ιών που προκαλούν ασθένειες πουθενά".
Η ακόλουθη ερευνητική εργασία γράφτηκε από τον Dr. Milton J. Rosenau, M.D., το 1919.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και οι περισσότεροι γιατροί, αγνοούν τα πειράματα του Dr. Rosenau. Ο Dr. Rosenau διεξήγαγε πειράματα κατά τη διάρκεια της κορύφωσης της επιδημίας της ισπανικής γρίπης. Ήθελε να αποδείξει τα μέσα με τα οποία μεταδίδεται η γρίπη. Πήρε 100 υγιείς εθελοντές οι οποίοι συμφώνησαν να εκτεθούν στην ισπανική γρίπη. Εκτέθηκαν στη γρίπη υπό ελεγχόμενες συνθήκες, αλλά κανένας από αυτούς δεν προσβλήθηκε από τη γρίπη.
Ο Dr. Rosenau εξήγησε ότι η ιατρική του ομάδα "προχώρησε μάλλον προσεκτικά στην αρχή, χορηγώντας μια καθαρή καλλιέργεια του βάκιλου της γρίπης, τον βάκιλο του Pfeiffer, σε μάλλον μέτρια ποσότητα, στα ρουθούνια μερικών από αυτούς τους εθελοντές". Κανένας από τους εθελοντές δεν προσβλήθηκε από γρίπη.
Στη συνέχεια πήρε τα εκχυλίσματα από τους πνεύμονες πρόσφατα αποβιωσάντων θυμάτων γρίπης. Στη συνέχεια παρέταξε 19 εθελοντές και χρησιμοποίησε έναν ψεκαστήρα για να ψεκάσει τα εναιωρήματα των εκχυλισμάτων της γρίπης στη μύτη και στα μάτια και πίσω στο λαιμό των 19 εθελοντών. Κανένας από τους εθελοντές δεν προσβλήθηκε από γρίπη.
Στη συνέχεια, ο Dr. Rosenau έλαβε υλικό και βλεννώδεις εκκρίσεις από το στόμα και τη μύτη και το λαιμό και τους βρόγχους ζωντανών ατόμων που είχαν την ισπανική γρίπη και το μετέφερε σε 10 εθελοντές ψεκάζοντας το μολυσμένο φλέγμα απευθείας "σε κάθε ρουθούνι και στο λαιμό, ενώ εμπνέεται, και στο μάτι". Κανένας από τους εθελοντές δεν αρρώστησε.
Στη συνέχεια, η ομάδα του Dr. Rοsenau χρησιμοποίησε μπατονέτες για να μεταφέρει μολυσμένο υλικό "απευθείας από μύτη σε μύτη και από λαιμό σε λαιμό, χρησιμοποιώντας ένα σωληνάριο West για την καλλιέργεια του λαιμού, έτσι ώστε να πάρει το υλικό όχι μόνο από τις αμυγδαλές, αλλά και από τον οπίσθιο ρινοφάρυγγα". Κανένας από τους 19 εθελοντές που έλαβαν τα μολυσμένα επιχρίσματα δεν αρρώστησε.
Ο Dr. Rosenau εξηγεί ότι "[το] επόμενο πείραμά μας συνίστατο σε ενέσεις αίματος. Πήραμε πέντε δότες, πέντε περιπτώσεις γρίπης στο εμπύρετο στάδιο, μερικές από αυτές πάλι αρκετά νωρίς στη νόσο. Πήραμε 20 'c.c. από τη φλέβα του βραχίονα του καθενός, φτιάχνοντας συνολικά 100 c.c., το οποίο αναμείχθηκε και επεξεργάστηκε με 1 τοις εκατό, κιτρικό νάτριο. Δέκα c.c. του κιτρικού ολικού αίματος εγχύθηκαν σε καθέναν από τους δέκα εθελοντές. Κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο".
Ο Dr. Roseneau δεν είχε τελειώσει. "Στη συνέχεια συλλέξαμε πολύ βλεννώδες υλικό από το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα και το φιλτράραμε μέσω φίλτρων Mandler. Ενώ τα φίλτρα αυτά συγκρατούν τα βακτήρια συνηθισμένου μεγέθους, επιτρέπουν τη διέλευση "υπερμικροσκοπικών" οργανισμών. Αυτό το διήθημα εγχύθηκε σε δέκα εθελοντές, ο καθένας από τους οποίους έλαβε 3,5 κ.εκ. υποδόρια, και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο".
Ο Dr. Roseneau σκέφτηκε ίσως ότι η γρίπη μεταδίδεται με την άμεση ανθρώπινη επαφή. Έτσι έβαλε 10 εθελοντές να έρθουν σε κοινωνική επαφή με άτομα που ήταν γνωστό ότι είχαν προσβληθεί από γρίπη.
Ο εθελοντής οδηγήθηκε στο κρεβάτι του ασθενούς- του συστήθηκε. Καθόταν δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς. Έκαναν χειραψία, πλησίασε όσο πιο κοντά μπορούσε και μίλησαν για πέντε λεπτά. Στο τέλος των πέντε λεπτών, ο ασθενής εξέπνευσε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ενώ ο εθελοντής, ρύγχος με ρύγχος (σύμφωνα με τις οδηγίες, περίπου 2 ίντσες μεταξύ των δύο), έλαβε αυτή την εκπνοή και ταυτόχρονα εισέπνεε καθώς ο ασθενής εξέπνεε.
Αυτό το επανέλαβαν πέντε φορές και το έκαναν αρκετά πιστά σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις. Αφού το έκαναν αυτό πέντε φορές, ο ασθενής έβηξε απευθείας στο πρόσωπο του εθελοντή, πρόσωπο με πρόσωπο, πέντε διαφορετικές φορές.
Αφού ο εθελοντής είχε αυτού του είδους την επαφή με τον ασθενή, μιλώντας και κουβεντιάζοντας και σφίγγοντας το χέρι μαζί του για πέντε λεπτά, και λαμβάνοντας την αναπνοή του πέντε φορές, και στη συνέχεια τον βήχα του πέντε φορές απευθείας στο πρόσωπό του, πήγε στον επόμενο ασθενή που είχαμε επιλέξει, και το επανέλαβε αυτό, και ούτω καθεξής, μέχρις ότου ο εθελοντής αυτός είχε αυτού του είδους την επαφή με δέκα διαφορετικά περιστατικά γρίπης, σε διαφορετικά στάδια της νόσου, ως επί το πλείστον φρέσκα περιστατικά, κανένα από τα οποία δεν ήταν ηλικίας άνω των τριών ημερών.
Θα θυμόμαστε ότι ο καθένας από τους δέκα εθελοντές είχε αυτού του είδους τη στενή επαφή με τον καθένα από τους δέκα διαφορετικούς ασθενείς με γρίπη. Τους παρακολουθούσαν προσεκτικά επί επτά ημέρες - και κανένας από αυτούς δεν αρρώστησε με οποιονδήποτε τρόπο.
Αφού δεν κατάφερε να μεταδώσει τη γρίπη σε κανέναν από τους εθελοντές κατά τη διάρκεια των πολλών πειραμάτων του, ο Dr. Rosenau κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν γνώριζε πώς μεταδίδεται η γρίπη -
"Στην πραγματικότητα, μπήκαμε στην επιδημία με την ιδέα ότι γνωρίζαμε την αιτία της νόσου και ήμασταν αρκετά σίγουροι ότι γνωρίζαμε πώς μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. Ίσως, αν μάθαμε κάτι, αυτό είναι ότι δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για το τι γνωρίζουμε για την ασθένεια".
Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες έχουν χαθεί και έχουν δοθεί οικειοθελώς στο κράτος με το σκεπτικό ότι μια "θανατηφόρα" πανδημία σαρώνει τον κόσμο λόγω ενός μεταδοτικού νέου κορονοϊού. Ένας μεταδοτικός νέος κορονοϊός που υπάρχει μόνο στον κόσμο της θεωρίας των μικροβίων. Αλλά το στοιχείο βρίσκεται στον τίτλο, είναι απλώς μια θεωρία και τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι λάθος.
Η «θεωρία του εδάφους» (Terrain theory ) είναι επίσης ακριβώς αυτό, μια θεωρία. Έτσι, στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει πραγματικά, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε τα πραγματικά στοιχεία και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Το πρόβλημα είναι ότι η θεωρία των μικροβίων έχει γίνει ευρέως αποδεκτή ως γεγονός και έχει χρησιμοποιηθεί για τη διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και τη μεγαλύτερη υφαρπαγή εξουσίας στην εποχή της ζωής μας.
_______________________________________________________________
Δικτυογραφία:
Germ Theory – The clue’s in the title, it’s just a theory and has never been proven – Daily Expose
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.