Το "τσουνάμι" των συστημικών ψεμάτων

Όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όσο αναρμόδιος και αν είναι σε θέματα υγείας, μιλάει για επιλογή μεταξύ "γενικού εμβολιασμού" και "ιικού τσουνάμι", όταν μια εφημερίδα όπως η "La Croix" τολμά να δηλώσει ότι το Σάββατο 17 Ιουλίου 2021 θα υπήρχαν μόνο "μερικές χιλιάδες διαδηλωτές" κατά του πολιτικού (και όχι "υγειονομικού") περάσματος, δημιουργείται αναγκαστικά ένας συσχετισμός μεταξύ δύο συστηματικών θελήσεων:...αυτών της αύξησης ενός εύκολα ελεγχόμενου υγειονομικού προβλήματος από τη μια πλευρά και αυτών της υπονόμευσης της αμφισβήτησής του, από την άλλη.     Ωστόσο, οι αριθμοί είναι πεισματάρηδες, πιστεύοντας σε αυτό το υποτιθέμενο (ακόμα) επερχόμενο "τσουνάμι" και κυρίως στον πιθανό κίνδυνο που ενέχει, ειδικά από τη στιγμή που έχουμε τις σωστές θεραπείες, οι οποίες είναι επίσης απόλυτα προσαρμοσμένες σε αυτή την παραλλαγή "D", η οποία χρησιμοποιείται έτσι ως πρόσχημα για το παγκοσμιοποιημένο κύμα υγιεινιστών/επιχειρηματιών, το οποίο, όπως πάντα, συγχέει εκούσια "περιπτώσεις" και "ασθενείς", παρόλο που αυτή η παραλλαγή δεν φαίνεται να είναι πιο ιογενής από τις άλλες.     Πράγματι, αν συγκρίνουμε τις καμπύλες του περασμένου καλοκαιριού (χωρίς ένεση) και τις σημερινές (με ένεση), μπορούμε να δούμε ότι η τελευταία είναι άχρηστη, διότι δεν προλαμβάνει τίποτα, ειδικά σε χώρες με πληθυσμούς που κάνουν πολλές ενέσεις (Ισραήλ, Ηνωμένο Βασίλειο, Χιλή, Μάλτα...). Είναι επίσης βαθύτατα διεστραμμένο να εξηγείται ότι το "τσουνάμι" θα συμβεί "εξαιτίας" των μη εγχυόμενων.     Επειδή υπάρχει πάντα αυτή η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να "εξαλείψουμε" τα φυσικά φαινόμενα (λίγο πολύ...) αντί να προσπαθήσουμε να τα μειώσουμε χωρίς να βλάψουμε τους άλλους. Αυτό θα ήταν μια πραγματικά αλτρουιστική πολιτική. Αλλά η Σέχτα (η οποία δεν είναι μόνο μια Κάστα, γενικά πολύ λιγότερο φανατικά δαιμονισμένη) θέλει να είναι μεθυσμένη από την εξουσία, και ως εκ τούτου να είναι ημιούργητη, πιστεύοντας ότι μπορεί να λυγίσει τους ιούς και το κλίμα (που συγχέεται με τον καιρό, ο οποίος είναι πάντα τοπικός) στο όνομα μιας δήθεν επιδεινωμένης "επείγουσας ανάγκης", όταν οι κατάλληλες πολιτικές είναι διαθέσιμες, και ήταν εδώ και αιώνες.     Η διαδήλωση της 17ης Ιουλίου ενάντια στο ολοκληρωτικό "πέρασμα" έχει ακριβώς αυξήσει τις ελπίδες για απελευθέρωση από αυτόν τον σεχταριστικό ζυγό. Ας διασφαλίσουμε ότι αυτό θα αναπτυχθεί χωρίς να αποκλείει κανένα ρεύμα σκέψης, αρκεί να αποδέχεται την κοινή βάση, αυτή της ελευθερίας στην υπηρεσία όλων.