Μητσοτάκης: «Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει σε επιχειρηματία της εστίασης να δέχεται μόνο εμβολιασμένους»... Νομίζεις ! Για να δούμε..

-Είστε εμβολισμένος; Δείξτε μου το πιστοποιητικό -Τι να σου δείξω ρε μαλάκα;; Ιατρικό προσωπικό μου έγγραφο;; Ποιος είσαι εσύ ρε που το ζητάς;; Μήπως θες και ταυτότητα η τους κωδικούς του taxis μου για να με αφήσεις να εισέλθω σε χώρο για το κοινό;; Η δικαστική απόφαση την οποία δημοσιεύω αφορά σε άρνηση εισόδου σε μπαρ άρρενος καταναλωτή επειδή (α) επεχείρησε να εισέλθει μη συνοδευόμενος από κάποια κυρία... και (β) ο «πορτιέρης» έκρινε ότι η ενδυμασία του ενάγοντος ήταν κατώτερη του επιπέδου που απαιτούσε το κατάστημα · κατά τη δημώδη δηλαδή πεζοδρομιακή, η άρνηση εισόδου του ενάγοντος στο κατάστημα επιβλήθηκε στη βάση του κοινώς λεγόμενου στη γλώσσα τής νύκτας “face control”, με την αιτιολογία ότι ΤΟ ΜΠΑΡ ΕΙΝΑΙ Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, ΑΡΑ Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Ο Σ ΧΩΡΟΣ και συνεπώς ο ιδιοκτήτης του έχει το δικαίωμα να επιλέγει τα πρόσωπα στα οποία η είσοδος επιτρέπεται…

Οι εφαρμοστέες εν προκειμένω διατάξεις είναι, σύμφωνα με το δικαστήριο, πρώτον η διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία, όποιος π ρ ο σ β ά λ λ ε τ α ι π α ρ ά ν ο μ α στην π ρ ο σ ω π ι κ ό τ η τ ά τ ο υ, έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Κατά δεύτερον, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 59 ΑΚ, στις περιπτώσεις των δύο προηγούμενων άρθρων (άρα και του άρθρου 57), το δικαστήριο με απόφαση του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε ο,τιδήποτε επιβάλλεται από τις περιστάσεις. Με τις παραπάνω διατάξεις προστατεύεται το δικαίωμα της π ρ ο σ ω π ι κ ό τ η τ α ς, το οποίο αποτελεί πλέγμα αγαθών που συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου, με το οποίο είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο. Τέτοιο προστατευόμενο αγαθό είναι μεταξύ άλλων και η τ ι μ ή κάθε ανθρώπου, η οποία αντικατοπτρίζεται στην αντίληψη και την εκτίμηση που έχουν οι άλλοι γι` αυτόν.

Προϋποθέσεις για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων των άρθρων 57 και 59 ΑΚ είναι α`) προσβολή του δικαιώματος της προσωπικότητας, β`) η προσβολή να είναι π α ρ ά ν ο μ η , όπως είναι η προσβολή που γίνεται χωρίς δικαίωμα ή κατ` ενάσκηση δικαιώματος, το οποίο όμως είναι από άποψη έννομης τάξης είτε μικρότερης σπουδαιότητας, είτε ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την άσκηση του καταχρηστική σύμφωνα με το άρθρο 281 ΑΚ ή το άρθρο 25 παρ. 3 του Συντάγματος. Για την επιδίκαση όμως χρηματικής ικανοποίησης απαιτείται και πταίσμα εκείνου από τον οποίο προέρχεται η προσβολή, η προσβολή δε πρέπει να είναι σ η μ α ν τ ι κ ή [ΕφΑΘ 6720/2000 ΕλλΔνη 2002.1495, ΕφΑΘ 1688/1998 ΕλλΔνη 1998.667, βλ. ΑΚ Γεωργιάδη -Σταθόπουλου, αρθρ. 57 αρ. 8].

Στην προκείμενη περίπτωση ο ενάγων εξέθεσε με την αγωγή του ότι η εναγόμενη εταιρία, η οποία διατηρεί κατάστημα εστιατορίου - καφέ μπαρ στην παραλία της Θεσσαλονίκης, διά προστηθέντος υπαλλήλου της απαγόρευε σ` αυτόν την είσοδο στο ανωτέρω κατάστημα της, προσβάλλοντας κατ` αυτόν τον τρόπο την προσωπικότητα του. Ότι συνεπεία της παραπάνω παράνομης και υπαιτίας συμπεριφοράς της εναγομένης υπέστη ηθική βλάβη. Με βάση αυτό το ιστορικό ζήτησε να υποχρεωθεί η ενάγουσα, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς την καταψηφιστική της διάταξη και διά προσωπικής κράτησης του διαχειριστή της λόγω της αδικοπραξίας, να του καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των 50.000 Ευρώ και να υποχρεωθεί να παραλείπει στο μέλλον παρόμοιες ενέργειες με απειλή χρηματικής ποινής 1.000 ευρώ για κάθε παράβαση.

Επί της αγωγής το δικαστήριο έκρινε ότι, η εναγόμενη εταιρία έχει ως αντικείμενο την εκμετάλλευση επιχείρησης καφετέριας -μπαρ στην παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης το οποίο λειτουργεί από τις πρωινές ώρες μέχρι λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ότι την 8η Σεπτεμβρίου 2003 και περί το μεσονύκτιο, ο ενάγων μαζί με έναν φίλο του, ο οποίος εξετάστηκε ως μάρτυρας στο ακροατήριο, επιχείρησαν να επισκεφτούν το ανωτέρω κατάστημα της εναγομένης για την νυκτερινή τους διασκέδαση, πλην όμως κάποιος από τους υπαλλήλους της εναγομένης, ο οποίος βρισκόταν στην είσοδο του καταστήματος και είχε προστηθεί από την τελευταία προς τούτο, απαγόρευσε ο` αυτούς την είσοδο στο κατάστημα, χωρίς εύλογη αιτία. Ότι επομένως, η απαγόρευση προς τον ενάγοντα να εισέλθει στο ανωτέρω Δ Η Μ Ο Σ Ι Ο ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ , όπου εκείνη την ημέρα δεν γινόταν κάποια ιδιωτική εκδήλωση, αποτελεί μειωτική σε βάρος του διάκριση. Ότι συνεπώς η πράξη αυτή της εναγομένης συνιστά αδικοπραξία (άρθρα 914 ΑΚ), π ρ ο σ β ά λ λ ε ι π α ρ ά ν ο μ α τ η ν π ρ ο σ ω π ι κ ό τ η τ α του ενάγοντος και παρέχει σ` αυτόν αξίωση χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω της η θ ι κ ή ς β λ ά β η ς που υπέστη (άρθρα 57-59 ΑΚ).

Τούτων δοθέντων το δικαστήριο έκρινε ότι για την αποκατάσταση της ηθικής του ενάγοντος βλάβης προσήκει, ενόψει του είδους, της βαρύτητας, του τρόπου της προσβολής, ως και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μέτρων, η καταβολή χρηματικής ικανοποίησης ποσού 1.000 Ευρώ. Κατ` ακολουθία των ανωτέρω η αγωγή κρίθηκε ως μερικώς δεκτή και ως βάσιμη στην ουσία της και υποχρεώθηκε η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 1.000 Ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση [23238/2006 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ].

Έτσι εχόντων των πραγμάτων η ορθή νομικά διατύπωση της ατυχούς νομικά διατύπωσης της φράσης Μητσοτάκη σύμφωνα με την οποία, «Ουδείς το φθινόπωρο δεν θα μπορεί να απαγορέψει σε έναν παραδείγματος χάριν επιχειρηματία της εστίασης να δέχεται μόνο εμβολιασμένους στο μαγαζί του», έχει ως εξής:

«Ουδείς επιχειρηματίας της εστίασης το φθινόπωρο θα μπορεί να απαγορεύσει σε ο π ο ι ο ν δ ή π ο τ ε, για ο π ο ι ο ν δ ή π ο τ ε λ ό γ ο, την είσοδό του στο Δ Η Μ Ο Σ Ι Ο κατάστημα εστίασης που διατηρεί. Το φθινόπωρο καθένας επιχειρηματίας της εστίασης θα έχει κάθε δικαίωμα να δέχεται μόνο εμβολιασμένους στον Ι Δ Ι Ω Τ Ι Κ Ο του χώρο: το Σ Π Ι Τ Ι του.».

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ