Η πολιτεία οφείλει πρώτα να τους πιάσει και μετά βλέπουμε τις ποινές που θα τους επιβάλλει -Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά και η “εν θερμώ” νομοθέτηση .Του Παναγιώτη Στάθη

Η προτεραιοποίηση είναι η βασική αρχή της δίωξης των εγκλημάτων: Πρώτα λοιπόν πιάνουμε τους εγκληματίες και μετά βλέπουμε αν χρειάζεται βελτίωση το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης. Ας ακολουθήσουμε αυτή την αρχή και στην περίπτωση του φρικτού εγκλήματος στα Γλυκά Νερά, ενός εγκλήματος που απο τη φύση του ειναι αποτρόπαιο.... Ας τους πιάσουμε, ας πιάσουμε τους δολοφόνους του Γιώργου Καραϊβάζ, του επιχειρηματία στη Ζάκυνθο, και μετά θα δούμε αν υπάρχει παθογένεια στο σύστημα ποινών και έκτισής τους στις φυλακές.

Ας επανδρώσει η πολιτεία τα αστυνομικά τμήματα , που έχουν αποψιλωθεί στα χρόνια των μνημονίων, ας δώσει η πολιτεία προσωπικό και μέσα στην αστυνομία, ας ασφαλίσει η πολιτεία  τις γειτονιές, που είναι και δέσμευση της κυβέρνησης, και μετά συζητάμε όλα τα άλλα.

Όλα αυτά δεν αποτελούν μορφή για το τμήμα ανθρωποκτονιών της ασφάλειας, που κατά γενική ομολογία κάνει εξαιρετική δουλειά εδω και πολλά χρόνια. Αφορά κυρίως τον τρόπο που βλέπουμε τις διωκτικές αρχές και τη Δικαιοσύνη.

Η μεγάλη εικόνα

Γιατί απλώς η εικόνα είναι πλεον κλασσική: αμέσως μετά απο κάθε αποτρόπαιο έγκλημα εξαγγέλλεται και μια αύξηση ποινών και μια αλλαγή στον νεο Ποινικό Κώδικα.

Αποσπασματικά και με βαση την επικαιρότητα.

Το έκαναν όλες οι κυβερνήσεις, το κάνει και η σημερινή. Μη γελιέστε όμως, αυτά τα ακούνε οι δικαστές και οι δικηγόροι και συνήθως γελάνε. Τα λένε “νομοθέτηση επικαιρότητας”. Ακραίο θα μου πεί κάποιος, αλλά δυστυχώς σε κάποιες περιπτώσεις αληθινό.

Παραδέχομαι πως η σημερινή συγκυρία έχει μια ιδιαιτερότητα: Τον Ιούνιο του 2019, μετά απο σχεδόν 70 χρόνια άλλαξε- επιβεβλημένα ειναι η γνώμη μου- ο Ποινικός κώδικας και προφανώς , χωρούν, μπορεί και να επιβάλλονται , αλλαγές.

Ο σημερινός υπουργός έκανε κάτι έξυπνο συστήνοντας μια επιτροπή υπό τον διαπρεπή καθηγητή Λάμπρο Μαργαρίτη, η οποία θα εισηγηθεί συνολικές αλλαγές τις επόμενες μέρες στον νεο Κώδικα με βάση τα όσα διαπιστώθηκαν σχεδόν 2 χρόνια μετά την εφαρμογή του.

Οφείλω όμως να επισημάνω έναν κίνδυνο, τον οποίο υπογράμμισε ο Μάκης Βορίδης με την ιδιότητα του πολύπειρου νομικού (και όχι τόσο με την πολιτική του ιδιότητα): “Εγώ” είπε ο δικηγόρος, “ήμουν πάντα υπερ των αυστηρότερων ποινών. Αλλά σκεφτείτε ότι σε λίγα χρόνια , όταν θα έχει ξεθωριάσει η μνήμη του φρικιαστικού εγκλήματος (για την κοινή γνώμη όχι για την οικογένεια βέβαια) και θα πρέπει να αποφυλακιστεί ένας κατηγορούμενος, τους δικαιωματιστές που θα κραυγάζουν γιατί του κλείνουμε τον δρόμο του κατηγορούμενου…”.

Ενα δίκιο το έχει, δεν μπορώ να πω…