ΤΙ ΚΡΕΜΑΣΑΜΕ ΦΕΤΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ; Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Μεγάλο Σάββατο και Πρωτομαγιά μαζί. Ότι πιο καλύτερο άλλοθι για τους εργαζόμενους του σήμερα, οι οποίοι αδιαφορούν πλήρως για τους αγώνες των εργαζομένων του χθες.... Μόνο το σκουριασμένο γρανάζι του ΠΑΜΕ είχε δε είχε, βγήκε για να ξεπιαστεί από το εξάμηνο λοκντάουν.

Η επέτειος της εργατικής Πρωτομαγιάς βέβαια δεν παύει να είναι μια θλιβερή επέτειος διότι κρεμάστηκε κόσμος για το οκτάωρο. Στο μεσοδιάστημα, χτίστηκαν πολλές καριέρες πάνω στους αγώνες των άλλων. Αλλά, φέτος επιπρόσθετα είναι μια θλιβερή επέτειος, επειδή σε αυτή την Πρωτομαγιά κρεμάσαμε το οκτάωρο με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η Πρωτομαγιά έρχεται κάθε χρόνο, για εκατομμύρια εργαζόμενους στις δυτικές κοινωνίες, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα εντυπωσιάσει περισσότερο το αφεντικό του. Υπάλληλος του Μήνα, ή του χρόνου, άμα πας για το χρυσό μετάλλιο. Η Πρωτομαγιά έρχεται κάθε χρόνο και στις μη δυτικές κοινωνίες για δισεκατομμύρια άλλους, που δεν έχουν ιδέα τι είναι το οκτάωρο, γιατί δουλεύουν δεκαεξάωρο, δωδεκάωρο, δεκάωρο, αλλά ποτέ οκτάωρο.

Η Πρωτομαγιά είναι επιπρόσθετα μια θλιβερή επέτειος και φέτος, γιατί μας θυμίζει πόσο περιττοί έχουμε γίνει. Μας θυμίζει ότι κάποτε κυνηγούσαμε όνειρα, ενώ τώρα κυνηγάμε στόχους. Πουλάμε τις ώρες της ζωής μας στον μεγαλύτερο πλειοδότη που υπάρχει τριγύρω μας για να μας εκμεταλλευτεί, και μετά αναρωτιόμαστε τι πάει στραβά στη ζωή μας. Δεν αναρωτιόμαστε για ένα παγκόσμιο ενιαίο βασικό εισόδημα, για όλους. Όχι; Και άραγε γιατί όχι; Δεν είναι κάτι σοβαρό επιτέλους σε αυτή τη ζωή; Με τη ζωή που είναι εκεί έξω, και μεταξύ μας; Και γι’ αυτή που βρίσκεται μέσα μας και που θέλει ιδιαίτερη φροντίδα; Μέχρι πότε άραγε θα λέμε ψέματα στον εαυτό μας για να συνεχίζουμε αυτόν τον τρόπο ζωής, για πάντα;  

Michail Charalampidis