Χάρης Καφετζόπουλος: Θυμάστε το Τσιόδρα κ.λ.π.;

Θυμάστε το Τσιόδρα;…. που έβγαινε κάθε μέρα και μυξόκλαιγε σαν παρθένα, που ενώ βρέθηκε γυμνή πάνω σε ένα κρεβάτι με τα πόδια ανοιχτά, ο γκόμενος θυμήθηκε ότι έπαιζε ο θρύλος με τους βάζελους και είπε: «δε μας χέζεις ρε αγάπη… σε πηδάω άλλη φορά …πάω γήπεδο» και την κοπάνησε. Θυμάστε τον Δερμιτζάκη; … που έβγαινε στις τηλεοράσεις πρωί μεσημέρι και βράδυ προ φαγητού, σαν χαπάκι της υπέρτασης, να μας κουνήσει το δάχτυλο κάνοντας όλο το πανελλήνιο να αναρωτιέται, πότε διδάσκει και τι, στα πανεπιστήμια της Ελβετίας, μιας χώρας που για το μόνο που φημίζεται είναι τα τυράκια για τοστ.

Θυμάστε μήπως τον Γώγο;…. εκείνη την μουστόγρια με το τσαλαπετεινί μαλλί και το ιδανικό προγούλι, που σε παρέπεμπε αυτόματα στη τουαλέτα με μια σφοδρή εμετική διάθεση που τύφλα να'χει το μισό ταψί στιφάδο που έφαγα και τουμπάνιασα το μεσημέρι.

Η μήπως να σας θυμίσω τον Σύψα;… που όποτε έβγαινε στη τηλεόραση βάραγα τη γυναίκα μου, την κουνιάδα μου, την συννυφάδα μου, τον μπατζανάκη μου, δυο φουκαράδες γείτονες και τον ντιληβερά μου….

Μη με ρωτάτε γιατί… δεν ξέρω!

Για να μη σας πω για τον Εξαδάκτυλο… που τον κοίταζα όταν έβγαινε στο γυαλί και αναρωτιόμουν, «καλά… το τηγάνι που έφαγε στη μάπα ήταν στραβό και του έκανε τόσα εξογκώματα;…»

Η τον άλλο…τον Βατόπουλο με κείνο το μουστάκι σαν μπατανόβουρτσα που ήθελα να του το ξεριζώσω να βάψω τον λουτροκαμπινέ.

Για να κλείσω με την Παγώνη, που ήταν η βασική αιτία να σταματήσω να πηγαίνω με γυναίκες και να ψάχνω τον έρωτα μου στις οικοδομές, ανάμεσα σε μπεταζτήδες και καλουπατζήδες.

Και περάσανε όλοι αυτοί από την ζωή μας κι έφυγαν, για να πάρουν τη θέση τους άλλοι… πιο φρέσκοι, με πιο πολλά όνειρα για τη ζωή, και με αρκετή όρεξη να μας κάνουν τα παπάρια αερόστατα... απ’ τα μεγάλα.

Μαγιορκίνης… Σαρηγιάννης… Λαζανάς… Βασιλακόπουλος…Μόσιαλος… Λινού… και τόσοι άλλοι.

Που εναλλάσσονται στις «ενημερώσεις» μας, υπό την μαεστρική μπαγκέτα του Κούλη του Μεγάλου Αρχηγού της φυλής των Apache δίνοντας σε όλους αυτούς και βήμα τηλεοπτικό (τα περίφημα 15 λεπτά διασημότητας του Warhol ) και ένα καλό μεροκάματο προσφορά στις… αγόγγυστες υπηρεσίες τους, για την προστασία του λαού από την πανδημία που έχει αφήσει τον πλανήτη μισό…. λεπτό περιπτερά...!

Και στην άλλη πλευρά του κάδρου όλοι εμείς.

Φοβισμένοι, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά, χωρίς ελπιδοφόρο μέλλον, χωρίς δυνατότητα διαχωρισμού του "σωστό η λάθος" για τα παιδιά μας.

Και αυτή η ομάδα των ξεφτιλισμένων επαγγελματιών του είδους «λοιμωξιολογίας» να καθορίζει κάτω από τις διαταγές του διαταραγμένου πολιτικού συστήματος (που ακόμα βρίσκει υποστηρικτές), τα αύριο ημών και υμών και... χάσμα μέγα εστήρικται.

.

Μα…μην το πείτε… ξέρω τι είμαι!

Χάρης Καφετζόπουλος