Νοσηρότητες και αδιέξοδα στις σύγχρονες Δημοκρατίες; Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Ολοκληρώνω την ερώτηση του τίτλου προσθέτοντας και τις ακόλουθες: Υπάρχουν οι απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας έτσι ώστε στο Δημοκρατικό Πολίτευμα να επιβάλλεται η απόφαση της πλειοψηφίας ενώ ταυτόχρονα να διατηρείται το δικαίωμα της μειοψηφίας να ελέγχει την εξουσία και τις αποφάσεις της για το κοινό καλό, και όχι απλά και μόνο για να κατακτήσει την Εξουσία; Και υπάρχουν ως ψηφοφόροι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων καλά ενημερωμένοι πολίτες που διαθέτουν σε επαρκές επίπεδο και τις απαραίτητες ικανότητες ευθυκρισίας; Δυστυχώς οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν εντοπίζονται εύκολα όχι μόνο στην αγαπημένη μας Πατρίδα Ελλάδα αλλά και σε άλλες Πατρίδες από άκρη σε άκρη του Πλανήτη μας… 

      Οι πολιτικοί, άνδρες και γυναίκες, στην Ελλάδα και σε άλλες Δημοκρατίες της Γης ίσως θα έπρεπε να θεσμοθετήσουν κάποιο ορόσημο «υποχρεωτικής απόσυρσής» τους από την ενεργό συμμετοχή στην πολιτική αρένα και να επιλέγουν να επιστρέψουν, εάν φυσικά έχουν, στις επαγγελματικές τους ασχολίες όπως έκανε ο Ρωμαίος Στρατηγός Κιγκινάτος επιστρέφοντας στα χωράφια του. 

     Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για εκείνους και εκείνες που κατά καιρούς εξαπολύουν μύδρους κατά των εν ενεργεία Αρχηγών τους και των «κύκλων» που τους περιβάλλουν αλλά…παραμένουν στην ενεργό Κομματική ζωή, ίσως επειδή αυτάρεσκα πιστεύουν ότι χωρίς αυτούς το ΣΥΣΤΗΜΑ θα μπορούσε να καταρρεύσει!

     Η αλήθεια είναι ότι από την ώρα που κάποιος ή κάποια εκλέγεται ή διορίζεται στους χρυσούς θώκους της εξουσίας, όπως σχολιάζει ο λαός μας μάλλον «γλυκαίνεται» και ενώ βλέπουν τα στραβά δεν αποχωρούν πείθοντας τους εαυτούς τους ότι εφόσον μένω μέσα στο παιχνίδι μπορούν να ασκήσουν «δημιουργική κριτική» που θα επαναφέρει το Κόμμα τους στο σωστό δρόμο…

      Εβίβα, συμπατριώτες, καλά κρασιά!….

      Προσωπικά, έστω και αν η θέση μου παρεξηγηθεί, χωρίς να γίνομαι προσβλητικός, επειδή γνώρισα και γνωρίζω πολλούς πολιτικούς, θεωρώ ότι πολλοί εκ των πολιτικών μας ανδρών και γυναικών ασχολούνται με την πολιτική για προσωπικό όφελος (συμβολικό και σε κάποιες, όχι λίγες, περιπτώσεις ακόμη και οικονομικό) που συνήθως κρύβουν πίσω από βαρύγδουπες διακηρύξεις για «προσφορά, ανιδιοτέλεια και αγάπη για τα κοινά»…

     Ζητώ συγνώμη αλλά θα σημειώσω ότι διεθνώς ΜΟΝΟ η πολιτική είναι ο τομέας δραστηριότητας όπου μπορεί να μπει κάποιος ‘ξυπόλητος και ρακένδυτος’ και να βγει ως μικρομέτοχος ή μεγαλομέτοχος ακόμη και ιδιοκτήτης εργοστασίου κατασκευής υποδημάτων ή ενδυμάτων! 

      Πριν είκοσι πέντε αιώνες σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ο Σωκράτης λέει στον Γλαύκο, ότι η Ουτοπική νέα ΠΟΛΙΤΕΙΑ θα ευδοκιμήσει μόνο εφόσον οι Φιλόσοφοι γίνουν Άρχοντες ή αυτοί που διοικούν γίνουν περισσότερο…φιλόσοφοι! 

     Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, και φυσικά ούτε εγώ, να εγκαλέσει τις καλές προθέσεις κανενός υποψηφίου για κοινό αιρετό αξίωμα. Αλλά κάποιοι από εμάς θα έπρεπε να ρωτάμε :

     Στην Ελλάδα των «Θεσμών» και απαξίωσης της εθνικής υπερηφάνειας, της κατάθλιψης που έφερε η Πανδημία τι μέλλον έχουμε εφόσον τα Κόμματα με αδιαφανή κριτήρια επιλέγουν υποψηφίους, και γιατί όταν ένας υποψήφιος δεν εκλεγεί επιμένει και κατεβαίνει ξανά και ξανά ώσπου να εκλεγεί; 

     Τελικά γιατί όταν ο Λαός σε κάποια εκλογική αναμέτρηση στείλει σπίτι του έναν εκλεγμένο, τότε αυτός ή αυτή γιατί το ζητά με επιμονή και το Κόμμα γιατί τον τοποθετεί σε κάποια από τις χιλιάδες θέσεις εξουσίας σε ΔΕΚΟ;

      Σε προηγούμενο σύντομο άρθρο μου που φιλοξενήθηκε εδώ στο αγαπημένο σας blog είχα γράψει ότι «Η Δημοκρατία απαιτεί ενημερωμένους πολίτες!...»

     Οι προοπτικές δεν είναι ευοίωνες, μετά από την αναπάντεχη λαίλαπα της πανδημίας που κόστισε ζωές, ανέδειξε ανεπίτρεπτες γύμνιες στα Εθνικά Συστήματα Υγείας και θα έχει και δραματικές οικονομικές επιπτώσεις για εμάς τους Έλληνες που πριν μια δεκαετία ζήσαμε τον εφιάλτη και τον φόβο της χρεοκοπίας, και συνεχίζουμε να βιώνουμε τα δεινά των 3 (για κάποιους και 4) μνημονίων…

     Οι προοπτικές δεν είναι επίσης ευοίωνες για ολάκερη την Υφήλιο σχεδόν για όλους τους Λαούς μετά την πανδημία covid-19, με συνεχιζόμενους τοπικούς και εθνικούς πολέμους, με τις διεθνείς «οικονομικές αγορές» στα παιχνίδια υποτίμησης εθνικών ομολόγων και κοινής λογικής, με τη Φύση να προξενεί ακραία καιρικά φαινόμενα που είχαμε και θα έχουμε!…

     Τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα ΔΕΝ επιτρέπουν άλλα περιθώρια για «εμπαιγμό» των Ελλήνων από τα Κόμματα Εξουσίας. 

      Θυμάμαι αυτό που είπε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον καθώς του σερβίρανε την ατιμωτική ΕΞΩΣΗ από τον Λευκό Οίκο, επικαλούμενος μια γνωστή διαπίστωση: 

     «Σε τελική ανάλυση θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι μπορείς να κοροϊδεύεις για κάποια χρονικά διαστήματα μέρος του Λαού, αλλά ΟΛΟ το Λαό, διαρκώς, ποτέ!…»