Η νεαρή πυγμάχος που στην καριέρα της έχει πετύχει ό,τι έχει βάλει ως στόχο έχει κάθε δικαίωμα να δίνει συμβουλές για το τι χρειάζεται κάποιος να πετύχει τα όνειρά του («Να πιστεύει στον εαυτό της και πως ότι θελήσει με αφοσίωση, δουλειά και πειθαρχία μπορεί να το πετύχει!»), ενώ σαν ομογενής ο λόγος της μετράει όταν τονίζει με περηφάνια και χαρά πως «οι Ελληνες εκτός Ελλάδος, να συνεχίσουν να είναι αυτοί που είναι, καλοί άνθρωποι, αγωνιστές και πάνω από όλα Ελληνες!!!».
Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν με τον προπονητή -και σύντροφό της- Μανώλη Λαβδάκη (αριστερά) πανηγυρίζουν τον παγκόσμιο τίτλο. Φωτογραφία: Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν.
Χριστίνα, μίλησέ μας λίγο για το βιογραφικό σου...
«Το όνομά μου είναι Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν. Είμαι Ελληνοδομινικανή με καταγωγή από το Μεσολόγγι και το Σαντιάγο της Δομινικανής Δημοκρατίας. Είμαι επαγγελματίας πυγμάχος με ρεκόρ 13-2, δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια της WBO και -αυτήν την στιγμή- Νo2 στην παγκόσμια κατάταξη. Πολλοί με γνωρίζουν ως 'Μέδουσα', μιας κι αυτό είναι το nick name μου.
Ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες από την εφηβική ηλικία, αρχικά με το Kick Boxing όπου είμαι κάτοχος μαύρης ζώνης, ενώ αποσύρθηκα με ρεκόρ 17-3 για να ασχοληθώ αποκλειστικά με την πυγμαχία. Το 2014 ύστερα από την παρότρυνση του προπονητή μου Μανώλη Λαβδάκη, μετακόμισα για ένα χρόνο στην Δομινικανή Δημοκρατία για να ξεκινήσω την επαγγελματική μου πορεία ως πυγμάχος μιας κι από την Ελλάδα ήταν κάτι σχεδόν ακατόρθωτο. Στον Αγιο Δομίνικο έδωσα τους πρώτους μου επαγγελματικούς αγώνες με απόλυτη επιτυχία. Ο πρώτος μου επαγγελματικός τίτλος ήταν στην Αγγλία για την UBF international στην lightweight κατηγορία, που για πολλούς μπορεί να μην ήταν σημαντικός, για μένα όμως ήταν η αρχή των πάντων, η στιγμή που πίστεψα πραγματικά στον εαυτό μου και το πόσα μπορεί να καταφέρω να πετύχω.
Ακολούθησαν κι άλλοι σημαντικοί αγώνες με επόμενη κατάκτηση την WBC International στην super featherweight κατηγορία, ενάντια στην Alycia Baumgardner στο Kentucky της Αμερικής το 2018. Μερικούς μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2019, κατέκτησα τον πρώτο μου παγκόσμιο τίτλο, τον παγκόσμιο τίτλο της WBO στην super lightweight κατηγορία, ενάντια στην Καναδή Kandy Wyatt. Τον υπερασπίστηκα μια φορά και τον Νοέμβριο του 2019 τον έχασα στην Αγγλία από την Ιρλανδή Katie Taylor, τον άφησε όμως αμέσως κι επέστρεψε στην κατηγορία της με αποτέλεσμα να τον ξαναδιεκδικήσω τον Φεβρουάριο του 2020 στη Ιντιάνα την Αμερικής ενάντια στην Γαλλίδα Prisca Vicot.
Ζω και εργάζομαι στην Ελλάδα. Είμαι απόφοιτος Ειδικών εφαρμογών Αισθητικής, άφησα όμως την δουλειά μου όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την πυγμαχία επαγγελματικά. Επίσης έχω τελειώσει σχολή personal και group training. Περιστασιακά και όταν δεν βρίσκομαι σε αγωνιστική προετοιμασία, ασχολούμαι και με άλλα πράγματα γύρω από τον αθλητισμό όπως αγώνες δρόμου και τελευταία έχω εντάξει και το ΜΜΑ στις προπονήσεις μου, με σκοπό να αγωνιστώ παράλληλα και εκεί κάποια στιγμή.
Με τον προπονητή -και πλέον σύντροφό μου- Μανώλη Λαβδάκη, ιδρύσαμε το δικό μας promotion, το Perseas Empire Promotions, με απώτερο στόχο την προβολή του αθλήματος στην Ελλάδα και την προβολή Ελλήνων πυγμάχων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Εχουμε κάνει ήδη την πρώτη μας διοργάνωση με απόλυτη επιτυχία και ετοιμαζόμαστε για την επόμενη».
Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν.
Πυγμαχία; Πως σου μπήκε το μικρόβιο να ασχοληθείς με... μπουνιές;
«Το μικρόβιο να ασχοληθώ με την πυγμαχία μου το εμφύτεψε ο προπονητής μου. Παράλληλα με το Kick Boxing και μιας και δεν προλάβαινα τα μαθήματα λόγω σπουδών και δουλειάς, ξεκίνησα πυγμαχία, στην αρχή γιατί ήθελα να εκτονωθώ ψυχολογικά και να χάσω τα παραπανίσια κιλά μου. Θυμάμαι εκτός από την προπόνηση υπήρχε και το θεωρητικό μέρος, αφιερώναμε ώρες μελετώντας αρχαία Ελληνική φιλοσοφία και μύθους. Τί ήταν ο αθλητισμός, τι κέρδιζαν μέσα από αυτόν και φυσικά για την πυγμαχία στην αρχαιότητα. Ολα αυτά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, η πυγμαχία μαζί με όλα όσα μάθαινα, έγιναν τρόπος ζωής».
Κάθε αρχή και δύσκολη έτσι; Τι ήταν αυτό που σε δυσκόλεψε περισσότερο στα πρώτα βήματά σου;
«Κάθε αρχή και δύσκολη και όντως στην αρχή αντιμετώπισα αρκετές δυσκολίες, πριν ασχοληθώ με την πυγμαχία πίστευα ότι ήταν το ίδιο με το Kick Boxing με την διαφορά ότι δεν υπήρχαν κλοτσιές. Γελάστηκα, δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή να αλλάξω τις συνήθειές μου, να συνηθίσω άλλη θέση μάχης, και να τα μάθω όλα από την αρχή».
Φαντάζομαι ότι η ανδροκρατούμενη, για χρόνια, πυγμαχία δέχθηκε με σεβασμό την είσοδο των γυναικών ή κάνω λάθος;
«Κάνεις λάθος, έχω δεχτεί πολλές φορές την κριτική ότι οι γυναίκες δεν κάνουν για μποξ, ότι δεν μπορούν να προσφέρουν θέαμα ή ότι δεν μπορούν να βγάλουν την αντίπαλο knock out. Ολα αυτά μέχρι πρότινος και αφού απέδειξα μέσα από τους αγώνες μου και γενικά την επαγγελματική μου πορεία ότι κάνουν λάθος, τώρα πια μπορώ να πω υπάρχει αποδοχή και σεβασμός προς το πρόσωπό μου».
Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν.
Εχεις αντιμετωπίσει ρατσισμό στο χώρο σου;
«Ρατσισμό έχω αντιμετωπίσει μόνο μικρή στο σχολείο λόγω χρώματος κυρίως, ποτέ άλλοτε. Στην πυγμαχία υπήρξαν λίγες περιπτώσεις, λόγω του ότι είμαι γυναίκα. Σε κάθε περίπτωση όμως υπερασπιζόμουν τον εαυτό μου και δεν άφηνα να μου συμπεριφέρονται με ρατσισμό ή απαξίωση…».
Γυναικεία πυγμαχία στην Ελλάδα; Σε τι κατάσταση βρίσκεται και ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει;
«Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα που παρ' όλα αυτά έχει πολλά ταλέντα, πολλούς καλούς αθλητές σε όλα τα αθλήματα. Αθλητές με όνειρα, που όμως αναγκάζονται να τα παρατήσουν εάν δεν έχουν κάποια οικονομική βοήθεια από συγγενείς ή κάποιον χορηγό. Ο αθλητισμός περνάει κρίση στη χώρα μας, μαζί και η πυγμαχία. Κάποιοι που πίστευα ότι θα αναδείκνυαν το άθλημα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τους αθλητές και γενικά την κατάσταση, χωρίς να κάνουν τα προβλεπόμενα και κάποιοι άλλοι που πραγματικά το αγαπάνε, δουλεύουν για το κοινό καλό και αλληλοβοηθιούνται. Η γυναικεία πυγμαχία τα πηγαίνει πολύ καλά μπορώ να πω, έχουν υπάρξει αρκετές επιτυχίες, στην ερασιτεχνική αλλά και στην επαγγελματική πυγμαχία, και συνεχίζουν να υπάρχουν. Είμαι αισιόδοξη και για τα κορίτσια που κυνηγούν την πρόκριση για την Ολυμπιάδα, είναι πολύ καλές και πιστεύω ότι θα τα πάνε πολύ καλά!».
Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν.
Στην πορεία σου έχεις κατακτήσει πολλούς τίτλους και έχεις κάνει πολλούς σπουδαίους αγώνες. Μοιράσου μαζί μας τον τίτλο που κρατάς πάντα μέσα σου και τον αγώνα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ... Ποιο όνειρό σου θα ήθελες να γίνει πραγματικότητα;
«Ολοι οι αγώνες ήταν σημαντικοί, από κάθε αγώνα έχω κάτι να θυμάμαι και σχεδόν σε όλους πάντα έχω βιώσει κάτι σημαντικό και μοναδικό! Μία από τις πιο έντονες και σημαντικές στιγμές ήταν όταν κατέκτησα τον πρώτο μου παγκόσμιο τίτλο, αγωνίστηκα στην Ελλάδα, μπροστά στο κοινό μου σε ένα κατάμεστο στάδιο, μερικούς μήνες πριν είχα κερδίσει τον intrnational τίτλο της WBC στα 58 κιλά και εκείνη τη μέρα αγωνιζόμουν στα 63,5 κιλά, δεν είχα ξαναπαίξει επαγγελματικά σε αυτά τα κιλά, ήταν ένας αγώνας ζωής και μου δινόταν μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Ενιωθα δέος με το που είδα το στάδιο και ήθελα να προσφέρω το καλύτερο θέαμα. Η αντίπαλός μου ήταν καλή, αήττητη πολύ επιθετική, και μεγάλη γι αυτό που είχα συνηθίσει. Ενιωθα μερικές φορές την αγωνία του κόσμου μέσα από την σιωπή τους ή τις φωνές ενθάρρυνσης... Και όντως οι πρώτοι γύροι ήταν γεμάτοι δράση και όλα έδειχναν πως η βραδιά θα ήταν δύσκολη. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι βγαίνοντας στον 6ο γύρο σκεφτόμουν μόνο ότι δεν έπρεπε να αφήσω τον αγώνα να πάει στα σημεία, και έτσι έκανα, στην αρχή του 6ου γύρου την έβγαλα knock out! Εκείνη τη μέρα η WBO ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και έμεινε στην Ελλάδα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πως ξεσηκώθηκαν όλοι εκείνη την στιγμή, την χαρά όλων και το πιο σημαντικό, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ότι είδα κάποιους ανθρώπους να δακρύζουν από συγκίνηση.
Αυτήν την στιγμή το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι η πυγμαχία να γίνει πιο αγαπητή στην Ελλάδα, να γίνονται διοργανώσεις, να υπάρξει εξέλιξη στο άθλημα. Η πυγμαχία γεννήθηκε στην Ελλάδα, μαζί με το Παγκράτιο και την Ελληνορωμαϊκή πάλη αποτελούσαν τις πολεμικές τέχνες της αρχαιότητας. Γύρω στο 1980 σε αγώνες πυγμαχίας στην Ελλάδα τα στάδια γέμιζαν, όνειρό μου είναι ο κόσμος να καταλάβει ότι η πυγμαχία είναι τέχνη, παιδεία και φτιάχνει χαρακτήρες!».
Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν.
Μία τόσο πετυχημένη αθλήτρια γεμάτη διακρίσεις και τίτλους τι είναι αυτό που της έχει μείνει απωθημένο και ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;
«Για να πω την αλήθεια δεν έχω κάποιο απωθημένο. Ο,τι έχω βάλει στόχο το έχω καταφέρει, αν όχι με την πρώτη, με την δεύτερη. Στο μέλλον έχω στόχο να γίνω undisputed champion, μπορεί επίσης να ανέβω ή να κατέβω κατηγορία, επίσης προπονούμαι στο ΜΜΑ με στόχο να αγωνιστώ, οπότε πιθανόν πολύ σύντομα να με δείτε και στο κλουβί!».
Πολλοί γονείς φοβούνται την πυγμαχία λόγω των χτυπημάτων στο πρόσωπο. Τι έχεις να τους απαντήσεις;
«Οτι εάν γνώριζαν τα πραγματικά οφέλη της πυγμαχίας στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού και στο σώμα του, θα τα πήγαιναν να μάθουν από πολύ μικρά. Εγώ είδα την διαφορά γιατί ξεκίνησα μεγάλη και από εκεί που ήταν απλά η γυμναστική μου, έγινε το μέσο για να μαθαίνω πολλές πτυχές του εαυτού μου αλλά και το σώμα μου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και φοβερή γυμναστική. Επίσης υπάρχουν κανόνες ασφαλείας. Αυτό που πιστεύω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και όλοι έχουμε διαφορετικά χαρίσματα και θέλουμε διαφορετικά πράγματα. Εμένα οι δικοί μου γονείς για παράδειγμα ήταν αρνητικοί στο να γίνω πυγμάχος, παρ' όλα με στήριξαν και σήμερα κάνω αυτό που αγαπάω, πετυχαίνω τους στόχους μου και είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος...».
Τι θα συμβούλευες ένα κοριτσάκι που θέλει να φορέσει τα μπαντάζ για πρώτη φορά στην ζωή της και να ξεκινήσει να χτυπάει έναν σάκο;
«Να πιστεύει στον εαυτό της και πως ότι θελήσει με αφοσίωση, δουλειά και πειθαρχία μπορεί να το πετύχει!».
Η Χριστίνα Λιναρδάτου Ντουράν.
Χριστίνα, γνωρίζεις άριστα τι σημαίνει να είσαι Ελληνας της διασποράς και επίσης έχεις αγωνιστεί στην Αμερική. Μίλησε μας για τους Ελληνες που ζουν στην Αμερική και γενικά εκτός Ελλάδας και στείλτους ένα μήνυμα...
«Δεν είναι εύκολο να ζεις σε μια ξένη χώρα, και πόσο μάλλον όταν κατάγεσαι από μια τόσο όμορφη χώρα! Εχω γνωρίσει πολλούς Ελληνες στο Εξωτερικό και πιο πολλούς στην Αμερική, μου έκανε εντύπωση το πόσο αγαπάνε την Ελλάδα και τους Ελληνες, το πως κρατάνε ζωντανές τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα. Μου άνοιξαν την αγκαλιά τους και μου έδειξαν αγάπη. Προς όλους τους Ελληνες εκτός Ελλάδος έχω να πω, να συνεχίσουν να είναι αυτοί που είναι, καλοί άνθρωποι, αγωνιστές και πάνω από όλα Ελληνες!!!».
• Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση της Χριστίνας Λιναρδάτου Ντουράν.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.