Απαίτηση για μια αυτοκρατορία σε ελεύθερη πτώση

Όπως ήταν αναμενόμενο, το βαθύ κράτος των ΗΠΑ διόρισε μια μαριονέτα από την αμερικανική πολιτική γεροντοκρατία για να ξαναρχίσει τον κύκλο της οικονομίας του πολέμου και να εξαπλώσει την τρελή προπαγάνδα με βάση τη «δημοκρατία», το φάρσα της «κλιματικής αλλαγής» και τα δικαιώματα της κοινότητας LGBTQZ με για να τα χρησιμοποιήσετε ως γεωπολιτικά εργαλεία. Το εργαλείο της τρομοκρατίας φαίνεται... δύσκολο να επαναχρησιμοποιηθεί και θα ανατεθεί σε υποτελείς (η γαλλική κυβέρνηση πιστεύει ότι βλέπει, στη μέση ενός σύννεφου καπνού κάνναβης, το φάντασμα της Αλ Κάιντα στο Σαχέλ). Το βαθύ κράτος ενίσχυσε την εχθρική και πολεμική στάση απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία. Η πρώτη δύναμη κατηγορείται ότι θέλει να ανταγωνιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ η δεύτερη κατηγορείται ότι θέλει να καταστρέψει τη δημοκρατία και τις αξίες της Αυτοκρατορίας (deja vu από τη δεκαετία του 1960). Για τον σφετεριστή που υπηρετεί ως πρόεδρος μαριονέτα στην Ουάσινγκτον, είναι η επιστροφή της Αμερικής στην κεντρική σκηνή. Με άλλα λόγια, η επιστροφή στην επιχείρηση επαγγελματιών πολεμιστών και κερδοσκοπικών.

Εκτός από το ότι ο κόσμος έχει αλλάξει δραματικά και μόνο οι ιδεολόγοι του Νέου Πολέμου στην Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί τους δεν μπορούν να ενημερώσουν το λογισμικό τους. Μια μειοψηφία αλλά όχι ασήμαντο ποσοστό της κοινής γνώμης στις χώρες του λεγόμενου ελεύθερου κόσμου έχουν ανακαλύψει την εξαπάτηση της μήτρας και τα ψέματα της μόλις μεταμφιεσμένης επίσημης προπαγάνδας. Η κατάσχεση της εξουσίας από τους γίγαντες του Διαδικτύου, όλοι που συνδέονται με τον πυρήνα του κρατικού πολέμου και τη μηχανή πληροφοριών, έχει συγκλονίσει την παγκόσμια άποψη. Η ζωντανή λογοκρισία ενός καθιερωμένου προέδρου των ΗΠΑ έχει καταστρέψει σίγουρα το κύρος και την αξιοπιστία του αμερικανικού προεδρικού γραφείου, μειώθηκε στον ασυνήθιστο ρόλο της προσομοίωσης και της μαριονέτας. Οποιοσδήποτε πρόεδρος των ΗΠΑ αρνείται να παίξει το ρόλο είτε συστηματικά υποτιμάται, δυσφημίζεται, εμποδίζεται από τους παρατηρητές του συστήματος ή σε ορισμένες ευνοϊκές περιπτώσεις, εκτελούνται ψυχρά στο κοινό όπως συνέβη με τους Abraham Lincoln (1865), James A. Garfield (1881), William McKinley (1901) και John Fitzgerald Kennedy (1963). Κάποιοι διέφυγαν από τη δολοφονία πριν πέσουν στη γραμμή και προσποιούσαν ότι έπαιζαν το παιχνίδι όπως ο Θεόδωρος Ρούσβελτ (1912) και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν (1981). Άλλοι πρόεδροι έχουν δοκιμάσει εναλλακτικές προσεγγίσεις αλλά έχουν απολυθεί με διάφορους τρόπους. Ο Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1974) αντιμετώπισε απόπειρες δολοφονίας πριν αναγκαστεί να παραιτηθεί μετά από μια επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου που οργάνωσε το Deep State σε σημείο όπου η μνήμη του εξακολουθεί να υποτιμάται από το Χόλιγουντ. Άλλοι πρόεδροι όπως ο Gerald Ford και ο Jimmy Carter παραμελήθηκαν από τη βαθιά κατάσταση επειδή ήταν πολύ λογικοί και δεν ήθελαν πολύ να ξεκινήσουν συγκρούσεις προς όφελος του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος. Ένας άλλος πρόεδρος, από την πραγματικότητα της τηλεόρασης και της ακίνητης περιουσίας, έθεσε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για το Βαθύ Κράτος, εκθέτοντας ένα προς ένα τα βάρη του υιοθετώντας μια συγκλονιστική και φανταστική πολιτική. Ωστόσο, ο Ντόναλντ Τραμπ διέσχισε όλες τις συμφωνημένες κόκκινες γραμμές για να ξεφύγει από τη δολοφονία υιοθετώντας την πιο δυνατή στάση υπέρ του Ισραήλ. Αυτό δεν εμπόδισε τους Ισραηλινούς «φίλους» του να αφήσουν (μια σταθερά στην ισραηλινή πολιτική) και να τον παραδώσουν στην εκδικητικότητα των κυριότερων μέσων μαζικής ενημέρωσης που ο Τραμπ έχει επανειλημμένα αποκαλέσει «Fake News» και γίγαντες του Διαδικτύου που το αφαίρεσαν από τον Ιστό προτού αντιμετωπίσετε μια ζωτικής σημασίας δικαστική και δικαστική διαδικασία. Όσο αμφιλεγόμενος ήταν, και παρά τις πολιτικές του για την Κίνα και το Ιράν, ο Τραμπ παραδέχτηκε ότι είναι περήφανος που ήταν ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ εδώ και πολύ καιρό που δεν έχει ξεκινήσει ποτέ πόλεμο. Αυτό από μόνο του είναι αφόρητο για μια βαθιά κατάσταση της οποίας η μόνη αιτία είναι ο διαρκής πόλεμος. Παρά τις πολιτικές του για την Κίνα και το Ιράν, ο Τραμπ παραδέχτηκε ότι είναι περήφανος που είναι ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ εδώ και πολύ καιρό που δεν έχει ξεκινήσει ποτέ πόλεμο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Αυτό από μόνο του είναι αφόρητο για μια βαθιά κατάσταση της οποίας η μόνη αιτία είναι ο διαρκής πόλεμος. Παρά τις πολιτικές του για την Κίνα και το Ιράν, ο Τραμπ παραδέχτηκε ότι είναι περήφανος που είναι ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ εδώ και πολύ καιρό που δεν έχει ξεκινήσει ποτέ πόλεμο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Αυτό από μόνο του είναι αφόρητο για μια βαθιά κατάσταση της οποίας η μόνη αιτία είναι ο διαρκής πόλεμος.

Αυτό που άλλαξε τη δεκαετία του 2020 είναι ότι το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ δεν διαφέρει πολύ από αυτό της δημοκρατίας μπανάνας, σύμφωνα με τον ανείπωτο Τζορτζ Μπους και ότι η ισορροπία εξουσίας στον κόσμο έχει βιώσει μια αρκετά έντονη αλλαγή παραδείγματος. Οι περισσότερες από τις χώρες του λεγόμενου ελεύθερου κόσμου βιώνουν μια κόλαση στα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά σχέδια, μετατρέποντάς τις σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Οι άνθρωποι παρακολουθούνται, χειραγωγούνται και απαγορεύονται απαραιτήτως τα πιο βασικά δικαιώματά τους με το πρόσχημα του φιλελευθερισμού. Τα συστήματα υγείας έχουν καταρρεύσει και η κρίση SARS-nCov-2 μόλις έδειξε την πολιτική εκμετάλλευση μιας επιστήμης τόσο ανακριβούς όσο η ιατρική. Η εμπιστοσύνη των πολιτών στα πολιτικά τους συστήματα έχει φτάσει στον πυθμένα της και μόνο οι ψεύτικες δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να διατηρούν την ομοιότητα. Η ομιλία του Μπάιντεν είναι πιθανώς μια απαίτηση μιας συντριπτικής αυτοκρατορίας που μόνο ο παγκόσμιος πόλεμος μπορεί να αναζωογονήσει, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου εγγυημένο. Η πτώση είναι βαριά.