Δεν χάνουν ευκαιρία να στήνουν κομματικές φιέστες ακόμα και ανάμεσα στα συντρίμμια της οικονομίας. Να μαζεύουν παρατρεχάμενους και να συλλέγουν χειροκροτήματα και μαντινάδες, ενώ θρηνούμε νεκρούς που έφυγαν για τον άλλο κόσμο λόγω της οικτρής ανεπάρκειας του κράτους.
Πότε σε σιντριβάνια, πότε σε περιπλανώμενους μουσικούς θιάσους, πότε με ποδήλατα και μηχανές σε βουνά, πότε στα έδρανα της Βουλής, πότε στους δρόμους και πότε σε μπαλκόνια. Οι παραστάσεις αλλάζουν, άλλα η αλαζονεία είναι ίδια και απαράλλακτη. Δεν υπολογίζουν τίποτα, γιατί πολύ απλά ποτέ τους δεν ένιωσαν ίσοι με τον λαό.
Tα πλάνα στην Ικαρία με τον κ. Μητσοτάκη και τη παρέα του, να φτάνει υπό τη συνοδεία μουσικής στο σπίτι του βουλευτή Σάμου, Χριστόδουλο Στεφανάδη και το φαγοπότι συνωστισμού που ακολούθησε αργότερα στο μπαλκόνι , μπορεί να είναι εξοργιστικά άλλα κάθε άλλο παρά θα πρέπει να μας εκπλήσσουν.
Καμία έκπληξη, αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα. Έχουμε αφήσει τις μοίρες μας σε ανθρώπους που τις θυσιάζουν στο βωμό της προσωπικής τους ανέλιξης. Αν δεν βουλιάξει και το τελευταίο εκατοστό του πλοίου που λέγεται Ελλάδα, δεν πρόκειται να σταματήσουν να δουλεύουν πυρετωδώς για να προστατέψουν τις καριέρες τους. Δεν υπολογίζουν πατρίδα, δεν υπολογίζουν σύνορα, δεν υπολογίζουν θρησκεία, λαό, ιστορία, οικογένειες, εργαζόμενους.
Για όσο αυτοί θα περιφέρουν την εξουσία τους από μπαλκόνι σε μπαλκόνι και από πλατεία σε πλατεία, εσύ θα φροντίζεις να μπεις βιαστικά στο σπίτι από τις 6, για να μην πληρώσεις σε πρόστιμο το μισό σου μηνιάτικο.
Και θα πρέπει να πεις και ευχαριστώ, που ο πρωθυπουργός δεν αποφάσισε τελικά να πληρώνεις ολόκληρο το μηνιάτικο.
Λες και ο ιός γίνεται πιο επικίνδυνος μετά τις 6 ή λες και οι πολίτες μπορούσαν να πάνε σε ταβέρνες, καφετέριες και clubs τις νυχτερινές ώρες. Αντί να αυξάνουν το χρονικό πλαίσιο που οι Έλληνες θα μπορούν να μοιράσουν τις δουλειές τους μέσα στη μέρα, το περιορίζουν ακόμα περισσότερο με αποτέλεσμα να συνωστίζονται όλο και πιο πολύ.
Κοκκινίζουν και κιτρινίζουν περιοχές. Ανακοινώνουν νέο lockdown ενώ έχουμε ήδη σε ισχύ το πιο σκληρό lockdown της Ευρώπης εδώ και τρεις ολόκληρους μήνες (χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα). Επιμένουν να ακολουθούν μια συνταγή πλήρους αποτυχίας και καταστροφής.
Αλλάζουν τα click away και τα click in shop κάθε τρεις και λίγο, λες και όλη η εξάπλωση του ιού γίνεται αποκλειστικά μέσα σε μαγαζιά με 1 πωλητή και 2-3 πελάτες που τηρούν ευλαβικά τα μέτρα και δεν γίνεται κυρίως στα ΜΜΜ, τα super markets και τα πολυκαταστήματα. Απαγορεύουν τα take away χωρίς ίχνος κοινής λογικής. Προκαλούν ακόμα περισσότερο χάος και σπεύδουν κακήν κακώς να πάρουν το μέτρο πίσω.
Θάβουν την εστίαση που θα μπορούσε να λειτουργήσει με αραιά τραπέζια σε εξωτερικούς χώρους (και μάλιστα τώρα που έχει τόσο καλό καιρό), ενώ αυτοί συνωστίζονται τρώγοντας και πίνοντας σε μπαλκόνια, «στην υγειά» των εστιατόρων που ξεκίνησαν ήδη να παραδίδουν τα κλειδιά τους.
Παροτρύνουν το τηλε-ρουφιανιλίκι σε ανοιχτές γραμμές καταγγελιών για να εξαντλήσουν όλη την αυστηρότητα τους, σε εσένα που βγήκες βόλτα στην πλατεία να ξεσκάσεις, σε εσένα που δεν έστειλες sms για να τους πεις που πηγαίνεις, σε εσένα που τόλμησες να μπεις σε ένα μαγαζί για να δοκιμάσεις το ρούχο που αγοράζεις, σε εσένα που κατέβηκες στον δρόμο για να διαδηλώσεις κατά του απολυταρχισμού, σε εσένα που πήγες στο χωριό για να δεις αν το σπίτι σου στέκεται ακόμα όρθιο ή το έχουν ρημάξει κλέφτες, σε εσένα που πήγες σε άλλο νομό για να δεις τι κάνει ο ηλικιωμένος πατέρας σου ή η μητέρα σου που μαραζώνει μέσα σε τέσσερεις τοίχους, σε εσένα που τόλμησες να πας στην εκκλησία για να λειτουργηθείς και ήσουν το δέκατο άτομο και όχι το ένατο.
Σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι σαν να είσαι μόνιμα ένοχος, μόνιμα παραβάτης. Πως έχεις να δώσεις μόνιμα λόγο για ό, τι και αν κάνεις, όπου και αν βρεθείς, ό, τι και αν γράψεις, ό, τι και αν πεις.
Απειλούν με ελέγχους πόρτα-πόρτα και εφόδους σε σπίτια για εορταστικές συγκεντρώσεις το Πάσχα, τα Χριστούγεννα και τη Πρωτοχρονιά, ενώ αυτοί γλεντοκοπούν σε κομματικά παρεάκια και κάνουν τα ταξιδάκια αναψυχής τους στα νησιά μήπως και τραβήξουν μερικά στημένα πλάνα αποθέωσης, που θα τονώσουν λίγο (έτσι νομίζουν) το χαμένο τους image.
Μιλούν για την «περιπέτεια της πανδημίας» που «φτάνει στο τέλος της», ενώ εμφανίζονται φορώντας διπλές μάσκες, παρακαλούν την Ε.Ε για λίγα εμβόλια και προεξοφλούν από τώρα πως δεν πρόκειται να κάνουμε Πάσχα. Υπόσχονται πως θα σε βγάλουν από το τούνελ ενώ ήδη σχεδιάζουν να σε βάλουν σε ένα άλλο τούνελ πολύ χειρότερο, το τούνελ της οριστικής ρήξης του κοινωνικού ιστού της χώρας. Του διχασμού που θα προκαλέσουν τα περιβόητα πιστοποιητικά εμβολιασμού (δλδ διαβατήρια «ελευθερίας»).
Στα διαλείμματα που κάνουν όταν δεν βρίσκονται σε τρισένδοξα μπαλκόνια και ταξιδιωτικές φιέστες, χρυσοπληρώνουν τα κανάλια για να βλέπουμε δελτία ειδήσεων με δημοσιογράφους και ρεπόρτερ που στήνονται «με το τουφέκι» σε εμπορικούς δρόμους και παραλίες, για να διαρρήξουν τα ιμάτια τους για τους «ανεύθυνους» πολίτες που περπατούν σε ομάδες (και δεν περπατούν με μεζούρα) ή που περιμένουν σε ουρές ή που έχουν εκτεθειμένες τις μύτες τους.
Συνεργάζονται με κάποιους επιστήμονες που έχουν αναγάγει την τρομοκρατία σε δεύτερη επιστήμη, να μας ενημερώνουν αδιαλείπτως για τις μεταλλάξεις του κορονοϊού, τη Βρετανική, τη Νοτιοαφρικάνικη, τη Βραζιλιάνικη (γιατί όχι και την… Ικαριώτικη), ώστε να μας λένε πως ξαναγυρίσαμε σε εποχή Γουχάν και να συντηρούν σε θερμοκρασία βρασμού το καζάνι του φόβου, την ώρα που κάποιοι άλλοι κάνουν διακοπές επάνω από τα συντρίμμια της χώρας και κλείνουν συμφωνίες για εμάς, χωρίς εμάς.
Αυτή είναι η ολιγαρχική «δημοκρατία» τους. «Έλαμψε» πάνω σε ένα μπαλκόνι.
Στην υγειά μας…
Ελευθέριος Ανδρώνης
sportime
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.