Μετά από ένα απροσδόκητο μεγάλο πάγωμα, το Τέξας αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου κρίση. Χτυπήστε με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, τμήματα της πολιτείας Lone Star δεν είχαν ρεύμα και νερό για αρκετές ημέρες και οι αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων τέθηκαν υπό σοβαρή πίεση. Πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι υπήρξαν 24 θάνατοι .
Πλάνα από μεγάλες γραμμές και κενά ράφια σε παντοπωλεία μοιάζουν με σκηνές από χώρες κατά των οποίων η Αμερική έχει εκδώσει κυρώσεις ή κοροϊδεύτηκε από καιρό επειδή ήταν σοσιαλιστική. Ωστόσο, καθώς το κράτος παλεύει να ξεπαγώσει, δεν είναι το μόνο πράγμα που έχει παγώσει - έτσι είναι και η απάντηση της Ουάσιγκτον. Τι κάνουν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και το Κογκρέσο; Τίποτα.Μέσα στο σκηνικό της πανδημίας Covid-19, η οποία έχει προκαλέσει σχεδόν μισό εκατομμύριο ζωές, οι ΗΠΑ φαίνεται σχεδόν ανίκανες να ανταποκριθούν επαρκώς σε φυσικές και περιβαλλοντικές καταστροφές στην επικράτειά τους.
Για ένα έθνος που διαχειρίζεται μια παγκόσμια στρατιωτική και πολεμική μηχανή, τέτοιες αποτυχίες είναι τρομακτικές. Αλλά οι δύο παράγοντες είναι σχεδόν συμπτωματικοί. Αυτό το είδος κακοδιαχείρισης στην Αμερική δεν είναι καθόλου νέο. Είναι, στην πραγματικότητα, μια αναπόσπαστη πτυχή του πολιτικού και κοινωνικού της συστήματος, όπου η ελεύθερη αγορά τίθεται θρησκευτικά στο κοινό, και η δέσμευση για όπλα και βόμβες είναι μεγαλύτερη από ό, τι στους απλούς ανθρώπους.
«Η μεγάλη κυβέρνηση είναι κακή» είναι εδώ και πολύ καιρό το σύνθημα πολλών Αμερικανών πολιτικών. Στις ΗΠΑ, η παρέμβαση της κυβέρνησης στην οικονομία και όλες οι πτυχές των κοινωνικών υπηρεσιών αντιμετωπίζεται συχνά ως πρόβλημα, δεδομένου ότι απαιτεί υψηλότερους φόρους για την πληρωμή της, δημιουργεί αντιληπτή αναποτελεσματικότητα και παραβιάζει την « ατομική ελευθερία ».Πιστεύεται σχεδόν θρησκευτικά ότι η ελεύθερη αγορά είναι η απόλυτη αρετή και φυσικά θα καλύπτει όλη τη δημόσια ζήτηση με καλύτερο τρόπο από ό, τι μπορεί ποτέ το κράτος. Και αυτοί που υποστηρίζουν αυτήν τη φιλοσοφία έχουν αγωνιστεί σκληρά ενάντια στις κυβερνητικές βελτιώσεις στις δημόσιες υποδομές, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η υγειονομική περίθαλψη, που θεωρούνται « κοινωνικοποιημένη ιατρική ». Τα απλά συστήματα ασφάλισης υγείας όπως το Obamacare έχουν προκαλέσει τεράστιες αντιπαραθέσεις.
Ως αποτέλεσμα, η υποδομή που υπάρχει στις ΗΠΑ διαχειρίζεται συνήθως « κερδοσκοπικά ». Η ανάγκη να βγάλεις λεφτά υπερβαίνει την παροχή του μεγαλύτερου καλού, δημιουργώντας μια ανισορροπία. Το κέρδος θεωρείται πιο σημαντικό από το να εξυπηρετούμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους στον καλύτερο και πιο προσιτό βαθμό.
Τα νοσοκομεία είναι ένα καλό παράδειγμα - μπορεί να υπάρχει πληθώρα από αυτά, αλλά είναι ιδιόκτητα και το κόστος της αποτελεσματικής υγειονομικής περίθαλψης αποδεικνύεται συχνά αστρονομικό. Ομοίως, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να έχουν κακή σιδηροδρομική υποδομή υψηλής ταχύτητας, επειδή οι κρατικές δαπάνες σε αυτόν τον τομέα υπόκεινται και πάλι σε βαριούς πολιτικούς περιορισμούς, με τις μεταφορές να κυριαρχούνται από τα κίνητρα « για κέρδος » των αυτοκινητοβιομηχανιών και των αερομεταφορών.
Αυτό σημαίνει ότι, αν και οι ΗΠΑ έχουν υπηρεσίες ή παροχές, είναι συχνά ελλιπείς και κακοί στην εφαρμογή τους, εκτός αν έχετε φυσικά χρήματα.
Γι 'αυτό συνέβη η κρίση του Τέξας. Εκτός από το γεγονός ότι είναι γενικά μια ζεστή τοποθεσία και ο ακραίος καιρός ήταν απροσδόκητος, αξίζει να επισημανθεί ότι η ενεργειακή υποδομή της Αμερικής είναι επίσης μια ιδιωτική επιχείρηση « για κέρδος ». Οι εταιρείες επιβαρύνουν τα χρήματα για να κερδίσουν χρήματα, σε αντίθεση με την εγκατάσταση υποδομών υψηλής ποιότητας και, αντίθετα, κάνουν το ελάχιστο για να διασφαλίσουν τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Έτσι μπορεί να αρκεί ένα μόνο επεισόδιο άσχημου καιρού για να εκτροχιάσει ένα ολόκληρο σύστημα.
Και ποιες είναι οι πολιτικές συνέπειες αυτού; Δεν υπάρχουν. Αυτό δεν είναι νέο. έτσι ήταν πάντα στην Αμερική. Το σύστημα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να παρέχει ένα κοινό αγαθό για τους ανθρώπους του. Το αποτέλεσμα της καταστροφής του τυφώνα Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη το 2005 έδειξε ακριβώς το ίδιο.Και, ωστόσο, ενώ η Αμερική δείχνει ενδιαφέρον για την κατασκευή υποδομών σε μεγάλη κλίμακα - οι ημέρες της Νέας Συμφωνίας έχουν περάσει πολύ καιρό - ωστόσο, αναμφισβήτητα και σε πλήρη διμερή συναίνεση, επιδεικνύει στρατιωτικό προϋπολογισμό που υπερβαίνει τα τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Ο νόμος περί εθνικής άμυνας είναι η ιερή αγελάδα της πολιτικής της Ουάσινγκτον, αλλά η υγειονομική περίθαλψη ή η υποδομή; Είναι βρώμικα λόγια. Υπάρχουν σαφείς πολιτικές προτεραιότητες και δεν είναι μεταξύ αυτών.
Η κατάσταση αντιπροσωπεύει μια έντονη αντίθεση με αυτήν στην Κίνα, όπου το κράτος επενδύει επιθετικά σε υποδομές με σταθερό ρυθμό, ως δημόσιο αγαθό και μέσο για την οικονομική ανάπτυξη. Το αποτέλεσμα είναι ότι, παρά το γεγονός ότι ήταν αναπτυσσόμενη χώρα και σε συνθήκες φτώχειας πριν από 40 χρόνια, το δίκτυο μεταφορών και οι δημόσιες υποδομές της είναι ήδη πέρα από αυτό των ΗΠΑ.
Ο Τζο Μπάιντεν φαίνεται να το αναγνωρίζει, λέγοντας : «Η Κίνα θα φάει το μεσημεριανό μας » για δαπάνες υποδομής. Είναι προφανές ότι η νέα διοίκηση βλέπει ότι η Αμερική πέφτει πίσω και θέλει να ανεβεί εδώ.
Αλλά το ερώτημα είναι, πώς; Είναι πιο εύκολο να το πεις παρά να το κάνεις. Τα γεγονότα στο Τέξας και το Covid-19 αποτελούν και οι δύο προφανείς προειδοποιήσεις σχετικά με το πόσο δύσκολο είναι να εξασφαλιστούν δημόσιες επενδύσεις εντός των περιορισμών του πολιτικού συστήματος. Η προσπάθεια να ταιριάζει με ένα κομμουνιστικό κράτος που δεν αντιμετωπίζει τέτοια εμπόδια, από άποψη κανονιστικών ή ιδιωτικών συμφερόντων, θα είναι σχεδόν αδύνατη.
Όποιος παρακολουθεί τις έντονες συζητήσεις σχετικά με τους ελέγχους ερεθίσματος θα αναγνωρίσει πόσο τοξικές και δύσκολες συζητήσεις χρηματοδότησης μπορούν να είναι. Τελικά, εκτός αν πρόκειται για σφαίρες, βόμβες ή ιδιωτικές τσέπες, η Ουάσινγκτον δεν ενδιαφέρεται και γι 'αυτό το αμερικανικό κράτος δείχνει επανειλημμένα μια χρόνια αδυναμία να παρέχει και να προστατεύει τους δικούς του ανθρώπους - όπως έχουμε δει στο Τέξας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.