Τα παράθυρα ήταν ανοιχτά γιά να μπει ο ήλιος κι΄ ο Θεός....... Και οι καρέκλες αργά το απόγευμα, έβγαιναν στο πεζοδρόμιο.... Ήταν τότες.... που οι άνθρωποι μοιράζονταν τη χαρά και τη λύπη, την πείνα, τον καημό και τ' όνειρο.....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τότες...πού ήταν ΟΛΑ,ανθρώπινα
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπησιάρικα,αληθινά,μοναδικά
τότες πού οί καρδιές γελούσαν
χαίρονταν,ήταν καθαρές όπως ο ουρανός...τότες πού ή ευλογία τού Θεού άγγιζε καί σκέπαζε τήν πατρίδα μας καί τίς ζωές μας.
Τώρα είμαστε ένας λαός ζωντανών-νεκρών,προδομένων,
ατιμασμένων,ένας λαός χωρίς πυξίδα,ένας λαός τού ΤΙΠΟΤΑ
όπου ο διάβολος μάς "ποδοπατά"
καθημερινά καί μάς "φωνάζει" μέσω τής τεχνολογίας καί τών δικών του ανθρώπων :
ΕΙΣΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ- ΕΙΣΑΣΤΕ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ...!!!
Κακόμοιρη ελλάδα πώς σέ κατάντησαν,χειρότερη κι'απ'τό σκουπίδι.
Ὡς πρὸς τὸ "προδομένων" ἐρωτῶ ἀπὸ ποῖον,ἤ ποίους. Πράγματι εἴμεθα προδομένοι ἀπὸ τὸν ἑαυτόν μας καὶ καλά νὰ πάθουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρὸς νὰ ἀλλάξουμε μυαλά!!
Από τούς πολιτικούς,καί σέ όσους κατεργάζονται τό κακό καί τό ξεπούλημα τής πατρίδος μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή