Αυτό συνάδει και με το ότι το όνομα “Iona” έχει στα Αγγλικά, Ελληνική ερμηνεία. Σημαίνει, Ιώδες (βιολετί).
*Στην περιοχή υπάρχουν γενικώτερα ίχνη τού Ελληνικού περάσματος και επιρροής, όπως εντυπωσιακά βορειότερα προς την Ισλανδία, η Νήσος Μυκήνες (!)
μέρος τού συμπλέγματος “Faroe Islands” που το όνομα τους σημαίνει, Φάρος (!) οδοδείκτης τού θαλασσίου περάσματος προς Ισλανδία και Γροινλανδία.
Ιωνία σημαίνει, η Ιώδης γη, και περισσότερο η Ιώδης θάλασσα που την περιβάλλει.
Από την λέξη, ίον, που σημαίνει ιώδες· και σαν κύριο όνομα, Ίων (Ίωνας), που σημαίνει, Ιώδης· θαλασσινός… βαπτισμένος στο ιώδες και το ιώδιο ( ! ) τής θάλασσας…
Το ιώδες, είναι στην πραγματικότητα η πορφύρα· το βασιλικό χρώμα που μας δίνει η επεξεργασία τού κοχυλιού που ονομάζεται πορφυρίς.
Ενώ οι Σκώτοι, πατώντας ακριβώς σ’αυτό, με το όνομα “Iona”, εννοούν και το Λευκό Περιστέρι, σύμβολο τού Βασιλιά.
Ιώδης Ιωνία είναι και το Ιόνιον, μέσ’το γλυκό βιολετί του φως· που σε παλαιά κείμενα και χάρτες, το βλέπουμε γραμμένο σωστά ως, Ιώνιον !
Παίρνει εξ’άλλου το όνομα του από την Ιώ, θυγατέρα τού Βασιλέα τού Άργους Ινάχου -όπως μας το δίνει και ο Αισχύλος στον Προμηθέα Δεσμώτη- της συζύγου τού Τηλεγόνου, ενός εκ των υιών τού Οδυσσέα.
Από εικαστική άποψη, κύριες αποχρώσεις τού ιώδους είναι το πορφυρό και το βιολετί ή μωβ· και φθάνουν μέχρι το ροζέ, το ματζέντα, το ινδικό, ακόμα και το φούξια. Αποχρώσεις πάντα.
Η λέξη πορφύρα, όπως την παίρνουμε από την μορφολογία τού κοχυλιού που ονομάζεται πορφυρίς, και το οποίο χρησιμοποιείται γιά την βαφή τών ενδυμάτων με την πορφύρα, την βασική αυτή απόχρωση τού ιώδους, που προκύπτει μετά από επεξεργασία των πορφυριδών κοχλίων, είναι δύο λέξεις:
Η λέξη πόρος, πέρασμα, διέξοδος… και η λέξη φύρα, απώλεια, χάσιμο… μέσα στον έλικα… στο μπέρδεμα…
Το σώμα τού κοχυλιού, χαμένο, κολλημένο, αυτιστικά στην φύρα τού σκοτεινού ελικοειδούς λαβυρινθώδους εσωτερικού του…
Υπάρχει όμως ταυτόχρονα ο πόρος εξόδου από το αυτιστικό αδιέξοδο… και διά τής θυσιαστικής προσφοράς -βασικής παραμέτρου τής Τραγωδίας- η δυνατότητα να ξαναβρεί το κοχύλι τον χαμένο -επειδή θέλησε αυτιστικά να τον “διασώσει”- εαυτό του… προσφέροντας στο φώς, το σπάνιο πορφυρό ιώδες χρώμα τής ψυχής του.
Αυτός δε που έχει ως όνομα, το χρώμα τής πορφύρας, ο Πορφύριος, σημαίνει αυτόν που σε οδηγεί σε διέξοδο μέσα από την απώλεια και το μπέρδεμα.
Γιά δε τον Άγιο Άνταμναν που αναφέραμε στην αρχή, όπως και γιά όλους αυτούς, εκείνων των περιοχών Αγίους –που είναι μέσα, πλήν των Βρεταννικών Νησιών, και κομμάτια τής Γερμανίας, τής Γαλλίας, των Κάτω Χωρών, ακόμα και τής Ισπανίας- ο Παγκόσμιος Άγιος των ημερών μας Πορφύριος, με το εγνωσμένο και καταμαρτυρούμενο προφητικό, διορατικό, και προορατικό του χάρισμα, με τον βίο του και τα έργα του μεταφρασμένα ήδη σε πάνω από 30 γλώσσες -πόσο κρίμα να μην τα κοινωνούν αυτά οι πλέον κατάλληλοι- έχει προφητεύσει το εξής εκπληκτικό :
~”Όταν η τιμή των Χριστιανών Ορθοδόξων Κελτών Αγίων, διαδοθεί στους Έλληνες, τότε με θαυμαστό τρόπο η Αγγλικανική Εκκλησία, θα προσχωρήσει στην Ορθοδοξία.”
Η άκρως εντυπωσιακή αυτή υπέρλογη πρόρρηση τού Αγίου Πορφυρίου, συνάδει με την, με ανθρώπινα μέτρα και λογική, πρόβλεψη τού Βρεταννού κορυφαίου Βυζαντινολόγου Σερ Στήβεν Ράνσιμαν*, ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας τού Ελληνισμού και τής Ορθοδοξίας.
*Για να το υπογραμμίσει μάλιστα αυτό, βαπτίσθηκε Ορθόδοξος.
Κι ας μην φαίνονται από πουθενά αυτά· ούτε το ένα, ούτε το άλλο· ούτε τού Θεοπνεύστου Πορφυρίου, ούτε τού επιστήμονα Ράνσιμαν.
Στην φυσική όπως και στην χημεία, γιά να δοκιμάσουμε τα στοιχεία και τα υλικά, τα θέτουμε σε ακραίες συνθήκες· θερμοκρασίας, ταλάντωσης, βομβαρδισμού σωματιδίων. Στις συνθήκες αυτές φανερώνουν τις ιδιότητες τού υλικού τους.
Το ίδιο και στη ζωή· που ξεδιαλέγει τα “κοχύλια” που είναι πορφυρίδες, -και λειτουργούν, μνήμες, τέχνη, ιστορία, πολιτισμό, παιδεία, αισθητική, πνευματικές παρακαταθήκες- από τα “ξεροκέλυφα”.
Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.