“ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ” – Το κείμενο που τα λέει έξω από τα δόντια για ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσή Αυγή.Του κ. ΑΜΠΑΡΤΖΑΚΗ από Πάτρα

Η κυρία Αδαμαντία Οικονόμου ως εισαγγελέας της έδρας στην δίκη της Χ.Α. μας εξέπληξε ευχάριστα. Έδειξε ότι ως άνθρωπος μα προπαντός ως λειτουργός της Θέμιδος την ελέγχει η συνείδησή της και δεν της επιτρέπει να κάνει κάτι που είναι αντίθετο από τη λογική, την ευγένεια και τη δικαιοσύνη... Αν κάποιος ή κάποιοι, φανατικοί και ανόητοι από τη Χ.Α. συμπεριφέρθηκαν παραλόγως, παρανόμως και αδίκως σε κάποιο συνάνθρωπό τους είναι λογικό και δίκαιο να τιμωρηθούν τόσο και όσο τους πρέπει. Όχι όμως και οι ομοϊδεάτες τους που ήταν αμέτοχοι. Κατ’ αυτή την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια μεγάλη εγκληματική οργάνωση που πατρονάρονται από τον μέντορά τους τον Σόρος; Πόσες εγκληματικές πράξεις δεν γίνονται κάθε τόσο στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις από μισθοδοτούμενους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν κάποιοι δικάζονται για ναρκωτικά, ληστείες και βανδαλισμούς πληθώρα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάρτυρες υπεράσπισης. Στις προηγούμενες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ από τους φυλακισμένος πήρε 87%, αν δεν έχω λάθος. Και από τους γύφτους 100%. Είχαμε λοιπόν εκλεγμένη κυβέρνηση από κακοποιούς και γύφτους. Όλοι τους λάβροι υπέρ των λαθρομεταναστών και της παγκοσμιοποίησης. Γι’ αυτό και έχουν και ασυλία να εγκληματούν υπό την προστασία  του μισελληνικού και άδικου κράτους. Να γιατί στα δικαστήρια, όπως λέει και το όνομά τους, αστέρες του δικαίου πολλές φορές εις το βωμό της αλήθειας δεν θυσιάζουν οι ιερείς τα κτήνη αλλά τα κτήνη τους ιερείς, όπως γράφει η Σιδηρά Διαθήκη. Ως δημόσιος κατήγορος στη δίκη της Χ.Α. η κυρία Αδαμαντία Οικονόμου αποδείχθηκε θερμοπυλομάχος της δικαιοσύνης, ακολουθώντας το παράδειγμα του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη στη δίκη του Κολοκοτρώνη το 1834. Γι’ αυτό τη μάχονται. Όμως η κυρία Οικονόμου στέκεται πολύ ψηλά ως επιστήμων και δεν την φτάνουν. Το 1944 έγινε μια πολυμελής επιτροπή στην Αμερική για το χειρισμό του θέματος των γερμανών αιχμαλώτων πολέμου αξιωματικών. Ο πρόεδρος Ρούσβελτ και σχεδόν όλα τα μέλη της επιτροπής ήταν της γνώμης να τουφεκίσουνε με συνοπτικές διαδικασίες χιλιάδες ανθρώπους και μόνο ο υπουργός πολέμου Χένρι Τίμπσον και ένας δικαστής ο Φελίξ Φρανκφούρτε αντέδρασαν σ’ αυτή την βαρβαρότητα. Ο δικαστής Φρανκφούρτε ήταν εβραίος ο άνθρωπος, έτσι έγινε η δίκη της Νυρεμβέργης και αποφεύχθη η βαρβαρότητα της συνοπτικής διαδικασίας. Όταν υπάρχει συνείδησις, η αυτής μεγαλειότης.  ”