Μὲ τὶς ὑγεῖες μας!

 Ἕνα ζῶο εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Σ’ ἕνα μόνο πράγμα διαφέρουν τὰ ζῶα ἀπὸ ἐμένα κι ἐσένα, κι αὐτὸ δὲν εἶναι ὅτι ἐμεῖς ἐργαζόμαστε κι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἐργαζόμαστε, ἀσφαλιζόμαστε στὸ ΙΚΑ, ὅπως εἶχε πεῖ ὁ ἀείμνηστος Στάθης Ψάλτης, συμπληρώνοντας πὼς κανένα ζῶο δὲν θὰ δεχόταν νὰ ἀσφαλιστεῖ στὸ ΙΚΑ! Μὴ σταθεῖτε οὔτε στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση, σὲ πόδια, φτερὰ κόκ. Δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ μία προβολὴ -τοῦ ἑαυτοῦ μας- ἐξάλλου. Γιὰ τὸ σύμπαν, τῶν τόσων ἑκατομμυρίων ἐτῶν, εἴμαστε ὅλοι καὶ ὅλα, μονάχα θραύσματα δευτερολέπτων.... Τουλάχιστον ὡς πρὸς τὴ χημική μας δομὴ (μάζα), ὄχι τὴν ἐνεργειακή. Μὲ ἀπειροελάχιστο χρονικὰ βίο μπροστὰ στὴν αἰωνιότητα τῆς… συνολικῆς ζωῆς. 

Σὲ κάτι ἄλλο διαφέρουμε. Στὶς δυνατότητες (γιὰ τὸ καλό, γιὰ τὸ κοινὸ καλό, τὸ δίκαιο), ἄρα καὶ στὶς πράξεις. Καὶ αὐτὲς εἶναι στὴν πλειοψηφία τοὺς κακὲς – ὄχι δίκαιες. Κανένα ζῶο δὲν θὰ καταδεχόταν νὰ κάνει, ὅσα κάνουμε ἐμεῖς στὶς ζωὲς τὶς δικές μας καὶ κυρίως τῶν ἄλλων. Το χειρότερο μικρόβιο, ὁ πιὸ θανάσιμος ἰὸς στὸν πλανήτη εἴμαστε, φίλε ἀναγνώστη. 

Δὲν ἔβαλε τώρα μάσκα ὁ ἄνθρωπος. Ἔχουν αἰῶνες τὰ προσωπεῖα. Καὶ πίσω ἀπὸ κάθε ἕνα προσωπεῖο, τῆς κοινωνικότητας, τῆς ἀγάπης, τῆς φιλίας, τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς φιλίας, τῆς ἠθικότητας, κρύβεται δυστυχῶς ἕνα κτῆνος. Γεμάτο ἀπὸ μίσος, φθόνο, φόβο, κακία, πάθη γιὰ ὅλα τὰ λάθη καὶ τὶς χειρότερες ζωικὲς ὁρμόνες… Ἕνα κτῆνος ποὺ δὲν γεννήθηκε ποτέ. Ἕνα κτῆνος, ποὺ μόνοι μας δημιουργήσαμε καὶ μὲ τόση μανία καὶ προσήλωση συνεχίζουμε νὰ τρέφουμε – χτίζουμε, γκρεμίζοντας καθετὶ καλὸ ποὺ μᾶς δόθηκε τόσο ἁπλόχερα. 

Μὴν ξεχάσεις, λοιπόν, ἄμεσα, σήμερα κιόλας, νὰ μαλώσεις ξανὰ τὸ παιδί σου (ἢ τὸ παιδὶ ποῦ κρύβεις μέσα σου), νὰ τὰ βάλεις μὲ τὸν κόσμο, νὰ ὑποτιμήσεις τὸν ἑαυτό σου, νὰ φορέσεις καλὰ τὴ μάσκα σου γιὰ νὰ μὴν ἀρρωστήσεις, νὰ σκοτώσεις γιὰ τὴν πλάκα ἢ τὰ ἀνόητα συμφέροντά σου ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο, μία ψυχή, ἔστω ἕνα μυρμήγκι, νὰ φωνάξεις γιὰ νὰ ἀκουστεῖς, νὰ πουλήσεις ἦθος γιὰ νὰ κερδίσεις χρῆμα, νὰ δείξεις γενικὰ τὸ πόσο δυνατὸς (;) εἶσαι, φοβισμένο -στὴν πραγματικὴ πραγματικότητα- ζῶο! 

Νίκησες (ὅπως νομίζεις). Μπορεῖς νὰ κάνεις πολλά, περισσότερα ἀπὸ κάθε ἄλλο ζῶο. Εἶσαι πιὸ ἰσχυρός. Πέθανε τώρα ἥσυχα, γίνε ἕνα ἀκόμη γελοῖο δευτερόλεπτο στὴν ἱστορία τῆς Γής. Ἄλλη μία χαμένη στιγμή. Μποροῦσες καλύτερα. Δὲν σὲ ἄφησε τὸ ζῶο μέσα σου. Νίκησαν… 

Υ.Γ. Η γνώση καὶ ἡ ἀλήθεια βρίσκονται μέσα μας. Ἡ ἅπασα γνώση τοῦ σύμπαντος. Φτάνει μόνο νὰ τὴν ἀναζητήσουμε. Καὶ τότε θὰ ἀρχίσει νὰ φανερώνεται. Μὲ ὁδηγὸ ἢ ἔστω ἁπλὰ μία φωτεινὴ ἐπιγραφὴ στὸ δρόμο ἑνὸς χαμένου ταξιδιώτη, τὴν παιδεία, τὴν πραγματικὴ παιδεία. Τὴ φιλοσοφία (ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν), τὴν παρατήρηση καὶ τὴν ἀφοβία. Ἀφοβία. Τί νὰ φοβηθεῖ -τί φοβήθηκε ποτὲ- ὀ Πυθαγόρας, ὀ Σωκράτης, ὀ Διογένης, ὀ Βασιλιᾶς Λεωνίδας καὶ τόσοι ἄλλοι; Δὲν εἶχε ἄδικο ὁ Στάθης. Πόσο μᾶλλον, δέ, δυστυχῶς, ὁ μεγαλος Μάνος Χατζιδάκις, ὅταν ἔλεγε ὅτι ἕνα ἔθνος σοφίας μεταλλάχθηκε σὲ ἔθνος ἠλιθίων! Μὲ τὶς ὑγεῖες μας!

sportime

*Και ηλίθιοι και χέστες ,τι άλλο μας απέμεινε;