Στη μνήμη της Φώφης Μπουλούτα και στο όνομα της αλήθειας.Γράφει ο Προεδρος της ΟΙΕΛΕ Μιχαλης Κουρουτος

Το μαρτύριο της καθηγήτριας που έπιασε το γιο Σαμαρα να αντιγράφει και μηδένισε το γραπτό του. Δεν βρίσκεται στη ζωή -απολύθηκε το 2012...

Σήμερα ομολογώ ότι είναι μια από τις πλέον δύσκολες και φορτισμένες στιγμές της πορείας μου στο χώρο της εκπαίδευσης και στα κοινά. Ως Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ, είμαι αναγκασμένος να μιλήσω δημόσια για μια υπόθεση για την οποία είχα δεσμευτεί πολιτικά και ηθικά να μείνω σιωπηλός στο όνομα της προστασίας ενός 15χρονου παιδιού που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του διασυρμού λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Μια υπόθεση την οποία χειρίστηκα με λεπτότητα και άκρα μυστικότητα, όπως αποδεικνύεται και από τα απόρρητα έγγραφα που σήμερα, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, δίνω στη δημοσιότητα.

Όμως είμαι υποχρεωμένος να σπάσω αυτή τη σιωπή. Διότι κάποιοι, με αφορμή μικροκομματικές αντιπαραθέσεις, διαστρεβλώνουν ωμά την πραγματικότητα. Κυρίως όμως διασύρουν, ακόμη και μετά θάνατον, το όνομα της αγαπημένης μου συναδέλφου και φίλης Φώφης Μπουλούτα που υπήρξε θύμα των διαχρονικών χαρακτηριστικών των μελών της ελληνικής πολιτικής ελίτ, ανεξαρτήτως χρώματος. Της άκρατης αλαζονείας, της αίσθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους «εκλεκτούς», της αντίληψης ότι οι νόμοι μπορεί να ισχύουν μόνο για τους υπόλοιπους, της άποψης ότι όποιος τολμά να διεκδικήσει το δίκαιό του απέναντί στους ισχυρούς πρέπει να συντρίβεται.

Πριν ξεκινήσω την αναφορά μου στα γεγονότα που θα αποδείξω και μέσω εγγράφων, να τονίσω με έμφαση ότι ουδόλως με ενδιαφέρουν οι όποιες κόντρες της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ, του πρώην με τον νυν Πρωθυπουργό της χώρας. Δεν ήμουν τότε, ούτε είμαι σήμερα μέλος/στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και κανενός άλλου κόμματος. Φυσικά, δεν γνωρίζω, ούτε έχω οποιαδήποτε επαφή με τον κ. Ν. Παππά, και δεν είχα επικοινωνίαμε οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που εκτυλίχθηκε η συγκεκριμένη υπόθεση. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία μου, αλλά και της Ομοσπονδίας, γνωρίζουν ότι έχουμε αναγνωρίσει το έργο πολιτικών στελεχών από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής. Έχουμε, επίσης, έρθει σε σκληρή αντιπαράθεση με όλες τις κυβερνήσεις στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα, αλλά δεν πρόκειται να φοβηθώ κανέναν. Με τους νεκρούς δεν παίζουμε. Δεν θα επιτρέψω μια νεκρή να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από επαγγελματίες συκοφάντες που δεν υπηρετούν την αλήθεια, αλλά τις προπαγανδιστικές ορέξεις των αφεντικών τους.

Στο άθλιο και απαράδεκτο δημόσιο άρθρο στο THE PRESIDENT που μόλις σήμερα ήρθε σε γνώση μου και υπογράφεται από στενό συνεργάτη του πρώην Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά αναφέρεται ότι η εκπαιδευτικός Φώφη Μπουλούτα απολύθηκε ορθώς από το Κολλέγιο Αθηνών, ότι όσα διαδίδονται περί εκδικητικής απόλυσής της είναι «αθλιότητες» και ότι η ίδια η εκπαιδευτικός (!) αποδέχτηκε ότι δεν αντιμετωπίστηκε μεροληπτικά. Βεβαίως, για όσους γνωρίζουν την αλήθεια (ιδίως δε ο πρώην Πρωθυπουργός που δεν θα έπρεπε να επιτρέψει το διασυρμό μιας νεκρής δημόσια), τα γεγονότα είναι τελείως διαφορετικά.

Τον Ιούνιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, η Φώφη επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά όντας έντρομη. Με ενημέρωσε ότι υποχρεώθηκε, μετά από σωρεία παρατηρήσεων, να μονογράψει την κόλλα μαθητή, ο οποίος συνεχώς μιλούσε με συμμαθητές του και επιχειρούσε να αντιγράψει σε διαγώνισμα Χημείας. Ο μαθητής αυτός είναι υιός του τότε Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Ε.Ι. κ. Αλ. Σαμαρά. Τη διαβεβαίωσα ότι θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όποιο πρόβλημα προκύψει και να παραμείνει ήρεμη.Δυστυχώς, είχα υποτιμήσει την εκδικητική διάθεση των «ισχυρών» (που, όπως διαπιστώνω με αγανάκτηση, συνεχίζεται και μετά θάνατον). Μετά από δέκα ημέρες περίπου πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού.

Η πείρα μου στα κοινά με έχει διδάξει ότι η οργή είναι πάντοτε κακός σύμβουλος. Για το λόγο αυτό επέλεξα να μην αναδείξω το ζήτημα άμεσα και δημόσια. Μέσα στο απολύτως τοξικό και διχαστικό προεκλογικό κλίμα της περιόδου, η δημόσια αναφορά στο όνομα ενός μικρού παιδιού, και δη του γιου του Πρωθυπουργού, θα αποτελούσε την αφορμή ενός ατελείωτου πολιτικού κανιβαλισμού. Όσο άδικη κι αν ήταν η απόλυση μιας εκπαιδευτικού που υπηρετούσε επί 21 χρόνια το σχολείο, έχοντας θετικές αξιολογήσεις (με τελευταία μια αξιολόγηση ελάχιστους μόνο μήνες πριν καταγγελθεί η σύμβασή της), όλες οι κινήσεις μου έπρεπε να γίνουν υπό απόλυτη μυστικότητα για να προστατευθεί το παιδί, αλλά και η διαχρονικά ιστορική πορεία του σχολείου που κάποιοι αποφάσισαν να αμαυρώσουν στο όνομα της οικογενειοκρατίας. Αυτή ήταν και η άποψη της συντριπτικής πλειονότητας των στελεχών της ΟΙΕΛΕ που συμφώνησαν με την εισήγησή μου, παρά την εύλογη αγανάκτηση των συναδέλφων για το θέμα.

Από όσα ακολουθούν, θα διαφανεί ξεκάθαρα ότι εγώ και η ΟΙΕΛΕ κινηθήκαμε με απόλυτη μυστικότητα, μέσω απόρρητων συναντήσεων και επιστολών (που σήμερα αναγκάζομαι να δημοσιεύσω για πρώτη φορά), για την προστασία ενός παιδιού, αλλά και της κοινωνίας από τις επιπτώσεις μιας ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης. Άλλοι είναι αυτοί που ευθύνονται για τις διαρροές, αυτοί που σήμερα υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους….

Μετά από σειρά επαφών, στις οποίες έπαιξε σημαντικό ρόλο ο τότε Υφυπουργός Παιδείας και νυν Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής κ. Παπαθεοδώρου που συμπαραστάθηκε στην υπόθεση της Φώφης, συναντήθηκα με τον τότε Υπουργό Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος με παρέπεμψε στον Υπουργό Επικρατείας κ. Δημ. Σταμάτη, τον οποίο και συνάντησα στο Μέγαρο Μαξίμου ζητώντας τη παρέμβασή του προς τον κ. Αλ. Σαμαρά, έτσι ώστε να ανακληθεί η παράνομη και καταχρηστική απόλυση. Μου μεταφέρθηκε πως είναι θέση του κ. Σαμαρά το θέμα να «διευθετηθεί». Αυτά μετέφερα και εγγράφως με επιστολές μου (όποιος θέλει μπορεί να τις διαβάσει στην ιστοσελίδα της ΟΙΕΛΕ) προς τον Υφυπουργό κ. Παπαθεοδώρου και τον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο, ζητώντας τους να παρέμβουν πριν τη συνεδρίαση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΔΕ), προκειμένου η εκδικητική καταγγελία να μην προχωρήσει. (Αναφέρω εδώ για τους πολίτες που δεν γνωρίζουν ότι με το τότε ισχύον νομοθετικό πλαίσιο οι καταγγελίες σύμβασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών των ισότιμων προς τα δημόσια σχολείων – του Κολλεγίου Αθηνών και των σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας – εξετάζονταν από τα υπηρεσιακά συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας).

Τους επόμενους μήνες αντελήφθην τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Σαμαράς, ή ίσως οι συνεργάτες του με τον όρο «διευθέτηση» της υπόθεσης. Το ΚΥΣΔΕ, κατά παραβίαση της διοικητικής διαδικασίας, δεν εξέτασε την υπόθεση. Η εκπαιδευτικός με τη βοήθεια της ΟΙΕΛΕ προσέφυγε στα δικαστήρια, ζητώντας την εξέταση της υπόθεσής της, καθώς ήταν άνεργη χωρίς έγκριση της απόλυσής της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λάβει ούτε καν επίδομα ανεργίας… Εδώ πρέπει να σημειώσω ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο. Με επιμονή της εκπαιδευτικού, αλλά και δική μου, ζητήσαμε η δίκη να γίνει κεκλεισμένων των θυρών (τούτο είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της δίκης) προκειμένου να προστατευθεί το όνομα του γιου του τότε Πρωθυπουργού. Δυστυχώς, η πλευρά του Κολλεγίου μέσω των δικηγόρων αδιαφόρησε πλήρως για το αίτημά μας με αποτέλεσμα τότε να προκύψουν οι πρώτες δημόσιες διαρροές για το ζήτημα.

Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν να επιληφθεί άμεσα το ΚΥΣΔΕ της υπόθεσης. Εκεί γράφτηκε το πιο δραματικό κεφάλαιο της ιστορίας. Το υπηρεσιακό συμβούλιο, μετά από απαίτηση της πλευράς Σαμαρά, απέβαλε τους αιρετούς εκπροσώπους της ΟΙΕΛΕ σε μια πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά απόφαση. Ενώ η πλευρά του Κολλεγίου προσήλθε με τέσσερις νομικούς, απαγορεύτηκε στη Φώφη να φέρει το δικό της δικηγόρο, κατά παραβίαση κάθε είδους δικαίου, αλλά και ηθικής. Τελικά, τα τρία διορισμένα από τον κ. Αρβανιτόπουλο μέλη του ΚΥΣΔΕ (δημόσιοι εκπαιδευτικοί), προφανώς υπό σοβαρές πιέσεις, ενέκριναν την καταγγελία λόγω «έλλειψης επαρκών στοιχείων που στοιχειοθετούν καταχρηστικότητα».

Κι αν αυτό ήταν το διοικητικό «έγκλημα», το «πολιτικό» ακολούθησε μετά. Λίγους μήνες μετά υπεγράφη το έκτρωμα Αρβανιτόπουλου που επέβαλε ελεύθερες, χωρίς καμιά αιτιολόγηση, απολύσεις εκπαιδευτικών, ώστε η κάθε Μπουλούτα να μην τολμήσει ξανά να σηκώσει κεφάλι. Να μην μπορεί κανείς ιδιωτικός εκπαιδευτικός να παρακούσει εντολές για να αλλάξουν βαθμολογίες προς όφελος των γόνων των εκλεκτών, για να παραχαραχθούν ωρολόγια προγράμματα και να μεταβληθούν τα ιδιωτικά σχολεία σε φροντιστήρια, για να μην τηρηθεί τελικά το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους. Αυτό ήθελαν, αυτό κατάφεραν…

Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί που έσυραν μια αξιοπρεπή εκπαιδευτικό άδικα και εκδικητικά στον Καιάδα της ανεργίας και της απόγνωσης μετά από 21 χρόνια προσφοράς, τολμούν να συνεχίζουν το διασυρμό της ακόμη και τώρα που είναι νεκρή, που δεν έχει τη δυνατότητα να απαντήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Με πρόσχημα μια μικροκομματική κόντρα που έχει κουράσει την κοινωνία, βγάζουν δηλητήριο και εκδικητικότητα απέναντι σε έναν άνθρωπο που τόλμησε να θίξει τα «ιερά και τα όσιά» τους. Που είχε το «θράσος» να παρατηρήσει τον γόνο ενός από αυτούς, που δεν φοβήθηκε να εφαρμόσει αυτά που επιτάσσει ο νόμος. Δεν μου φταίει σε τίποτε το παιδί, αλλά αυτοί που με το παράδειγμά τους δημιουργούν νέες γενιές ισχυρών που δε υπολογίζουν τίποτε, που πατούν ακόμη κι επί πτωμάτων για να περάσει το δικό τους.

Ήμουν υποχρεωμένος να μιλήσω. Διότι η Φώφη δεν μπορεί πλέον να το πράξει. Στο όνομά της και στο όνομα της αλήθειας ζητώ από τους συκοφάντες, αν δεν έχουν το θάρρος να ανακαλέσουν, τουλάχιστον να σιωπήσουν…
Προεδρος ΟΙΕΛΕ
Μιχαλης Κουρουτος