ΚΥΠΡΟΣ. Πλήθος κόσμου καταδίκασε Πραξικόπημα και Εισβολή – Φόρος τιμής στους αγωνιστές της Αντίστασης. ΦΩTO & BINTEO

Μεγάλη αντικατοχική εκδήλωση για καταδίκη του πραξικοπήματος και της εισβολής πραγματοποίησε το ΑΚΕΛ. Προηγήθηκε πορεία νεολαίας προς το γήπεδο του Άδωνη Ιδαλίου, όπου πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής...

Το ΑΚΕΛ και η ΕΔΟΝ αποτίνουν φόρο τιμής στους αγωνιστές της Αντίστασης, στις δημοκρατικές δυνάμεις του λαού μας που αντιστάθηκαν στον εοκαβήτικο φασισμό. Τιμούν τους αντιστασιακούς που υπερασπίστηκαν ένοπλα τη Δημοκρατία στο Προεδρικό, στην Αρχιεπισκοπή, στο Εφτάπατο, στο Γ΄ Γυμνάσιο της Λεμεσού, στο Κολόσσι, στο Καϊμακλί, στην Πάφο, στον Άη Γιάννη της Λάρνακας. Τιμούν όσους αναμετρήθηκαν με τους φασίστες πραξικοπηματίες στις φυλακές, στις ανακρίσεις, στα βασανιστήρια.

Σήμερα, μπροστά στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ΑΚΕΛ απευθύνει μήνυμα ενότητας ολόκληρου του λαού στη βάση του στόχου για λευτεριά και επανένωση της πατρίδας μας, για λύση του Κυπριακού στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου. Μήνυμα αντίστασης στα εθνικιστικά ιδεολογήματα τα οποία οδηγούν σε καταστροφές και προδοσίες. Μήνυμα αγώνα για μια Κύπρο ανεξάρτητη, ελεύθερη και ενωμένη, γέφυρα ειρήνης των λαών της περιοχής και όχι προγεφύρωμα ξένων δυνάμεων.

Με αφορμή την 46η επέτειο του πραξικοπήματος και της εισβολής το ΑΚΕΛ πραγματοποίησε μεγάλη εκδήλωση μνήμης και τιμής. στο Γήπεδο του Άδωνη Ιδαλίου, με ομιλητή τον ΓΓ της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού.

Αναλυτικά η ομιλία του κ. Κυπριανού:

Είμαστε και φέτος εδώ, όπως κάθε χρόνο για να καταδικάσουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας το διπλό έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου το μαύρο Ιούλη του 1974.

Είμαστε και φέτος εδώ, όπως κάθε χρόνο για να καταδικάσουμε το πραξικόπημα που άνοιξε την κερκόπορτα στους τούρκους εισβολείς.

Είμαστε και φέτος εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους θυσία για τη δημοκρατία και την πατρίδα.

Είμαστε και φέτος εδώ, όπως κάθε χρόνο για να καταγγείλουμε αυτούς που διέταξαν το έγκλημα, αυτούς που πήραν τα όπλα, αυτούς που κρύφτηκαν στα μετόπισθεν την κρίσιμη ώρα και έστειλαν το λαό μας στην πρώτη γραμμή να πολεμήσει άοπλος και προδομένος.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μαζευόμαστε όχι μόνο για να καταδικάσουμε το έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας, αλλά και για να μιλήσουμε γι’ αυτό. Να μιλήσουμε για το έγκλημα, αλλά και να κατονομάσουμε τους εγκληματίες. Να τιμήσουμε τους ήρωες μας, αλλά και να θυμηθούμε ότι τους έκαναν ήρωες οι λιγοστοί προδότες.

Κάθε χρόνο, όσα χρόνια και αν περάσουν, θα είμαστε εδώ. Μετά από εμάς θα επιμένουν να έρχονται εδώ τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Η συνέχεια του λαού που προδόθηκε αλλά αντιστάθηκε, που τον έστησαν στο απόσπασμα αλλά δε λύγισε.

Είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ, για να θυμούνται οι προδότες τη ντροπή τους. Είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ, για να κάνουμε τη μνήμη συνείδηση. Με τις δαφνοστεφανωμένες φωτογραφίες των ηρώων μας. Με τη σημαία της Κύπρου να κυματίζει ψηλά. Με την πίστη ότι ο λαός μας στο τέλος θα νικήσει.

Είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ. Για να ξεπλύνουμε τη δική τους ντροπή. Τη ντροπή που νιώθουμε κάθε χρόνο στις 15 του Ιούλη όταν μετά που τιμούν τους ήρωες της αντίστασης, οι βουλευτές τους, οι υπουργοί τους, οι αρχηγοί τους, η Κυβέρνηση τους, δαφνοστεφανώνουν τους πραξικοπηματίες. Αυτή η πρόκληση είναι ντροπή για το λαό μας, αίσχος για τη μνήμη των ηρώων μας. Είναι διπλή ντροπή όταν υποκριτικά τιμάς τους ήρωες. Γιατί τι άλλο από υποκρισία είναι όταν μετά από εκείνους τιμάς εκείνους που τους πρόδωσαν, εκείνους που τους πρόδωσαν; Εκείνους που κινήθηκαν ενάντια στη δημοκρατία; Ενάντια στην ίδια τους την πατρίδα;

Γι’ αυτό είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ. Για να θυμίζουμε ότι δεν υπάρχει προδοσία χωρίς προδότες, ότι δε γίνεται έγκλημα χωρίς εγκληματίες.

Γι’ αυτό είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ. Για να είμαστε η εικόνα που θα βλέπουν κάθε φορά που κοιτάζουν τον καθρέφτη τους. Η εικόνα του κάθε λεβέντη που έβαψε τα κελιά τους κατακόκκινα με το αίμα του, η ηρωική αντίσταση που δεν άφησε το φασισμό να περάσει στο Προεδρικό, στο Καϊμακλί, στο Εφτάπατο, στον Άη Γιάννη, στον Αστυνομικό Σταθμό της Αμμοχώστου και της Λάρνακας. Η εικόνα των χαροκαμένων μανάδων, οι ανοιχτοί τάφοι, τα τσαντίρια της προσφυγιάς, οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες των αγνοουμένων, το δάκρυ των συγγενών που θάβουν μέχρι σήμερα λείψανα, το μισοφέγγαρο στον Πενταδάκτυλο, που θα μας θυμίζει πάντα την προδοσία.

Είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ για να τους θυμίζουμε την αλήθεια.

Το έγκλημα της προδοσίας, το πραξικόπημα της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄ που αιματοκύλισε το λαό μας, δεν ήταν «άφρονη ενέργεια» ή το αποτέλεσμα «εθνικού διχασμού». Ήταν έγκλημα προμελετημένο και προσχεδιασμένο. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδια του ιμπεριαλισμού και του εθνικισμού ήταν το ΑΚΕΛ και η σταθερή πολιτική του γραμμή για Κύπρο αδέσμευτη, ανεξάρτητη, κυρίαρχη Κύπρο και κοινή πατρίδα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.

Οι αμερικανονατοϊκοί, δεν παραιτήθηκαν ποτέ από το στόχο της υποταγής της Κύπρου στην υπηρεσία τους. Υποδαύλισαν τις αντιπαραθέσεις μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων δίχως δυσκολία δυστυχώς. Μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα ο εθνικισμός και ο σοβινισμός αντίκριζαν την ανεξαρτησία της Κύπρου ως σκαλοπάτι για την Ένωση. Στη δε τουρκοκυπριακή κοινότητα ως σκαλοπάτι για τη διχοτόμηση.

Αυτοί που έβαλαν την Κύπρο στο στόχαστρο άρχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως «μεσολαβητές». Σχέδια Μπώλ, Λέμνιτσερ, Άτσεσον, Σάϋρους Βάνς. Όλα με τον ίδιο σκοπό. Απαλλαγή από τον Μακάριο και την αδέσμευτη πολιτική που ακολουθούσε. Πρόσδεση της Κύπρου στο άρμα του ΝΑΤΟ και παραχώρηση μέρους του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Τουρκία.

Τα σχέδια δολοφονίας του Μακαρίου εξυφαίνονταν το ένα μετά το άλλο. Στα τέλη του 1971 είχε ήδη συσταθεί η ΕΟΚΑ Β΄. Αμέσως μετά τη σύσταση της, ξεκίνησε την προετοιμασία του πραξικοπήματος, σε όλα τα επίπεδα. Άρχισε να φέρνει στην Κύπρο παράνομο οπλισμό, οργάνωσε τη χρηματοδότηση της, ξεκίνησε να σχεδιάζει το πραξικόπημα. Στα 3,5 χρόνια κατά τα οποία ο Γρίβας ήταν αρχηγός της ΕΟΚΑ Β΄, αλλά και νωρίτερα, ετοιμάστηκαν σειρά από σχέδια για ανατροπή του Μακαρίου και ανάληψη της εξουσίας. Σχέδιο Ερμής, Σφενδόνη, Απόλλων, Γρόνθος, Τυφών. Σχέδιο Ανταπόδοσις, το οποίο στοχοποιούσε πολιτικά πρόσωπα, ανάμεσα στους οποίους και ο αείμνηστος Εζεκίας Παπαϊωάννου, καθώς και γραφεία εφημερίδων, όπως η Χαραυγή. Τελευταίο, το σχέδιο Νίκη που φέρει την υπογραφή του ίδιου του Γρίβα. Πολιτικές δολοφονίες, ανατινάξεις κυβερνητικών κτιρίων, τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμοί ήταν στην ημερήσια διάταξη της φασιστικής ΕΟΚΑ Β΄.

Το ΑΚΕΛ, παρόλο που είχε αποτρέψει με τη δυναμική συσπείρωση του λαού γύρω από τον Μακάριο το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα το 1972, δεν εφησύχαζε. Τον Απρίλη του 1974 ο τότε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, Εζεκίας Παπαϊωάννου, τόνιζε από το βήμα του 13ου Συνεδρίου του ΑΚΕΛ: «Όχι μόνο δεν έχουν εγκαταλειφθεί τα εγκληματικά σχέδια κατά της Κύπρου, αλλά και τελειοποιούνται. Κύριος στόχος παραμένει η δολοφονία του Προέδρου Μακαρίου και η πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας». Το Κόμμα μας εισηγήθηκε τη δημιουργία Λαϊκής Πολιτοφυλακής που θα ήταν το αντίπαλο δέος απέναντι στην ΕΟΚΑ Β’ αλλά και την ελεγχόμενη από τη Χούντα Εθνική Φρουρά. Γι’ αυτό το σκοπό, το ΑΚΕΛ ετοίμασε κατάλογο με ονόματα και διέθεσε όλες τις δυνάμεις του στη διάθεση του Μακαρίου. Η εισήγηση του ΑΚΕΛ, χωρίς να απορριφθεί, δεν υλοποιήθηκε. Ο Μακάριος προχώρησε στη σύσταση του Εφεδρικού σώματος, το οποίο πάλεψε με αυταπάρνηση για να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και τη νομιμότητα. Το Εφεδρικό, ουσιαστικά εξάρθρωσε την ΕΟΚΑ Β΄. Δεν ήταν όμως σε θέση να σταματήσει το πραξικόπημα.

Δεν είχαμε λοιπόν όλοι τον ίδιο ρόλο στα γεγονότα. Από τη μια το ΑΚΕΛ και μαζί του η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, ήταν συσπειρωμένοι γύρω από την αδέσμευτη πολιτική του Μακαρίου. Από την άλλη μια χούφτα ΕΟΚΑβητατζήδες, συνειδητοί φασίστες. Από τη μια χιλιάδες τίμιοι πατριώτες που έδωσαν το αίμα τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Από την άλλη οι λίγοι πουλημένοι, που μόλις έγινε η εισβολή έτρεξαν να κρυφτούν, στα βουνά ή στα νοσοκομεία για να μην πολεμήσουν. Ξεμύτισαν μόνο όταν οι συγκρούσεις τελείωσαν. Αποθρασύνθηκαν πλέον σήμερα, άνετοι σε καρέκλες εξουσίας, ήσυχοι κάτω από την κομματική στέγη της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Παραμένοντας αμετανόητοι μέχρι σήμερα θέλουν να μας κάνουν και μαθήματα ιστορίας.

Πέντε μέρες μετά το πραξικόπημα, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Μέχρι σήμερα εξακολουθεί να εγκληματεί σε βάρος της Κύπρου και του λαού μας. Με την παράνομη κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους, το συνεχή εποικισμό, την παράνομη εκμετάλλευση των ελληνοκυπριακών περιουσιών και τη διατήρηση κατοχικών στρατευμάτων. Με τα συρματοπλέγματα που ματώνουν βαθιά το κορμί του πολύπαθου νησιού μας.

Εδώ συνοψίζεται η ουσία και η φύση του κυπριακού προβλήματος. Πρόκειται για διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Πρόβλημα κατάφωρης παραβίασης της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόβλημα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Οι συνέπειες της εισβολής και της κατοχής απειλούν ευθέως το μέλλον του κυπριακού λαού.

Το δικό μας χρέος έναντι των ηρώων και της Κύπρου μας είναι να βάλουμε τέλος στη συμφορά. Να γράψουμε ελπιδοφόρο επίλογο στην κυπριακή τραγωδία.

Το μεγάλο εμπόδιο για τη λύση του Κυπριακού όλα αυτά τα χρόνια είναι η τουρκική αδιαλλαξία. Δυστυχώς όμως η αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολουθεί ο κ. Αναστασιάδης εδώ και εφτά χρόνια, αντί να τη δυσκολέψει τη διευκολύνει στην επίτευξη των στόχων της.

Η Τουρκία κλιμακώνει την προκλητικότητα και την επιθετικότητα της. Καθίσταται ολοένα και πιο επικίνδυνη για ολόκληρη την περιοχή. Αλλά εμείς αποτύχαμε να την εκθέσουμε. Αποτύχαμε να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα να ταχθεί ανεπιφύλακτα υπερ της Κύπρου και των δικαίων της. Φτάσαμε σήμερα στο σημείο η Τουρκία να συμπεριφέρεται πιο προκλητικά από ποτέ, αλλά οι εταίροι μας να την χαϊδεύουν. Απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από τη λύση. Αντί οι κυβερνώντες να προβληματιστούν γι΄ αυτό, επιμένουν να προσπαθούν χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο επικοινωνιακό μηχανισμό να πείσουν ότι όλα βαίνουν καλώς.

Είναι τώρα η ώρα να αφήσουν κατά μέρος τις αυταπάτες που σερβίρουν καθημερινά στον κόσμο. Να εγκαταλείψουν την αδιέξοδη τους πολιτική. Να επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν τον προδιαγραφόμενο διάλογο ΕΕ-Τουρκίας προς όφελος της Κύπρου. Να ακολουθήσουν έστω και τώρα συνεπή τακτική προκειμένου να αναχαιτίσουμε την τουρκική επιθετικότητα και να προωθήσουμε τη λύση του Κυπριακού.

Αυτό θα γίνει μόνο αν εγκαταλείψουν την αδράνεια. Αν πείσουμε ότι είμαστε έτοιμοι να επαναρχίσουμε διαπραγματεύσεις από το σημείο που είχαν διακοπεί. Στόχος και προτεραιότητα μας πρέπει να είναι η λύση του Κυπριακού. Όλες οι ενέργειες μας πρέπει να μας φέρνουν πιο κοντά και όχι να μας απομακρύνουν από αυτήν. Λύση όπως την έχουμε συμφωνήσει με τη διεθνή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στο συμφωνημένο πλαίσιο. Λύση που θα απαλλάσσει τον τόπο μας από τα συρματοπλέγματα, τα οδοφράγματα και τους ξένους στρατούς. Λύση που θα ανοίγει το δρόμο της συμβίωσης του λαού μας σε ενωμένο Κράτος- συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς εγγυήσεις και παρεμβατικά δικαιώματα. Λύση με πολιτική ισότητα όπως προνοείται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Όντως, υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσουμε προκειμένου να πετύχουμε το στόχο της λύσης. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να σηκώσει τα χέρια ψηλά, να παραιτηθεί και να αφήσει την Κύπρο να διχοτομηθεί. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα, και δεν πρόκειται εμείς να το επιτρέψουμε, να θυσιάσει τις επόμενες γενιές στο βωμό της μικροπολιτικής. Είναι τώρα η ώρα να αφήσουν κατά μέρος τις παλινδρομήσεις και τα μεγάλα λόγια και να προσηλωθούν στο στρατηγικό στόχο της απελευθέρωσης και της επανένωσης.

Είναι επίσης η ώρα να αναπροσανατολιστεί η εξωτερική μας πολιτική. Δεν είναι δυνατόν να παριστάνουν ότι δεν βλέπουν τις συνέπειες που έχει η κοντόφθαλμη προσέγγιση τους που βάζει όλα τα αυγά μας σε ένα καλάθι. Πανηγύριζαν για το νόμο Ρούμπιο – Μενέντεζ ότι τάχα αίρει το εμπάργκο στην πώληση όπλων από τις ΗΠΑ σ’ εμάς. Ένα νομοσχέδιο το οποίο υποχρεώνει την Κύπρο να χαλάσει τις σχέσεις της με άλλα κράτη –μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, τη Ρωσία και την Κίνα και να γίνει πιστός ακόλουθος των ΗΠΑ. Μέχρι και να αντικατασταθεί ο αμυντικός μας εξοπλισμός με εξοπλισμό από χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Απαιτούν να απομακρύνουμε από την Κύπρο τους πιο σταθερούς μας υποστηριχτές στο Κυπριακό. Αυτούς που στήριξαν την Κυπριακή οικονομία με επενδύσεις και τουρισμό όλα αυτά τα χρόνια. Όταν τα αναδείξαμε όλα αυτά μας είπα ότι ήταν μονομερείς αποφάσεις των ΗΠΑ. Ότι δεν θα τις εφάρμοζαν.

Είχαμε πρόσφατα την ανακοίνωση της αμερικάνικης πρεσβείας στην Κύπρο για την εκπαίδευση που θα προσφέρουν οι ΗΠΑ στις ένοπλες δυνάμεις της Κύπρου, απόρροια του νομοσχεδίου.

Τι έχουν να πουν τώρα;

Δεν μας είπε ακόμα η Κυβέρνηση: οι ένοπλες δυνάμεις της Κύπρου θα εντέλλονται να υπερασπιστούν τα αμερικάνικα συμφέροντα; Θα στέλνουμε τα παιδιά μας σε επιχειρήσεις για τα συμφέροντα των ΗΠΑ; Στη βάση ποιών αρχών γίνεται αυτή η συνεργασία; Την ώρα που η κυβέρνηση Τραμπ δυναμιτίζει το κλίμα στη Μέση Ανατολή και αποσύρεται από το διεθνές σύστημα ασφαλείας, την ώρα που προκειμένου να φλερτάρει την Τουρκία κάνει τα στραβά μάτια στις προκλήσεις του Ερντογάν σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, ποιόν τελικά εξυπηρετεί αυτή η συνεργασία αν όχι τις ΗΠΑ; Ή μήπως οι κυβερνώντες αποφάσισαν η Κύπρος να γίνει το γκαρσόνι της περιοχής προκειμένου να μπορούν να παράγουν πρωτοσέλιδα περί «ισχυρών συμμάχων» για εσωτερική κατανάλωση;

Δεν είναι δυνατόν να επανέρχονται σήμερα οι κυβερνώντες σε δόγματα του παρελθόντος. Το «ανήκωμεν εις την Δύσιν» είναι δόγμα του παρελθόντος το οποίο η Κύπρος πλήρωσε με αίμα και με τη συνεχιζόμενη κατοχή. Αυτό προσπαθούν να επαναφέρουν δένοντας την Κύπρο στο άρμα των ΗΠΑ. Αντί να ακολουθήσουν εξωστρεφή, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Λυπούμαστε γιατί παρακολουθούν απαθώς τον χρόνο να περνά, αντί να το αξιοποιήσουν προς όφελος της Κύπρου. Μέχρι τη διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα δεν θα επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις. Όλο αυτό το διάστημα ο κ. Αναστασιάδης επιβάλλεται να κινηθεί προς δύο κατευθύνσεις. Να αναλάβει πρωτοβουλίες έτσι ώστε αμέσως μετά να επαναρχίσουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις για δίκαιη, υπό τις περιστάσεις, λειτουργική και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Να αναπτύξει ρητορική εντός και εκτός Κύπρου που να καλλιεργεί την ανάγκη για λύση, συμφιλίωση ειρήνη και επανένωση. Να ενώνει τους Κύπριους και όχι να τους διχάζει. Να πείθει ότι τα οφέλη από τη λύση θα είναι πολλαπλάσια από τη ζημιά που θα μας μείνει με τη διχοτόμηση.

Εμείς και όλοι όσοι αγωνίζονται για την ειρήνη έχουμε όραμα για την Κύπρο του αύριο. Έχουμε όραμα για επανενωμένη ομοσπονδιακή Κύπρος, φάρο και παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Ένα σύγχρονο πρότυπο αρμονικής συμβίωσης δύο κοινοτήτων διαφορετικής εθνικότητας, γλώσσας και θρησκείας που θα συνδιαχειρίζονται το κοινό τους κράτος. Θα είναι χώρα που θα έχει καταφέρει να διώξει τους στρατούς και θα διοχετεύει όλες της τις δυνάμεις και τους πόρους στις κοινωνικές επενδύσεις και στην οικονομική ανάπτυξη. Σε αυτή την Κύπρο θέλουμε να ζήσουν οι επόμενες γενιές και δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε μέχρι να κάνουμε το όραμα πράξη.

Και φέτος η δεξιά και η ακροδεξιά στάθηκαν αμήχανες μπροστά από τα μικρόφωνα για να πουν δύο κουβέντες για το πραξικόπημα και την εισβολή. Ούτε φέτος δεν το γύριζε η γλώσσα τους να μιλήσουν για τα εγκλήματα που διέπραξε η γριβική ΕΟΚΑ Β΄, για τα πρωτοπαλίκαρα τους που ανέμιζαν τα καλάσνικωφ και έψηναν σούβλες. Που συλλάμβαναν, βασάνιζαν και σκότωναν κόσμο. Που εκτελούσαν εν ψυχρώ όσους τολμούσαν να αντισταθούν στον φασισμό. Που όταν εισέβαλαν οι Τούρκοι φόρτωναν τα αυτοκίνητα με αριστερούς, δημοκράτες, αντιστασιακούς και τους έστελναν κατευθείαν στο θάνατο.

Ούτε φέτος τόλμησαν να μιλήσουν για τις σελίδες που λείπουν από την Κυπριακή Ιστορία. Για τις σελίδες που έγραψαν οι ήρωες μας. Ο Σωτήρης Αδάμου Κωνσταντίνου, ο Κώστας Μισιαούλης, ο Κωστάκης Ευαγόρου, ο Νίκος Φλουρέντζου, ο Κυριάκος Παπαλαζάρου, ο Αντρέας Κέστας, ο Πάμπος Χριστοφή, ο Τάσος Χριστοφή, ο Παντελής Χαραλάμπους, ο Χριστάκης Κόμπος και τόσοι άλλοι. Ούτε φέτος τόλμησαν να μιλήσουν για τις σελίδες που γέμισαν με το αίμα τους ο Γαβριήλ Θεοδοσίου, ο Ανδρέας Στυλιανού, ο Γεράσιμος Λεοντίου, ο Σωτήρης Παπαλάζαρου, ο Αβραάμ Λοϊζου, ο Ευέλθοντας Ιωαννίδης, ο Νίκος Καρασαμάνης, ο Αχιλλέας Κουρτελλής, ο Γεώργιος Αδάμου Χ’’ Στεφανής, ο Γιώργος Χαραλάμπους, ο Αντρέας Θεοδοσίου και άλλοι τόσοι.

Δεν ευκαιρεί η πολιτική ελίτ της δεξιάς να τους δαφνοστεφανώσει αυτούς.

Δεν υπάρχει τηλεοπτικός χρόνος για να τους μνημονεύσει.

Δεν περισσεύει χώρος για να γραφτούν στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας.

Ας είναι.

Θα ξεπληρώνουμε εμείς το χρέος.

Θα γίνουμε εμείς οι σελίδες που λείπουν από την Ιστορία. Θα θυμίζουμε εμείς τα ονόματα τους, τους δολοφόνους τους, τον ηρωισμό τους.

Θα είναι πάντα τα δικά μας χέρια που θα σηκώνουν ψηλά τις φωτογραφίες τους. Μέσα στη δική μας συνείδηση, μέσα στη λαϊκή συνείδηση θα λάμπουν πάντα τα ονόματα τους.

Θα είναι πάντα η δική τους θυσία που θα δυναμώνει τη φωνή μας την ώρα που φωνάζουμε «ο λαός δεν ξεχνά».

Θα είναι πάντα η δική τους θυσία που θα αντηχεί κάθε φορά που θα φωνάζουμε «ανεξαρτησία, λευτεριά, δημοκρατία».

Θα είναι κάθε φορά το δικό τους αίμα που θα δίνει ζωή σε ένα ολόκληρο Κίνημα που παλεύει, προχωρεί και βροντοφωνάζει «Η Κύπρος ανήκει στο λαό της!».