Σε έναν τρελό κόσμο, η τρέλα φαίνεται μέτρια και η λογική φαίνεται ριζοσπαστική. Γράφει η Κάιτλιν Τζόνστοουν

Δεν υπάρχουν μετριοπαθείς, κεντρικοί κεντριστές στην κεντρική αυτοκρατορία των ΗΠΑ. Δεν υπάρχουν. Δεν είναι τόσο μετριοπαθής, ο κεντρικός κεντρισμός είναι εγγενώς αδύνατη θέση. Σε έναν υγιή κόσμο...

αυτό ακριβώς θα ήταν η κυρίαρχη κοσμοθεωρία.  Αλλά δεν ζούμε σε έναν υγιή κόσμο.

Δεν υπάρχει κανένας μετριοπαθής κεντρικός πουθενά στη στενή συμμαχία εθνών που λειτουργούν ως μια ενιαία αυτοκρατορία για την εξωτερική πολιτική, επειδή αυτή η λειτουργική αυτοκρατορία βασίζεται σε δολοφονίες, τρομοκρατία, εκμετάλλευση, καταπίεση, οικοκτόνο και την αποθήκευση όπλων armageddon.

Οι άνθρωποι που υποστηρίζουν το status quo αυτής της αυτοκρατορίας ονομάζονται «μετριοπαθείς», αλλά, όπως και οι λεγόμενοι «μετριοπαθείς επαναστάτες» της Συρίας , στην πραγματικότητα είναι βίαιοι εξτρεμιστές.

Αυτή είναι η πραγματικότητα της ζωής σε έναν κόσμο που είναι βαθιά ψυχολογικά ανθυγιεινή. Εάν κάνετε μια καριέρα από τη διευκόλυνση πολέμων που προκαλούν την έκρηξη εκρηκτικών από τον ουρανό πάνω από αθώα ανθρώπινα όντα προκαλώντας το σώμα τους να σκιστεί σε θραύσματα και θαμμένο σε ερείπια, τότε αντιμετωπίζετε ως παράδειγμα ιδανικής ηγεσίας και ανταμειφθείτε με αριστοκρατικές θέσεις στην πολιτική, τους ειδικούς, τις εκδόσεις βιβλίων και το δεξαμενόπλοιο. Αν αντιταχθείτε σε αυτούς τους ίδιους πολέμους, περιθωριοποιηθείτε και λερωθείτε ως στην καλύτερη περίπτωση μια εξτρεμιστική δουλειά και στη χειρότερη περίπτωση ένας κυριολεκτικός προδότης που διεξάγει ψυψίες για μια ξένη κυβέρνηση.

Επειδή η πλουτοκρατική τάξη κατέχει την πολιτική τάξη που προωθεί τις διεφθαρμένες πλουτοκρατικές ατζέντες και την τάξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ομαλοποιεί και δικαιολογεί αυτές τις ατζέντες, έχει κατασκευαστεί μια βίαια συναίνεση ότι η διατήρηση του καταπιεστικού, εκμεταλλευτικού, παντοκεντρικού, οικοκτόνου status quo είναι ένα καλό και λογικό πράγμα κάνω. Οι φωνές που επισημαίνουν ότι αυτό είναι τρελό νυχτερίδας περιθωριοποιούνται και αγνοούνται όταν είναι δυνατόν και λερωθούν και δαιμονούνται όταν είναι απαραίτητο.

Η ικανότητα των πλουτοκρατικών ηγεμόνων μας και των ανδρών τους να το κάνουν αυτό είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο οι υπερασπιστές του status quo αποκαλούνται «κεντριστές» και «μετριοπαθείς». Δεν είναι επειδή η θέση τους είναι με κάθε τρόπο, αλλά επειδή ευθυγραμμίζονται με τη συναίνεση που έχει κατασκευαστεί σκόπιμα τεχνητά και μετατοπιστεί στο mainstream από την καθαρή δύναμη του αφηγηματικού ελέγχου .

Αυτή η συναίνεση κατασκευής μεταφέρεται στη συνέχεια από μια δυσλειτουργία στην ανθρώπινη γνώση που είναι γνωστή ως status quo bias , η οποία μας κάνει να τείνουμε να διατηρούμε το οικείο ως προεπιλεγμένη προτίμηση και να αντιλαμβανόμαστε τον κίνδυνο να χάσουμε ό, τι έχουμε πολύ λιγότερο ευνοϊκό από το κέρδος κάτι καλύτερο. Η Ψυχολογία Σήμερα εξηγεί :

Η έρευνα από τους Kahneman και Tversky δείχνει ότι οι απώλειες είναι διπλάσιες από ψυχολογική άποψη επιβλαβείς από ό, τι τα κέρδη είναι ευεργετικά. Με άλλα λόγια, τα άτομα αισθάνονται διπλάσιο ψυχολογικό πόνο από την απώλεια 100 $ από την ευχαρίστηση από την απόκτηση 100 $. Μία ερμηνεία είναι ότι προκειμένου ένα άτομο να αλλάξει πορεία από την τρέχουσα κατάσταση είναι ότι η εναλλακτική πρέπει να γίνει αντιληπτή ως διπλάσια. Αυτό υπογραμμίζει τις προκλήσεις που ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε όταν εξετάζουμε μια αλλαγή στον συνηθισμένο τρόπο που κάνουμε τα πράγματα.

Όταν τα στρατιωτικά μέλη εξετάζουν τις επιλογές τους καθώς τελειώνει το συμβόλαιό τους, πολλοί σκέφτονται να εγγραφούν εκ νέου μόνο επειδή δεν γνωρίζουν τις πολλές ευκαιρίες που υπάρχουν γι 'αυτά. Ακόμα και όταν καταλαβαίνουμε ότι το τρέχον μονοπάτι μας δεν είναι πλέον ευεργετικό ή δεν μας κάνει πλέον ευτυχισμένο, πρέπει να ξεπεράσουμε τη φυσική επιθυμία να παραμείνουμε στο μονοπάτι, εκτός εάν η εναλλακτική λύση είναι αρκετά ελκυστική. Προκειμένου να ακολουθήσουμε εύκολα μια εναλλακτική πορεία, πρέπει να πιστεύουμε ότι η εναλλακτική λύση είναι σαφώς ανώτερη από την τρέχουσα κατάσταση.

Το status quo είναι διαδεδομένο τόσο σε ασήμαντες όσο και σε σημαντικές αποφάσεις. Συχνά, καθυστερούμε αυτό που πιστεύουμε ότι είναι η ασφαλής επιλογή, απλώς και μόνο επειδή είναι η προεπιλογή. Έχοντας κατά νου τη φυσική μας τάση για το status quo θα μας επιτρέψει να αναγνωρίσουμε τη γοητεία της αδράνειας και να την ξεπεράσουμε πιο αποτελεσματικά.

Η προκατάληψη του status quo επιδεινώνεται περαιτέρω στην τρέχουσα κατάσταση μας από το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι τώρα τόσο κοντά στο χείλος της οικονομικής καταστροφής και τόσο τρομοκρατημένοι για το τι μπορεί να τους συμβεί αν τα πράγματα αλλάξουν με ξαφνικό και απρόβλεπτο τρόπο. Το αποτέλεσμα αυτού είναι ότι τώρα έχετε την πλειοψηφία των ανθρώπων στην πιο κυρίαρχη χώρα στη γη που υποστηρίζει τη φιλοσοφία «αργής σταδιακής αλλαγής» του λεγόμενου κεντρισμού, η οποία στην πράξη πάντα κατέληγε χωρίς καμία απολύτως αλλαγή. Εν τω μεταξύ, το οικοσύστημα μας πεθαίνει και οι ΗΠΑ κλιμακώνουν τις πυρηνικές εντάσεις με τη Ρωσία και την Κίνα και όλοι γίνονται όλο και πιο τρελοί και άθλιοι κάτω από το καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό καθεστώς.

Αναρριχηθήκατε ποτέ σε ένα δέντρο όταν ήσασταν παιδί και κολλήσατε επειδή φοβόσασταν να κατεβείτε; Είναι μια κοινή εμπειρία για πολλούς από εμάς. Χάνετε τη χαρά της ανάβασης και είστε τόσο ευχαριστημένοι με τον εαυτό σας στο πόσο καλά κάνετε, τότε ξαφνικά παρατηρείτε ότι τα κλαδιά γίνονται πολύ πιο λεπτά και ο άνεμος αρχίζει να σας ταλαντεύεται μπρος-πίσω και ξαφνικά κοιτάζετε κάτω και τρομοκρατημένος.

Ίσως κάλεσες τη μητέρα σου και αυτή βγήκε και σου είπε να κατεβείς, καλώντας «Δεν μπορείς να μείνεις εκεί!» Και ήξερες ότι είχε δίκιο, αλλά εκείνη τη στιγμή η ιδέα να κοιτάς κάτω και να αφήσεις τα λεπτά κλαδιά που προσκολλούσες να νιώθεις τόσο πιο τρομακτικό από το να μένεις στην επισφαλή και μη βιώσιμη θέση σου.

Εκεί ακριβώς βρισκόμαστε τώρα με το status quo bias στην τρέχουσα κατάσταση μας. Οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, αλλά βρίσκονται σε τόσο επισφαλή θέση που ο κίνδυνος αλλαγής αισθάνεται πολύ τρομακτικό για να κάνει το άλμα και να εξαναγκάσει την απόκλιση από την πορεία μας προς την καταστροφή.

Αλλά αυτή είναι η μόνη μας επιλογή αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως είδος. Γνωρίζουμε ότι καταφέραμε να κατεβούμε από τα δέντρα που κολλήσαμε ως παιδιά και ξέρουμε ότι η μητέρα μας ήταν τόσο σωστή όσο αυτή η μικρή εσωτερική φωνή μέσα μας είναι τώρα: δεν μπορούμε να μείνουμε εδώ. Πρέπει να ξυπνήσουμε από τη διαχείριση της αφηγηματικής κατάστασης και να βρούμε έναν τρόπο να κατεβούμε από την επισφαλή και μη βιώσιμη θέση μας στο σταθερό έδαφος της λογικής.

_____________________

Ευχαριστώ για την ανάγνωση! Ο καλύτερος τρόπος για να περιηγηθείτε στους λογοκριστές του Διαδικτύου και να βεβαιωθείτε ότι βλέπετε τα πράγματα που δημοσιεύω είναι να εγγραφείτε στη λίστα αλληλογραφίας για τον ιστότοπό μου , η οποία θα σας ειδοποιεί μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για όλα όσα δημοσιεύω.