«Ευάλωτοι είμαστε εμείς, όχι οι γύφτοι»*Γράφει ο Γιώργος Παράσχος

Πριν 30 χρόνια μετά από δημοπρασία πήρα να κατασκευάσω ένα σχολικό συγκρότημα στο Πλατύ Ημαθίας.

Το Πλατύ βρίσκεται σε έναν απέραντο εύφορο κάμπο και έχει οικισμούς δορυφόρους. 

Σε έναν από αυτούς έγινε το σχολείο προκειμένου να συγκεντρώνονται και να σπουδάζουν τα παιδιά των διαφόρων οικισμών....

 Όταν τελείωσε η δημοπρασία οι συνάδελφοι μηχανικοί που ήταν από την Ημαθία γελώντας μου ευχήθηκαν καλά ξεμπερδέματα. Ήξερα ότι η περιοχή, εύφορη ούσα, είχε πολλούς γύφτους αλλά δεν φανταζόμουν αυτά που υπέστην.

Ό,ποτε έστελνα σίδερα για κάθε φάση του εξοπλισμένου σκυροδέματος σκελετού του σχολείου, υπολογισμένα από τα σχέδια για τον οπλισμό θεμελίων-υποστυλωμάτων-πλακών κλπ, πάντα κατά την τοποθέτηση μου έλειπαν πολλά κιλά σιδήρου.

Το προηγούμενο βράδυ οι γύφτοι με «ελάφρυναν» από το βάρος του σιδήρου.

Σε λίγο καιρό η ασφαλιστική έπαψε να καλύπτει τις ζημιές αυτές και η τεχνική υπηρεσία του δημοσίου σε κάθε κλοπή έκανε επιτροπή για αυτοψία και αφού μεσολαβούσαν μήνες γραφειοκρατίας μου κάλυπτε μέρος της χασούρας.

Ήταν μια οικονομική αιμορραγία και μια συνεχής ψυχοφθόρα διαδικασία. Αναγκάστηκα να πληρώσω σεκιούριτι γιατί κανένας άνθρωπος δεν αναλάμβανε φύλακας.

Παρ’ όλα αυτά όταν έκανα την τοιχοποιία μου έκλεψαν την μπετονιέρα. Ευτυχώς, τα υδραυλικά ήταν από πλαστικούς σωλήνες.

Όταν έκανα τις ηλεκτρικές καλωδιώσεις και έβαλα τους πίνακες, σταμάτησε η χρηματοδότηση του έργου μέχρι να εγκριθούν οι πιστώσεις της επόμενης χρονιάς. Έτσι, έφραξα με σιδερένιες κατασκευές τις πόρτες και τα παράθυρα και περίμενα αρκετούς μήνες για να επαναχρηματοδοτηθεί ένα έργο που μου είχε γίνει βραχνάς.

Όταν εγκρίθηκαν οι νέες πιστώσεις και πήγαμε για να συνεχίσουμε τις εργασίες δεν βρήκαμε ούτε τις σιδεριές ασφαλείας, ούτε τα ηλεκτρικά καλώδια, ούτε τους πίνακες. Άντε πάλι επιτροπές για να αποζημιωθω με τρεις και εξήντα.

Είδα και έπαθα να βάλω τα αλουμίνια με σιδεριές ασφαλείας στα παράθυρα του ισογείου και τις σιδερένιες πόρτες. Μέχρι να τελειώσω είχα απώλειες και από αυτά.

Περιττό να πω ότι σε κάθε κλοπή έκανα καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, διότι οι καταγγελίες για τέτοια περιστατικά ήταν πολλές και όπως εξωυπηρεσιακά μου είχε πει ένα όργανο “αυτή είναι η κατάσταση εδώ και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, αφού είμαστε λίγοι και οι κλοπές παρά πολλές”.

Υπόψη, το έργο αφορούσε σχολείο που θα φιλοξενούσε τα δικά τους παιδιά.

Εν τω μεταξύ ένας κάτοικος μου υπέδειξε το που ζει ο “βασιλιάς” των γύφτων. Πήγα και είδα μια κιτς βιλάρα όπου στο πάρκινγκ υπήρχε μια BMW και μια Μερσεντές και στο πίσω μέρος της αυλής ένα τεράστιο στοκ από χάλκινους σωλήνες της ΔΕΗ, φρεάτια από τις εθνικές οδούς, σωλήνες άρδευσης του κάμπου, αλουμίνια κλπ χρηματιστηριακά μέταλλα. Προφανώς όλα “αγορασμένα” με τιμολόγια ..του αέρα.

Δικηγόρος που έχει παντρέψει προνομιούχα γύφτισσα στο Ζεφύρι μου διηγήθηκε για την χλιδή και τον χορό δεκάδων χιλιάδων ευρώ που έγινε για τον γάμο της.

Εάν πάει κανένας πάνω από την Περιφερειακή της Θεσσαλονίκης θα δει τις πολλές βίλες γύφτων που “βγάζουν” μάτια.

Προφανώς όλα αυτά είναι από “νόμιμες” δραστηριότητες.

Τι θα πει εκπρόσωπος των γύφτων;

Αντί να ενσωματωθούν και να γίνουν κανονικοί πολίτες, έστω και με το ζόρι, και να πληρώνουν φόρους, να υπακούουν στους νόμους και να έχουν ίσα δικαιώματα με όλους τους πολίτες, το πολιτικό σύστημα ανέχεται αυτήν την κατάσταση για λόγους ψηφοθηρίας.

Όταν τα λέει κάποιος αυτά τον αποκαλούν ρατσιστή αντιστρέφοντας την λογική, αφού ουσιαστικά προτείνει την αναγνώριση τους ως ισότιμων πολιτών.

Ζούμε στην χώρα του παραλόγου.

Έτσι είχε χαρακτηριστεί ο Θάνος Τζήμερος το 2013, όταν στο άρθρο του με τίτλο “εφτά Ρομά σ’ ένα δωμα” έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν στον αιώνα μας να επιτρέπεται η νομαδική ζωή κι ότι ενώ η ΕΕ έχει δώσει στην χώρα μας δισεκατομμύρια για την ενσωμάτωση των Ρομά, αυτά πήγαν σε κάποιες τσέπες χωρίς να αλλάξει τίποτα.

Οι γύφτοι πριν από τις εκλογές πουλάνε την ψήφο τους, μέσω «εκπροσώπων» στα κόμματα εξουσίας και αυτό είναι καθεστώς.

Παρά τον σεβασμό που τρέφω στο πρόσωπο του κ.Τσιόδρα ως επιστήμονα και ως άνθρωπο που αγαπά τον συνάνθρωπό του, πιστεύω οτι κάνει λάθος εκτίμηση εμπιστευόμενος ή αναγνωρίζοντας τις ανάγκες των γύφτων.

Ευάλωτοι είμαστε εμείς κ.Τσιόδρα που λόγω κορονοϊού είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας και υφιστάμεθα οικονομική καταστροφή. Οι Ρομά δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να προσφέρουν ή να προστατέψουν όχι μόνο την κοινωνία, αλλά ούτε την ίδια τους την οικογένεια. Με την ανοχή ή και την συνενοχή της πολιτείας, ζούνε μέσα στην παρανομία, με επιδόματα, ενώ δεν πληρώνουν φόρους.

Αποδιοπομπαίοι τράγοι οι γύφτοι, γιατί; Τους κατηγόρησε ποτέ για κάτι αδίκως;

Ποιός τους απαγόρευσε να σπουδάσουν, να εργαστούν, να ζήσουν αξιοπρεπώς; Ποιός μπορεί να τους απαγορεύσει οτιδήποτε, αν δεν μπορεί να τους απαγορεύσει την κυκλοφορία λόγω πανδημίας; Γιατί δικαιούνται ίδια περίθαλψη όπως όλοι; Πλήρωσαν ποτέ για την περίθαλψή τους;

Εμείς είμαστε οι ευάλωτες ομάδες κ. Τσιόδρα.

Εκείνοι, θα παραμείνουν κινητές υγειονομικές βόμβες, που με αδιαφορία και θράσος, θα φτύνουν τους αστυνομικούς, για να τους καταγγέλουν αν αντιδράσουν και θα μετακινούνται ελεύθερα, ακριβώς όπως οι λαθρομετανάστες.

Μια ολόκληρη Θεσσαλία θα ζήσει σε συνθήκες καραντίνας, γιατί το κράτος δεν μπορεί να τιθασεύσει τους γύφτους και αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε να “σκάει” σε διάφορες περιοχές της χώρας όπου είναι οι καταυλισμοί των γύφτων και των λάθρο.

Όμως, μετά τις αρχές Μαϊου πρέπει να αρθούν σιγά σιγά οι περιορισμοί.

Δεν είναι δυνατόν η χώρα να σέρνεται πίσω από την αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης στο να αντιμετωπίσει δραστικά τα φαινόμενα της απειθαρχίας των γύφτων και των λαθρομεταναστών, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πολίτες έχουν πειθαρχήσει στους κανόνες ώστε να βγούμε από το τούνελ και ξέρουν πλέον ότι πρέπει να προσέχουν όσον αφορά τον συνωστισμό και την καθαριότητα μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο, όμως κάθε μέρα που περνά καταστρέφονται οικονομικά.

Πρέπει να περάσουμε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην επόμενη φάση αντιμετώπισης του ιού, πριν χρεοκοπήσουμε όλοι, γιατί τότε όλες οι επιπτώσεις θα είναι μακροχρόνιες και πολύ πολύ χειρότερες.