Αμετροέπεια (υποκρισία ή συνωμοσία;). Γράφει ο *Ηλίας Σταμπολιάδης Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης. ΠΙΝΑΚΕΣ ΘΑΝΑΤΩΝ. ΣΤΟ 1% ΑΠΟ ΜΑΛΑΚΟΪΟ

Ο σωματικός θάνατος είναι το μόνο πράγμα που μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι είναι η κατάληξη κάθε ζωντανού οργανισμού, ακόμη και αν δεν μπορούμε να προβλέψουμε τον χρόνο που θα συμβεί.Η ιατρική επιστήμη μας βοηθάει σε ορισμένες περιπτώσεις να παρατείνουμε τον χρόνο αυτό και προσφέρει κάποια ανακούφιση. Προφανώς οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να δίνουν περισσότερη έμφαση σε εκείνα τα αίτια που προκαλούν τους περισσότερους θανάτους, όχι τόσο για να κάνουν τους συνανθρώπους μας αθανάτους αλλά να τους δώσουν την ευκαιρία μίας δημιουργικής ζωής, ιδίως στους νέους και στα παιδιά....

Στον παρακάτω πίνακα παρατίθενται στοιχεία από το worldometer που αφορούν τους ετήσιους θανάτους παγκοσμίως για το 2020 μέχρι τις 12:45 της 21^ης  Απριλίου.

 

Από τον πίνακα αυτό βλέπει κανείς ότι οι θάνατοι από τον κορωνοϊό μέχρι την ώρα καταγραφής αποτελούν το 1,0% του συνόλου και εάν πει κάποιος  ότι μέχρι το τέλος του έτους θα αυξηθούν η απάντηση είναι ότι το ίδιο θα κάνουν και οι υπόλοιποι και προφανώς η μεταβολή σαν ποσοστό % θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα. Τα νούμερα επομένως είναι συγκρίσιμα και βλέπει κανείς ότι οι θάνατοι από μεταδοτικές ασθένειες και η παιδική θνησιμότητα είναι στην πρώτη γραμμή μαζί με τον καρκίνο. Όσον αφορά τους πρώτους, που προφανώς συμβαίνουν στις υπανάπτυκτες χώρες, οφείλονται στις συνθήκες ζωής τους και αφορούν το 1/3 των συνολικών θανάτων  (35%) αλλά κανείς δεν διανοήθηκε να λάβει μέτρα προστασίας ή να επιβάλλει οικονομικά μέτρα στον υπόλοιπο πληθυσμό της γης υπέρ αυτών. Αντιθέτως, αφήνουν τα έθνη αυτά να τα βγάλουν πέρα μόνα τους ενώ παράλληλα εκμυζούν τον πλούτο τους.  Είναι αυτό που είπε ο Χριστός για τους γραμματείς και φαρισαίους και ισχύει τώρα για τα πλούσια έθνη που δημιουργούν θόρυβο για τον κορωνοϊό «Διυλίζετε τον κώνωπα και αφήνετε την κάμηλο».

Ας δούμε όμως και την πραγματική σημασία του κορωνοϊού για δύο από τα  πολιτισμένα έθνη, ένα με μεγάλες επιπτώσεις και ένα με μεγαλύτερη επιτυχία στην αντιμετώπιση του ιού, σύμφωνα με στοιχεία του πίνακα 2.

​ 

Για την Ιταλία, μέχρι στιγμής, οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις 20.000 αλλά έχουν όμως ξεπεράσει το μέγιστο του ημερήσιου ρυθμού ο οποίος μειώνεται συνεχώς και θεωρούμε ότι θα φθάσουν στις 30.000 συνολικά. Για την Ελλάδα, σύμφωνα με τον αρχικό δυσοίωνο ρυθμό, είχαν προβλεφθεί 1.800 θάνατοι αλλά χάριν στα μέτρα και κυρίως τις ικανότητες των Ελλήνων ιατρών, τους οποίους και ευχαριστούμε, δεν φαίνεται να ξεπεράσουν  τους 150 και συγκρίνονται με τους περυσινούς θανάτους από γρίπη που ήταν 154 (έκθεση ΕΟΔΥ, Γρίπη 2018-2019).

Στον πίνακα 2 φαίνεται ότι τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα οι μέσοι ετήσιοι θάνατοι αποτελούν περίπου το 1,2% του πληθυσμού. Οι προβλεπόμενοι θάνατοι από τον κορωνοϊό αποτελούν για μεν την Ιταλία το 4,17%  του συνόλου των ετησίων θανάτων και αντιστοιχούν στο 0,049% του πληθυσμού. Για την Ελλάδα η δυσμενής πρόβλεψη, με ελάχιστα απαραίτητα  μέτρα,  θα ήταν το 1,43% των συνολικών ετησίων θανάτων ή το 0,017% του πληθυσμού, ενώ με τα ληφθέντα αυστηρά μέτρα και την επιδεξιότητα των ιατρών μας, τα θύματα του κορωνοϊού μειώθηκαν στο 0,12% των συνολικών θανάτων ή το 0,001% του πληθυσμού.

Μετά από τα στοιχεία των πινάκων 1 και 2 καθώς και από το γεγονός ότι το πλείστο των θυμάτων του κορωνοϊού  έχουν υποκείμενα νοσήματα διερωτάται κανείς σε τί όλη αυτή η φασαρία για τον κορωνοϊό; Αρχικά υπήρξε η ανησυχία λόγω της άγνωστης φύσης του, αλλά και της γρήγορης μεταδοτικότητας του, που στην κορύφωση του φαινομένου αποκάλυψε την ανεπάρκεια των υγειονομικών συστημάτων και των πλέον πλουσίων χωρών. Παρά ταύτα ο αριθμός των θανάτων που αποδίδονται  στον ιό  δεν παύει να είναι ένα μικρό ποσοστό των ετησίως αναμενομένων θανάτων και μάλιστα οι θάνατοι εκ του ιού κατά συντριπτική πλειονότητα συμβαίνουν σε άτομα με υποκείμενα νοσήματα και στην ουσία δεν συνιστούν επιπρόσθετη επιβάρυνση του μέσου κύκλου ζωής.

Τα περί πληρότητας του συστήματος υγείας και των νεκροταφείων αποτελούν αστεία προσέγγιση όταν οι αποδιδόμενοι στον ιό θάνατοι έχουν υποκείμενα σοβαρά νοσήματα. Αυτό που σίγουρα φαίνεται είναι η στιγμιαία ανεπάρκεια των συστημάτων που έχουν βασιστεί στην οικονομική εκμετάλλευση της ιατρικής περίθαλψης και η αδιαφορία τους για τον άνθρωπο, όπως δείχνει η βαρβαρική συμπεριφορά χωρών του βορρά που μέχρι πρότινος θεωρούντο πολιτιστικό υπόδειγμα προς μίμηση.

Σε παλαιότερες εποχές σε περίπτωση λοιμών ετίθεντο σε περιορισμό μόνο τα κρούσματα της νόσου ενώ τώρα για πρώτη φορά τα περιοριστικά μέρα εφαρμόζονται στο σύνολο του πληθυσμού. Τα γενικά αυτά μέτρα θεωρούνται υπερβολικά καθόσον δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στον γενικό πληθυσμό όπως: Οικονομικά, που πλήττουν κυρίως τις ασθενέστερες τάξεις, και ψυχολογικά, λόγω της δημιουργουμένης φοβίας έναντι του θανάτου αλλά και της ανασφάλειας που ενσπείρεται σε έναν αστικό κατά το πλείστο πληθυσμό, εξαρτώμενο από την λειτουργία του συστήματος. Με τα μέτρα αυτά ο πληθυσμός υποβάλλεται στην θέληση μη εκλεγμένων μειονοτήτων που ελέγχουν την πλειοψηφία  των πόρων  του πλανήτη, πράμα που απαιτεί ένα υπάκουο και χειραγωγήσιμο κοινό.

Βασική απόδειξη περί της προσπάθειας μετατροπής του κόσμου σε ένα φοβισμένο και υπάκουο πλήθος είναι και η καταπολέμηση κάθε ελπίδας προερχόμενης έξω από το σύστημα και που σε κάθε λαό αποτελεί την βάση διαμόρφωσης του πολιτισμού του. Για την χώρα μας αναφέρομαι συγκεκριμένα στο κλείσιμο των Εκκλησιών, την κατασυκοφάντηση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας και την υποβάθμιση της παγκόσμιας νίκης κατά του θανάτου που σηματοδοτεί η Ανάσταση του Χριστού και μάλιστα σε μία χρονική στιγμή υποχώρησης του ιού χάριν στις ικανότητες των Ελλήνων ιατρών.

Αποδεικνύεται τελικά ότι ο τρομερός ιός που προκλήθηκε, είτε από ανθρώπινη ασέβεια κατά της φύσεως, είτε από εσκεμμένη ενέργεια πολεμικής χρήσης, στην πλειοψηφία του μπορεί να καταπολεμηθεί με τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα, όπως απέδειξαν οι Έλληνες ιατροί.

Η προτεινόμενη ανάγκη γενικού εμβολιασμού, με πατενταρισμένα για οικονομική ωφέλεια φάρμακα, ήδη ενσπείρει ανησυχίες για χειραγώγηση του πληθυσμού και δημιουργεί αμφιβολίες και έλλειψη εμπιστοσύνης για το παγκόσμιο σύστημα και τις από αυτό εξαρτώμενες εθνικές κυβερνήσεις.

Τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν απέδειξαν περίτρανα ότι σε περίπτωση ανάγκης το κάθε έθνος αφήνεται να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του από μόνο του ακόμη και σε υποτιθέμενους συνασπισμούς αλληλεγγύης με κραυγαλέο παράδειγμα την ΕΕ που εκθειάζουν οι ευρωλιγούρηδες.

Οποιαδήποτε ξένη βοήθεια υπόκειται στους κερδοσκοπικούς όρους του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος  και αυτού που εκδίδει το χρήμα. Αυτό που αποτελεί τον κύριο πυλώνα στήριξης της οικονομίας ενός ανεξάρτητου έθνους οι δικοί μας λακέδες το έχουν προ πολλού παραχωρήσει σε ξένες βδέλλες που απομυζούν τον κόπο του λαού μας.

Φτάνουν πια τα μέτρα που θα πρέπει να τα πληρώσουμε με νέα μνημόνια, ντροπή να μας κυριαρχήσει ο φόβος του θανάτου. Έτσι θα αντιμετωπίσουμε τους γκρίζους λύκους που ουρλιάζουν πίσω από τα συρματοπλέγματα και τα γεωτρύπανα  που διεκδικούν  το Αιγαίο; Τα μέτρα να περιοριστούν μόνο στις ευπαθείς ομάδες, φτάνει πια η υποτέλεια των πολιτικών, κομματικών συμμοριών όλων των ιδεολογιών, ντροπή στους αρχιερείς που μετέτρεψαν την Εκκλησία του Χριστού σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου.

*Ηλίας Σταμπολιάδης

Μηχανικός Μεταλλείων Μεταλλουργός

Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης