Ο ΣΥΡΙΖΑς ως κοινωνικό φαινόμενο ανάλογο με το να ανακατεύεις τα σκατά σ' εναν βόθρο...Γράφει ο Κώστας Κάπος

Κάποιοι φίλοι και περαστικοί από το ταπεινό μου ντουβάρι, με κατηγόρησαν ότι τρέφω κάποιο "μένος" εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα και είμαι δεξιάτζα του κερατά.Να σας εξηγήσω λοιπόν το σκεπτικό μου, αγαπημένοι μου φίλοι και αντίπαλοι, για να καταλάβετε γιατί έχω αυτή την επικριτική ματιά στα τεκταινόμενα μέσα στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης:...  Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπροσώπησε ΠΟΤΕ κάποια κοινωνική ή οικονομική Τάξη και δεν είχε ΠΟΤΕ κάποια παγιωμένο ιδεολογικό στίγμα που θα μπορούσε κάποιος να ταυτιστεί. Υπήρξε ένα συνονθύλευμα διαφόρων ατόμων που για δικούς τους λόγους ουσιαστικά αρνούνται τη λειτουργία της Κοινωνίας, όπως τουλάχιστον την αποδέχεται η πλειοψηφία του κόσμου και πετάνε τη σκούφια τους για οποιαδήποτε συγκρουσιακή πολιτική, νομίζοντας ότι θα αρπάξουν τα μεζεδάκια που θα πέσουν από το τραπέζι.  Το συνονθύλευμα αυτό λοιπόν, βρήκε έναν ανερμάτιστο και αμόρφωτο ηγέτη, ο οποίος υπήρξε αρκούντως χαρισματικός επικοινωνιακά, τουλάχιστον σε ανθρώπους που αρέσκονται να ακούν τσιτάτα και συνθήματα και όχι εμπεριστατωμένες αναλύσεις και λογικά επιχειρήματα και τους έπεισε, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια ότι θα τους απαλλάξει από όλα τα δεινά που εν πολλοίς εμείς οι ίδιοι προκαλέσαμε σταδιακά στον εαυτό μας. Και το έκανε, δείχνοντάς τους "εχθρούς", "στόχους" και αποδιοπομπαίους τράγους.  Και ο "ηγέτης" αυτός, έχοντας πλήρη συναίσθηση της ανεπάρκειάς του (βλέπετε, δεν ήταν ο πρώην πρόεδρος του τμήματος Οικονομικών του Berkeley, Α.Γ. Παπανδρέου), φρόντισε ώστε ΚΑΝΕΝΑΣ συνεργάτης του να μην διαθέτει περισσότερα προσόντα (!!) από τον ίδιο, ακριβώς όπως έπραττε ο πρώην τραμπούκος των δρόμων Iωσήφ Στάλιν όταν αναρριχήθηκε στην ηγεσία του ΚΚΣΕ. Μόνο έτσι ένοιωθε ασφαλής και με το ζόρι ανέχθηκε κάποιον Οξφορδιανό Τσακαλώτο, γιατί κατάλαβε ότι με τους Ευρωπαίους δεν μπορούσε να βάλει κάποιον Βαρουφάκειο καραγκιόζη.  Και ο Άρχοντας των Μυγών, μας κυβέρνησε 4,5 χρόνια, διώκοντας την Αριστεία, την Εργατικότητα, την Ιδιωτική Πρωτοβουλία και τη Μόρφωση, ό,τι ακριβώς στερείτο ο ίδιος, δηλαδή.    Στο τέλος τους πούλησε όλους και αρμενίζει σε σοσιαλδημοκρατικά μονοπάτια, ελπίζοντας να καταπιεί ό,τι έμεινε από το ΠΑΣΟΚ.  Σέβομαι το ΚΚΕ γιατί, όσο κι αν δεν συμφωνώ με τις θέσεις του, παραδέχομαι ότι έχει μια ΣΤΑΘΕΡΗ ιδεολογία που γνωρίζουν πολύ καλά ότι ΔΕΝ θα τους δώσει ΠΟΤΕ την Εξουσία στην Ελλάδα. Τουλάχιστον πιστεύουν σε κάτι, όσο απεχθές ή ουτοπικό κι αν φαίνεται σε κάποιους. Δεν έγιναν ΚΚΕδες για να αρπάξουν κάποια κουτάλα.  Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν κατάφερε να γίνει τίποτα περισσότερο από ένα Τσίρκο γεμάτο αμόρφωτους και φωνακλάδες κλόουν, κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση του "Ηγέτη" τους, όχι γιατί δεν μπορούσε να βρει καλύτερους (π.χ. ο Γ.Γ. του Υπουργείου Υποδομών Ηλίας Ξανθάκος είναι φίλος, παλιός συνεργάτης και εξαίρετος Επιστήμονας που τον σέβομαι απεριόριστα) αλλά γιατί...    άφησε να κάνουν κουμάντο τα κατακάθια, με τα οποία ένοιωθε άνετα.  Προσωπικά, εάν ψήφισα τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη (τον διαφοροποιώ από τον Βούδα της Ραφήνας), είναι επειδή αυτό το κόμμα εξακολουθεί και λειτουργεί μέσα στα πλαίσια του Κοινοβουλευτισμού και των Θεσμών και σέβεται τους "αρμούς της Εξουσίας".   Παραμένω όμως αμετανόητα ανεξάρτητος.  Εν ολίγοις, τον ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα "κόμματα διαμαρτυρίας", δεξιά και αριστερά ΔΕΝ τα αντιμετωπίζω ως πολιτικά κόμματα, αλλά ως κοινωνικό φαινόμενο, ανάλογο με το να ανακατεύεις τα στάσιμα νερά ενός βάλτου. Όλα τα σκατά ανεβαίνουν στην επιφάνεια...  Δεν είναι λοιπόν Ιδεολογική η διαφορά μου, φίλοι μου, τα ίδια ακριβώς θα ένοιωθα για όλους αυτούς τους κεφτέδες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ακόμα κι αν ήμουν Αριστερός, γιατί υπήρξαν ένα καρκίνωμα στην αισθητική και τις αξίες μου και ελπίζω να μην ξαναγυρίσουν για να ολοκληρώσουν την καταστροφή, που μπορεί να ΜΗΝ είναι Οικονομική, αλλά θα είναι σίγουρα Πολιτισμική.  Φιλούθκια!