Ενας Λιβανέζος, μουσουλμάνος «κάνει κήρυγμα» στην Ελληνική Αριστερά για το μεταναστευτικό

Ο Imad Karim είναι Λιβανέζος σκηνοθέτης που ζει στη Γερμανία. Με αφορμή την αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ, που σηματοδοτήθηκε με τη δήλωση του κ. Τσίπρα ότι στηρίζει το κλείσιμο των συνόρων, ο Καρίμ έγραψε ένα σημείωμα, υποστηριτικό της πολιτικής που ασκεί η Ελλάδα, για να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό, μετά την υβριδική επίθεση που δέχεται πρόσφατα από την Τουρκία....

Το σημείωμα του Καρίμ είναι ενδιαφέρον από μόνο του, γιατί ο ίδιος είναι μουσουλμάνος και γνωρίζει τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος και ταυτόχρονα είναι απελευθερωμένος από στερεότυπα και ιδεοληψίες.

Επίσης, ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι απόψεις τέτοιες, σαν του Λιβανέζου σκηνοθέτη δεν “περνούν” σε κανένα μέσο στη Γερμανία, τηλεόραση, ραδιόφωνο και εφημερίδα και ο μόνος τρόπος είναι αυτές να παρουσιάζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ακολουθεί το κείμενο:

Η Ελλάδα του σήμερα είναι η Γερμανία του αύριο, του μεθαύριο και του παραμεθαύριο, ή δεν ξέρω, παραδίδομαι!

Αυτοί οι Έλληνες κομμουνιστές ξύπνησαν επιτέλους. Τώρα ξέρουν ότι σύντομα η πατρίδα τους και η ελεύθερη δυτική κουλτούρα τους θα χαθούν αν εξακολουθήσουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιδεαλιστικά.

Ούτε εχθροί των ξένων είναι, ούτε ακροδεξιοί, άνθρωποι είναι που θέλουν να επιβιώσουν και δεν θέλουν να χάσουν την πατρίδα τους, τις παραδόσεις τους, τον πολιτισμό τους και το ελεύθερο τρόπο της ζωής τους.

Η επονομαζόμενη “προσφυγική κρίση” μπορεί να λυθεί, όταν σταματήσει ο κόσμος να την αποκαλεί “προσφυγική κρίση”, παρά αποτέλεσμα της κακής οικονομικής διαχείρισης, του θρησκευτικού φανατισμού, και κυρίως ως καταστρεπτική συνέπεια ενός ηλίθιου υπερπληθυσμού.

Κανείς πρέπει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, για όσο καιρό μπορεί ακόμα.

Δείτε τις πατρίδες αυτών των ανθρώπων πριν από 30, 40 ή 50 χρόνια. Υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί αλλά επίσης και υγιείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι πόλεις δεν είχαν χάσει ακόμη τους πράσινους πνεύμονές τους. Τα ποτάμια και οι θάλασσες ήταν ακόμα καθαρά. Σήμερα κυριαρχούν πλατιά φτώχεια και μια λεπτή διεφθαρμένη πλούσια ανώτερη τάξη, η οποία υποστηρίζεται από τον ισλαμικό κλήρο.

Υπάρχουν παντού παραγκουπόλεις, βρωμιά, ελλειπείς συνθήκες υγιεινής, ασθένειες, καταπίεση των γυναικών και των αντιφρονούντων, θρησκευτικός φανατισμός, μίσος και ο ψευδεπίγραφος ρόλος του θύματος.

Η εποχή εκεί μοιάζει με την εποχή στην Ευρώπη πριν από τετρακόσια χρόνια.

Αν κανείς αφήσει τα σύνορα ανοιχτά, θα πάρει μαζί και τα τετρακόσια χρόνια, θα τα διαιρέσει δια του δύο (οι δύο πολιτισμοί, αυτόν των νεοαφιχθέντων, και αυτόν της κοινωνίας που τους υποδέχεται) και παίρνει ως δώρο μια επιστροφή διακόσια χρόνια πίσω. Τα ανοιχτά σύνορα δεν είναι τίποτα άλλο από μια μηχανή του χρόνου που λειτουργεί με την όπισθεν.

Όχι, η Ευρώπη δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων.

Οι άνθρωποι πρέπει να βοηθηθούν στις χώρες τους και αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο αν οι αποξενωμένοι από την πραγματικότητα αριστεροί και τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα στην Γερμανία και στην Ευρώπη σταματήσουν να μεταχειρίζονται τους ανθρώπους αυτούς σαν παιδιά, και κυρίως αν όλοι απαιτήσουν ανάληψη προσωπικής ευθύνης από αυτούς τους ανθρώπους.

Όποιος απαιτεί ανοιχτά σύνορα, είναι στην πραγματικότητα κάποιος ο οποίος πιστεύει ότι με την ανάληψη των “προσφύγων” έχει εφεύρει την πανάκεια.

Μετάφραση: Ελίνα Σκαρπαθώτη
Από την προσωπική σελίδα του Imad Karim
infognomonpolitics.gr