Κυπριακό: Δεν μπορεί να πλαγιάσεις στο κρεβάτι με ένα φίδι, Άντρο… Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Το ερώτημα είναι το εξής: Μπορεί να συσταθούν φυσιολογικές σχέσεις με τη σημερινή Τουρκία; Είναι δυνατόν αυτό; Το ερώτημα ισχύει για όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά εμείς ας κοιτάξουμε την Κύπρο. Και τις δύο πλευρές. Και την τουρκική πλευρά και την ελληνοκυπριακή πλευρά....

Σύμφωνα με την τουρκική πλευρά, μπορούν. Μπορούν να συσταθούν τέτοιες σχέσεις! Έτσι είναι και σύμφωνα με μερικούς οπαδούς της λύσης και της ειρήνης στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Μπορούν να συσταθούν! Καταλαβαίνω εκείνους στη δική μας πλευρά. Δεν καταλαβαίνω τους Ελληνοκύπριους. Αυτοί εδώ σε εμάς θεωρούν τον εαυτό τους ένα ενιαίο σύνολο με την Τουρκία. «Τούρκοι είμαστε και εμείς και εκείνοι», λένε. Δεν διαφέρουμε σε τίποτα! Ίδια είναι η θρησκεία μας, η γλώσσα μας, το έθνος μας! Δεν είναι κατακτητές, είναι απελευθερωτές! Γι’ αυτούς δεν κάνει διαφορά όποιος και αν είναι στην εξουσία στην Άγκυρα, όποιο και αν είναι το καθεστώς! Δημοκρατικό, φιλελεύθερο, φασιστικό! Αν θέλει ας είναι ισλαμικός νόμος. Ας είναι ο Χίτλερ! Ας είναι ο Μουσολίνι! Ας είναι ο Σαντάμ! Δεν κάνει καμία διαφορά!

Θέλει ας στήσει στο εκτελεστικό απόσπασμα εκατό άτομα. Ας συλλαμβάνει και ας φυλακίζει πέντε χιλιάδες άτομα καθημερινά. Ας μην μείνει γυναίκα και παιδί που να μην έχει υποστεί βιασμό. Οι δρόμοι ας γίνουν αδιάβατοι από τα πτώματα. Αυτά δεν ενδιαφέρουν καθόλου αυτούς εδώ σε εμάς. Πάλι θα βγαίνουν στο βήμα, θα ανεμίζουν σημαίες και θα λένε «Ο δρόμος μας είναι ο δρόμος της Τουρκίας».

Εμείς είμαστε έτσι, κατανοητό, αλλά τι συμβαίνει στα αδέλφια μας τους Ελληνοκύπριους; Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού λέει «θέλουμε να καταστήσουμε φυσιολογικές τις σχέσεις μας με την Τουρκία». Πώς θα τις καταστήσει φυσιολογικές; Είμαι πολύ περίεργος. Βλέπει ένα τέτοιο φως εκεί; Εμείς δεν μπορούμε να το δούμε. Αν το βλέπει, να το δείξει και σε εμάς! Να καταλάβουμε πώς ένας κομουνιστής μπορεί να συστήσει φυσιολογικές σχέσεις με ένα φασιστικό καθεστώς.

Άστε κατά μέρος την Κύπρο, δεν έμεινε ανθρώπινο δικαίωμα που δεν καταπάτησε το φασιστικό καθεστώς στην Τουρκία. Φυλακίσεις. Βασανιστήρια. Και από την άλλη, πόλεμοι κατάκτησης στην περιοχή. Πώς θα συστήσει φυσιολογική σχέση με μιαν τέτοια χώρα; Εγώ ξέρω ότι οι κομουνιστές αγωνίζονται εναντίον τέτοιων καθεστώτων. Δεν τους πιάνει η άγνοια να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους μαζί τους. Ανοίγουν μέτωπο αντίστασης και απελευθέρωσης εναντίον τους. Μήπως υπάρχει μια παρόμοια ομαλοποίηση στην Ιστορία;

Το δοκίμασε και το είδε αυτό μια φορά ο κραταιός Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση. Στην αρχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έγινε φίλος και συμφώνησε με τον Χίτλερ. Υπέγραψαν σύμφωνο μη επίθεσης. Ένας κομουνιστής και ένας φασίστας. Ο Χίτλερ καταπάτησε αυτή τη συμφωνία. Την έριξε στα σκουπίδια. Και επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση. Και μάλιστα με τη μεγαλύτερή του ισχύ και τα πιο αποτελεσματικά του όπλα.

Όμως, δεν μπόρεσε να σπάσει την αντίσταση του Κόκκινου Στρατού που έγραψε πάνω στα τανκ «Για την πατρίδα μου και τον Στάλιν». Έχασε τον πόλεμο μετά τη μεγάλη συντριβή που υπέστη στο Στάλινγκραντ και το Κουρσκ. Ο Κόκκινος Στρατός τον απώθησε μέχρι το Βερολίνο και ανήρτησε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο πάνω στη Ράιχσταγκ. Στον πόλεμο αυτό έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 25 εκατομμύρια Σοβιετικοί.

Δεν μπορεί να πλαγιάσει κανείς στο κρεβάτι με ένα φίδι, Άντρο. Αντί να ψάχνεις ομαλοποίηση μαζί του, κοίτα να σώσεις την πατρίδα σου από την εισβολή και την κατοχή! Και μην κόβεις τον δρόμο όσων αντιστέκονται εναντίον αυτής της κατοχής στην κατεχόμενη περιοχή ρισκάροντας τα πάντα! Φύγε από μπροστά μας! Αν έχεις υψώσει σημαία παράδοσης μπροστά σε αυτό τον κατακτητή, τουλάχιστον φύγε από μπροστά μας! Μην στέκεσαι απέναντί μας!

Η διαφορά μεταξύ μας είναι η εξής: Εσύ ψάχνεις τρόπους συνεργασίας με ένα φασιστικό καθεστώς, ενώ εμείς προσπαθούμε να απαλλαχτούμε από αυτό. Εσύ αγκαλιάζεσαι με τον κατακτητή, ενώ εμείς του λέμε «κάτω τα χέρια από την Κύπρο». Μπορεί να μην σε νοιάζει καθόλου ο φανατικός ισλαμικός φανατισμός που προσπαθεί να μας διοχετεύσει στην κατεχόμενη περιοχή. Θρησκευτικά τάγματα. Τζαμιά, σχολεία για ιμάμηδες, μαθήματα Κορανιού. Και προσευχές κατάκτησης που αυξάνονται μαζί με αυτά.

Μπορεί να μην σε νοιάζουν καθόλου. Μπορεί να έχεις ξεχάσει και τα εδάφη που έχασες το 1974 και τις απώλειες που είχες. Και γι’ αυτό μπορείς να αγκαλιάζεις τον κατακτητή και να του λες έλα να συμφωνήσουμε. Δεν ξέρεις ακόμα ότι δεν άλλαξε καθόλου η πολιτική του κατακτητή και ότι η μη λύση είναι η καλύτερη λύση γι’ αυτόν. Πες. Πώς θα συστήσεις φυσιολογικές σχέσεις με έναν φασίστα δικτάτορα που δεν αναγνωρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και έχει αποκτήσει τον χειρότερο χαρακτήρα των φανατικών του Μεσαίωνα.

Αν το κάνεις αυτό επειδή φοβάσαι, σημαίνει ότι δεν ξέρεις πως ο φόβος δεν ωφελεί σε τίποτα και δεν χρησιμεύει σε τίποτα στον θάνατο. Μπορεί να βρίσκεις συμμάχους όσους σκέφτονται όπως εσένα στην κατεχόμενη περιοχή και ονειρεύονται να ομαλοποιήσουν την σχέση τους με το φασιστικό καθεστώς αντί να συγκρουστούν μαζί του.

Και αυτό δεν ωφελεί σε τίποτα. Και δεν σώζει την Κύπρο από την διαίρεση. Εκείνοι που εξυπηρετούν τώρα πιο πολύ την διχοτόμηση είναι όσοι δεν επιδεικνύουν καμία απολύτως αντίσταση εναντίον των δημιουργών αυτής της διαίρεσης. Όσοι ύψωσαν σημαία παράδοσης πάνω στους πύργους!  ΠΗΓΗ: ΠΟΛΙΤΗΣ