Ανεκδοτάκιας: Ειναι σε ενα ΒΑΠΟΡΙ ενα κουφο ΤΖΙΝΙ…

Κάποιος ναυτικός μπαρκάρει μ ένα καράβι. Τον παίρνει ο καπετάνιος, να του γνωρίσει το πλήρωμα. Από δω ο δεύτερος, από δω ο μηχανικός, από δω ο ασυρματιστής, από δω ο μούτσος μας. Βλέπει ένα ανθρωπάκι ίσαμε 50 πόντους στο ύψος. Τόσο κοντός μούτσος σκέφτεται αλλά φυσικό δε δίνει σημασία. Ο Καπετάνιος συνεχίζει. Πρέπει να ξέρεις, ότι στο καράβι μας υπάρχει κι ένα καλό τζίνι. Αν εμφανιστεί, μην τρομάξεις. Συνήθως εκπληρώνει κάθε μας επιθυμία, εφόσον βέβαια καταλάβει τι του έχουμε πει, γιατί είναι πολύ γέρικο και δεν ακούει καλά...

Κάποιο βράδυ, που καθόταν ο ναυτικός μόνος του,βλέπει μια λάμψη κι εμφανίζεται το τζίνι.

Καινούργιος είσαι εσύ στο καράβι; τον ρωτάει.
Ναι.
Επειδή μου φαίνεσαι πολύ συμπαθητικός, θέλω να μου ζητήσεις μια χάρη.

Σ ευχαριστώ πολύ! Αν μπορούσες να μου δώσεις χίλιες λίρες, θα σε ευγνωμονούσα σ όλη μου τη ζωή.

Πριν προλάβει να τελειώσει καλά – καλά τη φράση του ,εξαφανίζεται το τζίνι και στη θέση του έχουν εμφανιστεί χίλιες μπύρες.

Τις βλέπει ο ναυτικός και κόντεψε να μείνει στο τόπο. Τρέχει στον καπετάνιο.
Για τ όνομα του Θεού ,καπετάνιε !

Μα καλά ,τόσο βλαμμένο είναι αυτό το τζίνι ; Εγώ του ζήτησα χίλιες λίρες κι αυτό μου δώσε χίλιες μπύρες!

Δε σου είπα παιδί μου ,οτι το τζίνι είναι γέρικο και δεν ακούει καλά; Κι εγώ τι νομίζεις ότι του ζήτησα;

Πενήντα πόντους μ ο υ τ σ ο ;