ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ; ΤΙ ΑΠΑΝΤΑ ΕΝΑΣ ΕΒΡΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Γεώργιος Παπανδρέου, ή και Γέρος της Δημοκρατίας ήταν εβραίος ; Η Αλήθεια είναι η εξής : Προ 300-350 ετών εβραίος εκ της τότε Παλαιστίνης εγκατεστάθη εις την Ελλάδαν. Και που εγκατεστάθη;
Εις τις Κεχριές!...

Απόγονος τούτου, εγκαταλείψας αργότερον τις Κεχριές Κορίνθου, αλλά και το εβραϊκόν του επώνυμον, εγκατεστάθη εις την Πόλιν των Ιωαννίνων, σημαντικόν κέντρον εβραίων και τότε και σήμερον, ως Σταυρόπουλος …
Απόγονος τούτου εγκατέλειψεν αργότερον τα Ιωάννινα και μετεκόμισεν εις την Αχαίαν, όπου και ευρέθη εις το γνωστόν Καλέντζι …
Εξ απογόνου ονόματι Ανδρέα, όστις ήσκησεν το επάγγελμα του «παπά», έλαβον το και εις την εποχήν ημών επώνυμον Παπανδρέου …
Η πρώτη εγκατάστασις των Παπανδρέου εις τις Κεχριές Κορίνθου φαίνεται, πως ήτο η συναισθηματική αιτία της αποκτήσεως … αγροτικής-εξοχικής οικίας εις … παρακείμενον χωρίον, το οποίον έως και σήμερον χρησιμοποιούν …
Τον, δε, Γεώργιον Παπανδρέου εισήγαγεν εις τον Δημόσιον Βιον της Χώρας, ως Νομάρχην, ο έτερος εβραίος … Μπενύ Σελόν ή … Βενιζέλος Ελευθέριος.
Και ποίον ήτο το εβραϊκόν επώνυμον των Παπανδρέου ;
ήτο το Ζετκίν ή το Καψαλί …

Είναι οι Έλληνες πολιτικοί, Εβραίοι;

Κυριάκος Βενιζέλος ή Μπενύ Σελόν πατέρας του Ελευθερίου Βενιζέλου

«… Κερκυραία Ἑβραία, ὀρφανὴ, ὁμιλοῦσα θαυμάσια τὴν Ἑλληνικὴν, ἦλθεν εἰς Θεσσαλονίκην διὰ νὰ γνωρίσῃ τοὺς συγγενεῖς της καὶ ἐνυμφεύθη τὸν ἐξάδελφόν της Μπένυ Σελόν. Ὁ σύζυγός της ἦτο γυρολόγος. Ἐκ τοῦ γάμου των, ἐγεννήθη υἱός, ἀλλ’ ἕξι ἔτη μετὰ τὴν γέννησίν του ἀπέθανεν ὁ σύζυγός της καὶ ἔμεινε χήρα. Αὕτη ἐβασανίζετο ὅμως διὰ νὰ ἀναθρέψῃ τὸ καχεκτικὸν τέκνο της, λόγῳ τῆς κληρονομηθείσης πατρικῆς ἀσθενείας.

«… Ὁ νέος ἔμεινε μόνος του, ἐξακολουθῶν τὸ ἐπάγγελμα τοῦ γυρολόγου, εἶχεν ὅμως μανίαν καὶ μεγάλην ἀγάπην πρὸς τὴν θάλασσαν ὅπου ἐψάρευε τὰς ὥρας τῆς ἀργίας του. Μόλις ἔγινε δεκαέξι ἐτῶν ἤρχισε νὰ σκέπτεται ὅτι θὰ ὑπηρετήση στρατιώτης καὶ δὲν ἔπαυσε νὰ ἐνεργῇ πῶς θὰ δραπετεύσῇ ἐκ Θεσσαλονίκης διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν στράτευσίν του εἰς τοὺς Τούρκους, καὶ δὲν ἄργησε νὰ παρουσιασθῇ ἡ εὐκαιρία.

«… Εἰς τὴν Θεσσαλονίκην παρέμενε ἕνα καϊκι Βατικιώτικο, τοῦ ὁποίου ὁ μοῦτσος ἐνοσηλεύετο εἰς τὸ νοσοκομεῖον , ὅπου καὶ ἀπέθανεν. Ὁ νέος ἔπεισεν τὸν πλοίαρχον νὰ τὸν παραλάβη ὡς μοῦτσον εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ ἀποθανόντος. Πράγματι ὁ πλοίαρχος τὸν παρέλαβε καὶ ἀνεχώρησε λάθρα ἐκ Θεσσαλονίκης.

«… Κατὰ τὸ μέχρι Πειραιῶς ταξίδι τὸ ὁποῖον διήρκεσε ἐπὶ πολλοὺς μῆνας, λόγῳ τῶν πολλῶν προσεγγίσεων, οἱ ναῦται τὸν ἐφώναζον «Κυριάκον» μὲ τὸ ὄνομα δηλαδὴ τοῦ ἀποθανόντος. Αὐτὸς ὄχι μόνον τὸ ἐδέχετο , ἀλλ’ ἤκουεν εὐχαρίστως εἰς τὸ ὄνομα αὐτὸ ὁσάκις τὸν ἐφώναζον καὶ ἔκτοτε ἐσυνήθισε καὶ ἐκαλεῖτο «Κυριάκος». Ὁ πλοίαρχος καὶ οἱ ναῦται ἦσαν κατενθουσιασμένοι μὲ τὸν νέον μοῦτσον διὰ τὴν ἐξυπνάδα καὶ διὰ τὴν ἐργατικότητά του.

«… Εἰς τὸν Πειραιᾶ ὁ πλοίαρχος ἐπαρουσίασεν εἰς τὸ Λιμεναρχεῖον τὸ πιστοποιητικὸν τοῦ νοσοκομείου, δι’ οὗ ἐβεβαιοῦτο ὁ θάνατος τοῦ πρώτου Κυριάκου. Εἶχεν ὅμως ἀνάγκην νὰ δηλώσῃ τὸ ὀνοματεπώνυμον τοῦ νέου «Κυριάκου»διὰ νὰ γραφῇ εἰς τὸ Λιμαναρχεῖον. Ἐκάλεσεν ἰδιαιτέρως τὸν «Κυριάκον» καὶ τὸν ἠρώτησεν ἄν ἦτο εὐχαριστημένος μὲ τὴν θαλασσινὴν ζωὴν καὶ ἄν θὰ ἔμενε ἐργαζόμενος μαζί του. Εἰς καταφατικὴν δὲ ἀπάντησιν, τὸν ἠρώτησε, ποῖον ἦτο τὸ ἐπίθετόν του. Ὁ Κυριάκος, ἐνεθυμεῖτο ἀπὸ ὅ,τι εἶχεν ἀκούσει, δηλαδὴ ὅτι ὁ πατήρ του ὀνομάζετο Μπένυ Σελόν.

«… Ὁ πλοίαρχος δὲν ἐδυσκολεύθη νὰ συνθέση τὸ νέον ὄνομα• «Κυριάκος Μπενυσέλος» καὶ τοιουτοτρόπως ἐνεγράφη εἰς τὸ λιμεναρχεῖον. Ἐπὶ τρία ἔτη εἰργάσθη εἰς τὸ ἴδιον πλοῖον, ἀλλὰ εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ τετάρτου ἔτους, ὁ πλοίαρχος ἀπέθανε καὶ ὁ Κυ-ριάκος ἔμεινεν ἄνευ πλοίου καὶ πλοιά¬ρχου. Μετὰ μικρὸν διάστημα προσελήφθη εἰς ἄλλο πλοῖον ὡς ναύτης, δι’ ἕν ταξίδι διὰ τὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης, ὅπου τὸ πλοῖον ἐφόρτωνε πορτοκάλια. Ὁ Κυριάκος παρέλαβε τὰ χαρτιά του ἀπὸ τὸ Λιμεναρχεῖον καὶ ἀνέλαβεν ὑπηρεσίαν ὑπό τὸν νέον πλοίαρχον. Ἔφθασεν εἰς τὰ Χανιὰ καὶ ἤρχισεν ἡ φόρτωσις. Ἀλλὰ πρὸ τοῦ νὰ φορτώσουν, μιὰ μεγάλη τρικυμία συνέτριψε τὸ πλοῖον ἐντὸς τοῦ λιμένος τῶν Χανίων. Ὁ πλοίαρχος κι αὐτὸς ἔμειναν εἰς τὸν δρόμον.!.

«… Ἡ συγκοινωνία ἦτο πολὺ ἀραιὰ διότι μόνον μία «ταμπακέρα» ὑπὸ τὸν πλοίαρχον καπετὰν Κοσμᾶ προσήγγιζε τὴν Κρήτην. Αὕτη ἔφερνε καὶ παρελάμβανεν ἀλληλογραφίαν κατὰ τρίμηνον. Ὁ Κυριάκος ἐσκέφθη, διὰ νὰ μὴν μείνῃ ἄνευ ἐργασίας, νὰ ἐπαναλάβῃ τὸ πατρικόν του ἐπάγγελμα. Ἐπρομηθεύθη τὴν «πανιέρα» ἠγόρασε ἀπὸ τὸν Φουλάκην ὀλίγα μικροεμπορεύματα καὶ ἤρχισε τὸ ἐμπόριον τοῦ γυρολόγου εἰς τὰ πέριξ τῶν Χανίων χωρία. Τὸ ἐμπόριον αὐτό, ἐγινετο ἀποκλειστικῶς ἀπὸ Ἑβραίους, οἵτινες μὲ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Καλεκαπασὶ -πύλη τοῦ φρουρίου -ἐξήρχοντο τῆς πόλεως καὶ ἐπεσκέπτοντο τὰ πέριξ Χριστιανικὰ χωρία καὶ τὰ Τουρκικὰ μετόχια.

«… Ὁ Κυριάκος γνωρισθεὶς μὲ ὅλους τοὺς Ἑβραίους, εἰς οὐδένα ἐνεπιστεύθη τὴν καταγωγήν του Κατόρθωσεν νὰ ἀναγνωρισθῇ ὅμως ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ προξενεῖον, ὡς Ἕλλην ὑπήκοος καὶ ἦτο εἷς ἐκ τῶν ὀλίγων ἀεγνωρισμένων Ἑλλήνων ὑπηκόων ἐν Κρήτῃ. Τοιουτο τρόπως ἦτο ὁ μόνος κατὰ φαινόμενον Χριστιανὸς γυρολόγος καὶ συνεπῶς ἡ ἐργασία του ἦτο μεγάλη καὶ προσοδοφόρος.

«… Οἱ γυρολόγοι ἐπιστρέφοντες εἰς τὴν πόλιν ἔφερον συνήθως μαζί των αὐγὰ καὶ κοτόπουλα, διότι αἱ χωρικαὶ μὴ ἔχουσαι χρήματα ἔδιδον ταῦτα διὰ νὰ ἀγοράσωσι τὰ ἀναγκαιοῦντα αὐταῖς. Ὁ Κυριάκος ἤρχισε κι αὐτὸς νὰ συμμορφοῦται μὲ τὸ σύστημα ἐκεῖνο καὶ ἔφερνε συχνὰ εἰς τὴν πόλιν αὐγὰ καὶ κοτόπουλα, τὰ ὀποῖα συνήθως ἐπώ¬ει εἰς τὸν μεγαλέμπορον Μαρκαντωνάκην.

«… Ὁ Μαρκαντωνάκης συμπάθησεν τὸν Κυριάκον καὶ παρήγγειλεν εἰς τὸν γραμματέα του νὰ κρατῇ πάντα τὰ ὑπό τοῦ Κυριάκου προσκομιζόμε¬να αὐγά καὶ πουλερικὰ καὶ νὰ τὸν πιστώνη διότι ὁ Κυριάκος τὸν εἶχεν παρακαλέσει νὰ τοῦ φυλάττῃ τὰ χρήματά του. Ὁ Κυριάκος συνέλαβεν σταθερὰν ἀπόφασιν νὰ μαζεύσῃ χρήματα διὰ νὰ ἀνοίξῃ μαγαζάκι. Τὴν σκέψιν του ἐκείνην τὴν ἐδυνάμωσεν καὶ ὁ ἔρως του πρὸς μίαν εὔορφην χωριατοποῦλαν. Ὁ Κυριάκος ἤρχισε νὰ ἀπομακρύνεται ἐκ τῆς ζώνης τῶν πέριξ τῶν Χανίων χωρίων τὰ ὁποῖα ἀπεῖον περίπου μίαν ὥραν καὶ ἐπροώρει εἰς τὰ ὀρεινὰ χωρία εἰς τὰ ὁποῖα οἱ Ἑβραῖοι γυρολόγοι ἐφοβοῦντο νὰ πηγαίνουν.

«…Εἰς ἕν ἐκ τῶν χωρίων ἐκείνων ὁ Κυριάκος ἐγνώρισε μιὰν ὡραίαν κόρην τὴν ὁποί-αν ἠγάπησεν ἐμμανῶς. Τὸ χωρίον αὐτὸ ὠνομάζετο Θέρισον. Ἡ οἰκογένειά της ἦτο πτωχὴ καὶ περεργος. Ὁ πατήρ της ἐκ τοῦ πρώτου γάμου του εἶχεν ἀποκτήσει δύο θυγατέρας, ἐξ ὧν ἡ μεγαλυτέρα ἦτο ἡ συμπάθεια τοῦ Κυριάκου. Ὁ ἔρως τοῦ Κυριάκου ηὔξανε, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἦτο ἐπίπονον τὸ καθημερινόν ταξίδιον μέχρι Θερίσου, ἐπήγαινεν ἐκεῖ τὰς Κυριακὰς καὶ ἑορτὰς καὶ παρέμενε καθ’ ὅλην τὴν ἡμέραν, συνήθως δὲ διενυκτέρευεν εἰς τὸ καφενεῖον τοῦ χωρίου καὶ τὴν πρωίαν τῆς ἐπομένης ἔκαμνε τὸν γῦρον του εἰς τὰ πλησίον χωρία.

«… Παρῆλθεν ἔτος ἀπὸ τὴν γνωριμίαν του μὲ τὴν ὡραίαν Θερισιανὴν καὶ ὁ Κυριάκος σκεπτόμενος νὰ τὴν ζητήσῃ εἰς γάμον ἀπεφάσισε νὰ ἀνοίξῃ μαγαζάκι. Καὶ πράγματι ἔχων περίπου 20 λίρας, ἄνοιξε μαγαζάκι εἰς τὰ Χανιά. Δὲν ἐλησμόνησε ὅμως καὶ τὸ παλαιόν του σύστημα καὶ κάθε Σάββατον ἐφορτώνετο τὴν «πανιέρα» του, μετέβαινε εἰς Θέρισον πρὸς ἐμπορίαν καὶ ἔβλεπεν οὕτω τὴν ἀγαπημένην του. Δὲν παρῆλθεν ἔτος, ἀπὸ τῆς ἀποκαταστάσεώς του μὲ μαγαζί καὶ ἐζήτησε εἰς γάμον τὴν χωριατοποῦλαν. Ὁ πατὴρ της ὅμως ἐπ’ οὐδενὶ λόγῳ ἤθελε νὰ δώσῃ τὴν κόρην του εἰς ἕνα ξένον γυρολόγον τοῦ ὁποίου ὡς ἔλεγε, δὲν ἐγνώριζεν ἀπὸ ποῦ κρατάει ἡ σκούφια του. Καὶ ὄντως ὁ γέρος ἐκεῖνος εἶχε δίκαιον, διότι δὲν ἐγνώριζε τὴν οἰκογένειάν του, οὔτε τὴν πατρίδα του.

«… Ἡ μανία τοῦ Κυριάκου πρὸς τὴν νέαν ἐκορυφοῦτο καὶ δὲν ἄργησε νὰ τὸ καταστήσῃ γνωστὸν εἰς τὸν προστάτην του Μαρκαντωνάκην, ὅστις ἐπεμβᾶς μετὰ τοῦ ἱερέως τοῦ χωρίου, ἔπειτα ἀπὸ μακρὸν διάστημα ἔπεισεν τὸν πτωχὸν Θερισιανὸν νὰ δώσῃ τὴν θυγατέρα του Στυλιανὴν, ὀρφανὴν μητρὸς, εἰς τὸν Κυριάκον. Οὗτος, ἔλαβεν ὡς προίκαν μίαν μικρὰν ἰσόγειον οἰκίαν, κληρονομίαν τῆς μητρὸς της εἰς τὸ χωρίον Μπουρνιὲς, ἀπέχον τρία τέταρτα τῆς ὥρας ἐκ τῆς πόλεως τῶν Χανίων, τὸ πλεῖστον Τουρκικὸν καὶ ὑπὸ ἐλαχίστων Χριστιανῶν κατοικούμενον. Εἰς τὴν οἰκίαν ἐκείνην κατώκησεν ὁ Κυριάκος μέχρι τοῦ 1865. Ἐκ τοῦ γάμου του ἀπέκτησε τέσσαρας θυγατέρας, ἕνα υἱὸν ὑδροκέφαλον, παράλυτον τὰ κάτω ἄκρα, ὅστις εἰς ἡλικίαν 16 ἐτῶν ἀπέθανε, καὶ τὸν Ἐλευθέριον ».

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

«Κατ’ Αὔγουστον τοῦ 1864 ἤρχισεν ὁ τοκετὸς τῆς Στυλιανῆς μὲ φοβεροὺς πόνους, παρῆλθον δύο ἡμέραι καὶ ὁ τοκετὸς δὲν ἐγίνετο. Ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν τὸν προηγούμενον τοκετὸν τοῦ ὑδροκεφαλου καὶ φοβούμενοι παρομοίαν περίπτωσιν οἱ χωρικοί, ἔπεισαν τὸν Κυριάκον ὅτι πρέπει νὰ φέρη τὸν Ἱερόθεον , προηγούμενον τῆς μονῆς «Χρυσοπηγῆς» διὰ νὰ τῆς διαβάση εὐχὴν καὶ οὕτω κατορθωθῆ ὁ τοκετὸς. Οἱ δὲ Τοῦρκοι μετε-κάλεσαν τὸν Χατζῆ Σακίρη ἀπὸ τὸ χωρίον Ψίρες τῆς Κυδωνείας διὰ τὸν αὐτὸν σκοπὸν.

«… Τὴν ἑσπέραν τῆς τρίτης ἡμέρας συνηντήθησαν εἰς τὸ αὐτὸ σπιτάκι ὁ Ἱερόθεος καὶ ὁ Χατζῆ Σακίρης καὶ ἤρχισαν νὰ διαβάζουν ὑπὸ τὸ ἀμυδρὸν φῶς ἕνὸς λύχνου, ὁ μὲν τὴν φυλλάδα τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου καὶ ἄλλα σχετικά, ὁ δὲ Τοῦρκος δικάς του φυλλάδας μὲ εὐχὰς Τουρκιστί. Τὸ διάβασμα αὐτὸ διήρκεσε πέντε ὥρας περίπου, μὲ μικρά διαλείμματα. Εἰς στιγμὴν κορεσμοῦ καὶ νυστάγρας λέγει ὁ Ἱερόθεος πρὸς τὸν Τοῦρκον: «Μωρὲ Χατζῆ ἕνα διάβολο θωρῶ» καὶ ἀπαντᾶ ὁ Τοῦρκος: «Καὶ ἐγὼ μωρὲ παπᾶ, θωρῶ ἕνα φουρὸγατο καὶ ὁ Ραμπῆς νὰ λυπηθῆ τὴν κακομοίρα νὰ τὸ ξεγεννήση». Πράγματι περὶ τὰ ἐξημερώματα τῆς τετάρτης ἡμέρας ἐγεννήθη ὁ διάβολος Ἐλευθέριος!..»

ΠΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΙΝΟΣ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗ

«.. Μόλις τὸ παιδὶ ἐγέννετο 40 ἡμερῶν, ἡ μητέρα του καὶ ἡ μαμμή, μετέβησαν εἰς τὴν μονὴν τῆς «Ζωοδόχου Πηγῆς» ὅπου διέμενεν ὁ Ἱερόθεος καὶ ἐζήτησαν τὴν βάπτισίν του. Ὁ Ἱερόθεος ἐδέχθη ὡς ἀνάδοχος νὰ τὸ βαπτίσῃ. Ἀλλὰ καθ’ ἥν ὥραν τὸ εἶχεν μέσα εἰς τὴν κολυμβήθραν καὶ τὸ ἐσήκωσε διὰ νὰ τὸ θέση εἰς τὰ μυρόπανα, ἐλέρωσεν ἐντὸς τῆς κολυμβήθρας, καὶ ὁ Ἱερόθεος τὸ παρέδωσεν εἰς τὴν μαμμὴν φωνάζων: «Αὐτὸς εἶναι Σατανᾶς καὶ θὰ κάμνη κακὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν» καὶ ἀμέσως ἀπεμακρύνη. Ἀπετελείωσε δὲ τὸ βάπτισμα ὁ παρατυχὼν Γεννάδιος. Τὰ περὶ τοκετοῦ καὶ βαπτίσματος, ἀναφέρει ὁ Ἱερόθεος λεπτομερῶς εἰς τὸ «ἡμερολόγιόν του.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ ίδιος συγγραφεύς ἀναφέρει διάφορα ἄλλα γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Κυριάκου Βενιζέλου ὅστις μετὰ πλείστων ἄλλων Ἑλλήνων ὑπηκόων ἀπεμακρύνθη τῆς Κρήτης παρὰ τῆς Τουρκικῆς κυβερνήσεως, ἐπανελθών κατὰ τὸ ἔτος 1871, ὁπότε εὑρῆκε ἄθικτον τὸ κατάστημά του καὶ ἤρχισε τὰς ἐργασίας του, ἀφοῦ προσέλαβε ὡς ὑπαλλήλους του τοὺς :Γ. Γιαννακουδάκην, καὶ Ἀνδρέαν Νοστράκην. Τὴν Τρίτη θυγατέρα του δὲ, ἔδωσε σύζυγον εἰς τὸν πρακτικὸν δικηγόρον Κωνσταντῖνον Μητσοτάκην.
***

Από το βιβλίο του Αντωνακέα Νικολάου «Πολιτική Ιστορία Ελλάδος 1821-1954 – Φαυλοκρατία» τόμος Α΄ σελ. 120-125 με πηγή το βιβλίο του Μ.Α. Παπαδάκη «Βιογραφία του Ελευθερίου Βενιζέλου»
Επίσης μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με τον Κυριάκο Βενιζέλο ή Μπενυσέλο πατέρα του Ελευθερίου Βενιζέλου στα εξής βιβλία:

1ον Γεώργιον Γ. Αυφαντήν ( στρατηγόν) εις τα βιβλία του «Αφύπνισις », « Βωμός της ελπίδος», « Άνθρωπος και επιστήμη»

2ον Κώστα Ν. Μπαρμπή (τ. Γενικό Διευθυντή Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών ,πρ. καθηγητή παρ/τος Αθηνών Πανεπιστημίου της Αλλοδαπής) εις το βιβλίον του « Ελ Βενιζέλος : Εθνάρχης ή εθνικός ολετήρας ; »

3ον Ν Τωμαδάκη στο έργο του « Ο Βενιζέλος έφηβος » (1964),

4ον Σ Μαρκεζίνη στο βιβλίο του «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος ». τόμος 2,

5ον Ξενοφώντα Στρατηγό (στρατιώτη το αξίωμα, υποστράτηγο, υπαρχηγό γενικού επιτελείου ) στο έργο του «Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία» ,

6ον Εντουάρ Ντριό (ακαδημαϊκό, πανεπιστημιακό καθηγητή Ιστορίας ) στο έργο του «Ελλάδα και Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος»

Καραμανλής Κων/νος :καταγωγή από το Κιουπκιόϊ ( όπως λεγόταν στην τότε τουρκοκρατούμενη Μακεδονία) σήμερα Πρώτη Σερρών γεννημένος το 1907. Ο πατέρας του Γεώργιος είχε υπηρετήσει στο Βουλγαρικό κομιτάτο ο οποίος λέγεται πως ήταν δάσκαλος αν και τελικώς κατέληξε καλλιεργητής καπνού. Η μητέρα του Φωτεινή το γένος Δολόγλου. Με την συμβολή του καθηγητή Αθανασίου Αργυρού ( συνεργάτη Ίωνος Δραγούμη και Λάμπρου Κορομηλά, επίσης το 1906 πηγαίνει στην Αμερική και επιστρέφει το 1915 αφού εκλέγεται βουλευτής – παραδόξως αφού λείπει στην Αμερική !!!- ) ο οποίος και τον πατέρα του Καραμανλή είχε προωθήσει ως δάσκαλο αλλά και τον Κωνσταντίνο, ως πρωτότοκο της οικογένειας, τον έφερε στην Αθήνα οικότροφο στο Λύκειο Μεγαρέως ( Παγκράτι), – γιατί τόσο ενδιαφέρον άραγε για την συγκεκριμένη οικογένεια; !!! Με λεφτά και βοήθεια από τον Αργυρό σπουδάζει νομική και μετά προσλαμβάνεται στο πολιτικό γραφείο του Αργυρού όπου διέπρεψε στην εκτέλεση ρουσφετιών ! Για τον Αργυρό γνωρίζουμε ως τόπο καταγωγής του την Νιγρίτα Σερρών. Όμως ο ανηψιός του ονομαζόταν Ουμβέρτος ( ο γνωστός ζωγράφος Ουμβέρτος Αργυρός) παρ’ όλο που οι γονείς του όπως γράφεται κατάγονταν από την Νιγρίτα. Γιατί Ουμβέρτος;

Γεώργιος Ράλλης με καταγωγή από τον αρχηγό των » Ιπποτών της Ναβάρας» Δημήτριο Ράλ ή Ραούλ που αποτέλεσε και τον ιδρυτή του οίκου των Ράλληδων ( » Φραγκοκρατία 1206- 1566″, Ουΐλιαμ Μύλλερ Β’ 51 κ.ε’).

Κωστής Στεφανόπουλος Αλβανικής καταγωγής ( όπως ο ίδιος δήλωσε). Οι Αλβανοί, κατά τον Α. Κεραμόπουλο είναι Ούνοι : Αλβιγηνοί ή Αλβιγαίοι ή Αλβίγγειοι ( γαλ. Albigeois, λατ. Albigenses) ονομάστηκαν τον 120 μ.Χ. αι. στην Ν.Γαλλία που είχαν εγκατασταθεί ως αιρετικοί – «καθαροί» χάριν της πόλης που έμεναν της Άλμπι.

Πίστευαν στο καλό και ( ειδικά) το κακό, απέκρουαν την ενσάρκωση του Χριστού, τον θάνατό του, την Ανάστασή του και πολεμούσαν τον γάμο. Ήταν οι Γνωστικοί, οι » οφίτες». Ηρόδοτος, Μελπομένη: » Συνεμείχθη ένας Ηρακλής με την ανθρωπόμορφη Έχιδνα και αυτή γέννησε τρείς οφίτες,τον Σκύθη, τον Αγάθυρσο και τον Γελωνό». Τα δε μέρη που περιέκλειαν την πρότερη Αλβανία » …προς Βορράν σύνορα από τον Φάσιν ποταμό μέχρι του Τρωϊκού ακρωτηρίου… προς νότον αρχομένη Σιγείου …από του Μαριανδικού κόλπου …παρά την θάλασσαν μέχρι του ακρωτηρίου Τριοπείου …κατοικούν αυτή τριάκοντα έθνη…»Μαριανδίται ή Μαριανδοί ή Μαριανδινοί είναι οι οφίτες. Στα εβραϊκά » Μαρία – χα» σημαίνει όφις. Ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρει » …Αλβανοί κατοικούσαν στις ορεινές κοιλάδες και στην βόρεια χώρα …την Σαρματία ή Σαυροματία ή Τουρανομογγολία…» Ο Πτολεμαίος περιγράφει 26 φυλές που η καθεμιά είχε τον ηγεμόνα της . Σαν γνήσιοι Μογγόλοι λάτρευαν την Σελήνη ( Ιβηρία) και τελούσαν ανθρωποθυσίες. Από τα σπλάχνα των θυμάτων τους πρόλεγαν το μέλλον. Οι Αρμένιοι ονομάζουν εκείνη την περιοχή Αλβανία …Αφγανία. Οι Αζέροι – Χάζαροι και άλλοι Τάταροι εισέδυασν στην Αρμενία και επιμείχθηκαν με τους Αλβανο- Αφγανούς στις περιοχές Αρτσάκ, Ουτί και Παϊτακαράν. Όταν όλοι εκείνοι μετακόμισαν μέσω της Θράκης στην σημερινή Αλβανία, στα εδάφη εκείνα εγκαταστάθηκαν Ούνοι, Βάραγγοι και Μογγόλοι. Στον 12 μ.Χ. αι. στην Δυτ. Θράκη έκαναν την εμφάνισή τους οι «Χιόνες», κατοπινοί Ντονμέδες ή εξισλαμισθέντες Ιουδαίοι ( Γρ. Παλαμάς » Arnakis» 1951: 61). Οι Χιόνες άλλη μια αλληγορική ονομασία των «λευκών» ή » καθαρών» ή » αλμπίνων» ή » αλμπανών»

Περί το 1152 π.Χ. ιδρύθηκε στο Λάτιο η πόλη Άλμπα – Λόγκα που τον 8ο π.Χ. αι. οι Ρωμαίοι την ισοπέδωσαν και στην θέση της ιδρύθηκε η Αλμπάνο – Λατσιάλε. Η Alba Numitor ( αλλιώς Acca Larentia) σύζυγος του ποιμένα Φωστούλου ήταν η τροφός του Ρώμου και του Ρωμύλου ιδρυτών της Ρώμης, και ονομαζόταν και Lupa ( λύκαινα). Ήταν μητέρα των Λάρες και των 12 αδερφών Αρβάλες. Ο Οβίδιος στις Μεταμορφώσεις του γράφει: » …Των Θεών το πλήθος όπερ τους λόφους ως μονάς τους Αλβανούς κατέχει…» Παλαιώτερα ο Τίτος Λίβυος ( 216) διηγείται ότι τελούνταν ανθρωποθυσίες στους πρόποδες του λόφου Αλβανού, κοντά στην Ρώμη, όπως και στο Λάτιο. ( πληροφορίες από περιοδικό Nexus, τεύχος 21, 7ος-8ος 2005, άρθρο – έρευνα : Γεώργιος Ρουβάς, Ιωάννης Ζήκος, Ευάγγελος Γκιόκας, κείμενο Μάνος Δασκαλάκης » Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ» )
σ.σ.τελικά γύρω- γύρω όλο σε εβραίους …καταλήγουμε !

Κάρολος Παπούλιας : Εβραίος εξ Ιωαννίνων

Σαμαράς Αντώνιος : εβραϊκό γένος, πραγματικό όνομα Μπενάκη Χωρεμή ή Μπέν Χιράμ – ψάξτε να δείτε την οικογένεια Μπενάκη και τις επιγαμίες τους που έως σήμερα μας διαφεντεύουν
Προσέξτε τι λέει το Βικιπαίδεια : Πιθανολογείται ότι η προέλευση της οικογένειας είναι από την Μάνη
Από το ίδιο γένος και η Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη με το περίφημο : «Τα εθνικά σύνορα κι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν, χάριν της ειρήνης και της ευημερίας»
Ιωάννης Βαρβιτσιώτης : Κρυπτοεβραίος το γένος Μπάρμπι

Σημίτης Κώστας : Κρυπτομογγολοεβραίος αληθινό όνομα : Μορδοχάϊ Αβουρή ή ΈβερΜιλτιάδηςΈβερτ : Εβραϊκό γένος Έβερ
Μητσοτάκηδες : Από το εβραϊκό γένος Μπενύ Σελόν ή Μπέν ΣαλόμΑλέκος Αλαβάνος : από το εβραϊκό γένος Αλ- λεβί ή Λεβί
Κοραντής Ιωάννης : πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ, κρυπτο-ιταλο-εβραίος από το γένος Goprado. Διαβάστε την συνέντευξή του στις 30/1/2013 :
«Τη στιγμή αυτή υπάρχει τουρκική συνδιαχείριση στη Θράκη»
defencenet.gr
Ανδρέας Κοής : αρχηγός της Πυροσβεστικής κατά την περίοδο της τρομοκρατικής εμπρηστικής επίθεσης εναντίον της χώρας μας από ουτσεκάδες. Το όνομα μιλά μόνο του Κοής ή Κοέν !
Χαάνα Διαμαντοπούλου : Εβραία
Ευάγγελος Βενιζέλος : Αληθινό όνομα Τούρκογλου ή Τουργκούτσογλου ή Τουργκούτ. τουρκο-εβραίος
Καρατζαφέρης Γιώργος : Τουρκαλβανός το γένος Ζαφέρι
Αβραμόπουλος Δημήτρης : Αβραάμ – πούλος ( γιός του Αβραάμ) εβραίος
Δαμανάκη Μαρία: Καλά αυτή το δήλωσε ευθαρσώς : ΕΙΜΑΙ ΕΒΡΑΙΑ
Γεράσιμος Αρσένης : Από το γένος της μητέρας του Ραζή, εβραίοι εκ Κεφαλληνίας
Χρήστος Ροζάκης : πρώην υπουργός εξωτερικών αληθινό όνομα ΡΟΖΕΝΣΤΑΪΝ
Λομβέρδος Ανδρέας : Καταγωγή από Αχαΐα λέει, αλλά γείτονας είναι με την Ιταλία και την …Λομβαρδία …
Ραγκούσης Γιάννης : ή Σαραγκούσης Ισπανοεβραίος.
Μπουτάρης Γιάννης : Ούτε αυτός το κρύβει !

Και πόσοι ακόμη να είναι; Φοβάμαι πως η αλήθεια θα είναι ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ για τους Έλληνες…

sxolianews.blogspot.dk

Ο Ψυχάρης και η πολιτική!. ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟ-ΕΒΡΑΙΟΙ-ΕΛΛΗΝΕΣ

Η πολιτική μου μελέτη: ο Ψυχάρης και η πολιτική, εδιαβάστηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1918 στα φιλολογικά Σαββατόβραδα που έχει διοργανώσει το λογοτεχνικό περιοδικό «Πυρσός» και που γίνονται μέσα στην αίθουσα του «Συλλόγου των Εμποροϋπαλλήλων».

Ο Υπουργός της Γεωργίας κ. Α. Μιχαλακόπουλος, πολλοί πολιτικοί, αξιωματικοί, λόγιοι και επιστήμονες μου έκαμαν την τιμή ν’ ακούσουν την μελέτη μου αυτή και να με συγχαρούν, μου ζήτησαν μάλιστα να την επαναλάβω, καθώς και να την τυπώσω και σε φυλλάδιο.

Ίσως γίνουν αυτά, ίσως δεν γίνουν. Ωστόσο, το αποφάσισα να τυπώσω Ένα κεφάλαιό της, όπου ζωγραφίζονται με αριστοτεχνική πέννα και μαστιγώνονται με καμτσίκι τσουχτερό από τον Ψυχάρη οι «Γερμανοέλληνες» και που απόσπασμά του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» στις 13/02/1918.

Η ζωγραφιά και το καμτσίκι του Ψυχάρη ελπίζω να ανοίξουνε μερικά μάτια που ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ, έτσι δεν ξέρω κι εγώ, από ποια πάθηση που δεν έχει μελετηθεί ακόμη από την επιστήμη, να μένουν κλειστά για να ΑΝΟΙΞΟΥΝ όταν η ΠΑΤΡΙΔΑ τους ΥΠΟΔΟΥΛΩΘΕΙ στους ΓΕΡΜΑΝΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ!…..
ΘΕΜΑ 1

Στην πατρίδα μας δυστυχώς υπάρχουν και Γερμανοέλληνες, λίγοι ή πολλοί, δεν το γνωρίζω, ΥΠΑΡΧΟΥΝ όμως και μόνο πως υπάρχουν, είναι αρκετό για να ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ κανείς!…

Πρέπει όμως, κυρίες και κύριοι, ανάγκη απαραίτητη, πριν προχωρήσουμε, να κάνουμε μια διάκριση, να Ορίσουμε για ποιους ΓΕΡΜΑΝΟΕΛΛΗΝΕΣ θα μιλήσουμε εδώ, ποιοι Γερμανοέλληνες θα μας απασχολήσουν.

Υπάρχουν εκείνοι, που θαμπωμένοι και Μπουκωμένοι από τα μάρκα του Βαρώνου Σέγκ, έψαλαν και εξακολουθούν να ψάλλουν αίνους προς την Γερμανία (έμαθαν μάλιστα οι ΑΛΙΤΗΡΙΟΙ και τα λόγια του Γερμανικού ύμνου και θέλουν τη Γερμανία Υπεράνω όλων!), υπάρχουν κι άλλοι που το κομματικό πάθος τους έχει τυφλώσει τόσο, ώστε να είναι Γερμανόφιλοι μόνον και μόνον γιατί νομίζουν πως έτσι αντιπολιτεύονται αποτελεσματικά το –Εβραίο*- Βενιζέλο!…

Αυτές τις δύο κατηγορίες Γερμανοελλήνων τις αφήνουμε να βόσκουν ήσυχα-ήσυχα στα παχυλά λειβάδια του φανατισμού τους ή και του συμφέροντος τους αν θέλετε. Δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου οι δύο αυτές κατηγορίες.

Εμάς μας ενδιαφέρει μια άλλη κατηγορία Γερμανόφιλων και αυτή θα εξετάσουμε εδώ, γιατί αυτή την κατηγορία εξετάζει και ο Ψυχάρης, καθώς θα ιδούμε, στα έργα του. Μας ενδιαφέρουν οι Έλληνες εκείνοι που παίρνοντας στραβά την ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ και γενικά την πολιτική της ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, φτάσανε στο αξιοθρήνητο σημείο να αποκαλούν, όπως λέει κι ο Ψυχάρης, την ΓΕΡΜΑΝΙΑ Δεύτερη πατρίδα τους!…..
GERMAN-ΕΒΡΑΙΟΙ-ΕΛΛΗΝΕΣ

Προ πέντε έξι ημερών μου έτυχε να τα ακούσω με τα’ αυτιά μου:

Κάποιος λόγιος φίλος μου είχε την καλοσύνη να μου διαβάσει ένα ανέκδοτο διήγημά του. Το διήγημα είχε θέμα ερωτικό με ηρωΐδα όμως μια Γερμανίδα γεννημένη στην Αθήνα. Έτσι ο φίλος ευρήκε την ευκαιρία, μιλώντας γι’ αυτήν και ερωτοτροπώντας – στο διήγημα, εννοείται – μαζί της, να μας εξομολογηθεί όλο τον κρυφό σεβντά του για τον ΚΑΪΖΕΡ και το Νίτσε, για τον Μπετόβεν και τον Φόν Κλούκ, για τον Λέσιγκ και για τον- δεν ξέρω ποιον άλλον.

Κι όταν έτσι, για να πώ κι εγώ κάτι, τον διέκοψα και τον ρώτησα:
-τι θέλει η πολιτική μέσα στο αισθηματικό διήγημα;
-Βλέπεις, Γερμανίδα είναι η ηρωΐδα μου, αποκρίθηκε ο φίλος, και πρέπει να πούμε τίποτε και για την πατρίδα της.
-Που την θαυμάζεις τόσο πολύ!…
-Και είναι να μην την θαυμάσης!.. Είπε φουσκώνοντας τα μάγουλά του ο φίλος κι εξακολουθούσε το διάβασμα.

Το ίδιο βράδυ επήρα στα χέρια μου το «Ρωμαϊκό Θέατρο» του Ψυχάρη και επήγα κυριολεκτικά να τα χάσω, γιατί μέσα στις σελίδες του προλόγου βρήκα το πορτραίτο του φίλου μου διηγηματογράφου. Δεν ηξεύρω αν είναι κι αυτός απόψε εδώ ή αν θα έρθει αργότερα. Αν τύχη όμως να είναι ή αν θα έρθει, θα θαυμάσει κι ο ίδιος με την διαισθητική δύναμη του Ψυχάρη.
ΘΕΜΑ 2

Μέσα στο τρίτο επαναστατικό βιβλίο του, που τυπώθηκε στα 1901 με τον τίτλο «Για το Ρωμαίϊκο θέατρο», που έχει τα δύο σκηνικά του έργα, τον «Κυριούλη», δράμα, και το «Γιουανάκο», κωμωδία, και μπροστά ένα βαθυστόχαστο και πολυσέλιδο πρόλογο για το «Ρωμαίικο θέατρο» μέσα στο επαναστατικό αυτό βιβλίο του αγγίζει την πολιτική από πολλές μεριές.

Αφορμή παίρνοντας από τον αχαλίνωτο Νιτσεϊσμό που είχε μετακομίσει τότε από την Γερμανία ο Καμπύσης, κι από το Υπερανρωπικό ντελίριο που είχε κατακυριέψει τους διανοούμενους ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ, έγραψε τον «Κυριούλη» για να υποστηρίξει και για να αποδείξει πόσο έξω από την ζωή είναι σήμερα οι υπερανθρωπιστικές ιδέες του «Μεσαιωνιάρικου Μπαζιμπουζούκου», όπως αποκαλεί το Νίτσε-σήμερα που κυβερνούν οι λαοί και που η ιδέα του «εις κοίρανος» έχει περάσει στην ιστορία.
«Όταν, λέει στον πρόλογό του, ξυπνάει ο κόσμος, όταν αρχίζη ο καθένας να νιώθει τι θα πεί καλό, το Ωραίο και το Δίκαιο, Έρχεται ο Τρελλός, ο ΒΑΡΒΑΡΟΣ (ΕΒΡΑΙΟ-ΓΕΡΜΑΝΟΣ) με τον Υπεράνθρωπό του και μας διδάσκει πως ο Υπεράνθρωπος έχει το δικαίωμα όλα με το βαρυό του ποδάρι να τα ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ, την Δικαιοσύνη, τα Ιδανικά, την Ιδέα, φτάνει να έχει δύναμη κι έτσι να ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ τους μικρούς, γιατί μιάν ιδέα μονάχα ξέρει: να γίνη αυτός μεγάλος κι ας πα να χαθούν οι άλλοι. ΝΟΜΟ, παιδί μου, λέει στον «Κυριούλη», οι μεγάλοι δεν έχουν παρά την δύναμή τους. Ως ότου πάει η δύναμή τους, πάει κι ό Νόμος τους».
Θαρρεί κανείς πως κι ο «Κυριούλης», κι ακόμα περισσότερο, ο πρόλογος στο «Ρωμαίικο θέατρο», εγράφηκαν επίτηδες για να απογοητέψουν τους σημερινούς ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΥΣ-ΓΕΡΜΑΝΟΔΟΥΛΟΥΣ της ΑΘΗΝΑΣ!..

Τους είχε διαισθανθεί τους είχε προφητέψει από το 1901 ο Ψυχάρης και για τούτο, λές, και βάλθηκε από τότε να τους δασκαλέψει, να τους δείξει την αλήθεια, να τους φέρει στον ίσιο δρόμο.
του Δ. Π. ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ
Απόσπασμα από την πολιτική μελέτη: Ο ΨΥΧΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤIΚΗ.
Διά την αντιγραφή -Διαγγελέας

http://dia-kosmos.blogspot.gr/
Ντοκουμέντο: Αγγελόπουλος- Σημίτης: Η μετεξέλιξη της μειοδοσίας

Το ελληνικό έθνος πίσω από τους χιλιάδες ήρωες της αντίστασης, είδε τα σωθικά του να τρώγονται από μία κάστα ανθρώπων που ο όρος «προδότης» θα ήταν μάλλον κολακευτικός.

Μαζί με τους αμέτρητους ήρωες που εξέθρεψε η αειφόρος ελληνική Γη, υπήρξαν και απεχθείς μορφές που σημάδεψαν για πάντα την ιστορία του Έθνους. Ως άλλα παράσιτα σε ένα θαυμαστό περιβόλι, ανδρώθηκαν στο ημίφως την ώρα που οι γενιές των Ελλήνων κοιτούσαν κατάματα τις ορδές των ξένων κατακτητών, κατατρώγοντας την ρίζα του δέντρου που έμελλε να βλαστήσει την συνέχιση της ιστορίας.

Η ιστορία της κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης θα έπρεπε να αποτελεί βασικό μέρος εκπαίδευσης για τις επόμενες γενιές. Η σημερινή τραγωδία που βιώνει ο ελληνικός λαός δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται απλώς σαν φάρσα, αλλά οι ρόλοι των δοσίλογων που δρουν στο πλευρό των κατακτητών είναι βγαλμένοι ακριβώς από εκείνη την μαύρη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Κάποιοι αναλυτές, όπως ο Δημοσθένης Κούκουνας προχωρά ένα βήμα παραπάνω, ταυτίζοντας την διαχρονικότητα της προδοσίας με συγκεκριμένες κάστες ανθρώπων που η ενδελεχής έρευνα ταυτοποιεί ακόμα και πρόσωπα.

Ένας καλόπιστος ερευνητής θα μπορούσε εύλογα να απορήσει: Πώς είναι δυνατόν ένας λαός που πλήρωσε το βαρύτερο τίμημα αίματος σε όλη την Ευρώπη να ανέχεται φορείς εκείνης της μαύρης περιόδου να μεσουρανούν δεκαετίες μετά στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου υπηρετώντας ακριβώς τα ίδια συμφέροντα; Πώς είναι δυνατόν μετά την Νυρεμβέργη, η Ελλάδα να διεκδικεί ακόμα το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, ενώ συγχρόνως καθίσταται έρμαιο οικονομικής υποδούλωσης από τους ίδιους ξένους δυνάστες;

Υπάρχει μία πιθανή εξήγηση. Η υπέρμετρη δολιότητα ελληνόφωνων «συνεργατών» του κατακτητή, που διαβλέποντας την πτώση του Ράιχ πέρασαν έγκαιρα στο αντίπαλο στρατόπεδο προκειμένου όχι απλώς να διασωθούν, αλλά και να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Τα κεκτημένα της φρίκης πάνω στο αίμα των Ελλήνων ηρώων, αναβαπτίζοντας σε μία νύχτα την συνεργασία με τους κατακτητές ως «αντιστασιακή δράση».

Είδαμε σε προηγούμενο άρθρο την προσέγγιση του γνωστού συγγραφέα για τον πρόγονο της γνωστής οικογένειας Αγγελόπουλων, της ιστορικής επιχειρηματικής δυναστείας των καθόλα ευυπόληπτων σύγχρονων συνεχιστών της μεταπολεμικής «Χαλυβουργικής» και των δορυφορικών ενασχολήσεων τους όπου συνεργαζόταν με τον Γερμανό κατακτητή. Κατά τα ιστορικά ντοκουμέντα που παρατίθενται, οι «συνεργάτες των Γερμανών αδερφοί Αγγελόπουλοι», προέβαιναν σε μια σειρά οχυρωματικών έργων επ’ ωφελεία του γερμανικού στρατού Κατοχής και μεταξύ αυτών, κατασκεύαζαν με σίδερο και ατσάλι συρματοπλέγματα για τους Έλληνες αιχμαλώτους που συγκεντρώνονταν στα στρατόπεδα κράτησης και εκτέλεσής τους.

Ειδική αναφορά στο βιβλίο που αποτυπώνει την έρευνα του κ. Δημοσθένη Κούκουνα, γίνεται και για τον Γεώργιο Σημίτη, πατέρα του γνωστού «προοδευτικού» πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ο πατήρ Σημίτης σύμφωνα με τον συγγραφέα, ήταν συνεργάτης και «αγαπημένο παιδί» του αρχηγού των Ελλήνων Ναζί, Γιώργου Μερκούρη, ο οποίος ανέλαβε επί Κατοχής διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. Ο ίδιος ο Γεώργιος Σημίτης, διορίστηκε υψηλόβαθμο στέλεχος στην Εμπορική τράπεζα, από όπου και έφυγε μετά τον θάνατο του ναζί μέντορα του! Υψηλά τραπεζικά πόστα δηλαδή, όλως τυχαίως την εποχή που γινόταν η μεγάλη ληστεία του «κατοχικού δανείου». Ληστεία που ακόμα παραμένει ατιμώρητη, ενώ τις συνέπειες της ζούμε σήμερα στο έπακρο.

Και όμως, τόσο ο Αγγελόπουλος όσο και ο Σημίτης, εμφανίζονται το 1944 ως «αντιστασιακοί» σε ένα ρεσιτάλ λήθης πάνω στην κατοχική γενοκτονία του Ελληνικού λαού με τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από την πείνα και τα βασανιστήρια. Τους τραγικούς χειμώνες του ’42 – 43, όταν αυτοί οι «αντιστασιακοί» έχαιραν της εκτίμησης των κατοχικών δυνάμεων…

Η εξήγηση είναι προφανής: Όταν η πτώση του Ράιχ έγινε ορατή, πολλοί εκ των συνεργατών έσπευσαν να αλλάξουν στρατόπεδο ώστε να πλασαριστούν για την επόμενη μέρα. Αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα απεχθέστερο είδος από τον «πεπεισμένο» συνεργάτη, όπως ήταν ο δηλωμένος ναζί Γιώργος Μερκούρης. Ο Συνεργάτης επ’ αμοιβή.

Η ιστορική ατιμωρησία αλλά και η προκλητική συνέχιση της φιλογερμανικής πολιτικής από ανθρώπους όπως ο Κώστας Σημίτης, θα πρέπει να προβληματίσει. Να θυμήσουμε μόνο πως ο πρώην πρωθυπουργός ήταν ο άνθρωπος που υπέγραψε την γνωστή συμφωνία με την Γερμανία για την μη καταβολή του κατοχικού δανείου. Η λύση για την συνέχιση αυτών των στρεβλώσεων, πρέπει να δοθεί με την μόνη ενδεδειγμένη θεραπεία : Την λαϊκή αφύπνιση, την ιστορική γνώση, που είναι η μόνη που μπορεί να πολεμήσει και να γκρεμίσει την Δρακογενιά (όπως έλεγε και ο Ν. Γκάτσος στο γνωστό του ποίημα…).

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakis.gr