Τότε δεν έλεγες τίποτε, τώρα σε ενοχλούν οι Αστυνομικοί! Μια κατάθεση ψυχής για την ΑΣΟΕΕ

Όταν έτρεχαν απελπισμένοι χρήστες ναρκωτικών στο κυλικείο να γλιτώσουν απ`τους τραμπούκους, ούτε που σε άγγιξε. Όταν έκαιγαν πλαστικές καρέκλες στο υπόγειο και ανέβαινε ο καπνός στους ορόφους, έλεγες μια απτά ίδια είναι, θα το υπομείνω....

Όταν έβαζαν έξω από τη βιβλιοθήκη ηχεία και εκείνο το άθλιο ραπ στο τέρμα, δε μιλούσες και προσπαθούσες να διαβάσεις έτσι και αλλιώς.

Όταν στις συνελεύσεις πετούσαν μανταρίνια σε όσους διαφωνούσαν με αυτούς για να τους ξεφτιλίσουν, ούτε τότε είχες το θάρρος της γνώμης σου να αντιδράσεις. Όταν μάθαινες για ξύλο στο υπόγειο απλά έφευγες και σα να μην έγινε τίποτα, δε σου λέρωνε τη συνείδηση. Όταν έπιαναν τις εθελόντριες της AIESEC απ`τό λαιμό και μάτωναν τις μύτες τους, δεν έκανες καμιά πορεία. Όταν έστελναν στο νοσοκομείο τους συμφοιτητές σου γεμάτους αίματα και καρούμπαλα, έλεγες που θα πάει κάποτε θα αλλάξει.

Όταν έμαθες για τη γιάφκα και τα grafiti των πυρήνων της φωτιάς δεν ήταν και καμιά έκπληξη δα, σιγά, ούτε γι`αυτό διαμαρτυρήθηκες. Τις προάλλες που κάνανε εφόδους και πετούσανε μολότοφ με ασπίδα εσένα και τους συμφοιτητές σου, όταν σπάγανε τα πεζοδρόμια για να πετάνε πέτρες στα ΜΑΤ, τίποτα, ούτε τότε μίλησες.

Και βγαίνεις τώρα και λες τη χιλιοφορεμένη και παρωχημένη κλισεδιά ότι η Χούντα δε τελείωσε το 73 και τραγουδάς το πότε θα κάνει ξαστεριά. Καμία επαφή με την πραγματικότητα. Κανένας σεβασμός και καμία εκτίμηση στους κατεξοχήν υποκριτές με το μεγάλο στόμα και τη μηδενική ακεραιότητα.

Ζήτω οι Ανεμπόδιστες Σπουδές
Ζήτω η Ακαδημαϊκή Ελευθερία
Ζήτω το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών!
Via Iliya Paraskevopoulos