2021 με αυτούς; ΟΧΙ. Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Είδα το πρώτο πανηγύρι για την επιτροπή για το 2021. Άμα θα το γιορτάσουμε με νομιμοποίηση του εποικισμού, αρχοντοκυράδες με πούρα, τρία κιλά μπότοξ και εθνομηδενιστές ιντελιγκέντσηδες, καλά κρασιά.  Την ανδρεία και την ελευθεροφροσύνη του Έθνους θα την εκφράσει η σημερινή ψευτοελίτ της παρακμής, ένα αποικιακό βαλκανικό κακέκτυπο εθνικής αστικής τάξης;     Κάποτε είχε λίγους μεν αστούς, που όμως έβγαζαν αληθινό χρήμα στο διεθνές εμπόριο.  Χρηματοδοτούσαν εθνικούς αγώνες, αγόραζαν θωρηκτά, κανόνια, ντουφέκια και πολυβόλα. Έχτιζαν σχολεία και πανεπιστήμια, και στέλνανε τα παιδιά τους στις Στρατιωτικές Σχολές, ήταν δωρητές της αύξησης της στρατιωτικής και πνευματικής ισχύος του Έθνους....
  Σήμερα μετράνε τα κότερα και τις βίλες τους, αγοράζουν μόνο πίνακες που τους θαυμάζουν στα πάρτι τους. Δείτε ακόμη και τα μεγάλα ιδρύματα, του Ωνάση, του Νιάρχου, με τι ασχολούνται! Ικανό ποσοστό της δράσης και του χρήματός τους πάνε σε ενασχόληση με τους… ΛΟΑΤΚΙ. Αν το ξέρανε οι μακαρίτες δωρητές, θα προτιμούσαν να τα κάνουν μουνταρία τα λεφτά τους.  Ποιος θα εκπροσωπήσει την ελληνική διαχρονία, την αέναη αναζήτηση της Ελευθερίας, διηνεκές πρόσημο της εθνικής μας ύπαρξης;     Αυτοί που πιστεύουν πως είμαστε ένα μπάσταρδο συνονθύλευμα, χωρίς σχέση με τους αρχαίους Έλληνες, χωρίς ιστορική συνέχεια, συμπίλημα βάρβαρων κατσαπλιάδων, που μας έκανε Έθνος ο Κοραής και το νεοελληνικό κράτος;  Είδα στο ακροατήριο και τον Σημιταρά τον Κουρδοφάγο του άγους Οτσαλάν, τον Πρωθυπουργό των Ιμίων, τον σκυφτό λογιστή τού «Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς», των S-300 και του Χρηματιστηρίου, όπου 1.000 νοματαίοι γδύσανε έναν ολόκληρο λαό μέχρι φόδρα. Μόνο τα χρυσά δόντια των γερόντων με τανάλια δεν βγάλανε. Θυμάστε ποιανού υπουργοί έλεγαν «η άνοδος του Χρηματιστηρίου είναι δείκτης υγείας της οικονομίας. Δανειστείτε κι επενδύστε». Κι ύστερα κλαίγαν χήρες, ορφανά, μικροί, μεγάλοι. Οι Γερμανοί το 1941-44 λιγότερα βούτηξαν από τη χώρα. Ήταν εκεί, αυτός που φωτογραφιζόταν χαρούμενος με το πρώτο εικοσάευρο, τότε που μπήκαμε ξυπόλυτοι στο υπόγειο της γερμανικής οικονομικής Κομαντατούρ και είδαμε τα χαΐρια μας στην κρίση.  Ήταν και διάφοροι ιντελιγκέντσηδες της κακιάς ώρας, σαν κάστινγκ από το «1821» του Σκάι ήταν. Τύποι που δεν έχουν προσφέρει μισή καινούργια ιδέα, χωρίς να τιμούν ούτε τις παλιές, που, μεταξύ μας, είναι πιο στέρεο πράγμα να ακουμπήσει η ψυχή σου από τα φίδια των ποικιλόχρωμων ανακυκλωμένων αριστερών.  Διάβασα δε πως η Γιάννα των φαραωνικών έργων του 2004 πρότεινε ακόμη και στον Αντώνη Λιάκο να γίνει μέλος της επιτροπής. Γιατί, φιλτάτη παλαιά συνάδελφε; Δεν βρήκες απόγονο του Ομέρ Βρυώνη ή του Κιουταχή;  Αυτοί που αγνοούν την «παλιά» πατριδογνωσία θέλουν να διαμορφώσουν τη «νέα».     Η πατριδογνωσία είναι μία, Γιάννα μου.     Ο πατριωτισμός δεν είναι θεματικός ή α λα καρτ. Δεν μπορείς να είσαι «οικονομικός πατριώτης» και ενδοτικό ρετάλι στο λαθρομεταναστευτικό και στην τουρκική απειλή.     Κι αυτό δεν το απευθύνω στη Γιάννα, που το κομμάτι της κάνει και δεν έχει ευθύνη για τη μεταναστευτική, εξωτερική και πολιτική άμυνας της χώρας. Θα πω δε πως το πιο διασκεδαστικό για εκείνη πιστεύω πως ήταν όλοι αυτοί που κάθονταν σούζα μπροστά της. Money talk, bulshit walk, λένε οι μεγάλοι μας φίλοι και σύμμαχοι. Πόσοι λιγούρηδες έχουν χλαπακιάσει εξόδοις της, πόσοι χαμένοι πολιτευτάκηδες έχουν βγάλει ρίζες στο χαλάκι της εξώπορτας, μαζί με τον σκύλο, περιμένοντας ένα νεύμα ευμένειας, μια χάρη. Κάθε φορά που θυμάμαι τα νταραβέρια, ακόμη και του Τσίπρα μαζί της, σκέφτομαι ένα πράγμα: το χρήμα και η κοινωνική δύναμή του, όταν δεν έχεις μέσα σου το αγέρωχο του Ελληνικού Τρόπου, σε κάνουν θλιβερό κολλήγο. Από αυτή την άποψη έχει πλάκα. Τους τσιμπάει το μαγουλάκι, από πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο δημοσιογραφίσκο του καθεστώτος των Μέσων Μαζικής Παραπλάνησης.  Εγώ, πάντως, όταν ταξιδεύω στην Πατρίδα μας, πάντα σταματώ και πίνω νερό σε έρημες κρήνες, λιτά αριστουργήματα, όπου πια δροσίζονται μόνο τα αγριοπούλια και τα αγρίμια, δωρεές του νόστου της Ελλάδας της Διασποράς. Στέκω ευλαβικά σε αυτά τα όμορφα πέτρινα σχολειά, που χτίσανε ξενιτεμένοι έμποροι, φόρος τιμής και αγάπης για το μικρό χωριό τους στον Μοριά, στην Ήπειρο, παντού. Σχολειά χωρίς παιδιά πια, σε έρημα χωριά.     Κανείς δεν σκέφτεται πολιτικές ενθάρρυνσης των γεννήσεων, μια πολιτική με επίκεντρο ιερό την Ελληνίδα Μάνα, την προτροπή και έμπρακτη διευκόλυνσή της να κάνει παιδιά.     Αυτό θα έπρεπε να είναι η κεντρική ιδέα του 2021, η νίκη ενάντια στον δημογραφικό θάνατο της Πατρίδας, μαζί με την ανάδειξη των αληθινών αξιών της ανδρείας και της ελευθεροφροσύνης.     Ποιος θα το κάνει αυτό;    Η ξεπλυμένη ψευτοελίτ, που χωρίς τσίπα βρίζει τον λαό και προπαγανδίζει την αντικατάσταση των ελλειπόντων γεννήσεων με εισαγόμενους σουνίτες μουσουλμάνους;     Αν το ήξερε ο Κολοκοτρώνης, θα γύριζε στο Λιμποβίσι για πάντα, να γίνει ξυλοκόπος, παρά να χύσει το αίμα του για «παλιόψαθες και βάρητα της γης», που έλεγε ο Μακρυγιάννης.  Μα ποιοι θα αναστρέψουν την παρακμή;     Αυτοί που ανησυχούν, βραχνιάζουν ωρυόμενοι μη χαθεί το τάδε είδος χελώνας, αλλά γράφουν στα παλιά τους πανάκριβα παπούτσια την προοπτική αφανισμού ενός ολόκληρου Έθνους, ακριβοί στα ζώα και φυτά και στους ξένους, φτηνοί στους Έλληνες;     Η απάντηση είναι απλή:     Εμείς, όλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία, από την άκρα δεξιά ως την καρδιά της αριστεράς, έχουμε ρίζες, μνήμες, νεκρούς ήρωες, σύμβολα που τιμούμε, πίστη στην Ορθοδοξία και βαθιά ενσυναίσθηση της ιστορικής μας συνέχειας. Ερχόμαστε από πολύ βαθιά στην Ιστορία και πάμε ακόμη πιο βαθιά στο μέλλον.  Το ότι οι Απόστολοι του Μαρασμού υπερεκπροσωπούνται τους δίνει μια ψευδαίσθηση υπεροχής, μια μοιραία αλαζονεία, που οδηγεί σε χυδαίες ύβρεις κατά του πατριωτισμού, της κοινής λογικής, των αξιών του Ελληνικού Τρόπου. Θα ‘ρθει όμως η μέρα τους. Έτσι τελειώνει πάντα η αλαζονεία. Θα δούμε την πτώση τους και την ανελέητη τιμωρία τους.     Το Έθνος δεν είναι αυτοί.     Είστε όλοι εσείς και οι πολεμιστές πρόγονοί σας.    Το ότι αυτοί είναι χαλασμένο αίμα δεν σημαίνει πως χάλασε και το δικό μας. Θα νικήσουμε, κάπως, με κάποια ηγεσία, αλλά θα νικήσουμε στο τέλος.    Η Ελλάδα δεν πεθαίνει, σίγουρα δεν θα αυτοκτονήσουμε συλλογικά, όπως μας ζητάνε. Αυτοί και οι σάπιες ιδέες τους σίγουρα θα πεθάνουν, θα γίνουν σκόνη σε ένα χαντάκι της Ιστορίας, όπως αυτό όπου πέταξε ο Καραϊσκάκης τα κουφάρια των απίστων μετά τη συντριβή τους στη μάχη της Αράχωβας.     Με αυτούς, λοιπόν, 2021;     Μια και θυμήθηκα τον γιο της Καλογριάς, αυτονόητη η απάντηση: Ρωτήσαμε, ξέρετε ποιον, και είπε ΟΧΙ.