Πρώτα μοιράζουμε το γάλα και μετά αρμέγουμε την αγελάδα. Του Ανδρέα Ζαμπούκα. ΦΩΤΟ

Κι όμως ειπώθηκε: «Εμείς δεν περιμένουμε την ανάπτυξη για να αυξηθούν οι μισθοί. Με την αύξηση των μισθών έρχεται η ανάπτυξη»! Από ποιον ειπώθηκε; Aπό έναν πρώην πρωθυπουργό. Από ποια αναδιατυπώθηκε; Από μία πρώην υπουργό Εργασίας. Μιας δυτικής χώρας...


 Παλαιού μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και με παραδοσιακή «καπιταλιστική»… οικονομία.  Κι όμως, μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους που καλούνται να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια χώρα, το ίδιο πολίτευμα, το ίδιο σύνταγμα και τους ίδιους θεσμούς.  Έχετε καταλάβει ποιοι κυβέρνησαν την Ελλάδα για 4,5 χρόνια;    Αυτοί που είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι υπάρχουν «λεφτόδεντρα»!    Και ποια είναι τα «λεφτόδεντρα»;    

Oι εχθροί του φασματικού τους «προλεταριάτου»:Τα διεθνή κεφάλαια, οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, τα προγράμματα της Κομισιόν και τα δάνεια των τραπεζών. Χρήματα δηλαδή, που μπορεί να απορροφήσει κάποιος με τις εγγυήσεις του κράτους αλλά χωρίς την πρόβλεψη της επιστροφής.  Πως όμως προέκυψε στους Έλληνες αριστερούς η «ληστρική» διάθεση, χωρίς πρόνοια και ασφάλεια για το μέλλον; Γιατί είναι γεγονός ότι δεν εφηύραν οι ίδιοι τον νεοελληνικό κρατισμό. Κάποιοι άλλοι στα δεξιότερα του πολιτικού συστήματος ενέπνευσαν το όραμα του τυχοδιωκτισμού και οι αριστεροί το υιοθέτησαν με ικανοποίηση και ταξική βουλιμία. Το πρόβλημα όμως, δεν είναι ο Αλέξης Τσίπρας και η Έφη Αχτσιόγλου. Είναι ολόκληρη η ιδεολογία της ελληνικής κοινωνίας που μέχρι πρότινος πίστευε ακριβώς το ίδιο: ότι η χώρα αναπτύσσεται χωρίς να παράγει!  Κατά συνέπεια, το ζήτημα δεν είναι η βολική ιδεολογική παράνοια των Συριζαίων αλλά το πώς θα αντιμετωπιστεί από δω και πέρα, για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων. Και με ποιον τρόπο η νέα κυβέρνηση θα εμπεδώσει την αποστροφή προς την βεβαιότητα «Πρώτα μοιράζουμε το γάλα και μετά αρμέγουμε την αγελάδα».  Θα ζούμε λοιπόν ως «πλιατσικολόγοι» ή ως «ρομπέν των χαζών»;   Θα διαλέγουμε απλώς ρόλο σε μία κοινωνία μικρομέγαλων απατεώνων όπου οι συνειδήσεις των ανθρώπων τρέφονται με τα απόβλητα ενός αρρωστημένου μικροκαπιταλισμού (μεταπρατική οικονομία, επιδόματα και δανεικά);  Ο στόχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν είναι μόνο να επανέλθουμε σε μία πολιτική και οικονομική κανονικότητα. Μείζων σκοπός πρέπει να είναι η αναμόρφωση της νεοελληνικής ιδεολογίας σχετικά με την κουλτούρα της ανάπτυξης. Να αλλάξουμε τα μυαλά των νέων ανθρώπων και να τους κάνουμε να συνειδητοποιήσουν ότι τίποτα δεν μεγαλώνει χωρίς τροφή. Και πουθενά στον κόσμο κανείς δεν δέχεται πια να τον κλέψεις προκειμένου να αναπτυχθείς χωρίς κόπο και παραγωγή.  Οι σύντροφοι Ζαίοι νομίζουν ακόμα ότι μπορούν να πείθουν το λούμπεν ακροατήριό τους για μία αναδιανομή πλούτου δια της υφαρπαγής. Λες και δεν υπάρχουν θεσμοί, νόμοι και κανόνες που δεσμεύουν την αστική κοινωνία.  Το μεγάλο στοίχημα για τα επόμενα χρόνια είναι...    να πάψουν οι Έλληνες να σκέπτονται με ηλίθιο ή πονηρό τρόπο. Να καταπολεμήσουν την  «ορθόδοξη» ή την αριστερή φαντασίωση του εύκολου πλουτισμού. Είτε δια του πολλαπλασιασμού των αγαθών στον γάμο της Κανά είτε δια της «ιπποτικής» κλοπής στο δάσος του Σέργουντ (Ρομπέν των δασών).  Και να αντιληφθούμε όλοι πως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια ενός λαού κερδίζεται καθημερινά, μέσα από την διεκδίκηση, την δημιουργία και την παραγωγή πλούτου. Οικονομικού, πολιτικού και πολιτισμικού!  Όσο για την κυρία Αχτσιόγλου, είναι καλύτερα για το πολιτικό της μέλλον, να μην «διασχίζει το μυαλό της» η παράνοια της «αντίστροφης αριστερόστροφης έλξεως» για την επίτευξη της ανάπτυξης μιας οικονομίας. Γιατί στο τέλος, και αυτή και οι σύντροφοί της θα αποτρελάνουν και τους ψηφοφόρους τους και τους ίδιους τους τους εαυτούς…