Εδώ φρενοκομείο, εδώ φρενοκομείο! Τα περιθώρια στενεύουν, ο καιρός πλησιάζει. Να βρούμε επειγόντως δυνατές, λαμπερές υποψηφιότητες για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Ποιος/α τυχερός/ή θα υπογράφει με χαρά και συναίσθηση ευθύνης συμφωνίες-τεφαρίκια (για τους εχθρούς της Ελλάδας), όπως το παλιόχαρτο των Πρεσπών;    Ποιος/α τυχερός/ή θα υπογράφει με χαρά και συναίσθηση ευθύνης νέα Μνημόνια;    Ποιος/α τυχερός/ή θα υπογράφει με χαρά και συναίσθηση ευθύνης περικοπές μισθών και συντάξεων;    Ποιος/α τυχερός/ή θα εκφωνεί, με πάλλουσα (λες να’ ναι έτσι από τη ζέστη ή τις μπίρες;) φωνή πύρινους λόγους στις εθνικές επετείους, την ίδια στιγμή που θα προχωρά γκαζωμένος, με τα χίλια, ο εποικισμός της Ελλάδας από ισλαμιστές;    Ποιος/α θα στέκεται όρθιος/α, ακίνητος/η σαν κλαρίνο στο κόκκινο χαλί περιμένοντας τους ξένους...
και θα θυμίζει στους παρατηρητές υπερμέγεθες μπιμπελό ή γλάστρα, που ξέχασε να πάρει πίσω η εταιρία που διοργάνωσε το παιδικό πάρτι;  Το θέμα είναι σοβαρό και χρειάζεται σοφία, γνώση του πανίσχυρου «πάγκου» που διαθέτει η ομάς των ελληνοφώνων πολιτευομένων και κατανόηση των μεταπολιτευτικών αλλά και ορθοπολιτικών ιδιαιτεροτήτων της πατρίδος.  Εδώ και κάποιες εβδομάδες, ίσως και μήνες, κυκλοφορεί η φήμη ότι η Αννα Διαμαντοπούλου μπορεί να… χρισθεί (από μια πιθανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία) Προεδρίνα της Δημοκρατίας!  Αν αυτό αληθεύει και γίνει πραγματικότητα, τότε θα μιλάμε για την τρίτη κατά σειρά τεράστια επιτυχία της αυτοδημιούργητης πασόκας.    Η πρώτη ήταν όταν πήρε μέρος σε συνεδρίαση του διεθνούς εξωραϊστικού συλλόγου «Λέσχη Μπίλντερμπεργκ».  Η δεύτερη επιτυχία αυτής της ρετρό μορφής του αντίκ πασοκισμού ήταν η -κατά την έναρξη της σχολικής περιόδου- διανομή στους μαθητές φωτοτυπιών αντί βιβλίων!  Όταν έγινε αυτό, η Αννα Διαμαντοπούλου ήταν υπουργός «Παιδείας» του Γιωργάκη του Παπάντρεος και προφανώς θέλησε να δώσει στους μαθητές μια προκαταβολή από φοιτητική ζωή.  Ως γνωστόν, τα φωτοτυπάδικα πέριξ των πανεπιστημίων «στενάζουν» από τους φοιτητές που συρρέουν εκεί για να φωτοτυπήσουν τις σημειώσεις των μαθημάτων τους.  Η υποψηφιότητα της αναμφισβήτητα πανάξιας Αννας Διαμαντοπούλου είναι το εν καλό νέο.    Το άλλο είναι ακόμα μία υποψηφιότητα για το ύπατο αξίωμα: της αγωνίστριας Μαρίας Δαμανάκη!   Η Αριστερά σε βγάζει όπου θέλεις, αρκεί να μην την εγκαταλείψεις! Αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε τη Μαρία Δαμανάκη    Αν δεν τη γνωρίζετε, να τη μάθετε! Ενα χαριτωμένο βιογραφικό της δημοσιεύτηκε στη «δημοκρατία» (στις 17/03/2018), στο πλαίσιο του αφιερώματος «Αριστερά: Το θερμοκήπιο της εξουσίας». Το άρθρο για την κυρία Δαμανάκη τιτλοφορείτο «Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί... Μονακό!».  «Είναι Ζυγός, 66 ετών, Κρητικιά. Γεννήθηκε στις 18/10/1952 στον Αγ. Νικόλαο Κρήτης. Χωρισμένη, με τρία παιδιά. [...] Ειδικεύεται στο να φαίνεται να αναλαμβάνει ρόλους κομβικής σημασίας, να ναυαγεί και να επιβιώνει.     Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 εντάχθηκε στην ΚΝΕ.    Όταν έγινε η φοιτητική εξέγερση του Πολυτεχνείου, ανέλαβε το μικρόφωνο στον ραδιοσταθμό των φοιτητών. Εκεί την έμαθε όλη η Ελλάδα, από την καλή. Από την ανάποδη έγινε γνωστή από τότε που αναλάμβανε να οδηγεί στη χρεοκοπία το ένα πολιτικό εγχείρημα μετά το άλλο. Βασικά, επαγγέλλεται βουλευτιλίκι.  Εξελέγη με το ΚΚΕ (ως εκλεκτότατη του καπετάν Γιώτη Φλωράκη το 1977, το 1981 και το 1985). Στη συνέχεια με τον Συνασπισμό. [...] Το 1991 έγινε πρόεδρος του ΣΥΝ και ήταν η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα και η πρώτη που κατόρθωσε να μην μπει αυτό το κόμμα στη Βουλή.  Το 1993 ο ΣΥΝ πήρε 2,94% και βρέθηκε εκτός Βουλής. Αυτό η Ελλάδα το οφείλει στη Δαμανάκη.  Μετά ανέλαβε να κατατροπωθεί από τον Αβραμόπουλο για τη δημαρχία Αθηναίων στις δημοτικές του 1998. Τα κατάφερε. Πάτωσε. Πήρε λιγότερο από 17%.  Μετά ανακάλυψε τον Γιώργο Παπανδρέου και έγινε πασοκτζού. Κατέκτησε έδρα το 2004, το 2007 και το 2009. Κι ύστερα, που η χώρα βάρεσε φαλιμέντο, εκείνη καβατζώθηκε στην Κομισιόν. Επίτροπος Ναυτιλίας και Αλιείας! Λούτσος, κοκοβιός, σκούνα και μαούνα.    Οταν έφυγε από την Κομισιόν, πάλι δεν πήγε χαμένη. Η λάμψη της έφτασε μέχρι το Μονακό.  Διορίστηκε...    μέλος του διοικητικού συμβουλίου του περιβαλλοντικού ιδρύματος «Πρίγκιπας Αλβέρτος Β΄ του Μονακό»!   Αυτό το επίτευγμα πρέπει να είναι το πετράδι στο στέμμα κάθε συντεταγμένου αριστερού αγωνιστή, κάθε συνεπούς αγωνίστριας».