Να συντρίψει το Κράτος! Σε υποκατάστημα ΙΚΑ Βορείου Ελλάδος προσλήφθηκαν πέντε τηλεφωνήτριες χωρίς να υπάρχει τηλεφωνικό κέντρο!

ΓΡΑΦΟΥΝ ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΤΕΡΓΙΟΥ. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τίποτε λιγότερο. Δέν εχει τίποτε απολύτως να χάσει ο πρόεδρος της ΝΔ,αν δηλώσει απερίφραστα ότι θα συγκρουστεί με το κρατικό-συντεχνιακό μόρφωμα και τις καταχρήσεις του. Ας βουλωσει τ’αυτιά του στους κρατιστές της ΝΔ. Είναι εχθροι του και επιδιώκουν την πτώση του....

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Αν το συντεχνιακό κράτος συνεχίσει να ασκεί την ολέθρια εξουσία του, το πλοίο Ελλάς πάει κατ’ ευθείαν στα βράχια. Και θα πάρει μαζί του δικαίους και αδίκους. Στην παρούσα φάση της δεκαετούς κρίσης, η οποία πάει και αρκετά πιο πίσω, τα λόγια περιττεύουν και δεν πείθουν. Απαιτούνται έργα ολκής, και μάλιστα με την διαδικασία του επείγοντος. Οι Ελληνες αυτό θέλησαν να πούν στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.Και οσοι δεν το καταλαβαίνουν τόσο το χειρότερο γι’αυτούς

Στην σημερινή Ελλάδα, η μη βαθειά μεταρρύθμιση του συντεχνιακού κράτους είναι μία ανοικτή πληγή και από αυτήν μολύνεται όλος ο κοινωνικός ιστός. Όπως κατ’ επανάληψιν έχουμε γράψει, από χρόνια, η λογική που διέπει το συντεχνιακό κράτος έγκειται στο να εξυπηρετούνται οι άνθρωποί του και όχι οι πολίτες. Αποτελεί έτσι πολλαπλασιαστή αβεβαιοτήτων για την δημοκρατία, η οποία, επιπροσθέτως, πλήττεται και από το απαράδεκτο εγχώριο πελατειακό σύστημα, που και αυτό,οπωςβλέπουμε κάθε μέρα, είναι άρρωστο.Το τελευταίο θέαμα στη Βουλή των Ελλήνων τα λεει όλα.Το 2015,ο Τσίπρας,με τη στήριξη των απανταχού κρατιστών,θελησε να διασώσει το αποκρουστικό αυτό μόρφωμα.Κάπου εκεί την πάτησε.Το πελατειακό κράτος ειναι ενα ψοφημι πλέον.Ειναι ντροπή για τη χωρα και την αξιοπρέπεια κάθε Ελληνα.Μόνον να φορολογεί και να αρπάζει γνωρίζει.

Στο πλαίσιο αυτής της –οδυνηρής για μία ανοικτή(;) κοινωνία– πραγματικότητας, παρατηρούνται δύο πολύ σοβαρά φαινόμενα, που είναι η πτώση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας και η υπερ-διοίκηση μίας υποκυβερνώμενης χώρας, στην οποία οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες προκύπτουν από το συντεχνιακό κράτος, τις καταχρήσεις του και την ακαμψία του.

Όσο για τα ποσοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την μη αμφισβητήσιμη άποψή μας, είναι εντυπωσιακά. Από το 1990 έως και το 2009, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, υπό διάφορες σχέσεις εργασίας, αυξήθηκαν κατά 39%, με αποτέλεσμα η άνοδος αυτή να οδηγήσει σε πτώση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι, την ίδια περίοδο, στον χώρο της δημόσιας παιδείας δημιουργήθηκαν περί τις 27.000 νέες θέσεις εργασίας, την στιγμή που ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 23% και πλέον. Στην δημόσια τάξη, η απασχόληση αστυνομικών και άλλων εργαζόμενων αυξήθηκε σε ποσοστό 26%, οι ώρες εργασίας μειώθηκαν εβδομαδιαίως από 42 σε 38 και η εγκληματικότητα παρουσίασε άνοδο 53%. Επίσης, οι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυξήθηκαν κατά 30%, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες της παραμένουν απελπιστικά ανεπαρκείς.

Όλα αυτά τα ποσοτικά στοιχεία, αλλά και το κόστος του δημόσιου τομέα που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ποσοστό συμμετοχής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν άνω του 50% έως το 2009, καταλήγουν σε μία θεμελιώδη συμπερασματική διαπίστωση: το συντεχνιακό κράτος, παρά κάποιες αλλαγές που έγιναν στην περίοδο των μνημονίων, είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας μας και η ισχυρότερη τροχοπέδη της οικονομίας. Αν λάβουμε δε υπ’ όψιν μας και τις κατά καιρούς απειλητικές δηλώσεις και εκδηλώσεις δημοσίων φορέων κατά της ανοικτής κοινωνίας, τότε το συντεχνιακό κράτος στην χώρα μας είναι και ένα απίστευτο εκκολαπτήριο τρομοκρατικής ιδεολογίας. Με βάση, δηλαδή, την πολιτική επιστημονική θεωρία, το συντεχνιακό κράτος είναι στην ουσία και ολοκληρωτικό.

Συνιστά έτσι καίρια απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας, οι οποίοι πλέον ούτε αντιδρούν στις αυθαιρεσίες του αλλά ούτε και πιέζουν τους εκπροσώπους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να αντιδράσουν τουλάχιστον αυτοί. Μέχρι πότε, όμως, θα είναι ανεκτή η κατάσταση αυτή; Μέχρι πότε το συντεχνιακό κράτος θα σέρνεται στον αντιδημοκρατικό δρόμο του, παρασύροντας σε αυτόν τα πιο δυνατά και ζωντανά στοιχεία μίας καταρρέουσας κοινωνίας; Μέχρι πότε οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι όπως αποκαλύφθηκε έχουν στείλει στο εξωτερικό πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ, θα παραμένουν ανενόχλητοι; Έως πότε η διαπλοκή θα ορίζει πώς πρέπει να λειτουργεί η ελληνική οικονομία και προς όφελος ποίων;

Στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα πρέπει να αποφασίσουμε τί θέλουμε και πώς. Στην ψηφιακή εποχή, ο χρόνος κυλά ταχύτατα και δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια στις λήψεις αποφάσεων.Ο Κυριάκος Μητσότάκης,δεν θα πάρει εντολή για να προσφέρει στους Ελληνες μιά απο τα ίδια.Θα πρεπει να δείξει με ΕΡΓΑ και οχι μπαρούφες οτι φέρνει την πρόοδο.Και αν ο εσμός των κρατιστών στο κόμμα του δεν συμφωνει, ας πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Ενδεχομένως δε, δια δημοψηφίσματος, ας ζητήσει την γνώμη του ελληνικού λαού. Ας τον ρωτήσει, για παράδειγμα, αν συμφωνεί να πληρώνει 60 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για να έχει αυτό το κράτος που όλοι γνωρίζουμε. Ένα παρόμοιο δημοψήφισμα ίσως να αποτελούσε και κορυφαία ευρωπαϊκή πρωτιά, για όσους κόπτονται για την δημοκρατία και την Ευρώπη.Και θα εκλεινε το στόμα σε κάποιους όψιμους «δημοκράτες»,που ζητούν να επιστρέψουμε στις πόλεις-έθνη,για να κάνουν τήν πλάκα τους εις βάρος των κοροιδων.

ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ

Αισχρές ημέρες 1989 με την ιστορία των συμβασιούχων και των τροπολογιών

Και μετά φταίνε οι δανειστές και οι διεθνείς εποπτείες: 24 Μαϊου 1989: Το πολιτικό αίσχος για τη μονιμοποίηση 47.000 συμβασιούχων. 7 Ιουνίου 2019: Η Κομισιόν εντοπίζει το «πάρτι» συμβασιούχων!

Του Δημήτρη Στεργίου

Στις 7 Ιουνίου 2019 διάβασα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην τρίτη «μεταμνημονιακή» έκθεση εποπτείας αναφέρει ότι η επίμαχη επισήμανσή της για την υπέρβαση του ορίου των συμβασιούχων δεν έγινε για πρώτη φορά τώρα, μετά τις ευρωεκλογές. Υπήρχε αυτούσια στη σελίδα 80 της 2ης έκθεσης ενισχυμένης εποπτείας, η οποία είχε δοθεί στη δημοσιότητα πριν από τρεις και πλέον μήνες, στις 27 Φεβρουαρίου: «Ο συνολικός αριθμός των προσωρινά απασχολούμενων αυξήθηκε σημαντικά το 2018. Ενώ αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε προσωρινό προσωπικό που απασχολείται σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, τα στοιχεία της απογραφής για το 2018 δείχνουν επίσης ότι το προσωρινό προσωπικό των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης (εξαιρουμένων των ΝΠΙΔ), που καλύπτεται από το ανώτατο όριο, υπερέβη το όριο κατά περίπου 1.550 άτομα».

Κι όμως ο υπό προθεσμίαν πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας με δηλώσεις του προσπάθησε να κάνει-κατά την προσφιλή τακτική του- το μαύρο άσπρο, δαιμονοποιώντας πάλι, ύστερα από τέσσερα χρόνια(!) τους «συντηρητικούς» κύκλους των Βρυξελλών, κατηγορώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι θα … εφαρμόσει όσα έχει δεχθεί από τους «συντηρητικούς» κύκλους των Βρυξελλών με υπογραφές Μνημονίων για τη σχέση 1:5 και λεονταρίζοντας ότι εκείνος εφαρμόζει τη σχέση 1:1. Διαβάστε και συνειδητοποιήστε σε ποιο πολιτικό και κομματικό τσουνάμι βρίσκεται η χώρα επί, τουλάχιστον, τριάντα χρόνια.

Υποστήριξε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας : «Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών άνοιξε την όρεξη τόσο στο παλιό πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα όσο και σε ακραίους συντηρητικούς κύκλους στις Βρυξέλλες να αμφισβητήσουν τις πολιτικές μας επιλογές και να φέρουν προσκόμματα στο σχέδιό μας. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να θέσουν ακόμα και ζήτημα απολύσεων συμβασιούχων στον Δημόσιο Τομέα. Είχαν να εγείρουν ζήτημα απολύσεων στο Δημόσιο από το 2014, τότε που αρμόδιος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης ήταν ο κ. Μητσοτάκης… Η όρεξη αυτή άνοιξε, διότι, ακόμα και σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης επιμένει διαρκώς να μιλά για την ανάγκη επιστροφής στη μια πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις, ενώ ήδη εμείς έχουμε κατακτήσει με σκληρές διαπραγματεύσεις το 1:1».

Κι όμως, πέρα από την τρίτη και τη δεύτερη της 27^ης Φεβρουαρίου 2019, και η πρώτη «μεταμνημονιακή» έκθεση εποπτείας επισημαίνει τα ίδια, διαψεύδοντας τον κ. Τσίπρα ότι κατόρθωσε να κάνει με … «διαπραγματεύσεις» τη σχέση από 1:5 σε 1:1!!! Συγκεκριμένα, στην πρώτη αυτή έκθεση , η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα στις 21 Νοεμβρίου 2018, τονιζόταν ότι οι ελληνικές αρχές δεσμεύτηκαν για μείωση του προσωρινού προσωπικού και υπήρχε πίνακας, σύμφωνα με τον οποίο ο αριθμός των συμβασιούχων θα διαμορφωνόταν στις 62.439 πέρυσι (από 59.731 το 2017) και στη συνέχεια θα μειωνόταν στις 54.939 φέτος και την επόμενη τριετία…

Το πολιτικό αίσχος για τη μονιμοποίηση 47.000 εκτάκτων το 1989

Καλά τα έλεγε ο Μάρξ, αλλά ούτε οι «σύντροφοί του μαρξιστές» της σημερινής κυβέρνησης, ούτε οι προηγούμενοι «αντίπαλοί συντηρητικοί, φιλελεύθεροι» τον άκουγαν! Κι έτσι, η ιστορία αυτή (και με το θέμα των συμβασιούχων και εκτάκτων) επαναλαμβάνεται τη μια ως φάρσα (όπως σήμερα) και την άλλη ως τραγωδία (όπως μετά τις εκάστοτε εκλογές!).

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Το Μάϊο του 1989, δηλαδή λίγο πριν από τις εκλογές της 18^ηςΙουνίου 1989 (όπως καλή ώρα τώρα), δηλαδή πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς, έγινε μια πρωτοφανής πολιτική αγυρτεία για τη μονιμοποίηση των 45.000 εκτάκτων – συμβασιούχων, ρουσφετολογικώς προσληφθέντων για μια συγκεκριμένη, υποτίθεται, διάρκεια. Τότε, λοιπόν, το πρόβλημα της μονιμοποίησης των 45.000 ή 47.000 εκτάκτων υπαλλήλων του Δημοσίου μεταβλήθηκε σε πεδίο αντιπαράθεσης με οξείς τόνους . ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συναγωνίζονταν σε μια πρωτοφανή πολιτική αγυρτεία και κοντά και ο Συνασπισμός της Αριστεράς με ένα όψιμο λαϊκισμό για την υπεράσπιση εργατικών συμφερόντων, όπως προκύπτει από δημοσίευμα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (18 Μαϊου 1989).

Τότε, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αφού οργίασε επί οκτώ χρόνια με αθρόες ρουσφετολογικές προσλήψεις, ψήφισε τελευταία, το 1987, το Νόμο 1735 , με τον οποίο ήθελε να πείσει ότι οι έκτακτοι σταματούν και ότι στο εξής οι προσλήψεις στο Δημόσιο θα γίνονται, τάχα, με αξιοκρατικά κριτήρια. Έτσι, προέκυψε ότι υπήρχαν … 47.000 έκτακτοι – συμβασιούχοι, παίζοντας το προεκλογικό γερό χαρτί, άφησε το θέμα αυτό να «ρυθμισθεί» λίγο πριν από τις εκλογές. Όμως, η Βουλή έκλεισε αιφνιδιαστικά και έτσι δεν ψηφίσθηκε η σχετική τροπολογία, αφού η ΝΔ με την αίτηση για ονομαστική ψηφοφορία ματαίωσε το απαράδεκτο φαινόμενο να επικυρώσουν την απόφαση 20 το πολύ βουλευτές. Ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρήκε μια πρώτη ευκαιρία δημοκοπίας υπέρ των εργαζομένων αυτή τη φορά και ανακοίνωσε ότι έκτακτοι θα μονιμοποιηθούν με … υπουργικές αποφάσεις. Κι επειδή οι υπουργικές αποφάσεις πρέπει να επικυρώνονται με νόμο ήταν σα να έλεγε: Δώστε μου την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να μονιμοποιηθείτε! Από την άλλη μεριά. η Νέα Δημοκρατία, ενώ είχε διακηρύξει ότι δεν θα αναγνωρίσει διορισμούς που έγιναν από την 1.1. 1989, μόλις συνειδητοποίησε ότι θα χάσει ψήφους   από τη μη μονιμοποίηση των 47.000 εκτάκτων- συμβασιούχων χαρακτήρισε «κουρελόχαρτα» τις υπουργικές αποφάσεις, ψελλίζοντας ότι το πρόβλημα θα το αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση!

Αυτού του πολιτικού αίσχους για τη μονιμοποίηση των 47.000 εκτάκτων – συμβασιούχων του Δημοσίου, είχε προηγηθεί ένα άλλο «δούλεμα» από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ! Τότε, στην υπ΄ αριθμόν 61/19.5.1989 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου η μονιμοποίηση των εκτάκτων αυτών δικαιολογούνταν ως ακολούθως: «Εύλογα, οι υπάλληλοι κατέχονται από αίσθημα ανασφάλειας και αβεβαιότητας, η οποία μπορεί να επηρεάσει την υπηρεσιακή απόδοσή τους, καθώς και την αφοσίωσή τους στα καθήκοντά τους»!!! Δούλεμα και μάλιστα με «ψιλό γαζί»…

Επίδομα γάμου σε … χήρους, σε … διαζευγμένους και σε…άγαμους!!!

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από 24 χρόνια, το προεκλογικό έτος 1989, γίνονταν τέρατα και σημεία για ψηφοθηρικούς λόγους.

Του πολιτικού αυτού αίσχους και της κομματικής αγυρτείας είχε προηγηθεί (όπως τώρα, καλή ώρα!) καταιγίδα ρουσφετολογικών ποεκλογικών τροπολογιών, τις οποίες ο συνάδελφος Γιώργος Παπαχρήστος είχε την υπομονή να τις συγκεντρώσει και να τις παρουσιάσει σε μιαν έρευνά του στην εφημερίδα «Νέα» (16 Απριλίου 1989), η οποία αναδημοσιεύθηκε στη συνέχεια και στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (18 Μαϊου 1989). Από την έρευνα του Γιώργου Παπαχρήστου παραθέτουμε μερικά από τα «κατορθώματα» των τότε κυβερνώντων:

• Στις 26 Ιανουαρίου 1989, με τροπολογία του υπουργού Εργασίας Γιώργου Γεννηματά, επιλύονται τα ακόλουθα συγκλονιστικά προβλήματα: Αυξάνεται κατά ένα μέλος το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΕΔ και κατά δύο της Εργατικής Εστίας.
• Με την ίδια τροπολογία επιτρέπεται τα παιδιά των υπαλλήλων του υπουργείου Εργασίας και της Εργατικής Εστίας να πηγαίνουν και αυτά στις κατασκηνώσεις της … Εργατικής Εστίας. Όπου μάλιστα αυτό δεν είναι εύκολο, διατίθενται οι αναγκαίες πιστώσεις για να πηγαίνουν τα παιδιά σε κατασκηνώσεις Δήμων ή ΝΠΔΔ! Η δαπάνη, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ανερχόταν συνολικά σε 25,3 εκατ. δραχμές.
• Την ίδια ημέρα κατατίθεται τροπολογία την οποία υπογράφουν οι Μένιος Κουτσόγιωργας, Δημήτρης Τσοβόλας, Γιώργος Γεννηματάς και Γιάννης Σκουλαρίκης, η οποία επεκτείνει το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε … όλους τους δικαιούχους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ . Πόσο κόστισε αυτή η «απλοχεριά»; Άγνωστον. Ούτε το Γενικό Λογιστήριο μπόρεσε να εκτιμήσει την επιβάρυνση αυτή του κρατικού προϋπολογισμού!
• Στις 30 Ιανουαρίου του 1989, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Στ. Μαρινίδης και Μερ. Κυρατσούς απεδείκνυαν ότι ανάμεσα στα ενδιαφέροντά τους περιλαμβανόταν και ο μεγάλος (;) φόρτος εργασίας του προέδρου της Εργατικής Εστίας: Κατέθεσαν τροπολογία με την οποία ζητούσαν να εκχωρηθούν οι αρμοδιότητες του προέδρου για έγκριση δαπανών της Εστίας έως 150.000 δραχμές στους διευθυντές διότι, όπως σημείωναν, «θα αποδεσμευτεί ο πρόεδρος από την καθημερινή υπογραφή μεγάλου αριθμού ενταλμάτων και επιταγών που αναφέρονται σε μικροποσά χωρίς ιδιαιτερότητες (π.χ. γαμήλια βοηθήματα, χρηματικά βραβεία κλπ»!!!
• Την ίδια ημέρα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Κατσιφάρας καταθέτει τροπολογία για την εξίσου συμπαθή τάξη των … θυρωρών!!!. Το κείμενο της τροπολογίας ανέφερε: «Θυρωροί που υπηρετούν σε πολυκατοικίες φυσικών προσώπων ή εταιριών, δεν μπορούν να απολυθούν παρά μόνο με την απόφαση του 501 τοις χιλίοις των συνιδιοκτητών». Η εισηγητική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία εξηγεί: «Επιδιώκεται η προστασία των ελαχίστων θυρωρών που απέμειναν, ώστε να μη χάσουν την εργασία τους πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου συνταξιοδότησής τους»!
• Στις 8 Φεβρουαρίου 1989 οι Μένιος Κουτσόγιωργας και Δημήτρης Τσοβόλας κατέθεσαν τροπολογία για τη σύσταση Κέντρου Έρευνας Θεμάτων Ισότητας. Είναι η εποχή που το θέμα του διαζυγίου του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου βρισκόταν σε … έξαρση και, άσχετα από τη χρησιμότητα του Κέντρου, η ουσία βρισκόταν στην έκθεση του διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους Γ. Τσούτσου, ο οποίος σημείωνε ότι η ίδρυση του Κέντρου «θα κοστίσει τουλάχιστον 250 εκατ. δραχμές»!
• Την ίδια ημέρα, 8 Φεβρουαρίου 1989 οι Μένιος Κουτσόγιωργας και Δημήτρης Τσοβόλας, με αφορμή προφανώς την ίδια περίπτωση (διαζύγιο του Ανδρέα Παπανδρέου), συνεχίζουν τη … φεμινιστική πολιτική και καταθέτουν άλλη τροπολογία , η οποία μεριμνούσε για την επιχορήγηση των γυναικείων οργανώσεων. Κόστος; Μόλις 36,8 εκατ. δραχμών!
• Στις 9 Φεβρουαρίου 1989 κατατίθεται στο νομοσχέδιο περί υπουργείου Τουρισμού τροπολογία – μαμούθ, την οποία υπογράφουν οι Μένιος Κουτσόγιωργας , Δημήτρης Τσοβόλας, Β. Ρώτης και Γ. Πέτσος. Αφορούσε στην πρόσληψη από το υπουργείο Δικαιοσύνης 2.560 δικαστικών επιμελητών, για την αποδέσμευση ισάριθμων αστυνομικών, στο πλαίσιο των μέτρων αντιμετώπισης της τρομοκρατίας μετά τις απανωτές επιθέσεις εις βάρος δικαστικών λειτουργών. Κόστος; 2,5 δις. δραχμές, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους!
• Στις 6 Μαρτίου οι Δημήτρης Τσοβόλας και Γιάννης Ποττάκης συνυπέγραψαν τροπολογία για τη μεταφορά στο Δημόσιο προσωπικού από τους γεωργικούς συνεταιρισμούς, αλλά ήταν τόσο συνοπτική η τροπολογία ώστε οι δύο υπουργοί δεν αναφέρουν ούτε αριθμό «μεταφερομένων»! Αποτέλεσμα ήταν να μη μπορεί το Γενικό Λογιστήριο να καθορίσει το κόστος…
• Στις 27 Μαρτίου 1989 ήρθε η σειρά της βουλευτή Καλλιόπης Μπουρδάρα, η οποία κατέθεσε τροπολογία στις 10:20 το βράδυ και ζητούσε: «Κανένα από τα δύο φύλα δεν επιτρέπεται να αντιπροσωπεύεται στα ψηφοδέλτια με ποσοστό μεγαλύτερο από 65%!»!! Επρόκειτο για μια … παραλλαγή του αιτήματος των γυναικείων οργανώσεων περί ποσοστιαίας συμμετοχής γυναικών στα ψηφοδέλτια των κομμάτων ίσης με το 35%!
• Την ίδια ημέρα, 27 Μαρτίου 1989, κατατίθεται τροπολογία, η οποία υπογράφεται από τους Γ. Μωραϊτη, Α. Τσοχατζόπουλο και Δ. Τσοβόλα, με την οποία αναπροσαρμοζόταν το ύψος του επιδόματος επικίνδυνης εργασίας στους πυροτεχνουργούς και τους «εξουδετερωτές» εκρηκτικών υλών. Κόστος; 45,6 κατ. δραχμών .
• Στις 31 Μαρτίου 1989 οι Γιώργος Γεννηματάς και Δημήτρης Τσοβόλας (μέσα σε όλα!!!) κατέθεσαν τροπολογία με την οποία το επίδομα γάμου δίδεται από τούδε και στο εξής όχι μόνο στους έγγαμους, αλλά και στους … εν χηρεία ευρισκομένους, στους … διαζευγμένους, αλλά και στους άγαμους γονείς!!!

Και μερικά φαιδρά και ευτράπελα

Σα να μην έφταναν αυτά τα τραγικά και αίσχιστα, είχαμε και τα ευτράπελα στη συνέχεις. Το Σεπτέμβριο του 1989, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκτάκτων του Δημοσίου συνέχισε τον σκληρό αγώνα με κινητοποιήσεις και απεργίες για τη μονιμοποίηση των μελών της. Τότε, το αίτημά της ήταν η μονιμοποίηση των εκτάκτων εργαζομένων στο δημόσιο τομέα έως τις 31 Δεκεμβρίου 1988 και η η παράταση των συμβάσεων έως το Μάρτιο του 1990. Εκτός από τα δύο αυτά αιτήματα, η Πανελλήνια αυτή Ομοσπονδία συνέχιζε με την προβολή δύο ακόμα αιτημάτων μετά τη μονιμοποίηση τους. Το ένα ήταν … «κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων» και το άλλο καθιέρωση της … «αξιοκρατίας, της διαφάνειας και του στοιχειώδους προγραμματισμού στις προλήψεις του Δημοσίου…». Ε, τι λέτε; Τρελαίνεστε ή δεν τρελαίνεστε με όλα αυτά;

Και μερικές προκλητικές κομματικές προσλήψεις, όπως οι … σημερινές!

Στις 20 Ιουνίου 1990, ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Μεϊμαράκης κατήγγειλε στη Βουλή μερικές περιπτώσεις διορισμών.

-Στις 11 Μαρτίου 1989 (προεκλογικό έτος) προσλήφθηκαν στο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών Λεχαινών 68 υπάλληλοι χωρίς να υπάρχουν στο Κέντρο … παιδιά και το Μάϊο μετά βίας μάζεψαν … επτά παιδιά!

-Στο Κέντρο Άμεσης Βοήθειας Βέροιας για τέσσερα ασθενοφόρα υπηρετούσαν 14 οδηγοί και προσλήφθηκαν παράνομα άλλοι 11, οι οποίοι μονιμοποιήθηκαν με το Νόμο 1759/89.

-Σε υποκατάστημα ΙΚΑ Βορείου Ελλάδος προσλήφθηκαν πέντε τηλεφωνήτριες χωρίς να υπάρχει … τηλεφωνικό κέντρο!