Η ΚΑΤΆΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ…Φταίει το ατύχημα. Γράφει ο Γεώργιος Π. Μαλούχος

Η επιτομή της επερχόμενης κατάρρευσης. Ένας μη εκλεγμένος ανεξέλεγκτος αλκοολικός στο τιμόνι της Ευρώπης των πολυεθνικών και της Γερμανίας. ΔΕΕ: Οι φωτογραφίες κάποιες φορές λένε ψέματα, όπως σε αυτήν την περίπτωση» ήταν η απάντηση της εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο τσουνάμι ερωτημάτων...

που ξεσήκωσαν οι νέες εικόνες του προέδρου Γιούνκερ όταν προχθές στη Βιέννη δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του και παραπατούσε τρεκλίζοντας. Ε, και; «Ο πρόεδρος χαίρει άκρας υγείας και είναι σε πλήρη ισχύ από χθες το βράδυ» συμπλήρωσε η υπάλληλος και κατέληξε: «Ορισμένες φορές πονάει ενώ περπατάει ως αποτέλεσμα των σοβαρών τραυμάτων που υπέστη σε ένα τροχαίο ατύχημα πριν από 30 χρόνια». Τώρα το αν έπεισε κανέναν γι’ αυτούς τους πόνους που επέστρεψαν ξαφνικά από το βαθύ παρελθόν ενώ τόσα χρόνια δεν υπήρχαν, είναι άλλο θέμα.

Όλα αυτά θυμίζουν έντονα το σοβιετικό Πολίτ Μπιρό (=Πολιτικό Γραφείο, το ανώτατο εκτελεστικό όργανο των σοβιετικών καθεστώτων. Σημ. ΔΕΕ) του ’70, όταν ουδείς γνώριζε πραγματικά αν οι κόκκινοι ηγέτες ήταν ζωντανοί ή πεθαμένοι ακόμα κι όταν εμφανίζονταν δημόσια. Όμως τα παραπατήματα δεν είναι το μόνο με το οποίο ο πρόεδρος εσχάτως συναρπάζει κάμερες και Διαδίκτυο. Το ίδιο συμβαίνει όταν πετάει τις στοίβες χαρτιά στο πάτωμα, όταν δίνει σκαμπιλάκια σε επίσημες συνόδους, όταν φοράει δύο διαφορετικά παπούτσια, όταν ανακατεύει τα μαλλιά γυναικών που μένουν άναυδες και μετά τις φιλάει χωρίς να θέλουν, όταν, όταν…
Όλα αυτά, όπως και πολλά άλλα, έχουν συμβεί. Φταίει πάλι το… ατύχημα;

Γιατί όμως αυτά έχουν σημασία, πέραν του αυταπόδεικτου επιπέδου της γελοιότητας; Επειδή δείχνουν, συμβολίζουν κάτι πιο βαθύ για τη σημερινή Ευρώπη, την ουσία του προβλήματός της: ότι η ΕΕ πια είναι εντελώς ανεξέλεγκτη από τους λαούς της, ότι δεν λογοδοτεί ποτέ σε αυτούς. Ούτε αισθάνεται την ανάγκη, ούτε άλλωστε έχει και την πραγματική υποχρέωση να το πράξει.
Αν το ένα χιλιοστό από αυτά τα είχε κάνει λ.χ. ο Τραμπ, ή και οποιοσδήποτε άλλος αμερικανός, ή, έστω και ευρωπαίος εκλεγμένος πολιτικός, είναι πάρα πολύ αμφίβολο αν θα στεκόταν έπειτα στη θέση του. Γιατί ο εκλεγμένος λογοδοτεί – εντάξει, όχι στην Ελλάδα, αλλού. Ξέρει ότι όλα αυτά έχουν κόστος. Για τον Γιούνκερ, που πρακτικά δεν λογοδοτεί πουθενά, δεν έχουν. Όπως στην πραγματικότητα δεν λογοδοτεί και η Επιτροπή του. Έχει τεράστια εξουσία όμως ουδείς από τους λαούς της Ευρώπης ξέρει στην πραγματικότητα πώς την ασκεί, ή μπορεί να έχει λόγο σε οτιδήποτε αυτή κάνει ή δεν κάνει. Όταν φεύγει κανείς από τη φαρσοκωμωδία με τα τρεκλίσματα, το βλέπει να ισχύει στη νομοθεσία, στις πολιτικές αποφάσεις, στις παρεμβάσεις στα κράτη…
Αυτό καθιστά το νυν ευρωπαϊκό εγχείρημα ακραία προβληματικό υβρίδιο σοβιΗ ΕΕ νομοθετεί σήμερα επί παντός επιστητού – και πάλι ακριβώς όπως τα παλιά Σοβιέτ. Η γραφειοκρατία της, το ίδιο: είναι αφανής, ανεξέλεγκτη από τους λαούς και παντοδύναμη.

Η όποια έστω και ασθενής συνεκτικότητα μεταξύ των πολιτών και της εξουσίας έχει πλέον χαθεί οριστικά και αμετάκλητα στην Ευρώπη. Ο Αριστοτέλης πέθανε πια στις Βρυξέλλες. Όπως και ο Μοντεσκιέ. Η εξουσία των Βρυξελλών δεν ελέγχεται. Ούτε η ίδια, ούτε οι αποφάσεις της. Έτσι θεριεύουν και τα άκρα. Και την ίδια ώρα η Ένωση, κάθε μέρα που περνάει, γερνάει και τρεκλίζει ακριβώς όπως και ο πρόεδρος της Επιτροπής της. Φταίει το ατύχημα…