Ένιωσα, σαν το χειρότερο πλάσμα πάνω στη Γη.

Με αυτή την εκπληκτική φωτογραφία σήμανε και το τέλος της καριέρας του ταυρομάχου Αλβάρο Μουνέρα. Ο Μουνέρα, ξέσπασε σε κλάματα στη μέση της ταυρομαχίας, όταν συνειδητοποίησε, πως.. εξανάγκαζε ένα κατά τα άλλα ευγενικό ζώο, να πολεμήσει για τη ζωή του. Ο ίδιος, πλέον τάσσεται δημόσια

ενάντια στις ταυρομαχίες. Ο Μουνέρα, αργότερα δήλωσε για τη στιγμή εκείνη:...

"Και ξαφνικά, έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ταύρο.

Είχε στα μάτια του μια αθωότητα, 

που βλέπεις σε κάθε ζώο, και.... με κοίταξε

 με αυτή, σα να με ικέτευε να σταματήσουμε.

Ήταν, μια κραυγή απόγνωσης για δικαιοσύνη 

που διαπέρασε όλο μου το είναι.

Το περιγράφω σα μια ανθρώπινη προσευχή, 

καθώς όταν κάποιος εξομολογείται, ελπίζει ότι θα συγχωρεθεί.

Ένιωσα, σαν το χειρότερο πλάσμα πάνω στη Γη".

Δικό μας σχόλιο:

Εμείς στεκόμαστε σε αυτό το τελευταίο:

"Ένιωσα, σαν το χειρότερο πλάσμα πάνω στη Γη".

Αλλά και μία ένσταση.

Όταν το 1977 επισκέφτηκα 

για πρώτη φορά την Ισπανία 

για πάρα πολλές ημέρες 

κι αφού γυρίσαμε με την παρέα μου

(τον Παύλο, την Καίτη και την Τασία)

σχεδόν ολόκληρη την Ισπανία έως και την Μάλαγκα και πολλά Μουσεία και αξιοθέατα

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ  ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ να παρακολουθήσουμε αυτήν την αθλιότητα.

Αυτός, πότε το κατάλαβε;

Να κλείσω το σχόλιό μου

με ένα κείμενο από το διαδίκτυο.

Ο Ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο. 

Ο Λόγος που είναι θυμωμένος 

είναι γιατί μέρες είναι νηστικός

 και απίστευτα-βάναυσα ταλαιπωρημένος.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βλέπουν 

όλοι όσοι έχουν για θεούς τους και θαυμάζουν

 τους ταυρομάχους, δεν είναι ένα δυνατό ζώο, 

αλλά ένα ταλαιπωρημένο, βασανισμένο 

και εξανλημένο ψυχικά ζώο.

Σε αυτό το υπερήφανο και δυνατό πλάσμα, 

βάζουν υγρές εφημερίδες στα αυτιά του 

και τα μάτια του είναι γεμάτα βαζελίνη

 για να θολώνουν την όρασή του.

Τα ρουθούνια του είναι γεμάτα βαμβάκι

 ώστε να του κόβει την αναπνοή 

και στα γεννητικά του όργανα

 έχουν κολλήσει μια βελόνα.

Υποσιτίζεται για μέρες ώστε να είναι αδύναμος

 και είναι φυλακισμένος για μέρες 

σε ένα σκοτεινό κουτί ώστε να χάσει

 τον προσανατολισμό του

 και να του δημιουργηθεί στρες.

Έτσι όταν βγαίνει στην αρένα απο το κουτί αυτό, 

τρέχει απεγνωσμένα νομίζοντας 

πως το μαρτύριο του έχει τελειώσει.

Αντ΄αυτού το εξαντλημένο και κακοποιημένο ζώο 

έχει να αντιμετωπίσει τις ιαχές του πλήθους

 και τους δολοφόνους του που το εξαντλούν 

ακόμη περισσότερο με τα χτυπήματα τους.

Τι ηρωισμός. 

Τι γενναιότητα. 

Πως ο άνθρωπος έχει μετατραπεί 

στο μεγαλύτερο κτήνος που δολοφονεί 

για την απόλαυσή του... 

Είμαστε μοναδικοί σε αυτό 

στον πλανήτη μας.

ΠΗΓΗ