Πολιτική ευθύνη σημαίνει παραιτήσεις ή αποπομπές, κε Πρωθυπουργέ. Του Γιάννη Σιδέρη

Για τα μνημόνια που θα έσκιζε, ανέλαβε ακροθιγώς την ευθύνη - πολύ ακροθιγώς όμως -μιλώντας για αυταπάτες (ουσιαστικά δεν την ανέλαβε). Για την πυρκαγιά και τους 88 - προσώρας - νεκρούς στο Μάτι, ανέλαβε φραστικώς «ακέραια» την πολιτική ευθύνη δυο υπουργικό. Ήταν μια βεβιασμένη παράσταση, εξαιτίας του στραπάτσου...

που υπέστη η κυβέρνηση στην έκτακτη συνέντευξη τύπου το βράδυ της Πέμπτης.

Ήταν όμως μια ρητορική ανάληψη ευθύνης του πρωθυπουργού, η οποία… δεν είναι ανάληψη ευθύνης.

Αυτή υπάρχει ούτως ή άλλως. Είναι αυτογενής και αυτονόητη αφ΄ ης στιγμής υπάρχει και ανάληψη της πολιτικής εξουσίας. Η μόνη περίπτωση να την απεκδυθούν, είναι να τους απαλλάξει ο λαός δια της ψήφου του. Αν παραδόξως τους επιβραβεύσει - όπως τον Καραμανλή μετά τις φωτιές της Ηλείας - απέλειπεν η ευθύνη. Όμως αυτό είναι άλλο, κριτής γίνεται ο λαός.

Ανάληψη φραστική – θεατρική – εντυπωσιοθηρική –προπαγανδιστική, σαν αυτή που έκανε ο Πρωθυπουργός, δεν υφίσταται. Η «πολιτική ευθύνη» του είναι μια γενική διακήρυξη, υπαινικτική, αόριστη, νεφελώδης και «χυλώδης», χωρίς συγκεκριμένα αποτελέσματα και χωρίς «φόρο αίματος», εκείνων οι οποίοι βαρύνονται επιχειρησιακών ανομημάτων - ήτοι ανικανότητας, απρονοησίας, ασχετοσύνης, άγνοιας, που είχαν ως κατάληξη καρβουνιασμένους, πονεμένους, δυστυχείς, ξεσπιτωμένους ανθρώπους.

Ο Πρωθυπουργός εμπαίζει. Δεν ανέλαβε καμία πολιτική ευθύνη, πέραν της φραστικής πομφόλυγας στο υπουργικό. Αν την είχε αναλάβει εμπράκτως, κατ΄ αρχάς θα είχε αποδεχθεί την παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη (λέμε τώρα) κ. Τόσκα, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι την υπέβαλε τα τρομακτικά βράδια της φωτιάς. Αλλά κι αν δεν την είχε υποβάλει, θα έπρεπε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να του την έχει υποδείξει. Και ας τον γέμιζε με αποχαιρετιστήρια δόξα (όπως κυνικά έκανε ο Αντρέας κάποτε, που καρατόμησε υπουργό του και παράλληλα του αναγνώρισε ότι… έγραψε ιστορία!).

Παράλληλα, σε μια κορυφαία - υποτίθεται - στιγμή ανάληψης ευθύνης, επιτέθηκε στα κόμματα της αντιπολίτευσης με ανοίκειο τρόπο, καταλογίζοντάς τους «μακάβρια κομματική σκοπιμότητα»! (Είναι ικανός δηλαδή σε επόμενη φάση, να τα κατηγορήσει ότι χάρηκαν για το παρανάλωμα του πύρινου θανάτου).

Ο κ. Τσίπρας έχει επίσης στρεβλή άποψη για το νόημα της αυτοκριτικής, καθώς οι λέξεις και έννοιες που χρησιμοποιεί δεν συνάδουν με την ελληνική γλώσσα και τη νοηματοδότησή της. Ως αυτοκριτική δεν εννοεί την …αυτοκριτική και την συγνώμη, αλλά… την πρόθεσή του να προχωρήσει «με ταχύτητα και αποφασιστικότητα στην κατάρτιση ενός εθνικού σχεδίου , που θα αντιμετωπίζει τις οικιστικές στρεβλώσεως δεκαετιών». Δηλαδή μια αναγκαία κυβερνητική δραστηριότητα τη βάπτισε ως αυτοκριτική! (κύριε Μπαμπινιώτη τα φώτα σας).

Η μόνη θετική πλευρά των πρωθυπουργικών δηλώσεων συνίστατο – ή μάλλον θα μπορούσε να συνίσταται - στην υπόσχεση ότι «θα δουλέψουν οι μπουλντόζες», για τα αυθαίρετα. Φευ, παρήλθεν ο χρόνος της αθωότητας και της κοροϊδίας. Αν όταν είχε έρθει ο κ. Τσίπρας στεφανωμένος από την εμπιστοσύνη του λαού, ξεκινούσε τις μπουλντόζες, θα είχε πολλούς μαζί του ( και εμάς).

Όμως η αθωότητα εχάθη το 2017, όταν οι φιλικές του εφημερίδες ανήγγειλαν με δοξαστικά πρωτοσέλιδα ότι «Το αφεντικό τρελάθηκε», και σε υπότιτλους εξηγούσαν ότι αποφασίστηκε «νομιμοποίηση αυθαιρέτων με μεγάλες εκπτώσεις και πολλές δόσεις».

Το σχετικό νομοσχέδιο, με υπογραφή Σταθάκη, ευνοούσε νομιμοποιήσεις με ευνοϊκότερους όρους, σε 100 δόσεις και με έκπτωση 20% στα πρόστιμα! Η πλέον κυνική δηλαδή επιχείρηση οικειοποίησης της παρανομίας.

Τώρα ξαφνικά ο κ. Τσίπρας θυμήθηκε τις μπουλντόζες, ο ανεπίγνωστος κ. Καμμένος επιτιμά τους δυστυχείς που έζησαν την αλλοφροσύνη, για τα αυθαίρετά τους. Ο κ. Σπίρτζης υπόσχεται κατεδαφίσεις, ο κ. Σκουρλέτης θυμήθηκε την σύγκρουση με τα συμφέροντα, ενώ φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ αναφέρονται σε καταπατητές – αυτούς που οι ίδιοι διευκόλυναν στη νομιμοποίηση με ευκολίες πληρωμής.

Είναι ευκρινής η στόχευση. Όπως για να αλώσει το πολιτικό σύστημα χρησιμοποίησε γενικώς και αορίστως την καταγγελία για «τα δύο κόμματα που κατέστρεψαν την Ελλάδα», τώρα θα το προσομοιάσει στο οικιστικό περιβάλλον: Δεν φταίμε εμείς για τη φωτιά, φταίνε αυτοί που επέτρεψαν τα αυθαίρετα τόσα χρόνια, άρα αυτοί έκαψαν τους ανθρώπους, όχι εμείς.

Ωστόσο αυτή τη φορά διαβλέπουμε ότι το κλίμα δεν θα είναι εύκρατο. Δεν είναι μόνο οι νεκροί, δεν είναι μόνο οι αντιδράσεις των κομμάτων, που σαφώς είναι πιο επιθετικές από το ‘15. Είναι η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδας που διαβεβαίωσε ότι «θα αποδοθούν ευθύνες στους υπεύθυνους της πυρκαγιάς».

Από αυτούς αναμένουμε. Σε αυτούς ελπίζει πλέον η χώρα, και στην αντίστασή τους απέναντι στις ποικίλες πιέσεις που σίγουρα θα υποστούν.