ΣΤΑΘΗΣ: Σε ποια γλώσσα ομιλεί η λογική;

«Η συμφωνία είναι βιώσιμη», το χρέος πάει για «βιώσιμο», η καθαρή έξοδος θα είναι «βιώσιμη» – στο τέλος οι νεκροθάφτες σ’ αυτήν τη χώρα θα ζουν με επιδόματα της κυρίας Θεανώς Φωτίου.  Κατά τα άλλα, όλα πάνε καλά. Η Ν.Δ. είχε αναγνωρίσει τη Μακεδονική γλώσσα από το 1977, τι να σου κάνει τώρα κι ο κ. Τζανακόπουλος; Όμως ας αφήσουμε τις αστειότητες...
 (σημειώνοντας μόνον ένα: ως συνήθως η κυβέρνηση, και με τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, επιδόθηκε στο κυνήγι της πρώτης εντύπωσης. Τώρα βγαίνουν ένα - ένα τα φυστίκια) – αλλά ούτε αυτό είναι το ουσιώδες. Ούτε καν η ίδια η συμφωνία δεν είναι ουσιώδης ως προς τις διακηρυγμένες στοχεύσεις της. Αλλού βρίσκεται το ουσιώδες και είναι προφανές, αν επιστρατεύσουμε τη λογική μας. 

Γιατί οι Αμερικανοί βγάζοντας μπροστά και το ΝΑΤΟ απαίτησαν λύση του (νέου) «Μακεδονικού» προβλήματος εδώ και τώρα; 
Για να σταθεροποιήσουν (ήτοι να ελέγχουν) τη FYROM; Χλωμό! Την ελέγχουν πλήρως. Στο έδαφος της FYROM υπάρχει η μεγαλύτερη Αμερικανική βάση στην Ευρώπη! 

Για να αποτρέψουν μήπως μια ενδεχόμενη διείσδυση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή; Ακόμα πιο χλωμό – όχι μόνον διότι η ρωσική επιρροή είναι μηδαμινή, αλλά διότι και ο ρωσικός σχεδιασμός για την περιοχή είναι ανάλογος. 

Προσέτι, η πρεμούρα του ΝΑΤΟ να δεχθεί τη FYROM στην
αγκαλιά του, είναι ανάλογη των δηλώσεων του Γραμματέα του για την ευόδωση πρώτα, όλων των προαπαιτουμένων. Όσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η αδημονία για την είσοδο χωρών όπως η FYROM ή η Αλβανία κινείται μεταξύ σημειωτόν και ημιανάπαυσης. 

Τι τρέχει λοιπόν και μας τρέχουν οι Αμερικανοί; 

Μήπως για να σταθεροποιήσουν την περιοχή; Η ανακοίνωση του Βουλγαρικού Υπουργείου Εξωτερικών επ’ ευκαιρία του «Συμφώνου Ζάεφ - Τσίπρα», που περιέχει τις ανησυχίες της Βουλγαρίας για τη σταθερότητα των συνόρων (αλλά και την ενίσχυση της Τουρκικής επιρροής) ιχνηλατεί το επίφοβον των Αμερικανικών επιλογών – μάλιστα μιας Βουλγαρίας περισσότερον φιλοαμερικανικής παρά ποτέ. 

Τι συμβαίνει λοιπόν; Ή μάλλον τι έχει ήδη συμβεί; Τι πέτυχαν οι Αμερικανοί που έως τώρα δεν το είχαν στο χέρι; 

Πέτυχαν το προηγούμενο που η συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ για πρώτη φορά δημιούργησε: τη νομιμοποίηση της ύπαρξης μακεδονικού έθνους και μακεδονικής γλώσσας. 

Αυτή είναι η θρυαλλίδα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικές (εγγύς ή απώτερες) γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές επιλογές. Όχι διότι ο ιμπεριαλισμός έχει ανάγκη να επικαλείται τέτοιες νομιμοποιήσεις (αρκεί η ισχύς) για τα έργα του, αλλά έχει τέτοια ανάγκη η προπαγάνδα για να λειτουργεί όπως αναμένεται να λειτουργούν οι «χρυσές λόγχες» (σ.σ.: «χρυσές λόγχες» ονόμαζαν οι Αθηναίοι το χρυσάφι που σκορπούσε ο Φίλιππος στους συμπατριώτες τους, ώστε να καταβάλει την Αθήνα εκ των έσω). 
*** 
Συμπέρασμα: καμιά ανάγκη δεν είχαν οι ΗΠΑ να σταθεροποιήσουν τη FYROM διά του ΝΑΤΟ (την ελέγχουν πλήρως), ούτε να την… εκπολιτίσουν διά της εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Αυτό που επιδίωκαν οι Αμερικανοί και ήδη πέτυχαν είναι να εγγράψουν το «Μακεδονικό» έθνος και τη «Μακεδονική» γλώσσα στο οπλοστάσιο των γεωπολιτικών τους επιλογών. 

Δεν έχει πλέον καμιά σημασία, επαναλαμβάνω δεν έχει πια καμιά σημασία, αν η συμφωνία των χρήσιμων Τσίπρα και Ζάεφ συντριβεί στη FYROM ή δεν επικυρωθεί στην Ελλάδα. Ούτε έχει καμιά σημασία αν αυτό το υβρίδιο (τύπου Σχεδίου Ανάν) θα σέρνεται δώθε κείθε ημιθανές ή αν θα βρει τη θέση του στο πάνθεον των «κατασκευών του σωλήνα» της Νέας Τάξης. 

Καμιά σημασία. 

Το προηγούμενο έχει δημιουργηθεί. Το Μακεδονικό έθνος έχει προστεθεί στην κοινωνία των εθνών της ανθρωπότητος. 

Δεν έχει καμιά σημασία επίσης αν ο Τσίπρας έχει καταλάβει τι έχει κάνει. Ούτε έχουν καμιά σημασία οι πομφόλυγες του στυλ «παίρνουμε πίσω την ιστορία μας» ή ότι «μπαίνει τέλος στον αλυτρωτισμό». Είναι προπαγάνδα ίσης αξίας με εκείνη που γίνεται για την (αβάσταχτη) ελάφρυνση του χρέους, για την καθαρή έξοδο, τους πλειστηριασμούς και τόσα άλλα. 

Ο Τσίπρας αποδεικνύεται ένας Δώσων (σ.σ.: αυτός που δίνει πριν καν του ζητήσουν) εφάμιλλος του περίφημου Αντίγονου του Δώσωνος – αλλά ούτε αυτό έχει σημασία. Οι δίδοντες και παραδίδοντες έρχονται και παρέρχονται, οι λαμβάνοντες όμως και κατέχοντες παραμένουν…